ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ζ΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ.
η΄ 41-56)
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ
ᾧ ὄνομα ᾽Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας
τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,
ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα,
καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.
καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα,
ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾽ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,
προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.
καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων
δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι,
καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου;
ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἥψατό μου τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων
δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾽ ἐμοῦ.
ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε
καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾽ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς
τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα.
ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις
σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου
λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον.
ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ
φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται.
ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν
οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν
μητέρα.
ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ
εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει.
καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν.
αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς
χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου.
καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη
παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν.
καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτῆς. ὁ δὲ παρήγγειλεν
αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.»
Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο, ἦλθε πρὸς
τὸν Ἰησοῦ κάποιος ἄνθρωπος, ὀνόματι
Ἰάειρος, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀρχισυνάγωγος· κι ἀφοῦ ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ, τὸν
παρακαλοῦσε νὰ μεταβεῖ στὸ σπίτι του,
διότι εἶχε μιὰ μονάκριβη θυγατέρα, δώδεκα
περίπου ἐτῶν, ποὺ ἦταν ἑτοιμοθάνατη. Καὶ καθὼς ὁ Ἰησοῦς πήγαινε, τὰ πλήθη τὸν
πίεζαν μὲ τὸν συνωστισμό τους.
Καὶ μιὰ γυναῖκα, ποὺ ἀπὸ δώδεκα ἔτη ὑπέφερε ἀπὸ
αἱμορραγία καὶ ἡ ὁποία εἶχε ξοδέψει ὅλη τὴν περιουσία της σὲ γιατρούς, χωρὶς νὰ
μπορέσει νὰ θεραπευθεῖ ἀπὸ κανέναν,
πλησίασε πίσω ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ, ἄγγιξε τὴν ἄκρη
ἀπὸ τὸ ἱμάτιό του καὶ ἀμέσως σταμάτησε ἡ αἱμορραγία της.
Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε: Ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ μὲ ἄγγιξε; Κι ἐνῶ ὅλοι ἀρνοῦνταν, εἶπε ὁ Πέτρος
καὶ οἱ μαθητὲς ποὺ ἦσαν μαζί του: Διδάσκαλε,
τὰ πλήθη σὲ στενοχωροῦν καὶ σὲ πιέζουν ὁλόγυρα καὶ σὺ λέγεις ποιός μὲ ἄγγιξε;
Κι ὁ Ἰησοῦς εἶπε: Κάποιος μὲ ἄγγιξε. Γιατὶ ἐγὼ κατάλαβα ὅτι δύναμη θαυματουργικὴ βγῆκε ἀπὸ
ἐμέ.
Ἡ γυναῖκα, ὅταν εἶδε ὅτι δὲν ξέφυγε ἀπ’ τὴν
προσοχή τοῦ Ἰησοῦ, τρέμοντας ἀπὸ φόβο κ’ εὐλάβεια ἦλθε, ἔπεσε γονατιστὴ μπροστά
του καὶ διηγήθηκε ἐνώπιον ὅλου τοῦ πλήθους τὴν αἰτία γιὰ τὴν ὁποία τὸν ἄγγιξε,
καὶ ὅτι ἀμέσως θεραπεύθηκε.
Ὁ δὲ Ἰησοῦς τῆς εἶπε: Ἔχε θάρρος, θυγατέρα μου, ἡ πίστη σου σ’ ἔχει σώσει· πήγαινε εἰρηνική.
Κι ἐνῶ μιλοῦσε ἀκόμη, ἔρχεται κάποιος ἀπ’ τὸ
σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγοντας (στὸν Ἰάειρο), ὅτι: Ἡ θυγατέρα σου πέθανε· μὴν ἐνοχλεῖς καὶ μὴ βάζεις σὲ κόπο τὸν
διδάσκαλο.
Ὁ Ἰησοῦς ὅμως, ὅταν τὸ ἄκουσε, ἀποκρίθηκε καὶ
εἶπε στὸν ἀρχισυνάγωγο: Μὴ φοβᾶσαι, μόνο
πίστευε καὶ θὰ σωθεῖ.
Κι ἀφοῦ ἦλθε στὸ σπίτι, δὲν ἄφησε κανένα νὰ
μπεῖ, παρὰ μόνο τὸν Πέτρο, τὸν Ἰωάννη, τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν πατέρα τοῦ κοριτσιοῦ
καὶ τὴν μητέρα.
Ὅλοι ἔκλαιγαν, κτυπιόντουσαν καὶ τὴν
θρηνολογοῦσαν. Κι ὁ Ἰησοῦς εἶπε: Μὴ κλαῖτε·
δὲν πέθανε, ἀλλὰ κοιμᾶται.
Καὶ τὸν περιγελοῦσαν, διότι ἤξεραν ὅτι εἶχε
πεθάνει.
Αὐτὸς ὅμως, ἀφοῦ ἔβγαλε ὅλους ἔξω, ἔπιασε τὸ
χέρι της καὶ φώναξε λέγοντας: Κορίτσι, σήκω ἐπάνω.
Κι ἀμέσως ἡ ψυχή της ἐπέστρεψε στὸ σῶμα κι ἀναστήθηκε
καὶ σηκώθηκε· καὶ ὁ Ἰησοῦς διέταξε νὰ τῆς δώσουν νὰ φάει.
Κ’ ἔμειναν ἐκστατικοὶ καὶ κατάπληκτοι οἱ
γονεῖς της. Ὁ δὲ Ἰησοῦς παρήγγειλε σ’ αὐτούς, νὰ μὴ ποῦν σὲ κανέναν τὸ γεγονός.