Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Φίλιππος
Ἑορτάζει τὴν ιδ΄ (14η) Νοεμβρίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Ἀρθεὶς Φίλιππος ἐκ ποδῶν ἐπὶ ξύλου,
Τὰ τῶν ποδῶν σοι νίπτρα, Σῶτερ, ἐκτίει.
Ἤρθης κἀκκεφαλῆς δεκάτῃ, Φίλιππε, τετάρτῃ.
Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Φίλιππος καταγόταν ἀπὸ τὴν Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, συμπολίτης τῶν ἁγίων ἀποστόλων Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. Ἦταν πολὺς κατὰ τὴν σύνεση, ἐντρυφοῦσε στὰ ἱερὰ βιβλία τῶν προφητῶν, κ’ εἶχε σ’ ὅλη του τὴν ζωὴ τὸ γνώρισμα τῆς παρθενίας καὶ σωματικῆς καθαρότητας.
Ἀφοῦ τὸν βρῆκε στὴν Γαλιλαία ὁ Κύριος μετὰ τὸ βάπτισμα, τὸν προέτρεψε νὰ Τὸν ἀκολουθήσει. Κι αὐτὸς πάλι, ἀφοῦ συνάντησε τὸν Ναθαναήλ, τοῦ εἶπε: «ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ»1. Καὶ ἄλλα πολλὰ ρητὰ βρίσκονται στ’ ἅγια Εὐαγγέλια, ποὺ διαλαμβάνουν περὶ τοῦ ἁγίου ἀποστόλου τούτου.
Ὅταν ἔλαβε ὡς κλῆρο τὴν γῆ τῆς Ἀσίας (τῆς μικρᾶς δηλαδή), εἶχε ἀκόλουθό του καὶ συμβοηθὸ στὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου τὸν ἅγιο ἀπόστολο Βαρθολομαῖο, ὅπως ἐπίσης καὶ τὴν σαρκική του ἀδελφὴ Μαριάμνη ποὺ ἀκολουθοῦσε καὶ διακονοῦσε αὐτούς. Διαβαίνοντας, λοιπόν, τοῦτοι οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι τὶς πόλεις τῆς Λυδίας καὶ Μυσίας καὶ κηρύττοντας σ’ αὐτὲς τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, πολλοὺς πειρασμοὺς καὶ κακοπάθειες ἔλαβαν ἀπὸ τοὺς ἄπιστους, δερόμενοι, ραβδιζόμενοι, φυλακιζόμενοι καὶ λιθοβολούμενοι. Ἔπειτα βρῆκαν τὸν ἠγαπημένο μαθητὴ καὶ Θεολόγο Ἰωάννη ποὺ κήρυττε στὴν Ἀσία, τότε ποὺ καὶ ἡ γυναῖκα τοῦ Ἀνθύπατου Νικάνορος πίστεψε στὸν Χριστό, καὶ ἡ οἰκία τοῦ Στάχυος κάηκε ἀπὸ τὸν Ἀνθύπατο καὶ ἀπὸ τὸν λαὸ τῶν (εἰδωλολατρῶν)Ἑλλήνων.
Ἐρχόμενος στὴν Ἱεράπολη ὁ ἅγιος Φίλιππος σύρθηκε κατὰ γῆς ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες μέσα στὶς πλατεῖες τῆς πόλεως. Ἔπειτα, ἀφοῦ τρυπήθηκε στοὺς ἀστραγάλους τῶν ποδιῶν, καρφώθηκε κατακεφαλῆς σ’ ἕνα ξύλο κ’ ἔτσι προσευχόμενος παρέδωκε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.
Κι εὐθὺς ἅμα ἐξέπνευσε ὁ θεῖος ἀπόστολος, φοβισμένη ἡ γῆ σὰν νὰ ἦταν ἔμψυχη ἔβγαλε τρομερὸ ἦχο καὶ μυκηθμό2, σχίστηκε καὶ κατέχωσε πολλοὺς ἄπιστους. Οἱ ὑπόλοιποι, φοβηθέντες πρόσπεσαν στὸν ἅγιο Βαρθολομαῖο καὶ στὴν ἁγία Μαριάμνη ποὺ ἦσαν καὶ ἐκεῖνοι κρεμασμένοι. Ἔπειτα, ἀφοῦ τοὺς ἔλυσαν ἀπ’ τὸ ξύλο, προσῆλθαν στὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ κι ἐνταφίασαν τὸ ἅγιο λείψανο τοῦ ἀποστόλου. Ὁ δὲ ἅγιος Βαρθολομαῖος κατέστησε τὸν Στάχυ ἐπίσκοπο τῆς πόλεως αὐτῆς καὶ ἀνεχώρησε μαζὶ μὲ τὴν ἁγία Μαριάμνη στὴν Λυκαονία.
Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 2ος, σελ. 112,113. (Φραστικὴ διασκευὴ καὶ ὑποσημειώσεις, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).
1. Ἰωάν. α΄ 46. Δηλαδή: Αὐτὸν ποὺ ἔγραψε ὁ Μωϋσῆς στὸν Νόμο καὶ προανήγγειλαν οἱ προφῆτες (στὰ προφητικά τους βιβλία), τὸν βρήκαμε· εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ γυιὸς τοῦ Ἰωσήφ, ἀπὸ τὴν Ναζαρέτ.
2. Μυκηθμὸς = ὑπόκωφη βοή, θόρυβος· μούγκρισμα.