ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ

 

   Τὶς τελευταῖες ἡμέρες παρακολουθοῦμε μὲ περισυλλογὴ τὴν δημόσια συζήτηση ποὺ ἄνοιξε μὲ ἀφορμὴ τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδας στὸ Ἅγιον Ὄρος, μὲ σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐνίοτε ἐκδηλώνουν ἀπορία, καχυποψία, εἰρωνεία ἢ καὶ θυμό.

   Ἐρωτήματα φορτισμένα, συχνὰ καλοπροαίρετα, ἀλλὰ καὶ παγιδευμένα σὲ μία θεώρηση περισσότερο ἀνθρώπινη παρὰ ἐκκλησιαστική. Κατανοοῦμε αὐτὲς τὶς ἐρωτήσεις.

   Δὲν τὶς ἀπορρίπτουμε. Ὅμως ὀφείλουμε νὰ ἀπαντοῦμε μὲ ἐκκλησιαστικὸ λόγο, ταπεινό, διακριτικό, ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὴν Παράδοση, καὶ ταυτόχρονα νὰ ἐκθέτουμε τὴν πραγματικότητα ὅπως ἔχει.

Η ΛΥΠΗ

 

 

Η ΛΥΠΗ

Μακαριστοῦ Γέροντος

ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ Σιμωνοπετρίτου 

   Ὅταν βλέπει κανεὶς τὸν ἑαυτό του καὶ τὰ χρόνια νὰ περνοῦν, ὅταν βλέπει τὶς ἀποτυχίες του, τὰ τραύματά του, τὶς ἁμαρτίες του, τὶς ἐσωτερικές του πληγές, τὶς ἀπιστίες του, τὰ συντρίμμια τῆς ὑπάρξεώς του, τὰ πτώματα τοῦ λογισμοῦ του, τῆς καρδιᾶς του, μὲ τὰ ὁποῖα γέμισε τὴ ζωή του, ὅταν βλέπει πόσες φορὲς μετανόησε καὶ τίποτε δὲν ἔκανε, τὸν κυριεύει μία λύπη.

   Αὐτὴ ἡ λύπη μπορεῖ νὰ προέλθει ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸν ἐνστικτώδη ἑαυτό μας, δηλαδὴ ἀπὸ τὸν ἐγωισμό μας, ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνειά μας, διότι θὰ θέλαμε νὰ εἴμαστε μεγάλοι, νὰ μὴν εἴχαμε λογισμούς, νὰ μὴν ἀποτυγχάναμε. Ἄπειρες ἀνεκπλήρωτες ἐπιθυμίες μας λυποῦν.

   Καλύτερα νὰ πέσεις στὰ χέρια πονηρῶν δαιμονίων, λεγεώνων δαιμονίων, παρὰ νὰ πέσεις στὸ χέρι τῆς λύπης, διότι δύσκολα κατορθώνεις νὰ τὴν ξεπεράσεις. Τὸν λογισμὸ τὸν ξεπερνᾶς, τὴν ἁμαρτία τὴ νικᾶς, τὸν διάβολο ὁμοίως, ἀλλὰ ἡ λύπη δὲν ξεπερνιέται. Γι’ αὐτὸ «νῆφε», νὰ ἀγρυπνεῖς νὰ μὴ σὲ κυριεύσει ἡ λύπη. Διαφορετικὰ γίνεται προβληματικὴ ἡ ἐπιτυχία σου.

Ἅγιον Ὄρος (ΙΓ΄): Ἱερὰ Μονὴ Σίμωνος Πέτρα (BINTEO)

 

Ἅγιον Ὄρος (ΙΓ΄): Ἱερὰ Μονὴ

Σίμωνος Πέτρα

(BINTEO)

 

 

Παρακολουθῆστε τὸ ὑπέροχο ντοκιμαντὲρ - ὁδοιπορικό:

Ἡ συμφιλίωση τῶν ἱερωμένων

 

Ἡ συμφιλίωση τῶν ἱερωμένων

 

 

   Κάποτε δύο γνωστοί του ἱερωμένοι εἶχαν παρεξηγηθεῖ.

   Παρόλο πού δέν εἶχαν τίποτε τό σοβαρό, ὁ παπα-Τύχων ἤθελε νά ἀκούσει τό «ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους» καί νά τούς δεῖ νά ἀσπάζονται ὁ ἕνας τόν ἄλλον γιά νά χαρεῖ.

Ἅγιον Ὄρος (ΙΒ΄): Ἱερὰ Μονὴ Καρακάλλου (BINTEO)

 

Ἅγιον Ὄρος (ΙΒ΄): Ἱερὰ Μονὴ Καρακάλλου

(BINTEO)

 

 

Παρακολουθῆστε τὸ ὑπέροχο ντοκιμαντὲρ - ὁδοιπορικό:

Ἅγιον Ὄρος (ΙΑ΄): Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου (BINTEO)

 

Ἅγιον Ὄρος (ΙΑ΄): Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου

(BINTEO)

 

 

Παρακολουθῆστε τὸ ὑπέροχο ντοκιμαντὲρ - ὁδοιπορικό:

Ὁ ἁγιασμένος παπα-Τύχων μιλᾶ γιά τήν ταπείνωση

 

Ὁ ἁγιασμένος παπα-Τύχων μιλᾶ γιά τήν ταπείνωση

 

 

Ὁ μακαριστός Ἱερομόναχος π. Ἀγαθάγγελος (Καλαφάτης) στό χαριτωμένο βιβλίο του* ἀναφέρει:

 

…Πολύ μιλοῦσε γιά τήν ταπείνωση: «Κάθε πρωΐ ὁ Θεός εὐλογεῖ τούς ἀνθρώπους μέ τό ἕνα χέρι. Ὅταν βλέπει ταπεινό ἄνθρωπο τό εὐλογεῖ μέ τά δύο χέρια.»

Ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ ἁγιορείτης

Ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ ἁγιορείτης

Ἑορτάζει τὴν β΄ (2α) Δεκεμβρίου.

Ἀσκήσεως ἀμπεχόμενος πορφύραν

Λαμπρὰν εἰσῆλθες, Πορφύριε, εἰς πόλον. 

Μισῶν, Πορφύριε, γηράσκουσαν δόξαν

Κοινωνὸς γέγονας τῆς μὴ γηρασκούσης.

   Ὁ ὅσιος Πορφύριος γεννήθηκε τὸ 1906 στὸ χωριὸ Ἅγιος Ἰωάννης Καρυστίας Εὐβοίας. Σὲ μικρὴ ἡλικία, μιμούμενος τὸν βίο τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, ἔφυγε ἀπὸ τοὺς γονεῖς του κρυφὰ καὶ ἦλθε στὰ Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Βαριὰ ἀσθένεια τὸν ἀνάγκασε νὰ ἐπιστρέψει στὴν Εὔβοια. Διακόνησε ἐπὶ 33 χρόνια ὡς ἐφημέριος στὸ παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Γερασίμου στὴν Πολυκλινικὴ τῆς Ἀθήνας, ὅπου χωρὶς νὰ τὸ ἐπιδιώξει ὁ ἴδιος ἄρχισε νὰ γίνεται γνωστὸς στὸν κόσμο, ποὺ ἔτρεχε νὰ τὸν συναντήσει, νὰ ἐξομολογηθεῖ καὶ νὰ ζητήσει τὶς φωτισμένες συμβουλές του. Τὸ 1973 περιορίστηκε στὸν ἅγιο Νικόλαο Καλλισίων Πεντέλης.

Παναγία ἡ Κουκουζέλισσα

Παναγία ἡ Κουκουζέλισσα

(Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας)

   Μπροστὰ σ᾿ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τελοῦνταν ἀπὸ πολὺ παλιὰ στὴν Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας ἡ ἀγρυπνία τοῦ Ἀκαθίστου. Μετὰ τὸ τέλος αὐτῆς τῆς ἀγρυπνίας κι ἀπέναντι ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν εἰκόνα συνέβη μιὰ φορὰ νὰ ἔχει ἀποκοιμηθεῖ ἐλαφρὰ στὸ στασίδι του ὁ κουρασμένος πρωτοψάλτης τῆς Λαύρας καὶ τέως ἀρχιμουσικὸς τοῦ παλατιοῦ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κουκουζέλης, ὅταν εἶδε μπροστά του τὴν Παναγία νὰ τοῦ ἀνταποδίδει τὸ “Χαῖρε” καὶ νὰ τοῦ λέει:

Παναγία ἡ Παντάνασσα

Παναγία ἡ Παντάνασσα

(Ἱερὰ Μονὴ Βατοπεδίου)

   Εἶναι θαυματουργὴ εἰκόνα τοῦ 17ου αἰῶνα καὶ βρίσκεται στὸ καθολικὸ τῆς Μονῆς. Γέροντες μοναχοὶ ἀφηγοῦνται:

   Μιὰ μέρα ἕνας νέος μπῆκε στὸ ναὸ καὶ πηγαίνοντας νὰ προσκυνήσει τὴν εἰκόνα, ἄστραψε ξαφνικὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας καὶ μιὰ ἀόρατη δύναμη τὸν ἔρριξε καταγῆς. Μόλις συνῆλθε, ἐξομολογήθηκε μὲ δάκρυα ὅτι ζοῦσε μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἀσχολεῖτο μὲ τὴν μαγεία. Ἄλλαξε ζωὴ κ’ ἔγινε ἄνθρωπος εὐσεβής.

Παναγία ἡ Γαλακτοτροφοῦσα

Παναγία ἡ Γαλακτοτροφοῦσα

(Ἱερὰ Μονὴ Χιλιανδαρίου)

   Ἡ εἰκόνα αὐτή, κατὰ τὴν παράδοση, ἀνῆκε στὴν Λαύρα τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου στὰ Ἱεροσόλυμα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ζοῦσε ὁ Ὅσιος, ὁ ὁποῖος μάλιστα προφήτευσε τὴν μελλοντικὴ ἐπίσκεψη τοῦ ὁμωνύμου του βασιλόπαιδος ἁγίου Σάββα γυιοῦ τοῦ μεγάλου ἁγίου τῶν Σέρβων Συμεὼν τοῦ Μυροβλήτη· ἄφησε δὲ παρακαταθήκη στοὺς μοναχοὺς νὰ τοῦ δοθεῖ ἡ εἰκόνα αὐτὴ ὡς εὐλογία.

Παναγία ἡ Γλυκοφιλοῦσα

Παναγία ἡ Γλυκοφιλοῦσα

(Ἱερὰ Μονὴ Φιλοθέου)

   Ὅπως ἡ «Πορταΐτισσα» ἔτσι καὶ ἡ «Γλυκοφιλοῦσα» εἶναι μία ἀπ’ τὶς εἰκόνες ποὺ διασώθηκαν ἀπὸ τὴν εἰκονομαχία καὶ μεταφέρθηκαν θαυματουργικὰ στὸν Ἄθω. Ἦταν κτῆμα τῆς Βικτωρίας, εὐσεβοῦς συζύγου τοῦ εἰκονομάχου συγκλητικοῦ Συμεών, ἡ ὁποία, γιὰ νὰ μὴ τὴν παραδώσει, τὴν ἔριξε στὴν θάλασσα. Ἡ εἰκόνα πλέοντας ὄρθια στὰ κύματα ἔφτασε στὸν ἀρσανὰ τῆς μονῆς Φιλοθέου, ὅπου παρελήφθηκε μὲ μεγάλη τιμὴ καὶ χαρὰ ἀπὸ τὸν ἡγούμενο καὶ τοὺς πατέρες τῆς μονῆς, ποὺ εἶχαν εἰδοποιηθεῖ μὲ ἀποκάλυψη τῆς Θεοτόκου. Στὸ σημεῖο τῆς ἀκτῆς, ὅπου ἀπέθεσαν τὴν εἰκόνα ἀνέβλυσε ἁγίασμα. Ἐκεῖ κάθε χρόνο τὴν Δευτέρα τῆς Διακανησίμου γίνεται λιτανεία καὶ ἁγιασμός.

Παναγία ἡ Γοργοϋπήκοος

Παναγία ἡ Γοργοϋπήκοος

(Ἱερὰ Μονὴ Δοχειαρίου)

   Ἡ γνωστότερη μετὰ τὴν «Πορταΐτισσα» θαυματουργὴ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι ἀρχαία τοιχογραφία τῆς Παναγίας ποὺ βρίσκεται ἐξωτερικὰ στὸν ἀνατολικὸ τοῖχο τῆς τράπεζας καὶ πρὸς τὰ δεξιὰ τῆς εἰσόδου της. Τὸ 1664 ὁ τραπεζάρης Νεῖλος, ποὺ περνοῦσε τακτικὰ μπροστὰ ἀπὸ τὴν εἰκόνα κρατῶντας στὸ χέρι ἀναμμένα δαδιὰ γιὰ τὴν ὑπηρεσία του στὴν τράπεζα, ἄκουσε μιὰ φωνὴ νὰ τοῦ λέει τὰ ἑξῆς:

Παναγία ἡ Φοβερὰ Προστασία

Παναγία ἡ Φοβερὰ Προστασία

(Ἱερὰ Μονὴ Κουτλουμουσίου)

   Αὐτὴ ἡ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ἦταν τὸ μόνο ἀντικείμενο ποὺ σώθηκε ἀπὸ μιὰ φοβερὴ πυρκαγιά, ἡ ὁποία κατέστρεψε ὁλόκληρο, ἕνα μετόχι τῆς μονῆς στὴν Κρήτη. Μεταφέρθηκε στὴ μονή, ὅπου ἐξακολουθεῖ νὰ ἐπιτελεῖ πολλὰ θαύματα, ὅπως μαρτυρεῖται ἀπ’ τοὺς πατέρες τῆς μονῆς καὶ τοὺς προσκυνητές. Σὲ πρόσφατη πυρκαγιὰ τοῦ δάσους τῆς μονῆς, οἱ μοναχοὶ ἔτρεξαν ἐπὶ τόπου μὲ τὴν εἰκόνα καὶ σὲ λίγο ραγδαία βροχὴ σταμάτησε τὴν καταστροφή.

   Βρίσκεται στὸ τέμπλο παρεκκλησίου τοῦ Καθολικοῦ καὶ τὴν Τρίτη τῆς Διακαινησίμου λιτανεύεται ἀπὸ τὸ μοναστήρι στὸ Πρωτᾶτο, ὅπου ἀνταποδίδει τὴν ἐπίσκεψη τοῦ «Ἄξιον Ἐστίν», ποὺ ἔχει γίνει τὴν προηγούμενη μέρα στὸ Κουτλουμούσι.

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς!

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ

Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος…

Μονὴ Κουτλουμουσίου τὴν ἁγίαν Εἰκόνα Σου, Φοβερὰ Προστασία κεκτημένη ἀγάλλεται· ὡς δρόσος γὰρ ἐκ ταύτης μυστική, ἡ χάρις Σου προέρχεται ἀεί, καὶ εὐφραίνει τὰς καρδίας καὶ τὰς ψυχάς, Παρθένε τῶν βοώντων Σοι· δόξα τῇ Προστασίᾳ Σου ἁγνή, δόξα τῇ ἀντιλήψει Σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς Σου προμηθείᾳ ἄχραντε.

 

Παναγία ἡ Τριχεροῦσα

Παναγία ἡ Τριχεροῦσα

(Ἱερὰ Μονὴ Χιλιανδαρίου)

   Ἡ εἰκόνα αὐτὴ εἶναι ἐκείνη στὴν ὁποία μὲ δίκαιο παράπονο κατέφυγε καὶ προσευχήθηκε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς κρατῶντας τὸ κομμένο δεξί του χέρι, μὲ τὸ ὁποῖο συνέγραφε τοὺς λόγους ὑπὲρ τῶν ἁγίων Εἰκόνων καὶ τὸ ὁποῖο τοῦ κόπηκε ἀπὸ ἐπιβουλὴ τῶν εἰκονομάχων. Ἡ Παναγία θαυματούργησε συγκολλῶντας καὶ ζωογονῶντας τὸ νεκρὸ χέρι του καί ’κεῖνος τῆς ἀφιέρωσε ἀσημένιο ἀνάθημα σὲ σχῆμα χεριοῦ, ποὺ ἡ θέση του στὴν εἰκόνα τὸ κάνει νὰ φαίνεται σὰν ἕνα τρίτο χέρι τῆς Παναγίας.

Παναγία ἡ Πορταΐτισσα

Παναγία ἡ Πορταΐτισσα

(Ἱερὰ Μονὴ Ἰβήρων)

   Κάποιο βράδυ, ὅταν πιὰ στὴν μονὴ τοῦ Κλήμενος ἀρχίζουν νὰ κατοικοῦν Ἴβηρες μοναχοί, θαυμάσιο φαινόμενο βάζει σὲ ἀπορία τοὺς μοναχοὺς τῆς περιοχῆς: πύρινος στῦλος στέκεται πάνω στὴν θάλασσα καὶ φθάνει μέχρι τὸν οὐρανό. Τὸ ὄραμα ἐξακολουθεῖ γιὰ μερικὲς μέρες καὶ οἱ μοναχοὶ διακρίνουν στὴν βάση τοῦ στύλου μιὰ εἰκόνα, ποὺ πλέει ὄρθια στὰ κύματα. Κάνουν δέηση στὸν Θεό, γιὰ νὰ δοθεῖ ὁ ἀνεκτίμητος θυσαυρὸς καὶ ἡ Θεοτόκος ἐμφανίζεται στὸν εὐλαβῆ ἀναχωρητὴ Γαβριὴλ τὸν Ἴβηρα καὶ τὸν διατάζει νὰ περπατήσει στὰ κύματα, νὰ πάρει τὴν εἰκόνα Της καὶ νὰ τὴν δώσει στὸν ἡγούμενο καὶ τοὺς ἀδελφοὺς τῆς μονῆς.

Παναγία ἡ Παραμυθία

Παναγία ἡ Παραμυθία

(Ἱερὰ Μονὴ Βατοπεδίου)

   Γιὰ τὴν εἰκόνα αὐτὴ διηγεῖται ἡ παράδοση ὅτι ἡ ἀρχικὴ ἔκφραση τῶν προσώπων καὶ ἡ στάση τοῦ σώματος τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Θεομήτορος ἄλλαξαν, ὅταν συνέβη τὸ ἑξῆς φρικτὸ θαῦμα:

   Ὅταν κάποτε ἀποβιβάστηκαν κρυφὰ πειρατὲς στὴν παραλία τῆς μονῆς καὶ περίμεναν κρυμμένοι τὸ πρωϊνὸ ἄνοιγμα τῆς πύλης γιὰ νὰ ἐπιτεθοῦν, ὁ ἡγούμενος ποὺ μετὰ τὸ τέλος τοῦ ὄρθρου ἔμεινε μόνος, γιὰ νὰ συνεχίσει τὴν προσευχή του, ἄκουσε τὰ ἑξῆς λόγια τῆς Παναγίας:

Παναγία ἡ Οἰκονόμισσα

Παναγία ἡ Οἰκονόμισσα

(Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας)

   Ὅταν ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος, τὸν καιρὸ ποὺ κτιζόταν ἡ Λαύρα, ἀντιμετώπισε ἀνυπέρβλητες δυσκολίες, ἀποφάσισε νὰ μεταβεῖ στὶς Καρυὲς γιὰ νὰ συμβουλευθεῖ τὸν Πρῶτο τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Στὸ μέρος ποὺ ἀπέχει μία ὥρα ἀπὸ τὴν Μονὴ καὶ βρίσκεται τὸ Ἁγίασμα τοῦ Ἁγίου (ἐδῶ), ἐμφανίστηκε ἡ Θεοτόκος καὶ τοῦ ζήτησε νὰ ἐπιστρέψει στὴν Μονὴ ὅπου θὰ βρεῖ τὶς ἀποθῆκες ὅλες γεμάτες καὶ ἡ ἴδια θὰ εἶναι ἡ Οἰκονόμος τῆς Μονῆς.

Τὸ ἁγίασμα τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου

Τὸ ἁγίασμα τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου

   Ὅταν ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης, ὁ κτίτωρ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἄρχιζε νὰ κτίζει τὸ Μοναστῆρι, ὕστερ᾿ ἀπὸ λίγους μῆνες ἄρχισαν νὰ λιγοστεύουν τ᾿ ἀπαραίτητα ἀγαθά, τὰ χρήματα, τρόφιμα καὶ λοιπὰ ὑλικά· δὲν εἶχε χρήματα νὰ πληρώσει τοὺς τεχνῖτες, τοὺς ἐργάτες, δὲν εἶχε τί νὰ τοὺς μαγειρέψει· τότε ἀπελπισμένος ἐγκατέλειψε τὸ ἔργο καί ’φευγε γιὰ τὶς Καρυές, τὴν πρωτεύουσα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, γιὰ νὰ δεῖ τί μπορεῖ νὰ κάνει, νὰ συμβουλευθεῖ τὸν Πρῶτο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐὰν ἦταν πρέπον νὰ στείλει ἀνθρώπους πρὸς τὸν βασιλέα, ἢ ἄλλους ἄρχοντες, νὰ ζητήσει οἰκονομικὴ βοήθεια…

 

   Μετὰ ἀπὸ δυὸ ὧρες πορεία, φανερώθηκε στὸν δρόμο του, μιὰ μεγαλόπρεπη γυναῖκα, ἡ ὁποία μὲ αὐστηρὸ ὕφος τὸν ρώτησε:

Ἐκ τῆς Ἀσματικῆς Ἀκολουθίας τῶν Ὁσίων Ἀθωνιτῶν Πατέρων

Κυριακὴ Β΄ Ματθαίου

τῶν Ὁσίων Ἀθωνιτῶν Πατέρων

Ἐκ τῆς Ἀσματικῆς Ἀκολουθίας τῶν Ὁσίων:

Δοξαστικὸν Λιτῆς. Ἦχος δ΄.

 

   Τὴν ἐτήσιον μνήμην σήμερον τῶν ἐν τῷ Ἄθῳ Πατέρων ὁ μελισσὼν τῶν τοῦ Ἄθῳ Μοναστῶν μακαρίσωμεν.

   Οὗτοι γὰρ ὡς ἀληθῶς διὰ πάντων τῶν μακαρισμῶν τοῦ Κυρίου διῆλθον·

   πτωχεύσαντες γὰρ τῷ πνεύματι, ἐπλουτίσθησαν·

   καὶ πραϋνθέντες, τὴν γῆν τῶν πρᾳέων ἐκληρονόμησαν·

   πενθήσαντες, παρεκλήθησαν·

   πεινάσαντες τὴν δικαιοσύνην, ἐχορτάσθησαν·

   ἐλεήσαντες, ἠλεήθησαν·

   καθαροὶ γενόμενοι τῇ καρδίᾳ, τὸν Θεὸν ὡς δυνατὸν ἐθεώρησαν·

   εἰρηνοποιήσαντες, θείας ἠξιώθησαν υἱοθεσίας.

   Διωχθέντες δὲ καὶ βασανισθέντες, ὑπὲρ δικαιοσύνης καὶ εὐσεβείας, ἐν οὐρανοῖς νῦν ἀγαλλιῶνται καὶ χαίρουσι, καὶ ἐκτενῶς πρεσβεύουσι τῷ Κυρίῳ, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ταῖς Αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.