Τί εἶναι πιὸ ἑπιθυμητὸ στὸν ἄνθρωπο;

Τί εἶναι πιὸ ἑπιθυμητὸ στὸν ἄνθρωπο;

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

   Τί εἶναι πιὸ ἑπιθυμητὸ στὸν ἄνθρωπο;

   Ἡ λύτρωσή του ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας, ἡ συγχώρησή του καὶ ἡ κατάκτηση τῆς ἁγιότητος.

   Γιατί; Γιατὶ οἱ ἁμαρτίες, ὅπως λόγου χάριν ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ κακὴ συμπεριφορὰ πρὸς τὸν πλησίον, ἡ φιλαργυρία, ὁ φθόνος κ.λ.π., μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὸν Θεό, τὴν Πηγὴ τῆς Ζωῆς, μᾶς ἀποξενώνουν ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καὶ μᾶς ὁδηγοῦν στὸν πνευματικὸ θάνατο.

   Ἐνῶ ἡ ἀγαθή, ταπεινὴ καὶ στοργικὴ συμπεριφορὰ πρὸς τοὺς ἄλλους, ἀκόμη καὶ πρὸς τοὺς ἐχθρούς μας, ἡ ἁπλότητα, ἡ ἀνιδιοτέλεια, ἡ ὀλιγάρκεια, ἠ πλατειὰ καὶ χωρὶς μνησικακίες καρδιά, καθὼς καὶ ὅλες οἱ ἄλλες ἀρετές, μᾶς ἑνώνουν μὲ τὸν Θεὸ καὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ τοὺς νοιώθουμε ἀδελφούς μας.

   Ἀξίωσέ με, Κύριε, νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ ἐπιδοθῶ μὲ ἐπιτυχία στὴν ἀρετή, μὲ τὴν βοήθεια καὶ τὴν συμπαράσταση τῆς χάριτός σου.

   Ναί, Κύριε καὶ Θεέ μου, χωρὶς ἐσένα, «πονηροὶ ὄντες» (Ματθ. ιβ΄ 34), δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε τίποτε τὸ καλό.

* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (118) σελ. 68, 69.