«Ἐκτελέσαμε τά καθήκοντά μας…»

 

«Ἐκτελέσαμε τά καθήκοντά μας…»

 

Ἀπὸ τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου Γεωργίου (Καρσλίδη)*

 

   Ἡ μητέρα μου εἶχε τρία παιδιά, τά ὁποῖα πέθαναν σέ μικρή ἡλικία στή Ρωσία. Ὁ παπποῦς μου ἔλεγε ὅτι τά παιδιά αὐτά ἦταν τοῦ παραδείσου. Δέν ἔχουν δηλαδή ἁμαρτίες καί δέν χρειάζονταν τίποτε (τριήμερα, ἐννιάμερα, χρονικό). Γι᾿ αὐτό καί δέν κάναμε τίποτε.

   Ὅταν ὅμως ἤρθαμε στήν Ἑλλάδα καί ἡ μητέρα μου πῆγε στόν Γέροντα γιά νά τόν ἐπισκεφθεῖ, ἐκεῖνος τῆς εἶπε:

   – Τά παιδιά σου κάθονται ἔξω ἀπό τό τελωνεῖο καί δέν ἔχουν εἰσιτήριο να μποῦν μέσα. Πρέπει νά ἐπιτελέσεις ὅ,τι χρειάζεται.

   – Πάτερ, νά ᾿χω τήν εὐχή σου. Ὅ,τι μοῦ πεῖς, θά τό κάνω.

Υἱοθετεῖστε αὐτὴ τὴ στάση σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας…

 

Υἱοθετεῖστε αὐτὴ τὴ στάση σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας…

 

Ὁσίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

 

 

   Δὲν ἦλθα γιὰ νὰ ἐπιβάλω τὸ θέλημά μου στὸν ἄλλο, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετήσω κατὰ τὸ ὑπόδειγμα τοῦ Χριστοῦ.

   Προσπαθεῖστε νὰ ἐνεργεῖτε κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, καὶ θὰ δεῖτε ὅτι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ θὰ εἶναι μαζί σας.

   Ἀκολούθως, υἱοθετεῖστε αὐτὴ τὴ στάση σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας.

Μεγάλη εἶναι ἡ Ἀλήθεια καὶ ὑπερισχύει πάντων…

 

Μεγάλη εἶναι ἡ Ἀλήθεια καὶ ὑπερισχύει πάντων…*

Δαρεῖος Α΄ τῆς Περσίας
(550-486 π.Χ.)

   Κάποτε ὁ βασιλιᾶς Δαρεῖος¹ ἔκαμε συμπόσιο μεγάλο² σ’ ὅλους ὅσους ἔμεναν μαζί του, δηλαδὴ στοὺς δούλους καὶ αὐλικούς του, καθὼς ἐπίσης, καὶ σ’ ὅλους τοὺς Μεγιστᾶνες τῆς Μηδίας καὶ Περσίας, σ’ ὅλους τοὺς Σατρᾶπες καὶ Στρατηγοὺς καὶ Διοικητὲς διαφόρων τόπων, ποὺ ἦσαν ὑπὸ τὴν ἐξουσία του ἀπὸ τὶς Ἰνδίες ἕως τὴν Αἰθιοπία, σὲ 127 διοικητικὲς περιφέρειες.

   Αὐτοὶ λοιπόν, ἀφοῦ φάγανε καὶ ἤπιανε καλά, ὅταν χορτάσανε, ἀποσυρθήκανε γιὰ νὰ ἀναπαυθοῦν. Ὁ βασιλιᾶς Δαρεῖος ἀποσύρθηκε κ’ ἐκεῖνος στὸν κοιτῶνα του γιὰ νὰ κοιμηθεῖ ἀλλὰ δὲν μποροῦσε.

   Τότε οἱ τρεῖς νεαροὶ σωματοφύλακες ποὺ φρουρούσανε ἄγρυπνοι τὸν βασιλιᾶ³, λένε μεταξύ τους:

   - Ἂς ποῦμε ὁ καθένας μας μιὰ γνώμη καὶ ἂς δοῦμε ποιανοῦ ἡ γνώμη θἆναι ἀνώτερη καὶ σοφώτερη. Καὶ σὲ κεῖνον ποὺ ἡ σκέψη του θἆναι σοφώτερη, ὁ βασιλιᾶς Δαρεῖος θὰ δώσει μεγάλα ὑλικὰ δῶρα ἀλλὰ καὶ ἠθικὴ ἐπιβράβευση ὡς ἔπαινο νίκης. Θὰ τοῦ ἐπιτρέψει νὰ ντύνεται μὲ πορφύρα, θὰ πίνει μὲ χρυσᾶ ποτήρια, θὰ κοιμᾶται σὲ χρυσῆ κλίνη, θἄχει δικό του ἅρμα ποὺ οἱ ἵπποι θὰ ἔχουν χρυσᾶ χαλινάρια, θὰ φέρει κίδαρι (περσικὸ κάλυμμα) ἀπὸ βύσσο στὸ κεφάλι του καὶ μανιάκη (περιλαίμιο) στὸν τράχηλό του. Τοῦτος -λόγῳ τῆς σοφίας του- θὰ ἔχει θέση μετὰ τὸν Δαρεῖο καὶ θ’ ἀναγνωρισθεῖ ὡς συγγενὴς τοῦ βασιλιᾶ.

   Κι ἀφοῦ ἔγραψαν τὴν γνώμη τους, τὴν σφράγισαν καὶ τὴν ἔθεσαν κάτω ἀπ’ τὸ προσκέφαλο τοῦ βασιλιᾶ Δαρείου λέγοντας:

Τρία πράγματα εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς

 

Τρία πράγματα εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς

 

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό

 

   Κάποιος Ἀδελφὸς ρώτησε μιὰ μέρα ἕναν ἔμπειρο Γέροντα:

   – Μὲ τί τρόπο πρέπει νὰ καλλιεργεῖ ὁ ἄνθρωπος τὸν ἐσωτερικό του κόσμο, γιὰ νἄχει πνευματικὴ καρποφορία;

   Κι ὁ Γέροντας ἀπάντησε: