Εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον
Οὐρανῶν ἡ Πλατυτέρα
Δέσποινα Σὺ τοῦ Παντὸς
τοῦ Υἱοῦ Σου ἡ ἡμέρα
φῶς μου κι’ ἥλιος νἄν’ ἐντός.
Κι’ ὅσο ζῶ, κι’ ὅταν πεθάνω
καὶ ἐδῶ κι’ ἐκεῖ ἐπάνω.
Καὶ στῆς γῆς αὐτῆς τοὺς ὅρους
καὶ στοῦ Πνεύματος τοὺς χώρους
καὶ στὸ χοϊκὸ τὸ σκῆνος.
Κι’ ὅταν μὲ καλέσῃ Ἐκεῖνος.
(«Τὰ ποιήματα τοῦ καλόγερου». Τόμος Α΄, Ἀθῆναι 1971. σελ 254.)