Πῶς ξέπεσε ἡ Ἱερωσύνη!
Ὁσίου
Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου*
Στὴν
Ἐκκλησία εἰσέβαλαν πολλὲς ταραχές…, διότι ἔχουν κάνει κάθε εἴδους σφάλματα
αὐτοί, στοὺς ὁποίους ἔχει ἀνατεθεῖ τὸ διδακτικὸ ἀξίωμα, ἀπ’ τὰ ὁποῖα θὰ ἀναφέρω
μόνο ἕνα…
Τότε στὴν Ἱερωσύνη προωθοῦνταν οἱ φιλάρετοι,
ἐνῶ τώρα οἱ φιλάργυροι.
Τότε προωθοῦνταν ἐκεῖνοι, ποὺ ἀπέφευγαν τὸ
ἀξίωμα ἐξ αἰτίας τοῦ μεγέθους του, ἐνῶ τώρα ἐκεῖνοι, ποὺ ὁρμοῦν σ’ αὐτὸ γιὰ τὸ
μέγεθος τῆς τρυφῆς (ἀπόλαυσης)…
Τότε ἐκεῖνοι, ποὺ εἶχαν μπροστὰ στὰ μάτια
τους τὸ θεῖο δικαστήριο, ἐνῶ τώρα αὐτοὶ ποὺ οὔτε κἂν τὸ σκέφτονται…
Καὶ γιατὶ νὰ λέω πολλά;
Τὸ ἀξίωμα ξέπεσε:
ἀπὸ Ἱερωσύνη σὲ τυραννία,
ἀπὸ ταπεινοφροσύνη σὲ ὑπερηφάνεια,
ἀπὸ νηστεία σὲ ἀπόλαυση,
ἀπὸ διαχείριση σὲ δεσποτεία…
Αὐτὰ δὲν εἰπώθηκαν ἐναντίον ὅλων, ἀλλὰ τῶν
ἐνόχων. Διότι ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι, ποὺ
ζοῦν μὲ ἀποστολικὸ τρόπο, ἀλλὰ δὲν τολμοῦν νὰ ἀνοίξουν τὸ στόμα τους.
* Ἐπιστολὴ Ε΄, 21.