ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ & ΣΩΤΗΡΙΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2021

 

ΧΑΡΤΙΝΗ ΚΡΕΜΑΛΑ

ΧΑΡΤΙΝΗ ΚΡΕΜΑΛΑ

 

Τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου

Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου

Μητροπολίτου Φλωρίνης*

 

   Ὁ παλιός, ἀγαπητοί μου, ὁ παλιός χρόνος πέρασε. Νέος χρόνος ἦρθε. Πῶς τόν ὑποδέχτηκαν οἱ ἄνθρωποι; Πῆγαν στήν ἐκκλησία; Ἄναψαν τό κερί τους; Ἄκουσαν τή θεία λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου; Ἔκαναν τήν προσευχή τους γιά νά τούς βοηθήσει ὁ Θεός; Ἄρχισαν τόν καινούργιο χρόνο μέ καμμιά καλή πράξη; Τίποτα ἀπ᾿ αὐτά. Ἔμειναν στά σπίτια τους, περίμεναν τά μεσάνυχτα, καί μόλις χτύπησε τό ρολόι δώδεκα καί τελείωσε ὁ ἕνας χρόνος κι᾿ ἄρχισε ὁ ἄλλος, ἔστρωσαν τήν πράσινη τσόχα στό τραπέζι καί ἄρχισαν νά παίζουν χαρτιά. Νά παίζουν ἄντρες, γυναῖκες καί παιδιά. Νά παίζουν γιά τό καλό τοῦ χρόνου, ὅπως λένε. Δέν εἶναι ὑπερβολή ἄν ποῦμε ὅτι λίγα σπίτια δέν παίζουν χαρτιά τήν πρωτοχρονιά.

- Δὲν ἔχω χέρια…

- Δὲν ἔχω χέρια…

 

   Στὰ νησιὰ τοῦ Σολομῶντος ποὺ βρίσκονται στὸν Νότιο Εἰρηνικὸ Ὠκεανό, κάποτε ἕνας Εὐρωπαῖος πρότεινε σ’ ἕνα ντόπιο νὰ τὸν μάθει νὰ παίζει χαρτιά. Τοῦ ἔδειξε τὴν τράπουλα καὶ ἄρχισε νὰ τὴν φυλλομετρᾶ.

   - Δὲν ἔχω χέρια, τοῦ ἀπάντησε ὁ ἰθαγενής.

   - Μὰ αὐτὰ τίνος εἶναι; ρώτησε ὁ Εὐρωπαῖος.

Εἶπε Γέρων…

Εἶπε Γέρων…

   Ἂν δὲν νοιώθεις ποτὲ νὰ κατανύγεται ἡ ψυχή σου, ὅταν προσεύχεσαι ἢ ὅταν μελετᾶς τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἔλεγε σ᾿ ἕναν νέον κάποιος Γέροντας, πρέπει νὰ γνωρίζεις πὼς πάσχεις ἢ ἀπὸ κενοδοξία ἢ ἀπὸ φιληδονία. Αὐτὰ τὰ δύο θηρία διώχνουν ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὴν κατάνυξη.

   Ἡ ὑπερβολικὴ τόλμη καὶ καταφρόνηση τῶν κινδύνων γεννῶνται ἢ ἀπὸ μεγάλη πίστη στὸν Θεὸ ἢ ἀπὸ τὴν σκληροκαρδία τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ τὴν σκληροκαρδία ἀκολουθεῖ ἀπαραιτήτως ἡ ὑπερηφάνεια, τὴν πίστη ὅμως (τὴν ἀκολουθεῖ) ἡ ἀληθινὴ ταπείνωση.

Εμβάλλω σε σκέψεις

Εμβάλλω σε σκέψεις

Θεόφιλος Πουταχίδης

Καθηγητής ΑΠΘ

   Προσπαθώντας να παρακολουθήσω τα σχετικά με το ζήτημα του εμβολιασμού για την καταπολέμηση της πανδημίας, παραμένω στην κυριολεξία άναυδος. Οι φοιτητές μου, διαχρονικά, αλλά και όσοι παρακολουθούν την αρθρογραφία μου, γνωρίζουν την επιμονή μου στο ότι ο επιστήμονας και ο ερευνητής πρέπει να διαπνέονται από ταπεινό φρόνημα. Η σύστασή μου αυτή δεν έχει κάποιον γενικό ηθικοπλαστικό χαρακτήρα. Σχετίζεται κυρίως με το ρεαλιστικό γεγονός ότι ο επιστήμονας που δεν προσεγγίζει τα πράγματα έτσι, δεν μπορεί να σχεδιάσει σωστά την έρευνά του, ούτε να ερμηνεύσει ορθά και με ακρίβεια τις παρατηρήσεις του.

Η αλαζονεία είναι πάντοτε κακός σύμβουλος.

 

   Γίνομαι κι εγώ, όπως όλοι, αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας μιας απόλυτης θέσης που με σιγουριά εκστομίζεται δημόσια από πολλούς επιστήμονες που καλούνται να τοποθετηθούν στο ζήτημα του εμβολιασμού. Εννοώ αυτούς που στα μεγάλης επιρροής μέσα μαζικής ενημέρωσης της χώρας ρητά διακηρύσσουν ότι: τα εμβόλια για τον SARS-CoV-2 «είναι αποτελεσματικά και απόλυτα ασφαλή» ή «είναι αποτελεσματικά και εκατό στα εκατό ασφαλή».

Ὁ ὅσιος Μάρκελλος ἡγούμενος τῆς Μονῆς τῶν Ἀκοιμήτων

Ὁ ὅσιος Μάρκελλος ἡγούμενος τῆς Μονῆς τῶν Ἀκοιμήτων

Ἑορτάζει τὴν κθ΄ (29η) Δεκεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἀϋπνίᾳ δοὺς πάντα τὸν ζωῆς χρόνον,

Μάρκελλε, κοιμήθητι μικρὸν ἐν τάφῳ.

 

   Τοῦτος ὁ ὅσιος Μάρκελλος ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους Λέοντος τοῦ μεγάλου τοῦ καλουμένου Μακέλλη, ἐπὶ Πατριάρχου Γενναδίου, τὸ ἔτος υνθ΄ (459)· πατρίδα εἶχε τὴν πόλη Ἀπάμεια ποὺ βρίσκεται στὴν δεύτερη Συρία καὶ καταγόμενος ἀπὸ ἔνδοξο κ’ ἐπιφανὲς γένος. Ἔτσι, ἐπειδὴ εἶχε τὸν τρόπο, ἐκπαιδεύθηκε σὲ ὅλη τὴν λόγια παιδεία.

Τὰ ἅγια 14.000 Νήπια τὰ ὑπὸ Ἡρώδου ἀναιρεθέντα

Τὰ ἅγια 14.000 Νήπια τὰ ὑπὸ Ἡρώδου ἀναιρεθέντα

Ἑορτάζουν τὴν κθ΄ (29η) Δεκεμβρίου

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Διὰ ξίφους ἄωρα μητέρων Βρέφη,

Ἀνεῖλεν ἐχθρὸς τοῦ βρεφοπλάστου Βρέφους.

Νήπια ἀμφ’ ἐνάτην τάμον εἰκάδι παππάζοντα.

 

   Ἀφοῦ ὁ βασιλιᾶς Ἡρώδης παρήγγειλε στοὺς μάγους νὰ ἐπιστρέψουν καὶ νὰ τοῦ ἀναγγείλουν τὰ περὶ τοῦ βασιλιᾶ ποὺ γεννήθηκε, τὸν ὁποῖο μήνυε ὁ ἀστέρας ποὺ ἀκολουθοῦσαν, γιὰ νὰ πάει καὶ αὐτὸς νὰ τὸν προσκυνήσει, τότε ἐπειδὴ οἱ μάγοι δὲν ἐπέστρεψαν στὸν Ἡρώδη, καθὼς πρόσταξε αὐτοὺς ὁ Ἄγγελος, ἀλλὰ μέσου ἄλλης ὁδοῦ ἀπῆλθαν στὴν χώρα τους, βλέποντας ὁ Ἡρώδης ὅτι ἐμπαίχθηκε ἀπ’ τοὺς μάγους θύμωσε καὶ πικράθηκε πολύ.

Ὁ «Πονηρὸς» (κακὸς) ἄνθρωπος

Ὁ «Πονηρὸς» (κακὸς) ἄνθρωπος

 

Μέσα στὴ μαύρη τὴν ψυχή, δράκοντας «ἐμφωλεύει»

«καὶ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ κακοῦ, καὶ ἡ πνοὴ φονεύει»*.

Ἀγάπα τον καὶ βοήθα τον σ’ τοῦ βίου τὰ συμβάντα

μὰ πρόσεχε: ἀπόφευγε τὴ συντροφιά του πάντα.

Κι’ ὅταν στὸ δρόμο τὸν ἰδῇς, πές του τὴν «Καλὴ-μέρα»

μὰ καὶ τὸ βῆμα τάχυνε καὶ φύγε μακρυὰ πέρα.

Αὐτὴ εἶναι ἡ τέλεια ἐλεημοσύνη

Αὐτὴ εἶναι ἡ τέλεια ἐλεημοσύνη

 

Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ*

 

   Καὶ ἔτσι ἀξιώνεται τοῦ ἐλέους μέσῳ τῆς πέμπτης ἐντολῆς, ὅπως λέει ὁ Κύριος: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες»¹.

   Ἐλεήμων εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἐλεεῖ τὸν πλησίον ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Θεό, εἴτε χρήματα, εἴτε φαγητά, εἴτε δύναμη, εἴτε λόγο ὠφέλιμο, εἴτε προσευχή, καὶ γενικὰ ἀπὸ ὅ,τι ἔχει ποὺ μπορεῖ νὰ δείξει εὐσπλαχνία σ’ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει τὴν ἀνάγκη του, πιστεύοντας πὼς εἶναι χρεώστης, γιατὶ ἔλαβε περισσότερα ἀπ’ ὅσα τοῦ ζητοῦνται καὶ γιατὶ ἀξιώθηκε σὰν τὸν Θεὸ νὰ ὀνομάζεται ἐλεήμων, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸν Χριστὸ σ’ αὐτὴ τὴν ζωὴ καὶ στὴν μέλλουσα, μπροστὰ σὲ ὅλη τὴν κτίση.

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΑΤΡΙΚΕΣ (Δ΄)

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΑΤΡΙΚΕΣ (Δ΄)

 

Ὁσίου Γέροντος ΕΦΡΑΙΜ Φιλοθεΐτου (Ἀριζόνας)*

 

Ἡ ἐλεημοσύνη γιά τίς ψυχές τῶν κεκοιμημένων μας εἶναι μεγάλης πνευματικῆς ἀξίας καί μετράει μπροστά στόν ἐλεήμονα Κύριο

 

   Ὁ πολύαθλος Ἰώβ, αὐτός ὁ γίγας τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερίας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶπε: «τέρας ἐστὶν ὅποιος διῆλθε τὸν βίον αὐτοῦ ἄλυπος». Ἑρμηνεύεται ὡς ἑξῆς: «Ἄνθρωπος πού περπάτησε πάνω στή γῆ χωρίς πόνο, χωρίς θλίψη, χωρίς ἀναστεναγμό, χωρίς κόπο, εἶναι τέρας». Τέρας σημαίνει ἐξωφυσικός ἄνθρωπος. Ἄρα φυσιολογικός ἄνθρωπος εἶναι φύσει ἀδύνατον, νά διέλθει τήν ζωήν αὐτοῦ χωρίς πόνο καί θλίψη. Ὁ πόνος καί ἡ θλίψη εἶναι οἱ σύντροφοι κάθε θνητοῦ ἀνθρώπου. Ποιός δέν πόνεσε καί ποιός δέν ἔκλαψε στή ζωή; Ἀπό νήπιο, ἀπό τήν στιγμή πού ὁ ἄνθρωπος γεννιέται, μέ κλάματα ἀρχίζει ν᾿ ἀναπνέει τόν ἀέρα τῆς παρούσας ζωῆς. Καί μέ κλᾶμα καί δάκρυ ἐγκαταλείπει τήν παρούσα ζωή. Ὅπως βλέπουμε στούς νεκρούς, ὅταν πρόκειται νά ἐξέλθει ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, τό λιγότερο ἕνα δάκρυ κυλάει ἀπό τό μάτι. Ὄχι μόνο στούς ἀνθρώπους πού λογιζόμεθα ὅτι εἶναι μεγάλοι μέ ἁμαρτίες, ἀλλά καί σέ βρέφος καί σέ παιδάκι θά δεῖς τό δάκρυ νά κυλήσει.

Ὕμνοι Χριστουγέννων (Ε΄)

Ὕμνοι Χριστουγέννων (Ε΄)

 

   Παρακολουθῆστε Ὕμνους τῶν Χριστουγέννων ἀπὸ τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας:

Ἡ προσκύνηση τῶν Μάγων

Ἡ προσκύνηση τῶν Μάγων

Ἑορτάζεται τὴν κε΄ (25η) Δεκεμβρίου.

 

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Σὲ προσκυνοῦσα τάξις ἐθνική, Λόγε,

Τὸ πρὸς σὲ δηλοῖ τῶν ἐθνῶν μέλλον σέβας.

 

   Κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ προφήτου Μωϋσέως ὑπῆρξε κάποιος μάντης ὀνομαζόμενος Βαλαὰμ ποὺ κατοικοῦσε στὴν χώρα τῶν Περσῶν, κ᾿ ἐνῶ μάντευε καὶ προέλεγε κι ἄλλα πολλά, εἶπε καὶ τοῦτο: «Θέλει ἀνατείλει ἕνα ἄστρο ἀπὸ τὸ γένος τοῦ Ἰακὼβ καὶ θέλει συντρίψει τοὺς ἀρχηγοὺς τοῦ Μωάβ»*. Τὴν προφητεία λοιπὸν αὐτὴ ἐνθυμούμενοι διαδοχικῶς ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλο οἱ μάντεις καὶ μάγοι τῆς Περσίας τὴν δίδασκαν καὶ στοὺς βασιλεῖς τῶν Περσῶν. Γι᾿ αὐτὸ παρατηροῦσαν πότε θὰ δοῦν ἕναν τέτοιο ἀστέρα. Βλέποντας, λοιπόν, ὡς ἀστρονόμοι ὅτι δὲν ἔκαμε τὴν κίνησή του ἀπὸ τὴν ἀνατολὴ πρὸς τὴν δύση, ὅπως κινοῦνται οἱ ἄλλοι ἀστέρες, ἀλλ᾿ ἀπὸ τὴν ἄρκτο πρὸς τὴν μεσημβρία, δηλαδή, ἀπ᾿ τὸν Βορρᾶ στὸν Νότο (καθότι ἡ μὲν Περσία βρίσκεται πρὸς τὸν Βορρᾶ, ἡ δὲ Ἱερουσαλὴμ πρὸς Νότο), τοῦτο ἀφοῦ περιεργάσθηκαν γνώρισαν ὅτι αὐτὸς ὁ ἀστέρας δηλώνει τὴν γέννηση ἑνὸς μεγάλου βασιλέα. Ἀκολούθησαν λοιπὸν τὸν ἀστέρα καὶ ἦλθαν στὰ Ἱεροσόλυμα λέγοντας: «Ποῦ εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἰουδαίων, ποὺ γεννήθηκε;». Σὰν ἄκουσε τοῦτο ὁ Ἡρώδης ταράχθηκε καὶ σύναξε ὅλους τοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ Γραμματεῖς τῶν Ἰουδαίων καὶ τοὺς ρώτησε νὰ μάθει ποῦ λέγει ἡ Γραφὴ ὅτι γεννιέται ὁ Χριστός. Κ᾿ ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν ὅτι στὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας. Ἔπειτα κάλεσε κρυφὰ τοὺς μάγους, καὶ τοὺς εἶπε: «Πηγαίνετε καὶ ἐξετᾶστε καλὰ γιὰ τὸ παιδί, καὶ ὅταν τὸ βρεῖτε, φανερῶστε καὶ σὲ μένα γιὰ νὰ ἔλθω καί ᾿γὼ νὰ τὸ προσκυνήσω». Καὶ τοῦτο τὄλεγε μὲ δόλο γιὰ νὰ μάθει ποῦ βρίσκεται κι ἀκολούθως νὰ στείλει καὶ νὰ τὸ σκοτώσει.

Ἡ κατὰ σάρκα γέννηση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἡ κατὰ σάρκα γέννηση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἑορτάζεται τὴν κε΄ (25η) Δεκεμβρίου

 

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Θεὸς τὸ τεχθέν, ἡ δὲ μήτηρ Παρθένος.

Τί μεῖζον ἄλλο καινὸν εἶδεν ἡ κτίσις;

Παρθενικὴ Μαρίη Θεὸν εἰκάδι γείνατο πέμπτῃ.

 

   Βλέποντας ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς ὅτι τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων τυραννιόταν ἀπὸ τὸν διάβολο, σπλαγχνίσθηκε· καὶ ἀπέστειλε τὸν ἄγγελο Γαβριὴλ πρὸς τὴν Θεοτόκο, καὶ μήνυσε δι᾿ αὐτοῦ τὸ «Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ». Καὶ μόλις εἶπε ἐκείνη τὸ «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου», εὐθὺς συνελήφθη μέσα στὴν ἄχραντη καὶ παρθενική της μήτρα, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός.

Ὕμνοι Χριστουγέννων (Δ΄)

Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου

Ὕμνοι Χριστουγέννων (Δ΄)

 

   Παρακολουθῆστε Ὕμνους τῶν Χριστουγέννων ἀπὸ τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας:

ΕΥΧΕΣ

ΕΥΧΕΣ

   Ὁ τεχθεὶς ἐκ τῆς Παρθένου Κύριός μας καὶ Θεός μας,

   ΕΚΕΙΝΟΣ ποὺ ὁδήγησε τοὺς Μάγους «εἰς προσκύνησίν Του»,

   ἂς ὁδηγεῖ καὶ κρατεῖ παντοτινὰ κι᾿ ἐμᾶς κοντά Του,

   στὴ φάτνη τῆς θείας Ἀγάπης Του,

   στὴν Ἀλήθεια καὶ τὸ Φῶς τοῦ Εὐαγγελίου Του,

   καὶ στὴν μητρικὴ ἀγκαλιὰ τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας Του!

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ καὶ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ!!!

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ· ΔΟΞΑΣΑΤΕ…»!!!

Ὁ ὅσιος Νικόλαος ὁ στρατιώτης

Ὁ ὅσιος Νικόλαος ὁ στρατιώτης

(Ὁ στρατιώτης ποὺ νίκησε τὴν ἁμαρτία)

Ἑορτάζει τὴν κδ΄ (24η) Δεκεμβρίου.

 

Κανὼν πρόκειται σωφρονοῦσιν ἐν βίῳ,

ὁ Νικολάου σωφρονέστατος βίος.

 

   Στὶς 24 Δεκεμβρίου, ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ ὁσίου Νικολάου «τοῦ ἀπὸ στρατιωτῶν». Ἕνα θαυμαστὸ γεγονὸς τῆς ζωῆς του, ἔγινε ἡ ἀφορμὴ γιὰ τὴν μετέπειτα ἁγία πρόοδό του· ἂς τὸ παρακολουθήσουμε:

 

   Ὁ ὅσιος πατὴρ Νικόλαος, ἔγινε στρατιώτης στὰ χρόνια τοῦ βασιλέως Νικηφόρου τοῦ Πατρικίου (802-811). Ὅταν ὁ Νικηφόρος συγκέντρωσε στρατὸ γιὰ νὰ πολεμήσει τοὺς Βουλγάρους, τότε καὶ ὁ Νικόλαος ἀκολούθησε τὰ στρατεύματα. Ἕνα βράδυ ποὺ περνοῦσε ἀπὸ κάποιο τόπο, διανυκτέρευσε σ᾿ ἕνα πανδοχεῖο, κι᾿ ἀφοῦ ἔφαγε μαζὶ μὲ τὸν ξενοδόχο, προσευχήθηκε καὶ πλάγιασε νὰ κοιμηθεῖ.

   Λίγο μετὰ τὰ μεσάνυχτα, ὅμως, ἡ κόρη τοῦ πανδοχέως, ἀφοῦ πειράχθηκε ἀπὸ σατανικὸ ἔρωτα, πλησίασε στὸ μέρος ποὺ κοιμόταν ὁ Ὅσιος ἐνοχλῶντάς τον καὶ παρακινῶντάς τον στὴν αἰσχρὴ πράξη τῆς πορνείας. Τότε, ὁ Νικόλαος τῆς εἶπε:

Ὕμνοι Χριστουγέννων (Γ΄)

Ἱερὰ Μονὴ Καρακάλλου

Ὕμνοι Χριστουγέννων (Γ΄)

 

   Παρακολουθῆστε Ὕμνους τῶν Χριστουγέννων ἀπὸ τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας:

Εἶπε Γέρων…

Εἶπε Γέρων…

 

   — Γιατί σὲ τρέμουν τὰ δαιμόνια, Ἀββᾶ; ρώτησε τόν ὅσιο Ἰσίδωρο τὸν Πηλουσιώτη κάποιος νέος μοναχός.

   — Γιατὶ ἀφ᾿ ὅτου ἔγινα καλόγερος, τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Ὅσιος, δὲν ἐπέτρεψα στὸ λάρυγγά μου καμμιὰ ἀπόλαυση.

 

   Ὅποιος ἔχει σφάλει στὴν ζωή του, ἂς χωρίσει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, μέχρις ὅτου συμφιλιωθεῖ μὲ τὸν Θεό, ἔλεγε κάποιος Γέροντας. Ἡ συχνὴ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς ἀνθρώπους ἐμποδίζει συνήθως τὴν ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό.

Ἐλεοῦν μὲ τὸ αἷμα τῆς καρδιᾶς τους…

Ἐλεοῦν μὲ τὸ αἷμα τῆς καρδιᾶς τους…

 

Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου

 

   Ἡ θυσία γιὰ τὸν συνάνθρωπό μας κρύβει τὴν μεγάλη μας ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό.

   Ὅσοι ἔχουν μὲν τὴν ἀγαθὴ προαίρεση γιὰ νὰ ἐλεήσουν, ἀλλὰ δὲν ἔχουν τίποτα καὶ πονᾶνε γι᾿ αὐτό, ἐλεοῦν μὲ τὸ αἷμα τῆς καρδιᾶς τους.

Ὕμνοι Χριστουγέννων (Β΄)

Ἱερὰ Μονὴ Φιλοθέου

Ὕμνοι Χριστουγέννων (Β΄)

 

   Παρακολουθῆστε Ὕμνους τῶν Χριστουγέννων ἀπὸ τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας:

Χριστούγεννα στὴ σπηλιά (Διήγημα)

Χριστούγεννα στὴ σπηλιά

(Διήγημα)

τοῦ Φώτη Κόντογλου

   Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα καὶ χιονιᾶς πάντα πᾶνε μαζί. Μὰ ἐκείνη τὴ χρονιὰ οἱ καιροὶ ἤτανε φουρτουνιασμένοι παρὰ φύση. Χιόνι δὲν ἔρριχνε. Μοναχὰ ποὺ ἡ ἀτμοσφαῖρα ἤτανε θυμωμένη, καὶ φυσούσανε σκληροὶ βοριάδες μὲ χιονόνερο καὶ μ᾿ ἀστραπές. Καμμιὰ βδομάδα ὁ καιρὸς καλωσύνεψε καὶ φυσοῦσε μία τραμουντάνα ποὺ ἀρμενιζότανε. Μὰ τὴν παραμονὴ τὰ κατσούφιασε. Τὴν παραμονὴ ἀπὸ τὸ πρωΐ ὁ οὐρανὸς ἤτανε μαῦρος σὰν μολύβι, κ᾿ ἔπιασε κ᾿ ἔρριχνε βελονιαστὸ χιονόνερο...

 

   Σὲ μία τοποθεσία ποὺ τὴ λέγανε Σκρόφα, βρισκότανε ἕνα μαντρὶ μὲ γιδοπρόδατα, ἀπάνω σὲ μιὰ πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ ποὺ κοίταζε κατὰ τὸ πέλαγο· τὸ μέρος αὐτὸ ἤτανε ἄγριο κ᾿ ἔρημο, γεμάτο ἀγριόπρινα, σκίνους καὶ κουμαριές, ποὺ ἤτανε κατακόκκινες ἀπὸ τὰ κούμαρα. Τὸ μαντρὶ ἤτανε τριγυρισμένο μὲ ξεροτρόχαλο*.

Ὕμνοι Χριστουγέννων (Α΄)

Ὕμνοι Χριστουγέννων (Α΄)

 

   Παρακολουθῆστε Ὕμνους τῶν Χριστουγέννων ἀπὸ τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας:

Πρόσεχε

Πρόσεχε

 

«Τὸν ἀσκητὴν δεῖ ἔχειν τὸ μὲν σῶμα ἁγνὸν τὸ δὲ στόμα

 σιωπῶν τὸν δὲ νοῦν τῷ θείῳ φωτὶ φωτιζόμενον».

(Οἱ Ἱεροὶ νηπτικοί)

 

Ἂν προσέχῃς ὅ,τι βλέπεις

ἂν προσέχῃς ὅ,τ’ ἀκοῦς

καθαρὴ θἄν’ ἡ καρδιά σου

ξάστερος θὰ εἶν’ ὁ νοῦς.

Ἄλλη ἐπιλογὴ δὲν ὑπάρχει…

Ἄλλη ἐπιλογὴ δὲν ὑπάρχει…

 

Ὁσίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

 

   Ἐν Χριστῷ ἡ συνείδησή μας πλαταίνει, ἡ ζωή μας δὲν γνωρίζει ὅρια.

   Στὴν ἐντολὴ «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», πρέπει νὰ ἐννοήσουμε τὸ «ὡς σεαυτὸν» μὲ τὸν ἑξῆς τρόπο: Κάθε ἄνθρωπος, ὁ «Ἀδὰμ ὅλος», εἶναι τὸ εἶναι μου.

Θεία Μετάληψις χωρίς Ὀλιγοπιστία

Θεία Μετάληψις χωρίς Ὀλιγοπιστία

 

Ἱερᾶς Μονῆς  Ὁσίου Γρηγορίου

 

   Μέσα στό κλῖμα τοῦ γενικευμένου φόβου, τό ὁποῖο προκάλεσε ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, ἀμφισβητήθηκε ὁ παραδεδομένος τρόπος τῆς θείας Μεταλήψεως. Ἄνθρωποι πού δέν καταλαβαίνουν τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἀδιάφοροι ἤ ἐχθρικοί πρός τήν χριστιανική πίστι, ἔριξαν καί καλλιέργησαν στόν φοβισμένο κόσμο τήν ἰδέα ὅτι ἡ κοινή λαβίδα πρέπει νά καταργηθῇ, διότι μπορεῖ νά μεταδώσῃ ἀσθένειες καί νά θέσῃ σέ κίνδυνο τήν δημόσια ὑγεία. Ἔτσι, δυστυχῶς, ἐπηρεάσθηκαν καί κάποιοι πιστοί ἄνθρωποι. Διστάζουν πιά νά μεταλάβουν ἀπό τήν ἴδια λαβίδα. Νομίζουν ὅτι κινδυνεύουν. Ἄλλοι πάλι δέν ἐπιτρέπουν σέ μέλη τῆς οἰκογενείας τους νά μεταλάβουν, φοβούμενοι τήν μετάδοσι τοῦ ἰοῦ στό σπίτι τους.

   Ἡ ἰδέα βρῆκε ὑποστήριξι καί ἀπό θεολόγους, οἱ ὁποῖοι ἔγραψαν ὅτι πρέπει νά συγκαταβοῦμε στήν ἀδυναμία τῶν φοβισμένων συνανθρώπων μας· ὅτι εἶναι φιλανθρωπία τό νά μή τούς βάλουμε σέ κίνδυνο· ὅτι δέν εἶναι ἀρχαία παράδοσις ἡ λαβίδα· ὅτι δέν προσβάλλουμε τό Μυστήριο μέ τούς ἐναλλακτικούς τρόπους μεταλήψεως· καί ὅτι, τέλος πάντων, ἦρθε ἡ ὥρα νά καταργηθῇ «αὐτός ὁ ἀπολίτιστος τρόπος τῆς Μεταλήψεως διά λαβίδος».

Τί ἔγραφε ὁ Παπαδιαμάντης γιὰ τὴν ἐπιδημία χολέρας (Β΄):

Τί ἔγραφε ὁ Παπαδιαμάντης γιὰ τὴν ἐπιδημία χολέρας (Β΄):

 

   «Κακὴ ὑποψία, δυσπιστία καὶ ἰδιοτέλεια, χωροῦσα μέχρι ἀπανθρωπίας ἐβασίλευε πανταχοῦ.

   Ὅλα ταῦτα ἦσαν εἰς τὸ βάθος, καὶ ὁ φόβος τῆς χολέρας ἦτο εἰς τὴν ἐπιφάνειαν.

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΑΤΡΙΚΕΣ (Γ΄)

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΑΤΡΙΚΕΣ (Γ΄)

 

Ὁσίου Γέροντος ΕΦΡΑΙΜ Φιλοθεΐτου (Ἀριζόνας)*

 

«Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος σωθήσεται»

 

   Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος πού νά μήν δέχεται συνεχῶς θλίψεις, στεναχώριες, βάσανα ἀπό τόν ἑαυτό του τόν ἴδιο, ἀπό τόν πλησίον του, ἀπό τόν διάβολο. Πότε ὁ ἕνας τόν πειράζει, πότε ὁ ἄλλος καί συνεχῶς βρίσκεται ὑπό τό κράτος τοῦ πόνου καί τῆς θλίψεως.

   Ἐάν ὁ ἀρχηγός τῆς σωτηρίας μας ὁ Χριστός, πέρασε αὐτό τό καμίνι πού λέγεται θλίψη, πού λέγεται πειρασμός, πού λέγεται κίνδυνος καί τόσα ἄλλα, πόσο μᾶλλον ὁ ἄνθρωπος ὁ ἐμπαθής, ὁ ψυχικά ἄρρωστος, εἶναι ἀδύνατον νά μή ὑπομείνει τίς θλίψεις οἱ ὁποῖες ἔρχονται, μᾶλλον ξεκινᾶνε κατ᾿ οἰκονομίαν ἀπ᾿ τόν Θεό, πρός θεραπεία τῶν πληγῶν πού ᾿χουμε μέσα μας…

- Ἄδικα ἤρθατε, ὁ κόπος σας πάει χαμένος…

- Ἄδικα ἤρθατε, ὁ κόπος σας πάει χαμένος…

 

Ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ὁσίου Γεωργίου (Καρσλίδη).

 

   Κάποια μέρα πήγαιναν δυό γυναῖκες ἀπ᾿ τήν Δράμα, πολύ γνωστές τοῦ Γέροντα, στό μοναστήρι. Ἦταν καλοκαίρι καί πήγαιναν μέ τά πόδια. Μαζί τους εἶχαν κι ἕνα δοχεῖο νερό γιά τόν δρόμο. Ἀφοῦ προχώρησαν στόν μισό δρόμο, ξεκουράστηκαν καί ἤπιαν καί νερό. Ὅταν πλησίαζαν στήν Σίψα, συνάντησαν δυό στρατιῶτες πού τίς ρώτησαν ἄν εἶχαν λίγο νερό νά τούς δώσουν νά πιοῦν, γιατί διψοῦσαν. Ἐκεῖνες ὅμως εἶπαν ὅτι δέν εἶχαν καί δέν τούς ἔδωσαν.

   Μόλις ἔφτασαν στό χωριό, ἄδειασαν τό νερό πού εἶχε ἀκόμη τό δοχεῖο καί τράβηξαν γιά τό μοναστήρι. Βρῆκαν τόν Γέροντα νά κάθεται σ᾿ ἕνα δένδρο ἀπό κάτω καί τόν πλησίασαν μέ χαρά, γιατί τίς ἤξερε καί χαιρόταν, ὅταν πήγαιναν. Ἀλλά τώρα μόλις τόν χαιρέτησαν, ἐκεῖνος τίς κοίταξε μέ αὐστηρό βλέμμα καί τίς εἶπε:

ΕΥΧΗ Εἰς τὸ ὁμοούσιον καὶ ὁμόθρονον τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ, Πνεῦμα ἅγιον.

Ε Υ Χ Η

Εἰς τὸ ὁμοούσιον καὶ ὁμόθρονον τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ, Πνεῦμα ἅγιον.

Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου.

   Ἐλθὲ ἡ εὐφρόσυνος ζωὴ καὶ αἰώνιος καὶ παντοκρατορικὴ δεξιά, τὸ πανάγιον, καὶ ζωοποιόν, καὶ δημιουργὸν Πνεῦμα, τὸ ἐν ἐξουσίας ὁμοτιμίᾳ ὂν τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ, ὧν ἡ ἐν τρισὶ Προσώποις ταυτότητος τῆς ἀξίας, καὶ τῆς Θεότητος γνώμης τε σύμπνοια, καὶ πρὸς τὸ ἓν σύνευσις. Ἐλθέ, Κύριέ μου, ὃν ἐπόθησε καὶ ποθεῖ ἡ ταλαίπωρός μου ψυχή· ἐλθέ, ὁ γενόμενος πόθος αὐτὸς ἐν ἐμοί, καὶ ποιήσας με ποθεῖν σε τὸν ἀπρόσιτον παντελῶς. Ἐλθέ, ἡ διηνεκής μου χαρά, καὶ τρυφή, καὶ δόξα. Ἐλθέ, ἡ πνοή μου, ἡ ζωή μου, ἡ παραμυθία τῆς ἐμῆς ψυχῆς.

   Γενοῦ μετ᾿ ἐμοῦ ἓν Πνεῦμα, ὑπεράγαθε Δέσποτα, ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀναλλοιώτως, ὁ ἐπὶ πάντων Θεός. Γενοῦ μοι αὐτὸς τὰ πάντα ἐν πᾶσι, τροφὴ ἀνεκλάλητος, καὶ εἰσάπαν ἀδάπανος ἀεννάως ὑπερεκχεομένη τοῖς τῆς ἐμῆς ψυχῆς χείλεσι, καὶ ὑπερεκβλύζουσα ἐν τῇ πηγῇ τῆς καρδίας μου· ἔνδυμα ἀπαστράπτον καὶ καταφλέγον τοὺς δαίμονας. Κάθαρσις ἐκπλύνουσά με, δι᾿ ἀφθάρτων καὶ ἁγίων δακρύων, ὧν ἡ σὴ παρουσία, πρὸς οὓς παραγίνῃ, χαρίζεται. Γενοῦ μοι, Κύριε, φῶς ἀνέσπερον καὶ ἥλιος ἄδυτος ἐν παντὶ λαμπρύνων με τόπῳ, ὁ μηδένα τῶν πάντων ἀποστρεφόμενος, ἵνα μὴ καλυφθῶμεν τῷ σκότει τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, ἐλθεῖν πρὸς σὲ μὴ βουλόμενοι.

Ζητᾶτε καὶ δὲν παίρνετε…

Ζητᾶτε καὶ δὲν παίρνετε…

 

Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ*

 

   Ὁ μισθὸς τῶν κόπων τῆς ἀρετῆς εἶναι ἡ ἀπάθεια καὶ ἡ γνώση.

   Αὐτὲς γίνονται πρόξενοι τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ὅπως ἀντιθέτως τὰ πάθη καὶ ἡ ἀγνωσία προξενοῦν τὴν αἰώνια κόλαση.

Γλυκότερον πράμα δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν πατρίδα καὶ θρησκεία…

Γλυκότερον πράμα δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν πατρίδα καὶ θρησκεία…

τοῦ Στρατηγοῦ Ἰωάννη Μακρυγιάννη*

 

   …Τοιοῦτοι ἄνθρωποι θέλουν νὰ πλουτύνουν, ὅταν δὲν εἶναι καιρὸς διὰ πλούτη, ἀλλὰ εἶναι καιρὸς ν᾿ ἀγωνιστοῦν καὶ ὕστερα ἔρχονται τὰ πλούτη καὶ ἡ δόξα μαζί.

   Ἐμεῖς τοὺς συντρόφους μας τοὺς δένομε καὶ τοὺς φορτώνομε λιθάρια κι᾿ ἔρχονται οἱ Τοῦρκοι καὶ τοὺς ξεφορτώνουν.

   Ἐμεῖς τοὺς τίμιους φίλους μας καὶ καλοὺς πατριῶτες τοὺς σκοτώνομε, τοὺς παντίδους τοὺς σεβόμαστε, κι᾿ ἀφήνομε τὸ Στραβοσουρμελὴ νὰ κλέβη τὴν ντογάνα, νὰ μᾶς δίνη κι᾿ ἐμᾶς καὶ νὰ τρώγη καὶ αὐτός, καὶ νὰ γράφη ψευτιὲς κι᾿ ἐπαίνους.

Νὰ μὴν τὸ κάνουμε τὸ κακό…

Νὰ μὴν τὸ κάνουμε τὸ κακό…

 

Ὅσιος Πορφύριος ὁ Ἁγιορείτης

 

   Ὅταν κάποιος ἔχει ἕνα πάθος, νὰ προσπαθοῦμε νὰ τοῦ ρίχνουμε ἀκτίνες ἀγάπης κι εὐσπλαγχνίας, γιὰ νὰ θεραπεύεται καὶ νὰ ἐλευθερώνεται.

   Μόνο μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ γίνονται αὐτά.

   Νὰ σκέπτεσθε ὅτι αὐτὸς ὑποφέρει περισσότερο ἀπὸ ἐσᾶς.

Εἶπε Γέρων…

Εἶπε Γέρων…

   Ὅπως ἡ φωτιὰ κατατρώει τὰ ξύλα, ἔτσι τὰ καλὰ ἔργα τοῦ ἀνθρώπου πρέπει ν᾿ ἀφανίζουν τὰ πάθη, ἔλεγαν οἱ Γέροντες.

   Ὅταν ἤμουνα νέος, ἔλεγε στοὺς ἀδελφοὺς ὁ ἀββᾶς Ἰσίδωρος ὁ Πρεσβύτερος τῆς σκήτης, δὲν εἶχα ὁρισμένο καιρὸ γιὰ προσευχή. Προσευχόμουν χωρὶς διακοπὴ ὅλη τὴν ἡμέρα καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς νύκτας.

Μᾶς συμφέρει νὰ ἀρκεστοῦμε στὴν ἐπιστημονικὴ λογική;

Μᾶς συμφέρει νὰ ἀρκεστοῦμε στὴν ἐπιστημονικὴ λογική;

 

Παύλου μοναχοῦ ἁγιορείτου

 

   Τί παράξενο, σὲ λίγες μέρες θὰ γιορτάσουμε τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ἕνα θαῦμα ποὺ ὑπερβαίνει τὶς ἰατροβιολογικὲς ἐπιστῆμες καὶ κυρίως τὴν Γενετική, μὲ ἐπιστημονικοὺς παρεμβατισμούς, περιορισμοὺς καὶ ἀποκλεισμοὺς ἱστορικὰ πρωτοφανεῖς. Σὰν νὰ μεταλλάχθηκε ἡ ἐπιστήμη σὲ ἀπιστήμη. Θὰ πρέπει νὰ ἀποφασίσουμε τελικά, μᾶς συμφέρει νὰ περιοριστοῦμε καὶ νὰ ἀρκεστοῦμε στὴν ἐπιστημονικὴ λογική; Κάποτε μοῦ τέθηκε αὐτὸ τὸ ἐρώτημα. Ἄν, ὡς ἐπιστήμονας, εἶχα ἀπαντήσει ὅτι ἀρκοῦμαι δὲν θά ΄μουν τώρα ζωντανὸς νὰ γράφω αὐτὸ τὸ κείμενο.

Τὸ trac καὶ μία ἐκ τῶν αἰτιῶν του

Τὸ trac καὶ μία ἐκ τῶν αἰτιῶν του

 

Τὸν Χριστιανὸ στὸν κόσμο, αὐτὸ τιμὲς δὲν τὸν ᾿ξιππάζουν

γιατὶ ᾿ψηλά, πολὺ ψηλά, οἱ σκέψεις του ἀράζουν.

Κι᾿ ὅταν τὰ μάτια του ποτέ, στὴ γῆ ᾿δῶ κάτω στρέφῃ

βλέπει σκιὲς περαστικιές, κονιορτοὺς καὶ νέφη.

Μὰ ἐκεῖνος ποὺ τὸν ἔπαινο ζητάει τῶν ἀνθρώπων

κι᾿ ἀρέσκεται στὸ βούϊσμα πανευτελῶν κωνώπων,

σ᾿ ἀνησυχίας πέλαγος μέσα του ταξειδεύει

κι᾿ ἡ ταραχὴ τοῦ λογισμοῦ πάντα τὸν συντροφεύει.