Ἡ μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἡ μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἑορτάζεται τὴν ς΄ (6η) Αὐγούστου.

 ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Θαβὼρ ὑπὲρ πᾶν γῆς ἐδοξάσθης μέρος,

Ἰδὸν Θεοῦ λάμψασαν ἐν δόξῃ φύσιν.

Μορφὴν ἀνδρομέην κατὰ ἕκτην Χριστὸς ἄμειψεν.

   Κατὰ τὴν ἕκτη τοῦ μηνὸς Αὐγούστου, ἡ ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία περιχαρῶς ἑορτάζει τὴν ἀνάμνηση τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἡ αἰτία τῆς ἑορτῆς αὐτῆς εἶναι ἡ ἑξῆς:

   Ὁ Δεσπότης μας Χριστὸς πολλὲς φορὲς προεῖπε στοὺς ἁγίους του μαθητὲς γιὰ τοὺς κινδύνους καὶ τὰ πάθη καὶ τὸν θάνατο, τὸν ὁποῖο αὐτὸς ἔμελλε νὰ λάβει, καὶ γιὰ τὶς σφαγὲς καὶ τὸν θάνατο τῶν μαθητῶν του. Ἐπειδὴ ὅμως, οἱ μὲν κίνδυνοι καὶ τὰ δεινὰ ἦσαν πρόχειρα καὶ στὴν παροῦσα ζωή, τὰ δὲ ἀγαθά, ὅσα ἔμελλε νὰ λάβουν, ἦσαν μετὰ ταῦτα κ’ ἐλπιζόμενα, γιὰ τοῦτον τὸν λόγο, θέλησε ὁ Κύριος νὰ πληροφορήσει τοὺς μαθητές του καὶ μὲ τὰ ἴδια τους τὰ μάτια, ποιά καὶ ἀπὸ ποῦ εἶναι ἡ δόξα ἐκείνη, μὲ τὴν ὁποία μέλλει νὰ ἔλθει στὴν κοινὴ ἀνάσταση, τὴν ὁποία κι αὐτοὶ θ’ ἀπολαύσουν. Γι’ αὐτὸ τοὺς ἀνεβάζει ἐπάνω σὲ ὄρος ὑψηλὸ κατ’ ἰδίαν καὶ μεταμορφώθηκε μπροστά τους κ’ ἔλαμψε τὸ πρόσωπό Του ὅπως ὁ ἥλιος, καὶ τὰ ἱμάτιά του ἔγιναν λευκὰ σὰν τὸ φῶς καὶ φάνηκε σ’ αὐτοὺς ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας συνομιλοῦντες μὲ τὸν Χριστό.

   Παρέλαβε δὲ τρεῖς μόνο Ἀποστόλους, ὡς πρόκριτους καὶ ὑπερέχοντες, διότι ὁ μὲν Πέτρος προκρίθηκε, ἐπειδὴ ἀγαποῦσε πολὺ τὸν Χριστό, ὁ δὲ Ἰωάννης, ἐπειδὴ τὸν ἀγαποῦσε περισσότερο ὁ Χριστός, ὁ δὲ Ἰάκωβος, ἐπειδὴ ἐπρόκειτο νὰ πιεῖ τὸ ποτήριο τοῦ θανάτου ποὺ καὶ ὁ Κύριος ἤπιε.

   Ἔφερε δὲ ἀνάμεσά τους τὸν Μωϋσῆ καὶ τὸν Ἠλία, γιὰ νὰ διορθώσει τὶς σφαλερὲς ὑποψίες ποὺ εἶχαν οἱ πολλοὶ περὶ τοῦ Κυρίου, καθότι ἄλλοι μὲν ἔλεγαν τὸν Κύριο ὅτι εἶναι ὁ Ἠλίας, κι ἄλλοι ὅτι εἶναι ὁ Ἱερεμίας. Γιὰ τοῦτο λοιπὸν παρέστησε στὸ Θαβὼρ τοὺς πρώτους καὶ κορυφαίους προφῆτες, γιὰ νὰ γνωρίσουν οἱ μαθητὲς καὶ διὰ τῶν μαθητῶν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, πόση διαφορὰ εἶναι μεταξὺ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Προφητῶν. Διότι ὁ μὲν Χριστὸς εἶναι Δεσπότης, οἱ δὲ προφῆτες εἶναι δοῦλοι· καὶ γιὰ νὰ μάθουν ὅτι ὁ Κύριος ἔχει τὴν ἐξουσία τοῦ θανάτου καὶ τῆς ζωῆς. Γιὰ τοῦτο, ἀπὸ μὲν τοὺς πεθαμένους ἔφερε τὸν Μωϋσῆ, ἀπὸ δὲ τοὺς ζωντανοὺς ἔφερε τὸν Ἠλία.

Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας, Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 6ος, σελ. 169-174. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος βαρύς.

Μετεμορφώθης ἐν τῷ Ὄρει, Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθὼς ἠδύναντο. Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου· Φωτοδότα, δόξα σοι.

Κοντάκιον. Ἦχος βαρύς.

Ἐπὶ τοῦ ὄρους μετεμορφώθης, καὶ ὡς ἐχώρουν οἱ Μαθηταί σου τὴν δόξαν σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐθεάσαντο, ἵνα ὅταν σε ἴδωσι σταυρούμενον, τὸ μὲν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον, τῷ δὲ κόσμῳ κηρύξωσιν, ὅτι σὺ ὑπάρχεις ἀληθῶς, τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα.

Μεγαλυνάριον
Θέλων ἐπιδεῖξαι τοῖς Μαθηταῖς, δύναμιν ἐξ ὕψους καὶ σοφίαν παρὰ Πατρός, ἐν ὄρει ἀνῆλθες, Χριστὲ τῷ Θαβωρίῳ, καὶ λἀμψας ὡς Δεσπότης τούτους ἐφώτισας.