Ὁ Νεοϊερομάρτυρας καὶ Ἐθνομάρτυρας ἅγιος Μελέτιος ἐπίσκοπος Κίτρους

Ὁ Νεοϊερομάρτυρας καὶ Ἐθνομάρτυρας  ἅγιος Μελέτιος ἐπίσκοπος Κίτρους

Τοῦ Παναγιώτη Μυργιώτη,

Μαθηματικοῦ.

   Τὸν Μάρτιο 1821, ξεσπᾶ ἡ ἐπανάσταση στὴν Πελοπόννησο. Ἡ φλόγα της, κατὰ τὸ πέρασμα τοῦ καιροῦ, μεταδίδεται σὲ Στερεὰ Ἑλλάδα, Αἰγαῖο, Θεσσαλία, Μακεδονία καὶ ἀλλοῦ. Ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1820 ὑπάρχει ἕνα κλίμα ἐνθουσιασμοῦ στὴ Θεσσαλονίκη γιὰ τὴν ἐπερχόμενη ἐπανάσταση. Ὁ ἱεροδικαστὴς (μουλὰς) τῆς Θεσσαλονίκης Χαϊρουλὰχ καταγράφει στὸ Ὁδοιπορικό του (δηλαδὴ στὸ Ἡμερολόγιο δράσης καὶ γεγονότων). Γράφει, λοιπόν, στὸν σουλτᾶνο Μαχμοὺτ τὸν Β΄ «ἔχουν ἕνα, δυὸ σχολειὰ καὶ μερικὲς ἐκκλησίες ποὺ ἡ πιὸ μεγάλη εἶναι αὐτὴ ποὺ ὀνομάζουν Μηνᾶ ἐφέντη καὶ ποὺ μέσα στὰ κελιά της μαζεύονται ὅλοι οἱ πρόκριτοι καὶ συζητοῦν γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο, γιὰ τὸ Φανάρι καὶ γιὰ τὸ Μοριᾶ. Τὴ μέρα ποὺ ἔφθασα καὶ πῆγα στὸ κονάκι, εἶχαν φέρει ἐκεῖ μπροστὰ στὸν Γιουσοὺφ μπέη ἕναν μεσήλικα ἄπιστο, Μεστανὲ ἐφέντη, γιατί, λέγει, μάθαινε στὰ παιδιά τους ἕνα τραγούδι, γραμμένο ἀπὸ ἕναν ἄπιστο τῆς Θεσσαλίας (πρόκειται γιὰ τὸν Ρήγα Φεραῖο) ποὺ ἡ μεγαλειότης σου, μὲ προγενέστερο προσκυνητὸ φιρμάνι Σου, εἶχε καταδικάσει».

Ὁ ἅγιος Ἀγαπητὸς πάπας Ρώμης

Ὁ ἅγιος Ἀγαπητὸς πάπας Ρώμης

Ἑορτάζει τὴν ιζ΄ (17η) Ἀπριλίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Θνήσκων τί κράζεις; Σῶτερ, ἠγάπησά σε;

Ἀλλ’ ἠγαπήθης, Ἀγαπητέ, καὶ πλέον.

   Τοῦτος ὁ ἅγιος πατὴρ ἡμῶν Ἀγαπητὸς ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ τοῦ μεγάλου, ἐν ἔτει φμ΄ (540), καὶ ἀφοῦ ἀνατράφηκε μὲ κάθε ἀρετὴ κι ἄσκηση ἀνεβιβάσθη στὸ τῆς ἀρχιερωσύνης ἀξίωμα κ’ ἔγινε Πάπας Ρώμης. Ἔπειτα πηγαίνοντας στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ ν’ ἀνταμώσει τὸν βασιλέα Ἰουστινιανό, καθ’ ὁδὸν ἔδωκε ἀπόδειξη τῆς ἀρετῆς του καὶ τῆς παρρησίας ποὺ εἶχε πρὸς τὸν Θεό. Ἐρχόμενος δηλαδὴ στὴν Ἑλλάδα βρῆκε ’κεῖ ἕνα ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἔπασχε ἀπὸ δύο πάθη ἀνίατα, διότι οὔτε νὰ λαλήσει μποροῦσε οὔτε νὰ περπατήσει, ἀλλ’ ἀπὸ γεννήσεώς του ἦταν κι ἄλαλος καὶ μόλις καὶ μετὰ βίας σερνόταν στὴν γῆ σὰν ἑρπετό. Ἔτσι λοιπόν, ἀφοῦ τὸν ἔπιασε ἀπ’ τὸ χέρι ὁ ἅγιος τὸν ἔκαμε ἄρτιον καὶ ὑγιῆ στὰ πόδια, βάζοντας δὲ καὶ στὸ στόμα του μία μερίδα τοῦ δεσποτικοῦ σώματος τοῦ Κυρίου τὸν ἀπέδειξε εὔλαλον.

Ὁ ἅγιος μάρτυς Κρήσκης

 

Ὁ ἅγιος μάρτυς Κρήσκης

Ἑορτάζει τὴν ιε΄ (15η) Ἀπριλίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Θάμβος βλέπειν Κρήσκεντα τοῦ πυρὸς μέσον,

Ἡγούμενον λειμῶνα τερπνὸν τὴν φλόγα.

Κάτθανε καὶ Κρήσκης πέμπτῃ δεκάτῃ πυρὶ λαύρῳ.

   Ὁ ἅγιος Κρήσκης ἦταν ἀπ’ τὰ Μύρα τῆς Λυκίας ἀπὸ γένος λαμπρὸ καὶ περιφανές, γέροντας καὶ προχωρημένος στὴν ἡλικία. Βλέποντας δὲ ὅτι ἤκμαζε ἡ ἀσέβεια καὶ ὑψωνόταν ἡ θρησκεία τῶν εἰδώλων κι ὅτι ἦσαν πολλοὶ ὑποδουλωμένοι στὴν πλάνη καὶ πρόσφεραν θυσίες στ’ ἄψυχα ξόανα, κινούμενος ὁ μακάριος ἀπὸ ζῆλο, πῆγε στὸ μέσον τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ τοὺς νουθετοῦσε ν’ ἀπέχουν ἀπ’ τὴν πλάνη αὐτὴ καὶ νὰ ἐπιστρέψουν πρὸς τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος πιστεύεται ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ εἶναι δημιουργὸς πάσης πνοῆς καὶ χορηγὸς πάσης ζωῆς.

Ἡ ἁγία μάρτυς Θωμαῒς

Ἡ ἁγία μάρτυς Θωμαῒς

Ἑορτάζει τὴν ιδ΄ (14η) Ἀπριλίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Αἰῶνος ἦρας τοῦδε τὴν Θωμαΐδα,

Τὸ τῆς Γραφῆς, μέλλοντος αἰῶνος Πάτερ.

   Ἡ ἁγία μάρτυς Θωμαῒς γεννήθηκε μὲν στὴν Ἀλεξάνδρεια, ἀνατράφηκε δὲ καὶ διαπαιδαγωγήθηκε καλῶς ἀπὸ τοὺς γονεῖς της. Ἔπειτα παντρεύτηκε καὶ ἦταν στὸν οἶκο της ἀγαπημένη μὲ τὸν ἄνδρα της καὶ διένυε τὴν ζωή της μὲ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνη. Ἐπειδὴ ὅμως κατοικοῦσε στὴν ἴδια οἰκία κι ὁ πεθερός της, ὁ κατὰ σάρκα δηλαδὴ πατέρας τοῦ ἄνδρα της, μία ἡμέρα ἔτυχε νὰ μὴ βρίσκεται ὁ ἄνδρας της ἐκεῖ. Τότε λοιπόν, ὁ τῶν ψυχῶν φθορέας διάβολος ἔβαλε αἰσχροὺς λογισμοὺς στὸν γέρο κατὰ τῆς νύφης του Θωμαΐδος καὶ δοκίμαζε νὰ αἰσχρουργήσει μ’ αὐτὴν μηχανευόμενος κάθε τρόπο γιὰ νὰ ἐκπληρώσει τὸν κακὸ του σκοπό. Ἡ μακαρία Θωμαῒς ὅμως, συμβούλευε τὸν γέρο καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ βγάλει ἀπ’ τὴν καρδιά του τοῦτον τὸν διαβολικὸ λογισμό, ἀλλὰ μάταια ἐκοπίαζε. Ἔτσι ὁ κακόγερος τυφλωμένος ἀπ’ τὸν διάβολο ἔλαβε τὴν σπάθα τοῦ γυιοῦ του καὶ κτυπῶντας τὴν νύφη του σὲ θανατηφόρο μέρος, τὴν κατέσχισε καὶ τὴν θανάτωσε. Καὶ ἡ μὲν μακαρία Θωμαῒς παρέδωκε τὴν ψυχή της στὸν Θεὸ κ’ ἔγινε μάρτυς διὰ τὴν σωφροσύνη, ὁ δὲ γέρος παρευθὺς τυφλώθηκε στοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τριγύριζε στὴν οἰκία ἐδῶ κι ἐκεῖ.

Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς Ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοπραξίας ἀγωνιστής.

Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς Ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοπραξίας ἀγωνιστής.

Τοῦ Παναγιώτη Μυργιώτη,

Μαθηματικοῦ.

   Ἡ πρώτη Κυριακὴ τῶν νηστειῶν τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς εἶναι ἀφιερωμένη, ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἐκκλησία εἰς τὴν Ὀρθοδοξία. Ἡ δεύτερη Κυριακὴ ἀφιερώνεται εἰς τὸν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ γιατί τόσο πολὺ ἀγωνίστηκε καὶ μόχθησε γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ καὶ γιατί θέλει νὰ ὑπογραμμίσει ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι θεωρία ἢ ἰδεολογία, ἀλλὰ ὀρθοπραξία, δηλαδὴ ἀγῶνας γιὰ βίωση τῶν ἀληθειῶν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι βέβαια, ἐπιδόθηκε μὲ ἰδιαίτερο ζῆλο εἰς τὴν ὀρθοπραξία, κάνοντας ζωὴ τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν ὁποία μὲ μεγάλο ζῆλο ἐπιδόθηκε ὁ ἅγιος αὐτός.

Ὁ ὅσιος Βαραδάτος

Ὁ ὅσιος Βαραδάτος

Ἑορτάζει τὴν κβ΄ (22α) Φεβρουαρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἐν γῇ νεκρώσας, ὡς λέγει Παῦλος, μέλη,

Ζωῆς μετέσχεν ἐν πόλῳ Βαραδάτος.

   Τοῦτος ὁ Ὅσιος ἦταν ἀπ’ τὴν πόλη τῆς Ἀντιόχειας, κ’ ἐπειδὴ ἀγάπησε τὴν ἐρημικὴ καὶ φιλόσοφο ζωή, πρῶτα μὲν κλείσθηκε σ’ ἕνα μικρὸ κελλί, κι ἀπὸ ’κεῖ πῆγε σὲ μιὰ ράχη ψηλότερη καὶ κατασκεύασε ἀπὸ ξύλα ἕνα κιβώτιο τόσο μικρό, ὅσο δὲν χωροῦσε οὔτε αὐτὸ τὸ σῶμά του, καὶ μέσα σ’ αὐτὸ ζοῦσε, καὶ ἐκ τούτου ἀναγκαζόταν ὁ ἀοίδιμος νὰ σκύβει πάντοτε. Κ’ ἐπειδὴ τὸ κιβώτιο δὲν εἶχε ὕψος σύμμετρο μὲ τὸ μέγεθος τοῦ σώματός του, οὔτε ἦταν συναρμοσμένο καλὰ μὲ σανίδες, ἀλλ’ ἦταν καὶ χαμηλὸ καὶ παρόμοιο μὲ ἀνοικτὲς κιγκλίδες, οὔτε ἀπ’ τὴν βλάβη τῆς βροχῆς ἔμενε ἐλεύθερος, οὔτε ἀπ’ τὴν φλόγα τοῦ ἡλίου, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ δύο τὸ ἴδιο ὑπέφερε.

Ἡ ὁσία Μελάνη ἡ Ρωμαία

Ἡ ὁσία Μελάνη ἡ Ρωμαία

Ἑορτάζει τὴν λα΄ (31η) Δεκεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Οὐχ ὑλική σε χείρ, Μελάνη, καὶ μέλαν,
Θεὸς δέ, κἂν τέθνηκας, ἐν ζῶσι γράφει.
Πρώτῃ ἐν τριακοστῇ ἀπῆρε βίοιο Μελάνη.

   Αὐτὴ ἡ ἁγία ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ὀνορίου τοῦ γυιοῦ τοῦ μεγάλου Θεοδοσίου, ἐν ἔτει υ΄ (400), καταγόμενη ἀπὸ γένος πλούσιο, λαμπρὸ καὶ περίδοξο. Κ’ ἐπειδὴ ἐξ ὅλης ψυχῆς ἀγάπησε τὸν Κύριο, προτίμησε νὰ παρθενεύει. Οἱ γονεῖς της ὅμως τὴν πάντρεψαν παρὰ τὴν θέλησή της κ’ ἔγινε μητέρα δύο παιδιῶν. Ἔπειτα πεθαίνουν οἱ γονεῖς καὶ τὰ παιδιά της. Τότε ἄφησε ἡ μακαρία τὴν πόλη Ρώμη καὶ ζοῦσε ἔξω στὸ ἀγροκήπιό της μὲ κάθε ἄσκηση κι ἀρετή· φρόντιζε γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς, ὑποδεχότανε τοὺς ξένους ποὺ ἔρχονταν κι ἐπισκεπτόταν ὅσους βρίσκονταν στὶς φυλακὲς καὶ ἐξορίες. Ὕστερα ὅμως, ἀφοῦ πούλησε ὅλα τὰ ὑποστατικὰ καὶ τὴν περιουσία της, –ποὺ ἦταν πολὺ μεγάλη–, σύναξε ἀπ’ τὴν πώληση δώδεκα μυριάδες χρυσὰ (ἑκατὸν εἴκοσι χιλιάδες φλουριά), τὰ ὁποῖα μοίραζε σὲ ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια.

Ἡ Κυριακὴ τῶν ἁγίων Προπατόρων

Ἡ Κυριακὴ τῶν ἁγίων Προπατόρων

Ἑορτάζεται τὴν Κυριακὴ μεταξὺ ια΄ (11ης) καὶ ιζ΄ (17ης) Δεκεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Δέξασθε χαρὰν οἱ πάλαι Προπάτορες,

Βλέποντες ἐγγίζοντα Χριστὸν Μεσσίαν.

Γήθεο, Ἀβραάμ, ὅτι πρόπαππος Χριστοῦ ἐδείχθης.

 

   Οἱ ὑποθέσεις τοῦ μακαρίου Ἀβραὰμ εἶναι γνωστὲς καὶ στοὺς σοφοὺς καὶ στοὺς ἰδιῶτες (ἀμαθεῖς ἢ ὀλιγομαθεῖς) Χριστιανούς, καθότι τὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως, τὸ ὁποῖο συνέγραψε ὁ προφήτης Μωϋσῆς καὶ περιέχει τὶς ὑποθέσεις αὐτές, διαβάζεται εἰς ἐπήκοον πάντων τῶν Χριστιανῶν στὴν Ἐκκλησία, κατὰ τὶς νηστίσιμες ἡμέρες τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἔτσι λοιπόν, ἀπ’ τὸ βιβλίο ἐκεῖνο μαθαίνουμε ὅλοι ὅτι ὁ προπάτοράς μας Ἀβραὰμ καταγόταν ἀπὸ τὴν χώρα τῶν Χαλδαίων καὶ ἦταν ἐθνικός, διότι οἱ Χαλδαῖοι ἦταν ἔθνος πρὸ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ὅτι εἶχε πατέρα εἰδωλολάτρη, τὸν Θάρρα. Πλὴν ὅμως, ἂν καὶ καταγόταν ἀπ’ ἕναν τέτοιο εἰδωλολάτρη, δὲν ἐμποδίσθη ἐξ αὐτοῦ καθόλου ἀπ’ τὸ νὰ γνωρίσει τὸν ἀληθινὸ Θεό, ἀλλὰ μάλιστα –ἂν πρέπει νὰ ποῦμε κι ἕνα λόγο παράδοξο–, ἀπ’ αὐτὴ τὴν εἰδωλολατρεία ὁδηγήθηκε στὸ νὰ καταλάβει τὸν ἀληθινὸ Θεό.

Ἡ Σύλληψη τῆς ἁγίας Ἄννης, τῆς μητέρας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἡ Σύλληψη τῆς ἁγίας Ἄννης, τῆς μητέρας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἑορτάζεται τὴν θ΄ (9η) Δεκεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Οὐχ ὥσπερ Εὔα καὶ σὺ τίκτεις ἐν λύπαις,

Χαρὰν γὰρ ἔνδον, Ἄννα, κοιλίας φέρεις.

Τῇ δ’ ἐνάτῃ Μαρίην Θεομήτορα σύλλαβεν Ἄννα.

   Ὁ Κύριός μας καὶ Θεὸς θέλοντας νὰ ἑτοιμάσει γιὰ τὸν ἑαυτό Του ναὸ ζωντανὸ καὶ οἶκο ἅγιο γιὰ νὰ κατοικήσει, ἀπέστειλε τὸν Ἄγγελό Του –ποὺ ὅπως λέγουν ἦταν ὁ Γαβριήλ– πρὸς τοὺς δικαίους Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, ἀπ’ τοὺς ὁποίους εὐδόκησε νὰ γεννηθεῖ ἡ κατὰ σάρκα Μητέρα Του. Καὶ στέλνοντας τὸν Ἀρχάγγελο προεμήνυσε ὅτι θὰ συλλάβει ἡ στεῖρα καὶ γριούλα Ἄννα, ὥστε μὲ τὴν σύλληψη τῆς στείρας νὰ βεβαιώσει τὴν ἐκ τῆς Παρθένου ἄσπορη σύλληψη καὶ ἄφθορη γέννησή Του.

Ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ ἁγιορείτης

Ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ ἁγιορείτης

Ἑορτάζει τὴν β΄ (2α) Δεκεμβρίου.

Ἀσκήσεως ἀμπεχόμενος πορφύραν

Λαμπρὰν εἰσῆλθες, Πορφύριε, εἰς πόλον. 

Μισῶν, Πορφύριε, γηράσκουσαν δόξαν

Κοινωνὸς γέγονας τῆς μὴ γηρασκούσης.

   Ὁ ὅσιος Πορφύριος γεννήθηκε τὸ 1906 στὸ χωριὸ Ἅγιος Ἰωάννης Καρυστίας Εὐβοίας. Σὲ μικρὴ ἡλικία, μιμούμενος τὸν βίο τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, ἔφυγε ἀπὸ τοὺς γονεῖς του κρυφὰ καὶ ἦλθε στὰ Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Βαριὰ ἀσθένεια τὸν ἀνάγκασε νὰ ἐπιστρέψει στὴν Εὔβοια. Διακόνησε ἐπὶ 33 χρόνια ὡς ἐφημέριος στὸ παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Γερασίμου στὴν Πολυκλινικὴ τῆς Ἀθήνας, ὅπου χωρὶς νὰ τὸ ἐπιδιώξει ὁ ἴδιος ἄρχισε νὰ γίνεται γνωστὸς στὸν κόσμο, ποὺ ἔτρεχε νὰ τὸν συναντήσει, νὰ ἐξομολογηθεῖ καὶ νὰ ζητήσει τὶς φωτισμένες συμβουλές του. Τὸ 1973 περιορίστηκε στὸν ἅγιο Νικόλαο Καλλισίων Πεντέλης.

Η ΓΕΝΝΗΣH ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Η ΓΕΝΝΗΣH ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Ἑορτάζεται τὴν η΄ (8η) Σεπτεμβρίου.

Πάσας ἀληθῶς, Ἄννα, νικᾷς μητέρας,

Μήτηρ ἕως ἂν σὴ γένηται θυγάτηρ.

Ἐξάγαγε πρὸς φῶς Θεομήτορα ὀγδόῃ Ἄννα.

   Ὑπάρχουν σταθμοὶ στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου μὲ μεγάλη σημασία γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Γεγονότα ἱστορικά, πολιτικά, κοινωνικά, σταθμοὶ στὴν ἐξέλιξη τῆς τέχνης, τῆς ἐπιστήμης, τοῦ πολιτισμοῦ γενικά, ποὺ ἔχουν τόση σημασία, ἀφοῦ συντελοῦν στὴν καλλιτέρευση τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου στὸν πλανήτη μας.

   Ὑπάρχουν, ὅμως καὶ ἄλλοι σταθμοί, ἱστορικοὶ καὶ αὐτοί, ἀφοῦ ἔλαβαν χώρα «ἐν τόπῳ καὶ χρόνῳ», ποὺ δὲν ὀφείλονται ὅμως στὶς ἀνθρώπινες προσπάθειες ἀλλὰ θὰ εἶναι σταθμοί, ποὺ δημιούργησαν οἱ ἐκδηλώσεις τῆς Θείας Προνοίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ

Τὴν κθ΄ (29η) Αὐγούστου.

Τέμνει κεφαλὴν χεὶρ μιαιφόνος ξίφει,

Τοῦ χεῖρα θέντος εἰς κεφαλὴν Κυρίου.

Εἰκάδα ἀμφ’ ἐνάτην Προδρόμου τάμεν αὐχένα χαλκός.

   Ἐξαιρετική, ἐπιβλητική, ἰδιόρρυθμος, μεγάλη μορφὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Σὰν οὐράνιο τόξο μὲ πολυσύνθετο καὶ ὁλόγλυκο φῶς φωτίζει τὸν κόσμο τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Στὸ πρόσωπό του βλέπουμε τὸν τελευταῖο Προφήτη τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλὰ καὶ τὸν πρῶτον Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

   Σὰν ἐκπρόσωπος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἔχει τὴν προφητικὴ αὐστηρότητα. Τὸ στόμα του, ἡφαίστειο, ποὺ ἐλέγχει τὴν παρανομία. Σὰν ἅγιος τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, ἑτοιμάζει τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ κήρυγμα καὶ τὸ βάπτισμα τῆς μετανοίας. Γίνεται ἄξιος νὰ βαπτίσει τὸν Χριστό. Καὶ σφραγίζει τὴν ἁγία ζωή του μὲ τὸν μαρτυρικό του θάνατο.

Ὁ ὅσιος Ὤρ

Ὁ ὅσιος Ὤρ

Ἑορτάζει τὴν ζ΄ (7η) Αὐγούστου.

Ἐκ τοῦ ΛΑΥΣΑΪΚΟΥ*

Ἐκ γῆς ἀπελθὼν Ὢρ ἐμὸς λέγει· Χάρις,

Ὑπὲρ τὸν Ὢρ πέφυκε τὸν σόν, ὦ Νόμε.

   Στὸ ὄρος τῆς Νιτρίας ἐχρημάτισε ὁ ὅσιος καὶ θαυμάσιος Ὤρ, ὄντας προεστὼς ἐπάνω σὲ χίλιους ἀδελφοὺς ποὺ πολιτεύονταν ζωὴ Ἀγγελική. Ὁ γέροντας εἶχε φτάσει τοὺς ἐννενῆντα χρόνους τῆς ἡλικίας του καὶ παρ’ ὅλο τοῦτο ἦταν ὄρθιος, ὑγιής, λαμπρὸς στὸ πρόσωπο καὶ τόσο στὰ αἰσθητήρια, στὴν σοφία καὶ στὴν σύνεση ἦταν ἄψογος καὶ μάλιστα πληρέστατος, σὰν ν’ αὔξανε μαζὶ μὲ τὴν ἡλικία ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ σύνεση. Εἶχε ξεχωριστὴ χάρη Θεοῦ, ὥστε νὰ τὸν εὐλαβοῦνται καὶ οἱ ἄπιστοι καὶ οἱ βάρβαροι.

   Ὁ τρισμακάριστος αὐτὸς Πατήρ, ἀφοῦ ἔκαμε στὴν βαθύτατη ἔρημο μεγάλη ἅσκηση καὶ πολλοὺς ἀγῶνες ὁλομόναχος, ἦλθε ὕστερα στὴν ἐδῶθε ἔρημο, ὅπου ἐπιμελήθηκε κ’ ἔγιναν ἱερὰ Μοναστήρια, στὰ ὁποῖα ἔκαμε κόπους ὑπερβολικούς, φυτεύοντας μὲ τὰ ἴδια του τὰ χέρια ἀμπελῶνες, κήπους καὶ διάφορα δέντρα, ὥστε ἔγινε δάσος πολὺ μεγάλο. Μᾶς ἔλεγαν οἱ Πατέρες, ὅτι πρὶν ἔλθει ὁ Ἀββᾶς Ὤρ σέ ’κείνη τὴν ἔρημο, κανένα ξύλο δὲν φαινόταν.

Ἡ μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἡ μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἑορτάζεται τὴν ς΄ (6η) Αὐγούστου.

 ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Θαβὼρ ὑπὲρ πᾶν γῆς ἐδοξάσθης μέρος,

Ἰδὸν Θεοῦ λάμψασαν ἐν δόξῃ φύσιν.

Μορφὴν ἀνδρομέην κατὰ ἕκτην Χριστὸς ἄμειψεν.

   Κατὰ τὴν ἕκτη τοῦ μηνὸς Αὐγούστου, ἡ ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία περιχαρῶς ἑορτάζει τὴν ἀνάμνηση τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἡ αἰτία τῆς ἑορτῆς αὐτῆς εἶναι ἡ ἑξῆς:

   Ὁ Δεσπότης μας Χριστὸς πολλὲς φορὲς προεῖπε στοὺς ἁγίους του μαθητὲς γιὰ τοὺς κινδύνους καὶ τὰ πάθη καὶ τὸν θάνατο, τὸν ὁποῖο αὐτὸς ἔμελλε νὰ λάβει, καὶ γιὰ τὶς σφαγὲς καὶ τὸν θάνατο τῶν μαθητῶν του. Ἐπειδὴ ὅμως, οἱ μὲν κίνδυνοι καὶ τὰ δεινὰ ἦσαν πρόχειρα καὶ στὴν παροῦσα ζωή, τὰ δὲ ἀγαθά, ὅσα ἔμελλε νὰ λάβουν, ἦσαν μετὰ ταῦτα κ’ ἐλπιζόμενα, γιὰ τοῦτον τὸν λόγο, θέλησε ὁ Κύριος νὰ πληροφορήσει τοὺς μαθητές του καὶ μὲ τὰ ἴδια τους τὰ μάτια, ποιά καὶ ἀπὸ ποῦ εἶναι ἡ δόξα ἐκείνη, μὲ τὴν ὁποία μέλλει νὰ ἔλθει στὴν κοινὴ ἀνάσταση, τὴν ὁποία κι αὐτοὶ θ’ ἀπολαύσουν. Γι’ αὐτὸ τοὺς ἀνεβάζει ἐπάνω σὲ ὄρος ὑψηλὸ κατ’ ἰδίαν καὶ μεταμορφώθηκε μπροστά τους κ’ ἔλαμψε τὸ πρόσωπό Του ὅπως ὁ ἥλιος, καὶ τὰ ἱμάτιά του ἔγιναν λευκὰ σὰν τὸ φῶς καὶ φάνηκε σ’ αὐτοὺς ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας συνομιλοῦντες μὲ τὸν Χριστό.

Ἡ Κοίμηση τῆς ἁγίας Ἄννης, τῆς μητέρας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἡ Κοίμηση τῆς ἁγίας Ἄννης, τῆς μητέρας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἑορτάζεται τὴν κε΄ (25η) Ἰουλίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Μήτηρ τελευτᾷ Μητροπαρθένου Κόρης,

Τῆς τῶν κυουσῶν μητέρων σωτηρίας.

Πέμπτῃ ἐξεβίωσε μογοστόκος εἰκάδι Ἄννα.

   Ἡ ἁγία Ἄννα ποὺ ἔγινε κατὰ σάρκα προμήτωρ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦταν ἀπ’ τὴν φυλὴ τοῦ Λευΐ, θυγατέρα τοῦ ἱερέως Ματθὰν καὶ τῆς γυναῖκας του Μαρίας. Ὁ Ματθὰν ἱεράτευε στοὺς χρόνους τῆς Κλεοπάτρας καὶ τοῦ Σαπώρου βασιλέως τῶν Περσῶν¹, πρὶν ἀπ’ τὸν Ἡρώδη τὸν γυιὸ τοῦ Ἀντιπάτρου, καὶ εἶχε τρεῖς θυγατέρες, τὴν Μαρία, τὴν Σοβὴ καὶ τὴν Ἄννα.

Ἡ εὕρεση τῶν τιμίων λειψάνων τῶν ἁγίων Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου

Ἡ εὕρεση τῶν τιμίων λειψάνων τῶν ἁγίων Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου

Ἑορτάζει τὴν κη΄ (28η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ὀστᾶ φανέντα μαρτύρων Ἀναργύρων,

Βλύζουσι κρουνοὺς θαυμάτων ἀναργύρως.

Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Κῦρος φάνη ἠδ’ ὁμόαθλος.

   Τοῦτοι οἱ Ἅγιοι τοῦ Χριστοῦ μάρτυρες καὶ θαυματουργοὶ Ἀνάργυροι καὶ ἰατροὶ ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ, ἑν ἔτει σϞβ΄ (292)· καὶ ὁ μὲν ἅγιος Κῦρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια ὁ δὲ Ἰωάννης ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Ἐδέσσης. Τοῦτοι λοιπὸν ἀφοῦ ἑνώθηκαν, διότι εἶχαν ὅμοια γνώμη, περιήρχοντο καὶ γιάτρευαν παντὸς εἴδους ἀσθένεια, κ’ ἐπειδὴ παρακινοῦσαν πολλοὺς γιὰ νὰ μαρτυρήσουν, φανερώθηκαν στὸν κατὰ τόπον ἄρχοντα, στὸν ὁποῖο παρουσιάστηκαν κι ὁμολόγησαν τὸν Χριστὸ καὶ ὑποβλήθηκαν σὲ διάφορες τιμωρίες κ’ ἔπειτα ἀποκεφαλίσθηκαν κ’ ἔλαβαν τὰ στεφάνια τοῦ μαρτυρίου.

Ὁ ὅσιος Σαμψὼν ὁ Ξενοδόχος

Ὁ ὅσιος Σαμψὼν ὁ Ξενοδόχος

Ἑορτάζει τὴν κζ΄ (27η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἐξῆγεν ὁ πρὶν ἐκ γνάθου Σαμψὼν πόμα,

Ὁ νῦν δὲ Σαμψὼν μῦρον ἐκ τάφου βρύει.

Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Σαμψὼν θάνε, βρῦσέ τε μῦρα.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος καταγόταν ἀπὸ τὴν παλαιὰ Ρώμη, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ μεγάλου Ἰουστινιανοῦ, ἐν ἔτει φμα΄ (541), κι ἀφοῦ διασκόρπισε στοὺς φτωχοὺς τὸν πλοῦτο, ὅσος ἔμεινε σ’ αὐτὸν ἀπ’ τοὺς γονεῖς του, πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ περπατῶντας σ’ ὅλους τοὺς ἱεροὺς ναοὺς ἀπόλαυσε πνευματικὰ τὴν καλλονὴ καὶ ὡραιότητά τους. Ἔπειτα κάθισε σὲ τόπο ἥσυχο κ’ ἐντρυφοῦσε καὶ καταγινόταν στὴν μελέτη τῶν θείων Γραφῶν, προσέχοντας μόνο στὸν Θεό. Ἔτσι, ἀφοῦ ἔγινε φανερὸς καὶ γνώριμος στὸν τότε ἁγιώτατο Μηνᾶ τὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, χειροτονεῖται ἀπ’ αὐτὸν ἱερεὺς καὶ γίνεται ἕνας ἀπὸ τοὺς Κληρικούς.

Ὁ ὅσιος Δαβὶδ ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ὁ ὅσιος Δαβὶδ ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ἑορτάζει τὴν κς΄ (26η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Δαβὶδ συνήφθης τῷ πάλαι, Δαβὶδ νέε,

Ἄλλον Γολιὰθ σαρκικὰ κτείνας πάθη.

Ἕκτῃ ἐξεπέρησε πύλας βίου εἰκάδι Δαβίδ.

   Τοῦτος ὁ μακάριος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολή, καὶ ὡς ἀστέρας πολύφωτος ἐφώτισε καὶ τὴν Δύση, διότι ἐκ νεαρᾶς του ἡλικίας ὑπέταξε μὲ τὴν ἐγκράτεια τὰ πάθη τῆς σαρκὸς καὶ φάνηκε ὡς ἔνσαρκος Ἄγγελος. Τοῦτος, ἀφοῦ κατασκεύασε τὴν κατοικία του ἐπάνω σ’ ἕνα δέντρο ἀμυγδαλιᾶς, ὅπως καὶ τὰ πτηνὰ κατασκευάζουν ἐπάνω στὰ δέντρα τὶς φωλιές τους, εὔφραινε μὲ τὸν λόγο καὶ τὶς συμβουλές του ὅσους προσέτρεχαν σ’ αὐτόν, κ’ ἐπτέρωνε τὸν νοῦ του στὸ ὕψος τῆς θείας θεωρίας.

Τὸ Γενέσιο τοῦ τιμίου ἐνδόξου προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου

Τὸ Γενέσιο τοῦ τιμίου ἐνδόξου προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου

Ἑορτάζεται τὴν κδ΄ (24η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ζαχαρία χόρευε σὺν τῇ συζύγῳ,

Οὐ πολλὰ μὲν τίκτοντες, ἓν δὲ καὶ μέγα.

Πρόδρομον ἀμφὶ τετάρτην εἰκάδα γείνατο μήτηρ.

   Τοῦτος ἐμαρτυρήθη ὑπὸ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ ὅτι ἀνάμεσα στοὺς γεννητοὺς γυιοὺς τῶν γυναικῶν εἶναι ἀπ’ ὅλους μεγαλύτερος καὶ ὅτι εἶναι προφήτου περισσότερος.

   Τοῦτος ἐσκίρτησε ἀπ’ τὴν κοιλία ἀκόμη τῆς μητέρας του καὶ κήρυξε σ’ ὅλους τοὺς ἐν τῇ γῇ τὴν παρουσία τοῦ Σωτῆρος.

   Τοῦτος ἐπρόδραμε καὶ πῆγε στὸν Ἅδη καί ’κεῖ εὐαγγέλισε τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου.

   Τοῦτος ἐχρημάτισε υἱὸς Ζαχαρίου τοῦ Ἀρχιερέως καὶ Ἐλισάβετ τῆς στείρας, γεννηθεὶς ἀπὸ θεία ἐπαγγελία καὶ ὑπόσχεση.

   Αὐτὸς καὶ τὴν σιωπὴ τοῦ πατέρα του Ζαχαρίου ἔλυσε, ὅταν γεννήθηκε, καὶ ὅλο τὸν κόσμο ἀπὸ χαρὰ ἐνέπλησε (γέμισε)· γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἄγγελοι σήμερα μετὰ τῶν ἀνθρώπων εὐφραίνονται καὶ ὅλη ἡ κτίση ἀπὸ χαρὰ ἐπληρώθη.

Ταῖς τοῦ σοῦ Προδρόμου ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 5ος, σελ. 270, 271. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

Ἡ ἁγία μάρτυς Ἀγριππίνα

Ἡ ἁγία μάρτυς Ἀγριππίνα

Ἑορτάζει τὴν κγ΄ (23η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Πλησθεῖσα δεινῶν τραυμάτων ἐκ τυμμάτων,

Πολλῶν μετέσχε στεμμάτων Ἀγριππίνα.

Εἰκάδι θεινομένη τριτάτῃ θάνεν Ἀγριππίνα.

   Αὐτὴ ἡ ἁγία ἦταν γέννημα καὶ θρέμμα τῆς περιδόξου πόλεως Ρώμης καὶ ἐκ νεότητος παρέδωσε τὸν ἑαυτό της στὸν Θεό. Γι’ αὐτό, εὐωδίαζε μὲν τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν, σὰν περιβόλι ἀνθισμένο ἢ εὐωδέστατο ρόδο, ἀπόδιωχνε δὲ τὴν δυσωδία καὶ τὴν βρώμα τῶν παθῶν, ἔχοντας στολίσει ἡ μακαρία τὴν ψυχή της μὲ τὴν παρθενία καὶ τὴν καθαρότητα.