Ἡ παροῦσα ζωὴ εἶναι μία ζωὴ ἐξορίας…

Ἡ παροῦσα ζωὴ εἶναι μία ζωὴ ἐξορίας…

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

   Ἡ παροῦσα ζωὴ εἶναι μία ζωὴ ἐξορίας. «Καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν (δηλαδὴ τὸν ἄνθρωπο) Κύριος ὁ Θεός», λέγει ἡ Γραφή, «ἐκ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς» (Γέν. γ΄ 23).

   Καὶ ἐμεῖς ἔτσι, ὅλοι, πρέπει νὰ ἐπιδιώκουμε τὸν γυρισμὸ στὴν πατρίδα μας ἐκείνη, τὸν Παράδεισο.

   Πῶς; Μὲ τὴν μετάνοια καὶ μὲ τὰ ἔργα τῆς μετανοίας.

   Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία ψάλλει: «Τὴν ποθητὴν πατρίδα παράσχου μοι, Παραδείσου πάλιν ποιῶν πολίτην με» (νεκρώσιμος Ἀκολουθία).

   Ὁ δρόμος τῆς ἐπιστροφῆς εἶναι δρόμος θλίψεων, στερήσεων, κακοπαθειῶν. Ὅταν αὐτὰ ὑπάρχουν στὴν ζωή μας, σημαίνει ὅτι βρισκόμαστε στὸν σωστὸ δρόμο.

   Ἀντίθετα πρὸς τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη αὐτὴν ὁδό, ἡ φαρδειὰ ὁδὸς τῆς ἁμαρτίας φέρει στὸν αἰώνιο θάνατο.

   Ἡ παροῦσα ζωὴ σημαίνει καθημερινό, σκληρὸ ἀγῶνα ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν τῆς σωτηρίας μας, τῶν ἀοράτων, ὑποχθονίων πνευμάτων τοῦ κακοῦ, ποὺ δὲν μᾶς ἀφήνουν σὲ ἡσυχία οὔτε μία ἡμέρα, ἀλλὰ διαρκῶς μᾶς ταλαιπωροῦν, πασχίζοντας νὰ μᾶς ξεστρατίσουν ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Εὐαγγελίου.

   Μὴ ξεχνᾶς λοιπὸν ὅτι ἔχει κηρυχθεῖ ἐναντίον σου ἕνας ἀδιάκοπος πόλεμος. Μὴ δίνεις σημασία στὶς ἀπατηλὲς ἀνάπαυλες τῶν κοσμικῶν ἀπολαύσεων.

   Γνώριζε ὅτι εἶσαι ἁμαρτωλός, ὅτι εἶσαι ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ.

   Κινδυνεύεις νὰ χάσεις τὴν αἰώνια ζωή, ἂν εἶσαι ἀμελὴς καὶ δὲν ἔχεις μετανοήσει ὁλοκληρωτικά.

   Ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ κρέμεται πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι σου, ἂν δὲν σπεύσεις νὰ προσευχηθεῖς μὲ πνεῦμα μετανοίας καὶ συντριβῆς ἐνώπιόν του.

   Ἂν θέλεις χαρὲς καὶ ἀνάπαυλες, μὴ τὶς ζητεῖς στὸν κόσμο. Ζήτησέ τες στὴν εἰρήνη τῆς Ἐκκλησίας, στὸν ὡραῖο καὶ ἐξυψωτικὸ κόσμο τῆς θείας λατρείας.

* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (120) σελ. 69, 70.