Παναγία ἡ Κουκουζέλισσα
(Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας)
Μπροστὰ σ᾿ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τελοῦνταν ἀπὸ πολὺ παλιὰ στὴν Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας ἡ ἀγρυπνία τοῦ Ἀκαθίστου. Μετὰ τὸ τέλος αὐτῆς τῆς ἀγρυπνίας κι ἀπέναντι ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν εἰκόνα συνέβη μιὰ φορὰ νὰ ἔχει ἀποκοιμηθεῖ ἐλαφρὰ στὸ στασίδι του ὁ κουρασμένος πρωτοψάλτης τῆς Λαύρας καὶ τέως ἀρχιμουσικὸς τοῦ παλατιοῦ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κουκουζέλης, ὅταν εἶδε μπροστά του τὴν Παναγία νὰ τοῦ ἀνταποδίδει τὸ “Χαῖρε” καὶ νὰ τοῦ λέει:
“Χαῖρε Ἰωάννη! Ψάλλε μου καὶ ἐγὼ δὲν θὰ σὲ
ἐγκαταλείψω”, ἐνῶ συγχρόνως ἔβαζε στὸ χέρι του ἕνα χρυσὸ νόμισμα ποὺ
ξυπνῶντας βρέθηκε πράγματι νὰ κρατάει ὁ Ἅγιος.
Ὅταν ἀργότερα, ἀπ’ τὴν πολύωρη ἀγρυπνία καὶ
ὀρθοστασία στὶς ὁποῖες ἐπιδόθηκε μὲ ζῆλο, προσβλήθηκαν τὰ πόδια του, ἡ Θεοτόκος
ἐμφανίστηκε πάλι σὲ ὄνειρο καὶ τὸν θεράπευσε.
Ἡ θαυματουργὴ αὐτὴ εἰκόνα σήμερα βρίσκεται
τοποθετημένη σὲ ξύλινο θρόνιο μέσα στὸ ὁμώνυμο παρεκκλήσι τῆς μονῆς.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς!
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε…
Τὴν Θείαν
Εἰκόνα σου, ἐξ ἧς οἰκείᾳ χειρί, τὸ χρύσεον νόμισμα, τῷ ψάλλοντί σοι πιστῶς,
θεράποντι δέδωκας, ἅπαντες προσκυνοῦμεν, Κουκουζέλισσαν ταύτην, καλοῦντες
Θεογενῆτορ, φερωνύμως βοῶντες, χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ…
Τῇ σῇ ἁγίᾳ
Θεοτόκε Εἰκόνι, ἣν Κουκουζέλισσαν προσφόρως καλοῦμεν, πανευλαβῶς προσπίπτοντες
βοῶμεν σοι Ἁγνή· Ὥσπερ πάλαι δέδωκας, τῷ
ὑμνοῦντι σε δούλῳ, χρυσοῦν Κόρη νόμισμα, οὕτω δίδου ἀπαύστως, τὰς δωρεὰς τῆς
σῆς ἐπισκοπῆς, ταύτῃ τῇ Ποίμνῃ, πιστῶς ἀνυμνούσῃ σε.
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Χαίρει ἡ
Μεγίστη Λαύρα Ἁγνή, ἔχουσα ἐν κόλποις, τὴν Εἰκόνα σου τὴν σεπτήν, ᾗ πιστῶς
ἑστῶσα, καὶ πόθῳ προσκυνοῦσα, ὑμνεῖ τὰ μεγαλεῖα σου Κουκουζέλισσα.