Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς Ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοπραξίας ἀγωνιστής.

Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς Ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοπραξίας ἀγωνιστής.

Τοῦ Παναγιώτη Μυργιώτη,

Μαθηματικοῦ.

   Ἡ πρώτη Κυριακὴ τῶν νηστειῶν τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς εἶναι ἀφιερωμένη, ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἐκκλησία εἰς τὴν Ὀρθοδοξία. Ἡ δεύτερη Κυριακὴ ἀφιερώνεται εἰς τὸν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ γιατί τόσο πολὺ ἀγωνίστηκε καὶ μόχθησε γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ καὶ γιατί θέλει νὰ ὑπογραμμίσει ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι θεωρία ἢ ἰδεολογία, ἀλλὰ ὀρθοπραξία, δηλαδὴ ἀγῶνας γιὰ βίωση τῶν ἀληθειῶν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι βέβαια, ἐπιδόθηκε μὲ ἰδιαίτερο ζῆλο εἰς τὴν ὀρθοπραξία, κάνοντας ζωὴ τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν ὁποία μὲ μεγάλο ζῆλο ἐπιδόθηκε ὁ ἅγιος αὐτός.

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Ὑπάτιος, ἐπίσκοπος Γαγγρῶν

 

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Ὑπάτιος, ἐπίσκοπος Γαγγρῶν

Ἑορτάζει τὴν λα΄ (31η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Κτείνει γυνή, βαλοῦσα καιρίαν λίθῳ,

Τὸν Ὑπάτιον· φεῦ γυναικὶ ἀθλίᾳ!

Πρώτῃ Ὑπατίῳ βιότου πέρας ἐν τριακοστῇ.

   Ὁ ἅγιος πατὴρ ἡμῶν Ὑπάτιος ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους Κωνσταντίνου τοῦ μεγάλου, ἐν ἔτει τιη΄ (318), ἔγινε δὲ ἕνας ἀπὸ τοὺς τριακόσιους δεκαοκτὼ  θεοφόρους Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐν Νικαίᾳ τὸ ἔτος 325. Τοῦτος λοιπὸν διὰ τὴν ἐνάρετη κ’ ἔνθεη πολιτεία του μεγάλα τέλεσε θαύματα καὶ πολλὰ πλήθη τῶν ἀπίστων πρόσφερε στὸν Χριστὸ καὶ οἶκο κατασκεύασε στὸν ὁποῖο ὑποδεχόταν ὅσους ἐκ τοῦ γένους του προσέτρεχαν σ’ αὐτόν. Κι ὅταν περπατοῦσε τὴν νύκτα φωτιζόταν ἀπὸ θεῖο καὶ λαμπρὸ φῶς· καὶ νερὸ ἁλμυρὸ σὲ γλυκὺ μετέβαλε.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

  

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

ΚΥΡΙΑΚΗΣ B΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Μάρκ. β΄ 1-12)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Καπερναοὺμ καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι.

   καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον.

   καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων·

   καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.

   ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.

   ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν·

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

  

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Ἑβρ. α΄ 10 – β΄ 3)

   «Κατ’ ἀρχάς, σὺ Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί·

   αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται,

   καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι.

   πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;

   οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;

   Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρυῶμεν.

   εἰ γὰρ ὁ δι’ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν,

   πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη.»

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ ἐν τῷ φρέατι

 

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ ἐν τῷ φρέατι

Ἑορτάζει τὴν λ΄ (30η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ὁ ἐν φρέατι ζῶν Ἰωάννης κάτω,

Ἄνω πίνει νῦν ζῶντος ὕδατος φρέαρ.

   Κατὰ τοὺς παλαιοὺς χρόνους ἦταν μιὰ γυναῖκα πολὺ πλούσια ποὺ εἶχε φόβο Θεοῦ κι ὀνομαζόταν Ἰουλιανή, ἡ ὁποία ὅταν ἦταν ἀκόμη νέα ἔμεινε χήρα μὲ δυὸ ὀρφανὰ νήπια, τὸν Ἰωάννη καὶ τὴν Θεμιστία. Κ’ ἐπειδὴ οἱ τότε εἰδωλολάτρες βασιλεῖς ἔβγαλαν δόγμα καὶ προσταγὴ νὰ τιμωροῦνται ὅσοι πιστεύουν καὶ λατρεύουν τὸν Χριστό, φοβήθηκε ἡ χήρα κ’ ἔλαβε τὰ δυό της παιδιὰ καὶ πῆγε σ’ ἕνα οἶκο, ὅπου κρυμμένη ἀνέτρεφε τὰ τέκνα της ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου. Ὁ δὲ γυιός της Ἰωάννης, ὅταν ἐρχόταν ὁ καιρὸς τῆς προσευχῆς, ἄφηνε τὴν μητέρα του καὶ πήγαινε στὴν ἐκκλησιά, κι ἀφοῦ προσευχόταν ἐκεῖ κρυφὰ  ἐπέστρεφε πάλι στὴν μητέρα του, διότι τότε ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ κρυβόντουσαν γιὰ τὸν φόβο τῶν εἰδωλολατρῶν.

   Καὶ μιὰ φορά, ἐνῶ πήγαινε ὁ Ἰωάννης στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ προσευχηθεῖ κατὰ τὴν συνήθειά του, τὸν βρῆκε κάποιος φιλόθεος Χριστιανός, ὁ ὁποῖος τὸν συμβούλεψε νὰ πάει καλύτερα στὸ βουνὸ νὰ προσεύχεται παρὰ στὴν ἐκκλησία καὶ ἐκ τούτου νὰ κινδυνεύει νὰ πέσει στὰ χέρια τῶν εἰδωλολατρῶν. Κι ὁ Ἰωάννης ἀκούγοντας τὴν συμβουλὴ αὐτὴ εἶπε στὴν μητέρα του:

Ὁ ὅσιος καὶ ὁμολογητὴς Εὐστάθιος, ἐπίσκοπος Κίου τῆς Βιθυνίας

 

Ὁ ὅσιος καὶ ὁμολογητὴς Εὐστάθιος, ἐπίσκοπος Κίου τῆς Βιθυνίας

Ἑορτάζει τὴν κθ΄ (29η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Τὸν πηλὸν ἐκδύς, Εὐστάθιε παμμάκαρ,

Χριστῷ παρέστης τῷ δι’ ἡμᾶς πηλίνῳ.

   Τοῦτος ὁ ἅγιος πατὴρ ἡμῶν καὶ ὁμολογητὴς Εὐστάθιος ἀποτίναξε ἀπ’ τὸν ἑαυτό του –ὡς φορτίο βαρὺ– τὸν κόσμο καὶ τὰ τοῦ κόσμου, ἔγινε μοναχός, καὶ φέροντας ἐπ’ ὤμων τὸν ζυγὸ τοῦ Χριστοῦ ἄοκνα ἐκτελοῦσε τὶς ἐντολές Του κ’ ἐπιμελοῦνταν τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ὕστερα δὲ ἔγινε καὶ ἱερέας ἀφοῦ πείσθηκε στὶς πολλὲς πρὸς αὐτὸν παρακλήσεις τοῦ λαοῦ.

Ὁ ἅγιος Ἡρωδίων

 

Ὁ ἅγιος Ἡρωδίων

Ἑορτάζει τὴν κη΄ (28η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ρόδον νοητὸν ὢν σαφῶς Ἡρωδίων,

Ξίφει τρυγηθεὶς πάλιν ἀνθεῖ ἐν πόλῳ.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος ἦταν ἕνας ἀπ’ τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητὲς τοῦ Κυρίου ποὺ ἀκολουθοῦσε τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, καὶ μάλιστα τὸν κορυφαῖο Πέτρο, γενόμενος ἔτσι συνεργὸς τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔπειτα, ἀφοῦ χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος τῶν νέων Πατρῶν δίδασκε κι ἐπέστρεφε πολλοὺς πρὸς τὸν Κύριο.

   Διὰ τοῦτο λοιπὸν πιάσθηκε ἀπ’ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ τοὺς Ἰουδαίους καὶ δάρθηκε δυνατά· διότι ἄλλοι μὲν τὸν ἔδερναν, ἄλλοι δὲ συνέτριβαν τὸ στόμα του μὲ πέτρες κι ἄλλοι τὸν κτυποῦσαν στὸ κεφάλι. Στὸ τέλος δὲ τὸν ἀπέσφαξαν οἱ θηριόγνωμοι κ’ ἔτσι τελειώθηκε παραδίδοντας τὴν ἁγία ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ ὁ τρισόλβιος.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 149. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

Ἡ ἁγία μάρτυς Ματρῶνα ἡ ἐν Θεσσαλονίκῃ

 

Ἡ ἁγία μάρτυς Ματρῶνα ἡ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ἑορτάζει τὴν κζ΄ (27η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Οὐκ ἄξιον λαθεῖν σε, μάρτυς Ματρῶνα,

Κἂν ἔνδον εἱρκτῆς ἐκπνέῃς κεκρυμμένη.

Εἰκάδι ἑβδομάτῃ θάνε Ματρώνη ἐνὶ εἱρκτῇ.

   Ἡ ἁγία Ματρῶνα ἦταν ὑπηρέτρια κάποιας Ἑβραίας γυναῖκας, ὀνομαζόμενης Παντίλλας, ἡ ὁποία ἦταν σύζυγος ἑνὸς ἀρχιστράτηγου στὴν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης. Κι ὅταν ἡ κυρία της πήγαινε στὴν συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων, τὴν ἀκολουθοῦσε μὲν καὶ ἡ Ματρῶνα, μέσα ὅμως στὴν συναγωγὴ δὲν ἔμπαινε, ἀλλὰ γύριζε καὶ πήγαινε στὴν Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν.

Εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον

Εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον

Οὐρανῶν ἡ Πλατυτέρα

Δέσποινα Σὺ τοῦ Παντὸς

τοῦ Υἱοῦ Σου ἡ ἡμέρα

φῶς μου κι’ ἥλιος νἄν’ ἐντός.

Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας

 

Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας

Ἑορτάζεται τὴν κε΄ (25η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἤγγειλεν Υἱὸν Ἄγγελος τῇ Παρθένῳ,

Πατρὸς μεγίστης Ἄγγελος βουλῆς μέγαν.

Γήθεο τῇ Μαρίῃ ἔφατ’ Ἄγγελος εἰκάδι πέμπτῃ.

   Ὁ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός, ὁ πάντοτε φροντίζων διὰ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ὡς Πατέρας φιλόστοργος, βλέποντας τὸ πλάσμα τῶν χειρῶν Του κατατυραννούμενο ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ κατασυρόμενο στὰ πάθη τῆς ἀτιμίας καὶ ὑποκείμενο στὴν εἰδωλολατρεία θέλησε ν’ ἀποστείλει τὸν μονογενῆ Υἱό του, τὸν Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστό, γιὰ νὰ τὸ λυτρώσει ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ διαβόλου.

Ὁ ὅσιος Ἀρτέμων, ἐπίσκοπος Σελευκείας τῆς Πισιδίας

 

Ὁ ὅσιος Ἀρτέμων, ἐπίσκοπος Σελευκείας τῆς Πισιδίας

Ἑορτάζει τὴν κδ΄ (24η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Τὴν σάρκα ρίψας ὡς ἔλυτρον, Ἀρτέμων,

Οὐ γῆς ἔχων τι στέλλεται τὴν πρὸς πόλον.

Εἰκάδι ἀμφὶ τετάρτῃ ἐδέξατο Ἀρτέμιον Ἐδέμ.

   Τοῦτος ὁ μακάριος Ἀρτέμων καταγόταν ἀπὸ τὴν Σελεύκεια τῆς Πισιδίας, στὴν ὁποία καὶ γεννήθηκε κι ἀνατράφηκε κατὰ τοὺς χρόνους τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων. Ὅταν δὲ ὁ μακάριος ἀπόστολος Παῦλος περιόδευε σ’ ἐκεῖνα τὰ μέρη κηρύττοντας τὸν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, βρίσκοντας καὶ τοῦτον τὸν ἅγιο τὸν κατέστησε Ἐπίσκοπο καὶ ποιμένα καὶ διδάσκαλο τῆς πόλεως ἐκείνης, ἐπειδὴ δὲν ἔπρεπε ὁ λύχνος νὰ κρύπτεται κάτω ἀπ’ τὸ μόδιο. 

   Ἀφοῦ, λοιπόν, καλῶς ἐποίμανε τὸ ποίμνιό του κ’ ἔγινε σ’ ὅλους ὅσους εἶχαν ἀνάγκη λιμάνι σωτήριο, προνοητὴς χηρῶν καὶ ὀρφανῶν, βοηθὸς τῶν φτωχῶν, ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, καὶ μὲ τέτοια θεάρεστα ἔργα διένυσε τὴν ζωή του ὁ τρισόλβιος, σὲ βαθὺ γῆρας ἀπῆλθε πρὸς τὸν Κύριο.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 126, 127. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

  

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Ἰωάν. α΄ 44 - 52)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι.

   ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου.

   εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ.

   καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε.

   εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι.

   λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε.

   ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ.

   ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει.

   καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ’ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Ἑβρ. ια΄ 24 – 26, 32 – 40)

   «Ἀδελφοί, πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ,

   μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν,

   μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν.

   Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν,

   οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων,

   ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων·

   ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν·

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Βασίλειος, πρεσβύτερος τῆς ἐν Ἀγκύρᾳ Ἐκκλησίας

 

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Βασίλειος, πρεσβύτερος τῆς ἐν Ἀγκύρᾳ Ἐκκλησίας

Ἑορτάζει τὴν κβ΄ (22α) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Σῶαν προφήτης εἶπεν ἀλγεῖν κοιλίαν,

Τετρημένην δὲ μάρτυς ἀλγεῖν οὐκ ἔφη.

Εἰκάδι δευτερίῃ Βασίλειος ἐτρήθη σούβλαις.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος ζοῦσε κατὰ τοὺς χρόνους Ἰουλιανοῦ τοῦ παραβάτου καὶ Σατορνίνου ἡγεμόνα Ἀγκύρας, ἐν ἔτει τξβ΄ (362), καὶ ἦταν πρεσβύτερος τῆς ἐν Ἀγκύρᾳ ἁγίας Ἐκκλησίας. Ἀφοῦ διαβλήθηκε στὸν ἡγεμόνα καὶ παρουσιάσθηκε σ’ αὐτόν, ρωτήθηκε ἐὰν ἀρνεῖται τὸν Χριστό· κ’ ἐπειδὴ δὲν πείσθηκε, κρεμιέται πάνω σὲ ξύλο καὶ ξεσχίζεται στὰ πλευρὰ καὶ ρίχνεται στὴν φυλακή. Ἔπειτα ἀποφυλακίζεται καὶ πάλι ξεσχίζεται δυνατά, δένεται μὲ σιδηρὲς ἁλυσίδες καὶ ρίχνεται πάλι στὴν φυλακή.

Ὁ ὅσιος Ἰάκωβος ἐπίσκοπος καὶ ὁμολογητής

 

Ὁ ὅσιος Ἰάκωβος ἐπίσκοπος καὶ ὁμολογητής

Ἑορτάζει τὴν κα΄ (21η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Λύπας ἐνεγκὼν σῆς χάριν σκιᾶς, Λόγε,

Βίου σκιώδους Ἰάκωβος ἡρπάγη.

Κρύψαν ὑπὸ χθόνα εἰκάδ’ Ἰάκωβον κατὰ πρώτην.

   Τοῦτος ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας μεταχειρίσθηκε τὴν ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ καθάρισε τὸν ἑαυτό του μὲ τὴν νηστεία καὶ τὴν λοιπὴ κακοπάθεια, γι’ αὐτὸ καὶ ἀναβιβάστηκε στὸν θρόνο τῆς ἐπισκοπῆς. Πολλοὺς δὲ διωγμοὺς κ’ ἐξορίες ὑπέμεινε ὁ μακάριος διὰ τὴν προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ διότι ἤλεγχε κι ἀποστρεφόταν τοὺς εἰκονομάχους.

   Ἔτσι λοιπόν, δοκιμάζοντας ἀνδρείως τέτοιους πειρασμούς, καὶ παλεύοντας μὲ πεῖνα καὶ δίψα, παρέδωκε τὴν ἁγία ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀπ’ τὸν ὁποῖο ἔλαβε τὸ τῆς ὁμολογίας ἄφθαρτο στεφάνι.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 116. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

Ὁ ὅσιος καὶ ὁμολογητὴς Νικήτας, ἐπίσκοπος Ἀπολλωνιάδος

 

Ὁ ὅσιος καὶ ὁμολογητὴς Νικήτας, ἐπίσκοπος Ἀπολλωνιάδος

Ἑορτάζει τὴν κ΄ (20η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ὑπὲρ τύπου σοῦ δεινὰ Νικήτας φέρων,

Νῦν σὸν πρόσωπον, Χριστέ, ἐν πόλῳ βλέπει.

   Τοῦτος ὁ θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν καὶ ὁμολογητὴς ἅγιος Νικήτας ἦταν κατὰ τοὺς καιροὺς τῶν εἰκονομάχων καὶ χρημάτισε ἐπίσκοπος Ἀπολλωνιάδος (πόλεως τῆς Βιθυνίας, ἡ ὁποία καὶ Ἀπολλωνία καὶ κοινῶς Ἀπολλωνιάδα ὀνομάζεται, ὑποκειμένη κάποτε στὸν μητροπολίτη Νικομηδείας)· καὶ ὄχι μόνον ὑπῆρξε πιστὸς κι εὐλαβὴς καὶ ὀρθοδοξότατος, ἀλλ’ ἦταν ἐπιπλέον ἐλεήμων καὶ συμπαθής· καὶ πολὺς μὲν στὴν γνώση καὶ μάθηση τῶν Γραφῶν, περισσότερος δὲ στὸν λόγο καὶ στὴν εὐγλωττία.

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες καὶ σύζυγοι Χρύσανθος καὶ Δαρεία

 

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες καὶ σύζυγοι Χρύσανθος καὶ Δαρεία

Ἑορτάζουν τὴν ιθ΄ (19η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Κἂν ἐκπνέωσι, ζῶντες εἰσδύντες βόθρῳ,

Ζῶσι Χρύσανθος ἐν πόλῳ καὶ Δαρεία.

Χῷσαν συζυγίην δεκάτῃ ἐνάτῃ ὁμόλεκτρον.

   Τοῦτοι οἱ Ἅγιοι ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Νουμεριανοῦ, ἐν ἔτει σπδ΄ (284), καὶ ὁ μὲν Χρύσανθος ἦταν γυιὸς ἑνὸς Συγκλητικοῦ ἄρχοντα τῆς Ἀλεξάνδρειας ποὺ ὀνομαζόταν Πολέμων, ἡ δὲ Δαρεία καταγόταν ἀπ’ τὴν Ἀθήνα. Ἐπειδὴ ὁ Χρύσανθος κατηχήθηκε τὴν πίστη στὸν Χριστὸ ἀπὸ ἕνα ἐπίσκοπο ποὺ ἦταν κρυμμένος ἐντὸς σπηλαίου, κι ἀφοῦ βαπτίσθηκε ἀπ’ αὐτὸν κήρυττε τὸν Χριστό, ὁ πατέρας του τὸν ἔκλεισε σὲ φυλακὴ καὶ τὸν τιμωροῦσε μὲ πολυήμερη πεῖνα. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ ἅγιος ἔμεινε ἀσάλευτος στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, τότε ὁ πατέρας του ἔστειλε κι ἔφερε ἀπ’ τὴν Ἀθήνα μιὰ ὡραία κόρη, ποὺ ὀνομαζόταν Δαρεία, ἡ ὁποία ἦταν φιλόσοφος· καὶ ἀναγκάζει τὸν γυιό του Χρύσανθο νὰ τὴν λάβει γυναῖκα, μὲ σκοπὸ μέσα ἀπ’ τὸν ἔρωτα πρὸς αὐτὴν νὰ μεταβληθεῖ ἀπ’ τὴν πίστη τῶν Χριστιανῶν. Ὁ δὲ ἅγιος βλέποντάς την, τὴν μεταχειρίσθηκε ὡς ἀδελφὴ κι ὄχι ὡς γυναῖκα, διότι συμφώνησαν καὶ οἱ δύο νὰ παραμείνουν παρθένοι ἕως θανάτου. Ἔτσι, λοιπόν, ἀντὶ νὰ πείσει ἡ Δαρεία τὸν Χρύσανθο, ἔπεισε ὁ Χρύσανθος τὴν Δαρεία μὲ τὶς διδασκαλίες του κι ἀφοῦ αὐτὴ ἀρνήθηκε τὴν πατρικὴ ἀσέβεια πίστεψε στὸν Χριστὸ καὶ δέχθηκε τὸ ἅγιο βάπτισμα.

Ὁ ἅγιος Κύριλλος ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων

 

Ὁ ἅγιος Κύριλλος ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων

Ἑορτάζει τὴν ιη΄ (18η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Εἴσελθε, κέρδος ἐκ ταλάντων προσφέρων,

Εἰς τὴν χαράν, Κύριλλε, τοῦ σοῦ Κυρίου.

Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ θάνατος μέλας εἷλε Κύριλλον.

   Τοῦτος ὁ ἅγιος πατὴρ ἡμῶν Κύριλλος ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου γυιοῦ τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου, ἐν ἔτει τμ΄ (340), καί, ἐπειδὴ ἦταν γυιὸς εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων γονέων, ἐκπαιδεύθηκε ἀπ’ αὐτοὺς κι ἀνατράφηκε μ’ εὐσεβῆ καὶ ὀρθὰ δόγματα. Ἀφοῦ δὲ ὁ τότε ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων ἀπῆλθε στὴν ἄλλη ζωή, ὁ μακάριος τοῦτος Κύριλλος ἀνέβηκε στὸν ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο τῶν Ἱεροσολύμων ὑπερμαχῶντας διὰ τὰ δόγματα τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων.

   Τότε ἦταν καὶ ὁ ἀρειανὸς Ἀκάκιος, ποὖχε τὸν θρόνο τῆς Καισάρειας στὴν Παλαιστίνη, ὁ ὁποῖος ἂν καὶ ἀποκηρύχθηκε καὶ καθαιρέθηκε ἀπ’ τὴν ἐν Σαρδικῇ γενομένη τοπικὴ Σύνοδο, –διότι δὲν ἤθελε νὰ ὁμολογήσει τὸν Υἱὸ ὁμοούσιο μὲ τὸν Πατέρα–, δὲν ἀποδέχθηκαν ὅμως τὴν συνοδικὴ αὐτὴ καθαίρεση, ἀλλὰ τυραννικὰ κρατοῦσε τὸν θρόνο τῆς Καισαρείας, ὄντας γνώριμος καὶ φίλος τοῦ βασιλέως Κωνσταντίου, ποὺ φρονοῦσε ἀπὸ κουφότητα (ἐπιπολαιότητα) γνώμης τὰ δόγματα τοῦ Ἀρείου. Κι ἔτσι αὐτὸς λαμβάνοντας ἐξουσία ἀπ’ τὸν βασιλέα κατέβασε ἀπ’ τὸν θρόνο τὸν μακάριο τοῦτον Κύριλλο καὶ τὸν ἐξόρισε ἀπ’ τὰ Ἱεροσόλυμα.

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ

ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2024

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,

ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,

ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

* * *

   Τιμιώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς καί τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,

 

   Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης μᾶς ἠξίωσε καί πάλιν νά εἰσέλθωμεν εἰς τήν ψυχωφελῆ περίοδον τοῦ Κατανυκτικοῦ Τριῳδίου καί νά φθάσωμεν εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, εἰς τό πλῆρες ἄνωθεν δωρημάτων καί σταυροαναστασίμου εὐφροσύνης στάδιον τῶν ἀσκητικῶν ἀγώνων. Κατά τό εὐλογημένον αὐτό διάστημα ἀποκαλύπτεται εὐκρινῶς ὁ πνευματικός πλοῦτος καί ὁ δυναμισμός τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί ἡ σωτηριολογική ἀναφορά ὅλων τῶν ἐκφάνσεών της. 

   Πολλά ἐδιδάχθημεν ἤδη ἐκ τῆς ἀδιεξόδου καί αὐτοδικαιωτικῆς ὑπερηφανίας τοῦ Φαρισαίου, ἐκ τοῦ ἀγόνου ἠθικισμοῦ καί τῆς σκληροκαρδίας τοῦ πρεσβυτέρου υἱοῦ τῆς παραβολῆς τοῦ ἀσώτου καί ἐκ τῆς ἀναλγησίας καί τῆς καταδίκης ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἠδιαφόρησαν διά τούς πεινῶντας, τούς διψῶντας, τούς ξένους, τούς γυμνούς, τούς ἀσθενεῖς καί τούς ἐν φυλακῇ «ἐλαχίστους ἀδελφούς» τοῦ Κριτοῦ. Ἐφανερώθη δέ εἰς ὅλους μας ἡ ἀξία καί ἡ ἰσχύς τῆς ταπεινώσεως καί τῆς μετανοίας, τῆς συγχωρητικότητος καί τῆς ἐλεημοσύνης, στάσεων, εἰς τήν καλλιέργειαν τῶν ὁποίων μᾶς καλεῖ μέ ἔμφασιν ἡ Ἐκκλησία κατά τήν ἀρχομένην περίοδον. 

Ὁ ἅγιος μάρτυς Μαρῖνος

 

Ὁ ἅγιος μάρτυς Μαρῖνος

Ἑορτάζει τὴν ιζ΄ (17η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Τμηθεὶς Μαρῖνος ἐκτέμνει κάραν πλάνης,

Καὶ σὺν κεφαλῇ τῶν ὅλων Χριστῷ μένει.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος ἦταν ἐκ προγόνων Χριστιανός, καὶ βλέποντας τοὺς εἰδωλολάτρες νὰ προσφέρουν θυσίες ὄχι μόνο σὲ ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ στὰ ἑρπετὰ καὶ βδελυρὰ ζωΰφια, ἄναψε ἀπὸ θεϊκὸ ζῆλο, καὶ ἐνῶ οἱ εἰδωλολάτρες τελοῦσαν ἑορτὴ στ’ ἄψυχα εἴδωλα, ὅρμησε καὶ κατεκρήμνισε τὸν βωμὸ καὶ κατεπάτησε τὶς θυσίες ποὺ γινόντουσαν ἐκεῖ, τὸν δὲ ἑαυτό του ὁμολόγησε Χριστιανό.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

  

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

(Ματθ. ς΄ 14-21)

   «Εἶπεν ὁ Κύριος· ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος·

   ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν.

   Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν.

   σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι,

   ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ.

   Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι·

   θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν·

   ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

  

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

(Ῥωμ. ιγ΄ 11 – ιδ΄ 4)

   «Ἀδελφοί, νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν.

   ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός.

   ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ,

   ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας.

   Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν.

   ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει.

   ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο.

   σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.»

Ὁ ἅγιος μάρτυς Σαβῖνος ὁ Αἰγύπτιος

 

Ὁ ἅγιος μάρτυς Σαβῖνος ὁ Αἰγύπτιος

Ἑορτάζει τὴν ις΄ (16η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ρεῖθρον Σκαμάνδρου τῆς ἐλέγξεως ὕδωρ,

Εὐανδρίας ἔλεγχος ἦν τῆς Σαβίνου.

Τῇ δεκάτῃ ἕκτῃ ἐντεῦθεν ἀπῆρε Σαβῖνος.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος καταγόταν ἀπ’ τὴν πόλη Ἑρμούπολη τῆς Αἰγύπτου, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Διοκλητιανοῦ, ἐν ἔτει σϞθ΄ (299), καὶ κρυβόμενος μαζὶ μ’ ἄλλους Χριστιανοὺς ἔξω ἀπ’ τὴν πόλη σ’ ἕνα μικρὸ οἴκημα, ἀνεζητεῖτο ἀπ’ τοὺς εἰδωλολάτρες, α΄) διότι τὸν εἶχαν οἱ Χριστιανοὶ σὲ μεγάλη τιμὴ καὶ ὑπόληψη, β΄) διότι αὐτὸς ἦταν ἀπ’ τὸ πρῶτο γένος, καὶ γ΄) διότι ὑπερεῖχε ἀπ’ ὅλους τοὺς ἄλλους στὸν ζῆλο τῆς πίστεως.

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἀριστόβουλος, ἐπίσκοπος Βρετανίας

 

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἀριστόβουλος, ἐπίσκοπος Βρετανίας, ἀδελφὸς τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Βαρνάβα

Ἑορτάζει τὴν ιε΄ (15η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἕπου, Ἀριστόβουλε, Παύλῳ ἐνθάδε,

Ὡς ἂν χορεύσῃς ἅμα Παύλῳ ἐν πόλῳ.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα ἀποστόλους, κι ἀκολούθησε τὸν ἅγιο ἀπόστολο Παῦλο, διακονῶντάς τον καὶ κηρύττοντας τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ σὲ διάφορους τόπους. Ἀπ’ τὸν ἀπόστολο Παῦλο χειροτονεῖται καὶ ἐπίσκοπος στὴν νῆσο τῶν Βρεττανῶν (Ἀγγλία), τὴν ὁποία κατοικοῦσαν τότε θηριώδεις καὶ ὠμότατοι ἄνθρωποι· οἱ ὁποῖοι, ἄλλοτε μὲν τὸν ἔδερναν, ἄλλοτε δὲ τὸν ἔσερναν στὴν ἀγορά, καὶ διὰ τῶν θλίψεων καὶ βασάνων αὐτῶν κατέπεισε πολλοὺς νὰ πιστέψουν στὸν Χριστό. Ἐκεῖ λοιπόν, ἀφοῦ οἰκοδόμησε ἐκκλησίες καὶ χειροτόνησε διακόνους καὶ πρεσβυτέρους, ἀναπαύθηκε ἐν εἰρήνῃ ὁ μακάριος.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 89, 90. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).