Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα…

Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα…

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

   Νὰ εἶσαι ὅσο μπορεῖς πιὸ πρᾶος, πιὸ ταπεινὸς καὶ πιὸ ἁπλὸς κατὰ τὴν συμπεριφορά σου καὶ τὶς σχέσεις σου πρὸς τοὺς ἄλλους.

   Πρόσεχε ὅμως ἀπὸ τὴν ὑποκρισία τῆς κούφιας ταπεινολογίας. Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα.

   Νὰ παραδέχεσαι μὲ βαθειὰ συναίσθηση καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ λές, ὅτι εἶσαι ὁ πρῶτος τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἄρα ὁ ἔσχατος τῶν ἀνθρώπων.

   Ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια προέρχεται ἡ αὐτοϊκανοποίηση, ἡ ψυχρότητα καὶ ἡ ἀνειλικρίνεια στὴν συμπεριφορά μας πρὸς ὅσους ἔχουν τὴν ἀνάγκη μας ἢ πρὸς ὅσους δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ἱκανοποιήσουν τὴν δική μας ἀνάγκη.

* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (112) σελ. 65.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 τῶν ἁγίων πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων

Πέτρου καὶ Παύλου

(Ματθ. ις΄ 13 - 19)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ μέρη Καισαρείας τῆς Φιλίππου ἠρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγων· τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;

   οἱ δὲ εἶπον· οἱ μὲν Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν, ἕτεροι δὲ Ἱερεμίαν ἢ ἕνα τῶν προφητῶν.

   λέγει αὐτοῖς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγεται εἶναι;

   ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπε· σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.

   καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σάρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾿ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

   κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς.

   καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς.»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 τῶν ἁγίων πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων

Πέτρου καὶ Παύλου

(Β΄ Κορ. ια΄ 21 – ιβ΄ 9)

   «Ἀδελφοί, ἐν ᾧ δ᾽ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ.

   Ἑβραῖοί εἰσι; κἀγώ. ᾽Ισραηλῖταί εἰσι; κἀγώ. σπέρμα ᾽Αβραάμ εἰσι; κἀγώ.

   διάκονοι Χριστοῦ εἰσι; παραφρονῶν λαλῶ, ὑπὲρ ἐγώ· ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις·

   ὑπὸ ᾽Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον·

   τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθήμερον ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα·

   ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις·

   ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι·

   χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπίστασίς μοι ἡ καθ᾽ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν.

Ἡ εὕρεση τῶν τιμίων λειψάνων τῶν ἁγίων Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου

Ἡ εὕρεση τῶν τιμίων λειψάνων τῶν ἁγίων Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου

Ἑορτάζει τὴν κη΄ (28η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ὀστᾶ φανέντα μαρτύρων Ἀναργύρων,

Βλύζουσι κρουνοὺς θαυμάτων ἀναργύρως.

Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Κῦρος φάνη ἠδ’ ὁμόαθλος.

   Τοῦτοι οἱ Ἅγιοι τοῦ Χριστοῦ μάρτυρες καὶ θαυματουργοὶ Ἀνάργυροι καὶ ἰατροὶ ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ, ἑν ἔτει σϞβ΄ (292)· καὶ ὁ μὲν ἅγιος Κῦρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια ὁ δὲ Ἰωάννης ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Ἐδέσσης. Τοῦτοι λοιπὸν ἀφοῦ ἑνώθηκαν, διότι εἶχαν ὅμοια γνώμη, περιήρχοντο καὶ γιάτρευαν παντὸς εἴδους ἀσθένεια, κ’ ἐπειδὴ παρακινοῦσαν πολλοὺς γιὰ νὰ μαρτυρήσουν, φανερώθηκαν στὸν κατὰ τόπον ἄρχοντα, στὸν ὁποῖο παρουσιάστηκαν κι ὁμολόγησαν τὸν Χριστὸ καὶ ὑποβλήθηκαν σὲ διάφορες τιμωρίες κ’ ἔπειτα ἀποκεφαλίσθηκαν κ’ ἔλαβαν τὰ στεφάνια τοῦ μαρτυρίου.

Ὁ ὅσιος Σαμψὼν ὁ Ξενοδόχος

Ὁ ὅσιος Σαμψὼν ὁ Ξενοδόχος

Ἑορτάζει τὴν κζ΄ (27η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἐξῆγεν ὁ πρὶν ἐκ γνάθου Σαμψὼν πόμα,

Ὁ νῦν δὲ Σαμψὼν μῦρον ἐκ τάφου βρύει.

Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Σαμψὼν θάνε, βρῦσέ τε μῦρα.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος καταγόταν ἀπὸ τὴν παλαιὰ Ρώμη, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ μεγάλου Ἰουστινιανοῦ, ἐν ἔτει φμα΄ (541), κι ἀφοῦ διασκόρπισε στοὺς φτωχοὺς τὸν πλοῦτο, ὅσος ἔμεινε σ’ αὐτὸν ἀπ’ τοὺς γονεῖς του, πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ περπατῶντας σ’ ὅλους τοὺς ἱεροὺς ναοὺς ἀπόλαυσε πνευματικὰ τὴν καλλονὴ καὶ ὡραιότητά τους. Ἔπειτα κάθισε σὲ τόπο ἥσυχο κ’ ἐντρυφοῦσε καὶ καταγινόταν στὴν μελέτη τῶν θείων Γραφῶν, προσέχοντας μόνο στὸν Θεό. Ἔτσι, ἀφοῦ ἔγινε φανερὸς καὶ γνώριμος στὸν τότε ἁγιώτατο Μηνᾶ τὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, χειροτονεῖται ἀπ’ αὐτὸν ἱερεὺς καὶ γίνεται ἕνας ἀπὸ τοὺς Κληρικούς.

Ὁ ὅσιος Δαβὶδ ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ὁ ὅσιος Δαβὶδ ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ἑορτάζει τὴν κς΄ (26η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Δαβὶδ συνήφθης τῷ πάλαι, Δαβὶδ νέε,

Ἄλλον Γολιὰθ σαρκικὰ κτείνας πάθη.

Ἕκτῃ ἐξεπέρησε πύλας βίου εἰκάδι Δαβίδ.

   Τοῦτος ὁ μακάριος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολή, καὶ ὡς ἀστέρας πολύφωτος ἐφώτισε καὶ τὴν Δύση, διότι ἐκ νεαρᾶς του ἡλικίας ὑπέταξε μὲ τὴν ἐγκράτεια τὰ πάθη τῆς σαρκὸς καὶ φάνηκε ὡς ἔνσαρκος Ἄγγελος. Τοῦτος, ἀφοῦ κατασκεύασε τὴν κατοικία του ἐπάνω σ’ ἕνα δέντρο ἀμυγδαλιᾶς, ὅπως καὶ τὰ πτηνὰ κατασκευάζουν ἐπάνω στὰ δέντρα τὶς φωλιές τους, εὔφραινε μὲ τὸν λόγο καὶ τὶς συμβουλές του ὅσους προσέτρεχαν σ’ αὐτόν, κ’ ἐπτέρωνε τὸν νοῦ του στὸ ὕψος τῆς θείας θεωρίας.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθαίου ΣΤ΄ 22–33)

ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ

ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ τοῦ ΘΕΟΤΟΚΗ*

   Ἀκοῦστε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πόσο φανερὰ ὁ δεσπότης Χριστὸς ἀπέδειξε μάταιη τὴν πολυμεριμνία μας, καὶ πόσο καθαρὰ ὑποσχέθηκε ὅτι αὐτὸς θὰ μᾶς δώσει ὅλα ὅσα ἔχουμε ἀνάγκη. Ἀκοῦστε, ὅτι οὐδεὶς δύναται νὰ δουλεύει καὶ στὸν Θεὸ καὶ στὸν μαμμωνᾶ. Θεὸς καὶ φιλαργυρία εἶναι δύο πράγματα ἐνάντια· ὥστε ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι δοῦλος τῆς φιλαργυρίας· κι ὅποιος γίνεται δοῦλος τῆς φιλαργυρίας, ἐκεῖνος δὲν εἶναι δοῦλος τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς λοιπόν, ἢ οὐδόλως πιστεύουμε στὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, ἢ εἴμαστε ἀνόητοι καὶ παντελῶς ἀναίσθητοι. Ὁ Θεὸς προστάζει λέγοντας: Νὰ ζητᾶς τὴν βασιλεία μου. Καὶ σὺ ζητεῖς τὰ μέταλλα τῆς γῆς. Ὁ Θεὸς λέγει: Φρόντιζε γιὰ τὴν κατόρθωση τῆς ἀρετῆς. Καὶ σὺ νύκτα καὶ ἡμέρα φροντίζεις γιὰ νὰ συνάξεις ἀργύρια. Ὁ Θεός, ἐὰν δουλεύεις σ’ αὐτόν, σοῦ ὑπόσχεται ὄχι μόνο τὰ οὐράνια ἀγαθά, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐπίγεια. Ἐσὺ ὅμως γίνεσαι δοῦλος τῆς φιλαργυρίας, κ’ ἐλπίζεις ἀπ’ αὐτὴ κάθε ἀγαθὸ καὶ κάθε εὐτυχία.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ς΄ 22 - 33)

   «Εἶπεν ὁ Κύριος, ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται·

   ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον;

   Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄

(Ῥωμ. ε΄ 1 – 10)

   «Ἀδελφοί, δικαιωθέντες ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,

   δι᾿ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ᾿ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.

   οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται,

   ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα,

   ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν.

Τὸ Γενέσιο τοῦ τιμίου ἐνδόξου προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου

Τὸ Γενέσιο τοῦ τιμίου ἐνδόξου προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου

Ἑορτάζεται τὴν κδ΄ (24η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ζαχαρία χόρευε σὺν τῇ συζύγῳ,

Οὐ πολλὰ μὲν τίκτοντες, ἓν δὲ καὶ μέγα.

Πρόδρομον ἀμφὶ τετάρτην εἰκάδα γείνατο μήτηρ.

   Τοῦτος ἐμαρτυρήθη ὑπὸ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ ὅτι ἀνάμεσα στοὺς γεννητοὺς γυιοὺς τῶν γυναικῶν εἶναι ἀπ’ ὅλους μεγαλύτερος καὶ ὅτι εἶναι προφήτου περισσότερος.

   Τοῦτος ἐσκίρτησε ἀπ’ τὴν κοιλία ἀκόμη τῆς μητέρας του καὶ κήρυξε σ’ ὅλους τοὺς ἐν τῇ γῇ τὴν παρουσία τοῦ Σωτῆρος.

   Τοῦτος ἐπρόδραμε καὶ πῆγε στὸν Ἅδη καί ’κεῖ εὐαγγέλισε τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου.

   Τοῦτος ἐχρημάτισε υἱὸς Ζαχαρίου τοῦ Ἀρχιερέως καὶ Ἐλισάβετ τῆς στείρας, γεννηθεὶς ἀπὸ θεία ἐπαγγελία καὶ ὑπόσχεση.

   Αὐτὸς καὶ τὴν σιωπὴ τοῦ πατέρα του Ζαχαρίου ἔλυσε, ὅταν γεννήθηκε, καὶ ὅλο τὸν κόσμο ἀπὸ χαρὰ ἐνέπλησε (γέμισε)· γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἄγγελοι σήμερα μετὰ τῶν ἀνθρώπων εὐφραίνονται καὶ ὅλη ἡ κτίση ἀπὸ χαρὰ ἐπληρώθη.

Ταῖς τοῦ σοῦ Προδρόμου ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 5ος, σελ. 270, 271. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

Ἡ ἁγία μάρτυς Ἀγριππίνα

Ἡ ἁγία μάρτυς Ἀγριππίνα

Ἑορτάζει τὴν κγ΄ (23η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Πλησθεῖσα δεινῶν τραυμάτων ἐκ τυμμάτων,

Πολλῶν μετέσχε στεμμάτων Ἀγριππίνα.

Εἰκάδι θεινομένη τριτάτῃ θάνεν Ἀγριππίνα.

   Αὐτὴ ἡ ἁγία ἦταν γέννημα καὶ θρέμμα τῆς περιδόξου πόλεως Ρώμης καὶ ἐκ νεότητος παρέδωσε τὸν ἑαυτό της στὸν Θεό. Γι’ αὐτό, εὐωδίαζε μὲν τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν, σὰν περιβόλι ἀνθισμένο ἢ εὐωδέστατο ρόδο, ἀπόδιωχνε δὲ τὴν δυσωδία καὶ τὴν βρώμα τῶν παθῶν, ἔχοντας στολίσει ἡ μακαρία τὴν ψυχή της μὲ τὴν παρθενία καὶ τὴν καθαρότητα.

Ὁ ἅγιος μάρτυς Ἰουλιανὸς ὁ ἐν Κιλικίᾳ

Ὁ ἅγιος μάρτυς Ἰουλιανὸς ὁ ἐν Κιλικίᾳ

Ἑορτάζει τὴν κα΄ (21η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Φέρων τι χρῆμα σάκκος ἄξιος πόλου,

Ἰουλιανὸν βάλλεται πόντου μέσον.

Σάκκῳ Ἰουλιανὸς βυθὸν εἰσέδυ εἰκάδι πρώτῃ.

   Τοῦτος ὁ ἅγιος μάρτυς Ἰουλιανὸς ἦταν ἀπὸ τὴν πόλη Ἀνάζαρβο, ἡ ὁποία βρίσκεται στὴν δεύτερη Ἐπαρχία τῆς Κιλικίας (ὕστερα δὲ ὀνομάσθηκε Διοκαισάρεια καὶ Καισαραυγούστα καὶ Καισάρεια πρὸς Ἀναζάρβῳ, τώρα δὲ ὀνομάζεται τουρκιστὶ Ἄκ ἰσὰρ ἢ Ἄκ σεράϊ). Ἦταν δὲ ὁ Ἅγιος τοῦτος γυιὸς πατέρα βουλευτοῦ Ἕλληνα μητέρας δὲ Χριστιανῆς, ἀπ’ τὴν ὁποία διδάχθηκε τὴν κατὰ Χριστὸν εὐσέβεια.

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Μεθόδιος ἐπίσκοπος Πατάρων

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Μεθόδιος ἐπίσκοπος Πατάρων

Ἑορτάζει τὴν κ΄ (20η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Μέθοδον Μεθόδιος βίου πρὸς βίον.

Μεθεὶς ὁδεύει, οὗ μέθοδος οὐ πέλει.

Εἰκάδι ἀρχιθύτην Μεθόδιον ἄορ κατέπεφνεν.

   Τοῦτος ὁ μακάριος παιδιόθεν ἀφιερώθηκε στὸν Θεὸ κ’ ἔγινε σκεῦος τίμιο καὶ δοχεῖο τοῦ παναγίου πνεύματος· γι’ αὐτό, κι ἀφοῦ μὲ θεία ψῆφο ἔλαβε τὴν ἀρχιερωσύνη, καλῶς καὶ θεοφιλῶς ἐποίμανε τὸ ἐμπιστευθὲν σὲ αὐτὸν ποίμνιο καὶ μὲ τοὺς λαμπροὺς καὶ γλυκούς του λόγους ἐφώτισε καὶ γλύκανε τὰ πληρώματα τῶν ὀρθοδόξων.

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἰούδας

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἰούδας

Ἑορτάζει τὴν ιθ΄ (19η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Κλῆσις τριπλῆ σοι καὶ τριπλοῦν, μάκαρ, πάθος,

Ἄρσις δέσις τε καὶ τρίτον τόξου τάσις.

Ἐννεοκαιδεκάτῃ βελέεσσιν Ἰούδας θνήσκει.

   Ὁ ἅγιος Ἰούδας ἦταν ἀπὸ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, καὶ στὸ μὲν κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο (κεφ. ς΄ 16), ὁμοίως καὶ στὶς Πράξεις (κεφ. α΄ 13), ὀνομάζεται «Ἰούδας Ἰακώβου»· δηλαδή, ἀδελφὸς Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου· στὸ δὲ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο ὀνομάζεται Θαδδαῖος καὶ Λεββαῖος, (κεφ. ι΄ 3), ὁ ὁποῖος ἔγραψε καὶ τὴν Καθολικὴ ἐπιστολή, τὴν φωτιστικὴ ἐκείνη καὶ δογματικὴ πρὸς ὅλους τοὺς πιστοὺς Χριστιανούς. Ἦταν δὲ κατὰ σάρκα ἀδελφὸς νομιζόμενος τοῦ Κυρίου, καθὼς υἱὸς τοῦ Μνήστορος Ἰωσήφ, κατὰ τὸν θεῖο Ἐπιφάνιο, καὶ ὑπηρέτης τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τῆς ὑπὲρ λόγον ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Νὰ ὑμνεῖς, ψυχή μου, τὸν Κύριο…

 

Νὰ ὑμνεῖς, ψυχή μου, τὸν Κύριο…

Ὁσίου Καλλίστου Ἀγγελικούδη*

   Νὰ ὑμνεῖς, ψυχή μου, τὸν Κύριο, ἀπ’ τοὺς οὐρανοὺς τοῦ οὐρανοῦ, ποὺ ἡ οὐσία Του εἶναι φῶς· νὰ τὸν ὑμνεῖς στὰ ἐπουράνια ὕψη, μέσα σ’ ὅλους τοὺς Ἀγγέλους Του καὶ τὶς οὐράνιες δυνάμεις¹. Εἶναι ἐξαιρετικὰ ἄξιες δοξολογίας καὶ ἡ δύναμη καὶ ἡ σοφία Του, κ’ εὐλογημένο τὸ ἅγιο ὄνομά Του.

   Νὰ ὑμνεῖς τὸν Κύριο παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὰ πάνω ἀπ’ τὸ στερέωμα νερὰ καὶ τὸ πάνω ἀπὸ αὐτὰ φῶς· ἀπ’ τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὴν τάξη του καὶ τὴν θαυμαστὴ περιδίνησή του· ἀπ’ τὸν αἰθέρα ποὺ καίει τὰ πάντα· ἀπ’ τὴν λαμπρότητα καὶ τὴν ὀμορφιὰ τοῦ ἡλίου καὶ τῆς σελήνης καὶ τῶν ἄστρων καὶ ἀπὸ τὴν διαφορά τους, τὴν θέση, τὴν κίνηση καὶ τὴν χωρὶς ὕλη πυρώδη κατάσταση καὶ ὕπαρξή τους, ποὺ εἶναι κάτι τὸ ὑπερβολικὰ φοβερό· ἀπ’ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας καὶ τὴν μεταβολή της κατὰ τὴν παράτασή της, μὲ τὴν ὁποία ὅλος ὁ κόσμος διοικεῖται πάνσοφα καὶ δίκαια.

Ἐκ τῆς Ἀσματικῆς Ἀκολουθίας τῶν Ὁσίων Ἀθωνιτῶν Πατέρων

Κυριακὴ Β΄ Ματθαίου

τῶν Ὁσίων Ἀθωνιτῶν Πατέρων

Ἐκ τῆς Ἀσματικῆς Ἀκολουθίας τῶν Ὁσίων:

Δοξαστικὸν Λιτῆς. Ἦχος δ΄.

 

   Τὴν ἐτήσιον μνήμην σήμερον τῶν ἐν τῷ Ἄθῳ Πατέρων ὁ μελισσὼν τῶν τοῦ Ἄθῳ Μοναστῶν μακαρίσωμεν.

   Οὗτοι γὰρ ὡς ἀληθῶς διὰ πάντων τῶν μακαρισμῶν τοῦ Κυρίου διῆλθον·

   πτωχεύσαντες γὰρ τῷ πνεύματι, ἐπλουτίσθησαν·

   καὶ πραϋνθέντες, τὴν γῆν τῶν πρᾳέων ἐκληρονόμησαν·

   πενθήσαντες, παρεκλήθησαν·

   πεινάσαντες τὴν δικαιοσύνην, ἐχορτάσθησαν·

   ἐλεήσαντες, ἠλεήθησαν·

   καθαροὶ γενόμενοι τῇ καρδίᾳ, τὸν Θεὸν ὡς δυνατὸν ἐθεώρησαν·

   εἰρηνοποιήσαντες, θείας ἠξιώθησαν υἱοθεσίας.

   Διωχθέντες δὲ καὶ βασανισθέντες, ὑπὲρ δικαιοσύνης καὶ εὐσεβείας, ἐν οὐρανοῖς νῦν ἀγαλλιῶνται καὶ χαίρουσι, καὶ ἐκτενῶς πρεσβεύουσι τῷ Κυρίῳ, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ταῖς Αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.