Ἀνδρέας καὶ Ἀπόστολος Ἀνδρέας

 

Ἀνδρέας καὶ Ἀπόστολος Ἀνδρέας

 

Τοῦ μακαριστοῦ

Ἀρχιμ. Ἰωὴλ Γιαννακοπούλου*

 

«Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ ᾽Ιωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, καὶ ἐμβλέψας τῷ ᾽Ιησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ θεοῦ. καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος καὶ ἠκολούθησαν τῷ ᾽Ιησοῦ. στραφεὶς δὲ ὁ ᾽Ιησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς· τί ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ῥαββί· (ὃ λέγεται ἑρμηνευόμενον Διδάσκαλε)· ποῦ μένεις; λέγει αὐτοῖς· ἔρχεσθε καὶ ἴδετε. ἦλθον οὖν καὶ εἶδον ποῦ μένει, καὶ παρ᾽ αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη. ἦν ᾽Ανδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ ᾽Ιωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ· εὑρίσκει οὗτος πρῶτον τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ· εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν· (ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον Χριστός)· καὶ ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν ᾽Ιησοῦν. ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ ᾽Ιησοῦς εἶπε· σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς ᾽Ιωνᾶ, σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς, (ὃ ἑρμηνεύεται Πέτρος).»

 (Ἰωάν. α΄ 35-43)

 

   Ἐξ ἀφορμῆς τῆς κλήσεως τῶν μαθητῶν τούτων καλὸ εἶναι νὰ δοῦμε τὸν Ἀνδρέα ὡς Ἀνδρέα καὶ ὡς ἀπόστολο Ἀνδρέα, γιὰ νὰ δοῦμε τὴν διαφορὰ τῶν ἀνθρώπων πρὸ τῆς χάριτος καὶ μετὰ τὴν χάρη.

   Καὶ πρῶτον: ὁ Ἀπόστολος ὡς Ἀνδρέας. Τοῦτος καταγόταν ἀπὸ τὴν Βηθσαϊδᾶ τῆς Γαλιλαίας. Ὅταν ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος κύρυττε στὸν Ἰορδάνη ἔγινε μαθητής του. Μετ’ ἀπὸ λίγο προσέρχεται ὁ Κύριος νὰ βαπτισθεῖ ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου. Ὁ Ἰωάννης δείχνει τὸν Ἰησοῦ λέγοντας, ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Ἀπὸ τοῦτο ὁ Ἀνδρέας γίνεται μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ πρῶτος, γι’ αὐτὸ καὶ πρωτόκλητος ὀνομάζεται. Ὁ Ἀνδρέας βρίσκει τὸν ἀδελφό του Πέτρο καὶ τοῦ λέει: Εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν. Ἀκολουθεῖ καὶ ὁ Πέτρος τὸν Χριστό.

«Εἶναι κάτι τὸ ἀναπόφευκτο…»

«Εἶναι κάτι τὸ ἀναπόφευκτο…»

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

   Τὰ νέφη τοῦ κακοῦ, τὸ ἕνα σκοτεινότερο ἀπὸ τὸ ἄλλο, σωρεύονται κάποτε πάνω ἀπὸ τὴν ψυχή μας. Εἶναι κάτι τὸ ἀναπόφευκτο.

   Ἀλλὰ εἶναι κινούμενα νέφη καὶ περαστικά. Δὲν θὰ μείνουν ὁριστικὰ ἐκεῖ, ὅπως συμβαίνει καὶ μὲ τὰ σύννεφα τοῦ ὑλικοῦ ὁρίζοντος.

   Θὰ ἐπακολουθήσει ἡ εὐδία¹. Καὶ ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης θὰ ξαναλάμψει στὴν ψυχὴ καὶ θὰ τὴν ξαναθερμάνει.

* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (55) σελ. 41.

1. εὐδία: αἴθριος καιρός, καλοκαιρία.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(κεφ. ιη΄ 18-27)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄρχων τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;

   εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός.

   τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου.

   ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου.

   ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.

   ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΓ΄

(Ἐφεσ. β΄ 4-10)

   «Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς,

   καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι·

   καὶ συνήγειρε καὶ συνεκάθισε ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

   ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις τὸν ὑπερβάλλοντα πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ᾽ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

   τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον,

   οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται.

   αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν.»

Ὁ ὅσιος Ἀκάκιος τῆς Κλίμακας

 

Ὁ ὅσιος Ἀκάκιος τῆς Κλίμακας¹

Ἑορτάζει τὴν κς΄ (26η) Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Κακὸν φυγὼν πᾶν Ἀκάκιος ἐν βίῳ,

Καλοῖς ἀπείροις ἐντρυφᾷ λιπὼν βίον.

   Τοῦτος ὁ ὅσιος ἦταν σ’ ἕνα μοναστῆρι στὴν Ἀσία², καὶ ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία μεταχειριζόταν τὴν ἀσκητικὴ ζωή· εἶχε δὲ ἐπιστάτη καὶ γέροντα ἕνα μοναχὸ πολὺ ἀμελῆ, θυμώδη καὶ ὀργίλο. Γι’ αὐτό, δοκίμαζε τόσα κακὰ καὶ βάσανα ἀπ’ αὐτὸν ὁ ἀοίδιμος, ὥστε φαίνονται ἴσως στοὺς πολλοὺς ἀπίστευτα. Διότι, κάποτε εἶχε τὸ μάτι του μελανὸ ἀπὸ τὰ κτυπήματα, κάποτε τὸν λαιμό του, κι ἄλλοτε εἶχε πληγωμένο τὸ κεφάλι του. Κι ἀφοῦ πέρασε ἐννιὰ χρόνια στὴν ὑπακοὴ τοῦ ἄσπλαγχνου ἐκείνου γέροντα ἀπῆλθε πρὸς τὸν Κύριο καὶ τάφηκε στὸ κοιμητήριο τῶν πατέρων.

Ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Μερκούριος

 

Ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Μερκούριος

Ἑορτάζει τὴν κε΄ (25η) Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Εἰ καὶ πατάσσῃ, Μερκούριε, τῷ ξίφει,

Καὶ νεκρὸς ἐχθρὸν σὺ πατάσσεις Κυρίου.

   Ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς Μερκούριος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους Δεκίου καὶ Οὐλεριανοῦ τῶν βασιλέων, (καὶ μαρτύρησε) τὸ ἔτος σνε΄ (255)· καταγόμενος ἀπ᾿ τὴν γῆ τῆς Ἀνατολῆς, ἦταν γυιὸς κάποιου Σκύθου ποὺ ὀνομαζόταν Γορδιανὸς καὶ ἦταν συναριθμημένος μὲ τὸ στράτευμα τ᾿ ὀνομαζόμενο τῶν Μαρτησίων.

Τὰ τρία πραγματικὰ κέρδη τοῦ βίου

Τὰ τρία πραγματικὰ κέρδη τοῦ βίου

Τρία μονάχα εἶν᾿ ἀγαθά, ἀληθινά, μεγάλα

κι᾿ ἔξω ἀπ᾿ αὐτὰ ἀθύρματα^¹ καὶ ψεύδη εἶν᾿ ὅλα τἄλλα.

- Τὸ πρῶτο εἶναι τὰ κακὰ ποὺ ἔχουμε ξεκλίνει

καὶ ἡ καρδιά μας καθαρὴ ἔχει ἀπὸ ᾿κεῖνα μείνει.

- Τὸ ἄλλο εἶναι τὰ καλὰ  ποὔχει καθένας κάνει

χωρὶς τὴν κούφη^² ἐπίδειξη κι᾿ αὐταρεσκείας πλάνη.

Δὲν ὑπάρχει βαρύτερος πόνος ἀπὸ τὴν συκοφαντία…

 

Σημείωση: Ἀναδημοσιεύουμε τὸ παρακάτω φιλοκαλικὸ κείμενο μὲ τὴν ὁλόψυχη εὐχή, ὁ πανοικτίρμων Θεὸς νὰ συγχωρεῖ καὶ νὰ ἐλεεῖ ὅλους μας, κυρίως δέ, τοὺς ἀδίστακτους καὶ ταλαίπωρους μυθοπλάστες, ψευδολόγους καὶ συκοφάντες!

Δὲν ὑπάρχει βαρύτερος πόνος ἀπὸ τὴν συκοφαντία…

Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ*

   Ὅταν μᾶς δοῦν οἱ δαίμονες ὅτι καταφρονοῦμε τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, μὲ σκοπὸ νὰ μὴ μισήσουμε γιὰ χάρη τους τοὺς ἀνθρώπους κ’ ἔτσι ξεπέσουμε ἀπὸ τὴν ἀγάπη, τότε ξεσηκώνουν ἐναντίον μας συκοφαντίες, γιὰ νὰ μισήσουμε τοὺς συκοφάντες, μὴ ὑποφέροντας  τὴν λύπη (τῆς συκοφαντίας).

   Δὲν ὑπάρχει βαρύτερος πόνος τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴν συκοφαντία, εἴτε στὴν πίστη, εἴτε στὴν διαγωγὴ συκοφαντεῖται κάποιος… Καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μείνει ἀδιάφορος ὅταν συκοφαντεῖται, παρὰ μόνο ἐκεῖνος ποὺ στρέφει τὰ μάτια του στὸν Θεό…

Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ Θεοῦ

Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ Θεοῦ

† Παναγιώτου Κ. Χρήστου*

 Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου

   Οἱ σχέσεις μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου μποροῦν νὰ παρασταθοῦν σχηματικῶς διὰ δύο συνεχῶν ρευμάτων, παραλλήλων καὶ ἐφαπτομένων, ἀλλὰ φερομένων ἀντιστρόφως. Τὸ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ἡ κατάβαση τοῦ Θεοῦ πραγματοποιουμένη σὲ ποικίλες φάσεις καὶ τὸ ἄλλο ἡ ἀνάβαση τοῦ ἀνθρώπου πραγματοποιουμένη ὁμοίως σὲ ποικίλες φάσεις. Κατάβαση εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, μία θεία κίνηση πρὸς τὸ μέρος τοῦ ἀνθρώπου, ἀνάβαση εἶναι ἡ τελείωση τοῦ ἀνθρώπου, μία ἀνθρώπινη κίνηση πρὸς τὸν Θεὸ ποὺ συναντᾶ τὴν ἀποκάλυψη.

   Ἡ ἐπιδίωξη τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ δὲν πρέπει νὰ συγχέεται μὲ τὴν ἀναζήτηση ἀποδείξεων περὶ τοῦ Θεοῦ. Δὲν χρειάζεται ὁ Θεὸς ἀπόδειξη, ἐνῶ ὅσα προῆλθαν στὴν ὕπαρξη ἀπὸ τὸ μηδέν, ὅσα ὑπάρχουν σήμερα καὶ αὔριο ἀφανίζονται, χρειάζονται ἀπόδειξη περὶ τῆς ὑπάρξεώς των. Ποιοῦ εἴδους ἀπόδειξη θὰ χρειαζόταν τὸ ἀεὶ Ὂν; Σ’ αὐτὸν δὲν μποροῦμε νὰ χρησιμοποιήσωμε ἀποδεικτικῶς τὶς κατηγορίες, τὶς πρῶτες ἀρχές, τὰ ἀξιώματα, διότι ὁ ἴδιος εἶναι πρώτη ἀρχή, εἶναι ἡ αὐτοαλήθεια ποὺ περικλείει τὴν ἀπόδειξη μέσα της¹ καὶ καλεῖ σὲ ἀναγνώριση· ἔτσι βασικῶς ὁ Θεὸς δὲν γινώσκεται ἀλλὰ ἐπιγινώσκεται.

Τὰ Εἰσόδια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

 

Τὰ Εἰσόδια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἑορτάζονται τὴν κα΄ (21η) Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἔνδον τρέφει σε Γαβριὴλ ναοῦ, Κόρη,

Ἥξει δὲ μικρὸν καὶ τὸ Χαῖρέ σοι λέξων.

Βῆ ἱερὸν Μαρίη τέμενος παρὰ εἰκάδι πρώτῃ.

   Ἡ εἴσοδος τῆς Κυρίας Θεοτόκου στὸν νομικὸ ναὸ προξένησε στοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ἑορτὴ θαυμαστὴ καὶ παγκόσμια, ἐπειδὴ αὐτὴ ἔγινε μὲ παράδοξο τρόπο, καὶ εἶναι ἕνα προοίμιο τοῦ μέγιστου καὶ φρικτοῦ μυστηρίου τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τὸ ὁποῖο διὰ μέσου τῆς Θεοτόκου ἔμελλε νὰ γίνει στὸν κόσμο. Κι ἔλαβε τὴν ἀφορμὴ ἡ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων γι’ αὐτὴ τὴν ὑπόθεση:

ΕΥΧΗ Εἰς τὴν Παντοβασίλισσαν Θεοτόκον.

 

Ε Υ Χ Η

Εἰς τὴν Παντοβασίλισσαν Θεοτόκον.

Καλλίστου Μοναχοῦ.

   Φιλάνθρωπε, φιλάγαθε, φιλεύσπλαγχνε, Παρθενομῆτορ, Θεόνυμφε Δέσποινα καὶ Κυρία, ὁρατῆς τε καὶ νοουμένης κτίσεως πάσης, ὡς τὸν Ποιητὴν τούτων καὶ Δεσπότην ἀφράστως γεννήσασα, καὶ παρρησίαν διὰ τοῦτο ἀνείκαστον πρὸς αὐτὸν ἔχουσα. Ἐπίβλεψον εὐμενῶς ἐπ’ ἐμὲ τὸν ταλαίπωρον καὶ ἀνάξιον δοῦλον σου, τὸν ἀεὶ ἐν ἀμελείᾳ καὶ ραθυμίᾳ βιοῦντα, καὶ ταῖς ἡδοναῖς δελεαζόμενον καὶ κατασπιλούμενον, καὶ διὰ παντὸς μέλους μολυνόμενον· δι’ ὁράσεως, δι’ ἀκοῆς, διὰ γλώττης, δι’ ἀφῆς, δι’ ὀσφρήσεως, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, ὅλως ὅλον ὁμοῦ ἁμαρτίαν γενόμενον, καὶ μηδὲν ὑγιὲς ὑπόλοιπον ἔχοντα. Ἅπαξ γὰρ ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας νικηθείς, ἄγομαι πρὸς ὅπερ ἂν αὕτη βούληται· λοιπόν, μεγάλης μοι βοηθείας χρεία, ἣ οὐκ ἔστιν ἐν πάσῃ τῇ κτίσει, πλὴν σοῦ τῆς Παντοδυνάμου.

Τρεῖς λάκκοι ποὺ μᾶς σκάβουν οἱ δαίμονες…

Τρεῖς λάκκοι ποὺ μᾶς σκάβουν οἱ δαίμονες…

Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου*

   Σὲ ὅλες τὶς κατὰ Θεὸν προσπάθειες καὶ ἐργασίες μας τρεῖς λάκκους μᾶς σκάβουν ὕπουλα οἱ δαίμονες.

   Πρῶτον μὲν ἀγωνίζονται νὰ μὴ κατορθωθεῖ τὸ ἀγαθό.

   Δεύτερον δέ, ἀφοῦ νικηθοῦν στὸ πρῶτο σημεῖο, ἀγωνίζονται ὥστε τὸ ἀγαθὸ ποὺ κατορθώθηκε νὰ μὴν εἶναι καθ᾿ ὅλα θεάρεστο.

   Ὅταν δὲ καὶ σ᾿ αὐτὸν τὸν στόχο ἀποτύχουν οἱ κλέπτες, τότε πλησιάζουν ἀθόρυβα στὴν ψυχή μας καὶ μᾶς μακαρίζουν ὅτι σὲ ὅλα πολιτευόμασθε ὅπως θέλει ὁ Θεός.

Σεβασμός στήν ἱερωσύνη

Σεβασμός στήν ἱερωσύνη

 

Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη*

   Ὁ πιστός καί εὐσεβής λαός σέβεται τούς λειτουργούς τῆς Ἐκκλησίας, ἐπισκόπους, πρεσβυτέρους καί διακόνους. Εἶναι ἕτοιμος νά παραβλέψη ὁποιαδήποτε ἀδυναμία τους ἀρκεῖ νά διαπιστώνη εὐλάβεια, ἀγάπη καί ἀνιδιοτέλεια. Στό πρόσωπο τῶν κανονικῶν καί ἐναρέτων κληρικῶν βλέπει τήν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ, τήν θυσία τοῦ Χριστοῦ, τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

   Εἶναι ριζωμένος στή συνείδηση τοῦ Ἑλληνορθοδόξου πληρώματος ὁ σεβασμός στό πρόσωπο τῶν ἱερέων. Ἔχει περάσει τό μήνυμα τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ: Πάνω ἀπ᾿ τοῦ ἀγγέλου τήν τιμή εἶναι ἡ τιμή στόν ἱερέα.

«Ἔχεις μέσα σου δύο ἀνθρώπους…»

«Ἔχεις μέσα σου δύο ἀνθρώπους…»

 

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

   Μὴ ξεχνᾶς ὅτι ἔχεις μέσα σου δύο ἀνθρώπους, τὸν «παλαιὸ» ἄνθρωπο καὶ τὸν «καινούργιο». Ὁ πρῶτος εἶναι σαρκικός, δέσμιος στὰ πάθη, εὐήκοος στὸν Διάβολο. Τοῦ ἀρέσουν τὰ σαρκικὰ καὶ θέλει νὰ ζεῖ ὑποχείριος σ’ αὐτά. Αὐτὸν τὸν «παλαιὸ» ἄνθρωπο πρέπει νὰ τὸν νεκρώσεις καὶ νὰ μὴν ἀκοῦς τὶς ἐπικλήσεις του καὶ τὰ παράπονά του. Ὁ ἄλλος, ὁ «καινούργιος», εἶναι ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ. Ζεῖ ἐν Χριστῷ. Στὸν Χριστὸ βρίσκει τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ζωή. Τίποτε ἄλλο δὲν ἀγαπᾶ σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο ὅσο τὸν Χριστό.

Ἡ ἐλεημοσύνη σὲ ὑπερασπίζεται…

 

Ἡ ἐλεημοσύνη σὲ ὑπερασπίζεται…

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου*

   Ἡ εὐτυχία τοῦ οὐρανοῦ μοιάζει κατὰ κάποιον τρόπο μὲ τὸ κέρδος ποὺ ἀποφέρει τὸ ἐμπόριο καὶ ἡ ἀσχολία μὲ αὐτό…

   Δῶσε ψωμὶ σ᾿ αὐτὸν ποὺ πεινᾶ καὶ πάρε τὴν εὐτυχία τοῦ Παραδείσου.

   Δῶσε μικρὰ καὶ πάρε μεγάλα.

   Δῶσε θνητὰ καὶ φθαρτὰ πράγματα καὶ πάρε ἀθάνατα…

   Ἡ ἐλεημοσύνη λυτρώνει καὶ σώζει τὴν ψυχή…

   Μὴ προβάλλεις ὡς ἐμπόδιο τὴν φτώχεια…

   Εἶναι μεγάλο, σπουδαῖο πρᾶγμα ἡ ἐλεημοσύνη…

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Φίλιππος

 

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Φίλιππος

Ἑορτάζει τὴν ιδ΄ (14η) Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἀρθεὶς Φίλιππος ἐκ ποδῶν ἐπὶ ξύλου,

Τὰ τῶν ποδῶν σοι νίπτρα, Σῶτερ, ἐκτίει.

Ἤρθης κἀκκεφαλῆς δεκάτῃ, Φίλιππε, τετάρτῃ.

   Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Φίλιππος καταγόταν ἀπὸ τὴν Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, συμπολίτης τῶν ἁγίων ἀποστόλων Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. Ἦταν πολὺς κατὰ τὴν σύνεση, ἐντρυφοῦσε στὰ ἱερὰ βιβλία τῶν προφητῶν, κ’ εἶχε σ’ ὅλη του τὴν ζωὴ τὸ γνώρισμα τῆς παρθενίας καὶ σωματικῆς καθαρότητας.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Η΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ι΄ 25-37)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νομικός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;

   ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις;

   ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν.

   εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ.

   ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον;

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ι΄

(Α΄ Κορ. δ΄ 9-16)

   «Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις.

   ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι.

   ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν

   καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα,

   βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα, ἕως ἄρτι.

Ἡ φτώχεια στὰ πνευματικὰ φέρνει τὴν ἄγνοια…

Ἡ φτώχεια στὰ πνευματικὰ φέρνει τὴν ἄγνοια…

Ἅγιος Διάδοχος ὁ Φωτικῆς*

   Ὅταν κάποιος εἶναι ἀφώτιστος, δὲν πρέπει νὰ καταπιάνεται μὲ τὰ πνευματικὰ θέματα· ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνος ποὺ φωτίζεται πλούσια ἀπὸ τὴν ἀγαθότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δὲν πρέπει ν’ ἀρχίσει νὰ μιλάει γι’ αὐτά.

   Ἡ φτώχεια στὰ πνευματικὰ φέρνει τὴν ἄγνοια, ἀλλὰ καὶ ὁ πλοῦτος δὲν ἐπιτρέπει τὴν ὁμιλία. Γιατὶ τότε ἡ ψυχή, μεθυσμένη ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἐπιθυμεῖ μέσα στὴν σιωπή της νὰ ἀπολαμβάνει τὴν δόξα τοῦ Κυρίου.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων

 

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων

Ἑορτάζει τὴν ιβ΄ (12η) Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἰωάννης πένησι δοὺς καὶ σκορπίσας,

Ὢ ποῖα Χριστῷ νῦν παρεστὼς λαμβάνει!

Ὤχετο ἀκτεάνων δυσκαιδεκάτῃ ἐλεητής.

   Ὁ θεῖος πατὴρ Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ ἦταν γυιὸς τοῦ ἄρχοντα Ἐπιφανίου, στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Ἡρακλείου τὸ χιε΄ (615). Ὅταν ἦλθε σὲ κατάλληλη ἡλικία, νυμφεύθηκε κι ἔγινε πατέρας. Ἀφοῦ, ὅμως, ἡ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά του πέθαναν, ἔστρεψε ὁ ἅγιος ὅλη τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐπιθυμία τῆς ψυχῆς του πρὸς ἀρέσκεια τοῦ Θεοῦ καὶ σὲ προκοπὴ ἀρετῆς· κ’ ἔτσι, γιὰ τὴν λαμπρότητα τῆς ἐνάρετης ζωῆς του ἔγινε ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας.

Εἶπε Γέρων…

Εἶπε Γέρων…

   Κάποιος ἅγιος Γέροντας εἶδε κάποτε μὲ τὰ μάτια του τὸν διάβολο καὶ τὸν ρώτησε θαρρετά:

   – Γιατί μὲ πολεμᾶς μὲ τόση ἐπιμονή;

   – Ἐπειδὴ μοῦ ἀντιστέκεσαι διαρκῶς μὲ τὴν ταπείνωσή σου, ἀποκρίθηκε ὁ διάβολος κι ἔγινε ἄφαντος.

 

   Οἱ μαθητές του κάποτε ρώτησαν ἕναν μεγάλο Γέροντα, πῶς εἶχε κατορθώσει νὰ μὴ χάσει ποτὲ τὴν ὑπομονή του, οὔτε στοὺς πιὸ δυνατοὺς πειρασμούς.

   – Κάθε ἡμέρα ποὺ περνᾶ, παιδιά μου, ἀποκρίθηκε ἐκεῖνος, περιμένω μὲ βεβαιότητα τὸν θάνατο.

 

Ὁ ἅγιος μάρτυς Ὀρέστης

 

Ὁ ἅγιος μάρτυς Ὀρέστης

Ἑορτάζει τὴν ι΄ (10η) Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἀθλητικῶν, Ὀρέστα, σῶν ἱππασμάτων,

Νικητικὰ βραβεῖα πολλὰ προσδόκα.

   Ὁ ἅγιος Ὀρέστης ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλιᾶ Διοκλητιανοῦ ἐν ἔτει σπθ΄ (289), καταγόμενος ἀπὸ τὴν πόλη Τύανα τῆς Καππαδοκίας.

   Ἐπειδὴ ὁμολογοῦσε τὸν Χριστὸ Θεὸ ἀληθινό, κρατήθηκε ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Μάξιμο, καὶ ἀφοῦ στάθηκε ἀδύνατο νὰ μεταπεισθεῖ καὶ ν’ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, δέρνεται μὲ ραβδιὰ τόσο δυνατά, ὥστε κόπηκαν τὰ σπλάγχνα του καὶ φαίνονταν ἀπ’ ἔξω. Ἀφοῦ δάρηκε, μεταφέρθηκε στὸν ναὸ τῶν εἰδώλων· ἐκεῖ, φύσησε ὁ ἅγιος μάρτυς τὰ εἴδωλα, κ’ εὐθὺς κατέπεσαν κ’ ἔγιναν κονιορτός. Ἔπειτα παραδόθηκε στὴν φυλακή.

Ὦ Θεία Ἀγάπη

 

Ὦ Θεία Ἀγάπη

ΠΟΙΗΜΑ

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

          Ὦ Θεία Ἀγάπη ἐλθὲ ἱκετεύω

                   ἐξ ὅλης Ψυχῆς μου καὶ μέσης καρδίας

          καὶ σκήνωμα θεῖον Χριστὲ ποίησόν με

                   καὶ πάσης κηλῖδος, ὦ καθάρισόν με.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

   Ὑπάρχουν καὶ στὴν ἐποχή μας ἅγιοι; Πόσες φορὲς δὲν ἀκούγεται σὰν ἐρώτηση, σὰν ἀμφισβήτηση καὶ δυσπιστία αὐτὴ ἡ φράση! Καὶ ὅμως νὰ ποῦ ὑπάρχει ἡ ἁπάντηση ὄχι μόνο μὲ λόγια, ἀλλὰ καὶ μὲ ἔργα καὶ μὲ ἀτράνταχτες ἀποδείξεις.

   Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς νεώτερους, τοὺς σύγχρονους, τοὺς ἁγίους τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ποὺ πολλοὶ τὸν γνώρισαν καὶ εἶχαν τὴν εὐτυχία νὰ ἀκούσουν τὰ λόγια του, νὰ φιλήσουν τὸ χέρι του, νὰ δοῦν τὰ θαύματα του. Γιατὶ ἡ ἁγιότητα δὲν ἔχει ὁρισμένες ἐποχές. Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς εἶναι «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» καὶ ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἀπορρέει ἡ ἁγιότητα, σὲ κάθε ἐποχὴ μποροῦν νὰ ἀναφανοῦν ἅγιοι, κατὰ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου «ἅγιοι γίνεσθε», νὰ ἀναγνωρισθοῦν ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἅγιοι, ἀλλὰ νὰ ἔχουν καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἐπιβεβαίωση τῆς ἁγιότητάς τους μὲ τὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἔκαμαν καὶ κάμουν, γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώνεται ὅτι «τοὺς ἁγίους τοὺς ἐν τῇ γῇ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος».

Εἰς τὸν Ἅγιον Ἄγγελον

 

Εἰς τὸν Ἅγιον Ἄγγελον

 

Μὲ τὴν ρομφαίαν δεῖχνέ μου τοῦ Οὐρανοῦ τὸν δρόμον

καὶ τὸν Σταυρὸν βοήθει μοι νὰ φέρω εἰς τὸν ὦμον.

 

(«Τὰ ποιήματα τοῦ καλόγερου». Τόμος Β΄, Ἀθῆναι 1973. σελ 43.)

Οἱ ἅγιοι Ἀρχάγγελοι

 

Οἱ ἅγιοι Ἀρχάγγελοι

Ἑορτάζουν τὴν η΄ (8η) Νοεμβρίου.

   Ὅπου κι ἂν στρέψεις τὸ βλέμμα σου, ὅτι κι ἂν δεῖς στὸν ὄμορφο κόσμο, πρέπει νὰ ξέρεις ὅτι γιὰ σένα ἔγινε. Δὲν εἶναι ἐγωϊσμὸς νὰ τὸ πιστέψεις. Δὲν εἶναι ἐγωϊσμὸς νὰ πεῖς πὼς εἶσαι παιδὶ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ δεχθεῖς, πὼς ὅλα ὁ Θεὸς τὰ δημιούργησε γιὰ σένα. Τὰ ὁλοπράσινα βουνὰ καὶ τὰ ὁλόδροσα λαγκάδια. Τὰ ἀπέραντα πέλαγα καὶ οἱ ὄμορφες ἀκρογιαλιές, οἱ πλούσιες πεδιάδες μὲ τοὺς πολύτιμους καρπούς. Τ’ ἀμέτρητα πτηνὰ καὶ ζῶα. Τοῦ οὐρανοῦ τ’ ἀστέρια τὰ ὁλόφωτα καὶ τ’ ἄπειρα λουλούδια, ὅλα γιὰ σένα τὸ ἀγαπημένο πλάσμα τοῦ Θεοῦ δημιουργήθηκαν. Καὶ σὰν τὸ παιδὶ ποὺ δὲν ἀφήνει ὁ πατέρας του μόνο κι ἀπροστάτευτο σ’ ἕνα μεγάλο κῆπο, ἔτσι κι ὁ οὐράνιος πατέρας μας δὲν μᾶς ἄφησε μόνους κι ἀπροστάτευτους στὸν παράδεισο τῆς γῆς. Μᾶς ἔδωκε προστάτες τοὺς Ἀγγέλους. Ἀόρατα πνεύματα χωρὶς ὑλικὲς ἀνάγκες, χωρὶς νὰ πιάνουν τόπο, χωρὶς νὰ γερνοῦν καὶ νὰ πεθαίνουν. Ἄϋλα πνεύματα, ποὺ μποροῦν νὰ ἔρθουν ὅπου πᾶμε, νὰ χωρέσουν σ’ ὅσο στενὸ τόπο κι ἂν βρισκόμαστε. Νὰ εἶναι κοντά μας, παντοῦ καὶ πάντοτε. Ἂν κοντὰ σ’ ὅλα τὰ ὁρατὰ δημιουργήματα προσθέσεις καὶ τὰ ἀόρατα, ἂν κοντὰ στὰ ὑλικὰ βάλεις καὶ τὰ ἄλλα, ἂν σκεφθεῖς πὼς συντάγματα καὶ ἑκατομμύρια Ἀγγέλων ἔδωκε ὁ Θεὸς γιὰ χάρη σου, τότε περισσότερη, ἄμετρη, ἀφάνταστη θὰ νοιώσεις εὐγνωμοσύνη στὸν Κύριο καὶ Δημιουργὸ καὶ Θεό σου.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (σχόλια) ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (σχόλια)

ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΥΝΑΓΩΓΟΥ

καὶ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ

 

Ἁγίου Θεοφυλάκτου ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας*

Κείμενο: Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνήρ¹, ᾧ ὄνομα ᾽Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾽ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.

Ἐξήγηση: Προσῆλθε λοιπὸν καὶ ἕνας ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς, ὄχι κάποιος παραμικρός, ἢ φτωχός, ἀλλ’ ἀπ' τοὺς πρώτους. Προσθέτει δὲ καὶ τὸ ὄνομά του ὁ Εὐαγγελιστής, γιὰ νὰ γίνει γνωριμώτερο τὸ θαῦμα, ὅτι ἀληθινὸ εἶναι. Καὶ προσπέφτει τοῦτος στὸν Ἰησοῦ, ἐπειδὴ εἶχε ἀνάγκη, ἀλλὰ καὶ χωρὶς νἄχει ἀνάγκη ἔπρεπε νὰ προσπέσει καὶ νὰ τὸν ἀναγνωρίσει πὼς εἶναι Θεός. Ὅμως καὶ ἡ θλίψη πολλὲς φορὲς ἀναγκάζει τοὺς ἀνθρώπους νὰ δράμουν (τρέξουν) πρὸς τὸ καλό. Γι’ αὐτὸ λέγει καὶ ὁ Δαβίδ, «ἐν κημῷ καὶ χαλινῷ τὰς σιαγόνας αὐτῶν ἄγξαις τῶν μὴ ἐγγιζόντων πρὸς σέ»², δηλαδή, ἂς σφίξεις μὲ τὸ χαλινάρι τῶν θλίψεων καὶ μὲ τὶς πολλὲς τιμωρίες ἂς περιορίσεις τοὺς ἁμαρτωλοὺς ποὺ μένουν ἀμετανόητοι καὶ δὲν θέλουν νὰ πλησιάσουν πρὸς σέ. Καὶ καθὼς πήγαινε ὁ Ἰησοῦς στὸ σπίτι τοῦ Ἀρχισυναγώγου, ἦλθε κάποια γυναῖκα, ἡ ὁποία ἔδειξε μεγάλη πίστη· διότι μόλις ἦλθε, ἔπιασε τὴν ἄκρη τῆς ποδιᾶς του, ἀφοῦ πίστευε βεβαίως, ὅτι ἐὰν καὶ μόνο πιάσει τὸ φόρεμά του, θὰ γιατρευτεῖ. Καὶ παρευθὺς σταμάτησε τὸ αἷμα ποὺ ἔτρεχε ἀπ’ αὐτὴν δώδεκα χρόνια. Καὶ ὅπως ὅταν προσεγγίσει (πλησιάσει) κάποιος τὸ μάτι στὸ φῶς, ἢ φρύγανα σὲ φωτιά, ἀμέσως ἐνεργοῦν, ἔτσι κι αὐτή, ἔχοντας νὰ προσφέρει πίστη σ’ Ἐκεῖνον ποὺ εἶχε τὴν δύναμη νὰ τὴν γιατρέψει, παρευθὺς γιατρεύτηκε· διότι δὲν συλλογίσθηκε τίποτε, οὔτε τὴν πολυκαιρία τῆς ἀρρώστιας, οὔτε τὸ ὅτι δὲν μπόρεσαν οἱ ἰατροὶ νὰ τὴν γιατρέψουν, οὔτε ἄλλο τίποτε· ἀλλὰ μόνο πίστεψε, καὶ γιατρεύτηκε, καὶ ὅπως φαίνεται, πρῶτα ἔπιασε τὸν Ἰησοῦ νοητῶς (μὲ τὴν καρδιά της), καὶ μετὰ σωματικῶς.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄ 41-56)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ ᾧ ὄνομα ᾽Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,

   ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.

   καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾽ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,

   προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κ΄

(Γαλ. α΄ 11-19)

   «Ἀδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾽ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον·

   οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾽ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ.

   Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ᾽ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν,

   καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων.