Εἴμαστε ἀνίκανοι νὰ κρίνουμε σωστὰ τὸν ἀδελφό μας…

 

Εἴμαστε ἀνίκανοι νὰ κρίνουμε σωστὰ τὸν ἀδελφό μας…

 

Ὁσίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

 

 

   Προσπαθεῖστε νὰ μὴν κατηγορεῖτε ποτὲ τὸν ἄλλον, ἀλλὰ νὰ προσεύχεσθε γι’ αὐτόν. Ὅταν κρίνουμε κάποιον γιὰ τὰ ἐλαττώματά του, σημαίνει ὅτι δὲν βλέπουμε τὰ δικά μας.

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι πολυλογία

 

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι πολυλογία

 

Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ*

 

   Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, λέει ὁ ἅγιος Μάξιμος¹, δὲν εἶναι πολυλογία· ἀλλὰ καὶ ἂν ποῦμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πολλά, τότε ἕνα λόγο τοῦ Θεοῦ δὲν ὁλοκληρώσαμε. Γιὰ παράδειγμα· εἶπε ὁ Θεός: «Νὰ ἀγαπᾶς τὸν Κύριο καὶ Θεό σου μὲ ὅλη κ.λ.π.»². Πόσα ἆραγε δὲν εἶπαν καὶ δὲν ἔγραψαν οἱ Πατέρες, καὶ ἀκόμη λένε καὶ γράφουν, καὶ δὲν ὁλοκλήρωσαν τὸ ἕνα αὐτὸ ρητό; Γιατὶ τὸ «μὲ ὅλη τὴν ψυχή», ὅπως λέει ὁ Μέγας Βασίλειος, εἶναι τὸ νὰ μὴν ἀγαπᾶ κανεὶς τίποτε ἄλλο μαζὶ μὲ τὸν Θεό. Ἐπειδὴ ἂν ἀγαπᾶ κανεὶς τὴν ψυχή του, δὲν ἀγαπᾶ μὲ ὅλη του τὴν ψυχὴ τὸν Θεό, ἀλλὰ μὲ τὴν μισή. Ἂν λοιπὸν ἀγαποῦμε τοὺς ἑαυτούς μας κι ἄλλα ἀναρίθμητα πράγματα, πῶς μποροῦμε ν’ ἀγαποῦμε τὸν Θεὸ ἢ πῶς τολμοῦμε νὰ τὸ ποῦμε αὐτό;

Στὴν κατάσταση τῆς ζήλειας ἀπωθοῦμε τοὺς ἄλλους…

 

Στὴν κατάσταση τῆς ζήλειας ἀπωθοῦμε τοὺς ἄλλους…

 

Ὁσίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

 

 

   Ἡ ζήλεια εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν κοινωνική τους θέση.

   Κάποιος εἶναι πάντοτε δυνατότερος ἀπὸ μᾶς.

   Οἱ ἄλλοι ἔχουν πάντα κάτι ποὺ θὰ θέλαμε κι ἐμεῖς νὰ ἔχουμε.

   Στὴν κατάσταση τῆς ζήλειας ἀπωθοῦμε τοὺς ἄλλους· καὶ ἡ ζωὴ καταντᾶ πράγματι σὰν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἀμαυρωμένη καὶ ταραγμένη.

 

 

Ἀπό τό βιβλίο: «Περί Πνεύματος καί Ζωῆς», (176), σελ. 67.

Πρέπει λοιπὸν νὰ ἔχουμε ἐκδυθεῖ τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο…

 

Πρέπει λοιπὸν νὰ ἔχουμε ἐκδυθεῖ τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο… 

 

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

 

 

   Ὁ πεσμένος στὴν ἁμαρτία ἄνθρωπος, ὁ σαρκικὸς ἄνθρωπος, ἀγαπᾶ τὸ φαγητὸ καὶ τὸ πιοτό. Ἐπιθυμεῖ νὰ ἱκανοποιεῖ τὶς ὑλικές του αἰσθήσεις. Ἐπιδιώκει τὴν καλοπέραση, τὰ πλούσια τραπέζια, τὰ ἀνήθικα θεάματα, τὴν διεφθαρμένη μουσική, τὰ λαμπρὰ κτίρια, κάθε τί ποὺ ἔχει ἐξωτερικὴ λάμψη.

Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεό…

 

Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεό…

 

Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ*

 

   Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεό, δὲν λυπεῖ κανέναν, οὔτε λυπᾶται ἀπὸ κανέναν γιὰ πρόσκαιρα πράγματα.

   Μιὰ μόνο λύπη προξενεῖ καὶ δοκιμάζει, τὴν σωτήρια λύπη, τὴν ὁποία ὁ μακάριος Παῦλος καὶ δοκίμασε καὶ προξένησε στοὺς Κορίνθιους¹.

Η ΛΥΠΗ

 

 

Η ΛΥΠΗ

Μακαριστοῦ Γέροντος

ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ Σιμωνοπετρίτου 

   Ὅταν βλέπει κανεὶς τὸν ἑαυτό του καὶ τὰ χρόνια νὰ περνοῦν, ὅταν βλέπει τὶς ἀποτυχίες του, τὰ τραύματά του, τὶς ἁμαρτίες του, τὶς ἐσωτερικές του πληγές, τὶς ἀπιστίες του, τὰ συντρίμμια τῆς ὑπάρξεώς του, τὰ πτώματα τοῦ λογισμοῦ του, τῆς καρδιᾶς του, μὲ τὰ ὁποῖα γέμισε τὴ ζωή του, ὅταν βλέπει πόσες φορὲς μετανόησε καὶ τίποτε δὲν ἔκανε, τὸν κυριεύει μία λύπη.

   Αὐτὴ ἡ λύπη μπορεῖ νὰ προέλθει ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸν ἐνστικτώδη ἑαυτό μας, δηλαδὴ ἀπὸ τὸν ἐγωισμό μας, ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνειά μας, διότι θὰ θέλαμε νὰ εἴμαστε μεγάλοι, νὰ μὴν εἴχαμε λογισμούς, νὰ μὴν ἀποτυγχάναμε. Ἄπειρες ἀνεκπλήρωτες ἐπιθυμίες μας λυποῦν.

   Καλύτερα νὰ πέσεις στὰ χέρια πονηρῶν δαιμονίων, λεγεώνων δαιμονίων, παρὰ νὰ πέσεις στὸ χέρι τῆς λύπης, διότι δύσκολα κατορθώνεις νὰ τὴν ξεπεράσεις. Τὸν λογισμὸ τὸν ξεπερνᾶς, τὴν ἁμαρτία τὴ νικᾶς, τὸν διάβολο ὁμοίως, ἀλλὰ ἡ λύπη δὲν ξεπερνιέται. Γι’ αὐτὸ «νῆφε», νὰ ἀγρυπνεῖς νὰ μὴ σὲ κυριεύσει ἡ λύπη. Διαφορετικὰ γίνεται προβληματικὴ ἡ ἐπιτυχία σου.

Ὁ φθόνος εἶναι ἡ μεγαλύτερη δύναμη τοῦ ἐχθροῦ…

 

Ὁ φθόνος εἶναι ἡ μεγαλύτερη δύναμη τοῦ ἐχθροῦ…

 

Ὁσίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

 

 

   Ποιό εἶναι τὸ ὅπλο τοῦ ἐχθροῦ ἐναντίον τῆς σωτηρίας μας; Ὁ φθόνος.

   Στὸ Εὐαγγέλιο ὁ Πιλᾶτος γνωρίζει ὅτι οἱ Ἑβραῖοι θέλουν νὰ σκοτώσουν τὸν Χριστὸ ἀπὸ φθόνο.

   Ὁ φθόνος εἶναι ἡ μεγαλύτερη δύναμη τοῦ ἐχθροῦ.

   Γι’ αὐτό, πάνω ἀπ’ ὅλα πρέπει ν’ ἀποφεύγουμε τὸν λογισμὸ τῆς ζηλοφθονίας.

 

 

Ἀπό τό βιβλίο: «Περί Πνεύματος καί Ζωῆς», (175), σελ. 67.

Ἡ ταπείνωση καὶ ἡ θεωρία

 

Ἡ ταπείνωση καὶ ἡ θεωρία

 

Ὁσίου Καλλίστου Ἀγγελικούδη*

 

 

   Θαυμαστὰ τὰ ἔργα Σου, Κύριε, καὶ διαπιστώνοντάς τα ἡ ψυχή μου ἐξίσταται. Ἡ αἰτία τῆς ὑψώσεως τοῦ νοῦ γίνεται πολὺ μεγάλη ἀφορμὴ γιὰ ταπείνωση, κι ἐκεῖνο ποὺ ὑψώνει ἀπείρως τὴν ψυχή, αὐτὸ τὸ ἴδιο τὴν ταπεινώνει ὑπερβολικά. Πὼς δηλαδὴ ἀρχὴ τῆς θεωρίας εἶναι ἡ ταπείνωση, καὶ τελείωση τῆς ταπεινώσεως ἡ θεωρία. Ἀκόμη κι ἂν κανεὶς γνωρίσει ὅλη τὴ σοφία τοῦ κόσμου τούτου, χωρὶς ταπείνωση εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀποκτήσει ὑψοποιὸ θεωρία. Λέω ὑψοποιὸ θεωρία, γιὰ νὰ τὴν διακρίνω ἀπὸ τὴν θεωρία ποὺ εἶχαν οἱ Ἕλληνες, ποὺ δὲν ἦταν ὑψοποιός. Χωρὶς ὑψοποιὸ θεωρία δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ταπεινωθεῖ ὁ ἄνθρωπος οὔτε ἂν κάμψει τὸ λαιμό του σὰν κρίκο¹. Ὦ ἡ ἀνείπωτη σοφία τοῦ σοφοῦ Δημιουργοῦ μας!

Ὅλες οἱ προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι αὔρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…

 

Ὅλες οἱ προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι αὔρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…

 

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

 

 

   Ἡ προσευχὴ εἶναι πνοή, πνεῦμα.

   Ὅταν μιλοῦμε στὸν Θεό, ἀναπνέουμε μέσα στὸ Ἅγιο Πνεῦμα: «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ προσευχόμενοι» (Ἰούδ. 20).

   Ὅλες οἱ προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι αὔρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 

 

* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (127) σελ. 72-73.

Δὲν πρέπει ποτὲ ν’ ἀπελπίζεται κάποιος ὅσο πολὺ κι ἂν φταίει…

 

Δὲν πρέπει ποτὲ ν’ ἀπελπίζεται κάποιος ὅσο πολὺ κι ἂν φταίει…

 

Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ*

 

   Δὲν πρέπει ὅμως ν’ ἀπελπιζόμαστε, ὅταν δὲν εἴμαστε ὅπως πρέπει νὰ εἴμαστε. Κακὸ εἶναι βέβαια, ἄνθρωπε, ποὺ ἁμάρτησες. Γιατί ὅμως ἀδικεῖς τὸν Θεὸ καὶ ἀπὸ ἄγνοιά σου τὸν νομίζεις ἀδύνατο; Μήπως δὲν μπορεῖ νὰ σώσει τὴν ψυχή σου Ἐκεῖνος ποὺ ἔκανε γιὰ σένα αὐτὸν τὸν τόσο μεγάλο κόσμο ποὺ βλέπεις; Κι ἂν πεῖς ὅτι "αὐτὸ μᾶλλον καταδίκη μου εἶναι, ὅπως καὶ ἡ συγκατάβασή Του", μετανόησε καὶ δέχεται τὴν μετάνοιά σου, ὅπως τοῦ ἀσώτου¹ καὶ τῆς πόρνης². Ἂν οὔτε αὐτὸ δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις, ἀλλὰ ἀπὸ συνήθεια ἁμαρτάνεις σ’ ἐκεῖνα ποὺ δὲν θέλεις, ἔχε ταπείνωση σὰν τὸν τελώνη³ καὶ αὐτὸ εἶναι ἀρκετὸ γιὰ τὴν σωτηρία σου. Γιατὶ ἐκεῖνος ποὺ ἁμαρτάνει χωρὶς νὰ μετανοεῖ, ἀλλὰ δὲν ἀπελπίζεται, ἐξ ἀνάγκης βάζει τὸν ἑαυτό του κάτω ἀπ’ ὅλη τὴν κτίση καὶ δὲν τολμᾶ νὰ κατακρίνει ἢ νὰ κατηγορήσει κανένα ἄνθρωπο. Θαυμάζει μᾶλλον τὴν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ καὶ νιώθει εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Εὐεργέτη καὶ ἄλλα πολλὰ καλὰ μπορεῖ νὰ ἔχει. Καὶ μ’ ὅλο ποὺ εἶναι ὑποχείριος τοῦ διαβόλου πρὸς τὴν ἁμαρτία, ὡστόσο πάλι ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ παρακούει τὸν ἐχθρὸ ποὺ τὸν σπρώχνει στὴν ἀπόγνωση, καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι κάπως μὲ τὸν Θεό, ἂν ἔχει εὐγνωμοσύνη, εὐχαριστία, ὑπομονή, φόβο Θεοῦ, καὶ ἂν δὲν κρίνει κανένα γιὰ νὰ μὴν κριθεῖ⁴, τὰ ὁποῖα εἶναι πάρα πολὺ ἀναγκαῖα.

Μὴ δείχνεις σκληρότητα πρὸς τὰ ζῶα

 

Μὴ δείχνεις σκληρότητα πρὸς τὰ ζῶα

 

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

 

 

   Μὴ δείχνεις σκληρότητα πρὸς τὰ ζῶα.

   Ἂν τὸ κάνεις αὐτό, θὰ εἶσαι ἢ θὰ γίνεις σκληρὸς καὶ πρὸς τοὺς

ἀνθρώπους.

   Θυμήσου ὅτι τὰ ζῶα κλήθηκαν στὴ ζωὴ ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου καὶ πρέπει νὰ ζοῦν ἀπείραχτα ὅσο διαρκεῖ ὁ σύντομος βίος τους.

 

 

* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (130) σελ. 73.

Υἱοθετεῖστε αὐτὴ τὴ στάση σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας…

 

Υἱοθετεῖστε αὐτὴ τὴ στάση σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας…

 

Ὁσίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

 

 

   Δὲν ἦλθα γιὰ νὰ ἐπιβάλω τὸ θέλημά μου στὸν ἄλλο, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετήσω κατὰ τὸ ὑπόδειγμα τοῦ Χριστοῦ.

   Προσπαθεῖστε νὰ ἐνεργεῖτε κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, καὶ θὰ δεῖτε ὅτι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ θὰ εἶναι μαζί σας.

   Ἀκολούθως, υἱοθετεῖστε αὐτὴ τὴ στάση σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας.

Ὅταν οἱ γονεῖς ἐναντιώνονται στὰ πνευματικὰ ζητήματα…

 

Ὅταν οἱ γονεῖς ἐναντιώνονται στὰ πνευματικὰ ζητήματα…

 

 

Ἱεροῦ Χρυσοστόμου

 

   Πώ, Πώ, μὲ πόσο μεγάλη τιμὴ τίμησε τὸν μαθητή! Μ᾿ αὐτὴ τὴν ἐνέργεια ὁ Χριστὸς μᾶς διδάσκει, νὰ προσφέρουμε κάτι περισσότερο στὶς μητέρες.

Ἂς παύσουμε λοιπὸν νὰ κάνουμε ἔτσι…

 

Ἂς παύσουμε λοιπὸν νὰ κάνουμε ἔτσι…

 

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

 

 

   Ἡ ἀγάπη, λέγει ἡ Γραφή, «οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 6).

   Καὶ ὅμως συμβαίνει, βλέποντας ἄδικες καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις ἢ ἀκούοντας γι’ αὐτές, νὰ νοιώθουμε εὐχαρίστηση ἐξ αἰτίας τους.

Ἕνα ξεχείλισμα τῆς καρδιᾶς…

 

Ἕνα ξεχείλισμα τῆς καρδιᾶς…

 

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

 

 

   Ἡ μετάνοια πρέπει νὰ εἶναι εἰλικρινής, ἀδέσμευτη, ἀνεπηρέαστη καὶ ἀβίαστη ἀπὸ ἐξωτερικοὺς παράγοντες.

   Ἀνήκει στὴν ἴδια τὴν καρδιά μας. Δικό της ἔργο εἶναι.

Ὁ Κύριος θὰ τοὺς δώσει ὅ,τι ἔχουν ἀνάγκη…

Ὁ Κύριος θὰ τοὺς δώσει ὅ,τι ἔχουν ἀνάγκη…

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

   Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, πηγὴ χάριτος, πάνσοφο καὶ παντοδύναμο Ὄν.

   Ὅσοι λοιπὸν προσεύχονται, πρέπει νὰ πιστεύουν ὅτι ὁ Κύριος θὰ τοὺς δώσει ὅ,τι ἔχουν ἀνάγκη, μὲ γενναιοδωρία, γιατὶ εἶναι ἡ Ἀγάπη.

   Θὰ τοὺς τὸ δώσει σοφά, γιατὶ εἶναι ἡ Σοφία.

   Θὰ τοὺς τὸ δώσει ἀκόμη καὶ ἂν ὑπάρχουν στὴν μέση ὅλα τὰ ἐμπόδια, γιατὶ εἶναι ἡ Παντοδυναμία.

* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (110) σελ. 64.

Πῶς ξέπεσε ἡ Ἱερωσύνη!

Πῶς ξέπεσε ἡ Ἱερωσύνη!

Ὁσίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου*

   Στὴν Ἐκκλησία εἰσέβαλαν πολλὲς ταραχές…, διότι ἔχουν κάνει κάθε εἴδους σφάλματα αὐτοί, στοὺς ὁποίους ἔχει ἀνατεθεῖ τὸ διδακτικὸ ἀξίωμα, ἀπ’ τὰ ὁποῖα θὰ ἀναφέρω μόνο ἕνα…

   Τότε στὴν Ἱερωσύνη προωθοῦνταν οἱ φιλάρετοι, ἐνῶ τώρα οἱ φιλάργυροι.

   Τότε προωθοῦνταν ἐκεῖνοι, ποὺ ἀπέφευγαν τὸ ἀξίωμα ἐξ αἰτίας τοῦ μεγέθους του, ἐνῶ τώρα ἐκεῖνοι, ποὺ ὁρμοῦν σ’ αὐτὸ γιὰ τὸ μέγεθος τῆς τρυφῆς (ἀπόλαυσης)…

Οἱ Φύλακες Ἄγγελοι εἶναι οἱ ὁδηγοί μας στὸ ἀγαθό…

 

Οἱ Φύλακες Ἄγγελοι εἶναι οἱ ὁδηγοί μας στὸ ἀγαθό…

 

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

 

   Ἂν οἱ Φύλακες Ἄγγελοι δὲν μᾶς προστάτευαν ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τῶν δαιμόνων, πόσο συχνὰ θὰ πέφταμε ἀπὸ τὴν μία ἁμαρτία στὴν ἄλλη!

   Οἱ Φύλακες Ἄγγελοι εἶναι οἱ ὁδηγοί μας στὸ ἀγαθό, οἱ δορυφόροι ποὺ προστατεύουν τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα μας.

   Καὶ μένουν πάντοτε μαζί μας, ἐφ’ ὅσον δὲν τοὺς ἀναγκάζουμε νὰ ἀπομακρυνθοῦν μὲ τὴν σαρκολατρία, τὴν ὑπερηφάνεια, τὴν ὀλιγοπιστία καὶ ἄλλα βδελυρὰ ἁμαρτήματα.

   Μᾶς περισκεπάζουν μὲ τὰ φτερὰ τῆς ἀΰλου δόξης τους καὶ αὐτὸ τὸ νοιώθουμε, ἔστω καὶ ἂν δὲν τοὺς βλέπουμε.

   Τοὺς καλούς μας λογισμούς, τὶς καλές μας κλίσεις, τὰ καλά μας λόγια καὶ ἔργα, αὐτοὶ τὰ ὑποκινοῦν ὅλα.

* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (125) σελ. 72.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ: ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ἰωάννου Ε΄ 1–15)

ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ τοῦ ΘΕΟΤΟΚΗ*

   Μία ἆραγε καὶ μόνη ἦταν ἡ ἁμαρτία τοῦ Παραλύτου ἢ πολλές; Κ’ ἐὰν μία, ποιά ἆραγε ἡ ἁμαρτία αὐτή; Περιττὴ κι ἀνωφελὴς εἶναι ἡ ἐξέταση περὶ ἐκείνων τῶν πραγμάτων, ὅσα ἡ θεία Γραφὴ παντελῶς ἐσιώπησε. Τὸ «ἴδε, ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται» οὐδὲν ἄλλο σημαίνει, εἰμὴ ὅτι γιὰ τὶς ἁμαρτίες του ὁ Παράλυτος βασανιζόταν τριανταοκτὼ ἔτη. Καὶ τό, ποιά ἦταν ἡ ἁμαρτία του, ἐπίτηδες ἐσιώπησε ὁ Εὐαγγελιστής, γιὰ νὰ κατανοήσουμε ὅτι ὄχι μόνο γιὰ ’κείνη τὴν ἁμαρτία, τὴν ὁποία ἔπραξε ὁ Παράλυτος, ἀλλὰ καὶ γιὰ κάθε ἄλλη παιδεύει ὁ Θεὸς τὸν ἀμετανόητο ἁμαρτωλό.

Ἂν ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ παρατήσει τὴν καρδιά μου καὶ τὴν διάνοιά μου…

Ἂν ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ παρατήσει τὴν καρδιά μου καὶ τὴν διάνοιά μου…

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

 

   Ἡ παντοδυναμία τοῦ Κυρίου ἀγκαλιάζει ὅλα τὰ κτίσματα, ἀπὸ τὰ ὑψηλότερα ἕως τὰ κατώτερα: τοὺς Ἀγγέλους, τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς οὐρανοὺς καὶ ὅσα εἶναι ἐκεῖ, τὴν γῆ καὶ ὅσα εἶναι ἐκεῖ, τὴν θάλασσα καὶ ὅσα εἶναι ἐκεῖ.

   Ἡ παντοδυναμία Του περιβάλλει κάθε τί γενικὰ καὶ κάθε μέρος τῆς κτίσεως.

   Καὶ ἡ καρδιά μας λοιπὸν ἂς περιβάλλεται ἀπ’ αὐτὴ τὴν παντοδυναμία, μὲ ὅλους μας τοὺς λογισμούς, ὅπως εἶναι γραμμένο: «Καρδία βασιλέως ἐν χειρὶ Θεοῦ» (Παροιμ. κα΄ 1).