Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Ὑπάτιος, ἐπίσκοπος Γαγγρῶν

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Ὑπάτιος, ἐπίσκοπος Γαγγρῶν

Ἑορτάζει τὴν λα΄ (31η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Κτείνει γυνή, βαλοῦσα καιρίαν λίθῳ,

Τὸν Ὑπάτιον· φεῦ γυναικὶ ἀθλίᾳ!

Πρώτῃ Ὑπατίῳ βιότου πέρας ἐν τριακοστῇ.

   Ὁ ἅγιος πατὴρ ἡμῶν Ὑπάτιος ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους Κωνσταντίνου τοῦ μεγάλου, ἐν ἔτει τιη΄ (318), ἔγινε δὲ ἕνας ἀπὸ τοὺς τριακόσιους δεκαοκτὼ  θεοφόρους Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐν Νικαίᾳ τὸ ἔτος 325. Τοῦτος λοιπὸν διὰ τὴν ἐνάρετη κ’ ἔνθεη πολιτεία του μεγάλα τέλεσε θαύματα καὶ πολλὰ πλήθη τῶν ἀπίστων πρόσφερε στὸν Χριστὸ καὶ οἶκο κατασκεύασε στὸν ὁποῖο ὑποδεχόταν ὅσους ἐκ τοῦ γένους του προσέτρεχαν σ’ αὐτόν. Κι ὅταν περπατοῦσε τὴν νύκτα φωτιζόταν ἀπὸ θεῖο καὶ λαμπρὸ φῶς· καὶ νερὸ ἁλμυρὸ σὲ γλυκὺ μετέβαλε.

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ ἐν τῷ φρέατι

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ ἐν τῷ φρέατι

Ἑορτάζει τὴν λ΄ (30η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ὁ ἐν φρέατι ζῶν Ἰωάννης κάτω,

Ἄνω πίνει νῦν ζῶντος ὕδατος φρέαρ.

   Κατὰ τοὺς παλαιοὺς χρόνους ἦταν μιὰ γυναῖκα πολὺ πλούσια ποὺ εἶχε φόβο Θεοῦ κι ὀνομαζόταν Ἰουλιανή, ἡ ὁποία ὅταν ἦταν ἀκόμη νέα ἔμεινε χήρα μὲ δυὸ ὀρφανὰ νήπια, τὸν Ἰωάννη καὶ τὴν Θεμιστία. Κ’ ἐπειδὴ οἱ τότε εἰδωλολάτρες βασιλεῖς ἔβγαλαν δόγμα καὶ προσταγὴ νὰ τιμωροῦνται ὅσοι πιστεύουν καὶ λατρεύουν τὸν Χριστό, φοβήθηκε ἡ χήρα κ’ ἔλαβε τὰ δυό της παιδιὰ καὶ πῆγε σ’ ἕνα οἶκο, ὅπου κρυμμένη ἀνέτρεφε τὰ τέκνα της ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου. Ὁ δὲ γυιός της Ἰωάννης, ὅταν ἐρχόταν ὁ καιρὸς τῆς προσευχῆς, ἄφηνε τὴν μητέρα του καὶ πήγαινε στὴν ἐκκλησιά, κι ἀφοῦ προσευχόταν ἐκεῖ κρυφὰ  ἐπέστρεφε πάλι στὴν μητέρα του, διότι τότε ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ κρυβόντουσαν γιὰ τὸν φόβο τῶν εἰδωλολατρῶν.

   Καὶ μιὰ φορά, ἐνῶ πήγαινε ὁ Ἰωάννης στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ προσευχηθεῖ κατὰ τὴν συνήθειά του, τὸν βρῆκε κάποιος φιλόθεος Χριστιανός, ὁ ὁποῖος τὸν συμβούλεψε νὰ πάει καλύτερα στὸ βουνὸ νὰ προσεύχεται παρὰ στὴν ἐκκλησία καὶ ἐκ τούτου νὰ κινδυνεύει νὰ πέσει στὰ χέρια τῶν εἰδωλολατρῶν. Κι ὁ Ἰωάννης ἀκούγοντας τὴν συμβουλὴ αὐτὴ εἶπε στὴν μητέρα του:

Ὁ ὅσιος καὶ ὁμολογητὴς Εὐστάθιος, ἐπίσκοπος Κίου τῆς Βιθυνίας

Ὁ ὅσιος καὶ ὁμολογητὴς Εὐστάθιος, ἐπίσκοπος Κίου τῆς Βιθυνίας

Ἑορτάζει τὴν κθ΄ (29η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Τὸν πηλὸν ἐκδύς, Εὐστάθιε παμμάκαρ,

Χριστῷ παρέστης τῷ δι’ ἡμᾶς πηλίνῳ.

   Τοῦτος ὁ ἅγιος πατὴρ ἡμῶν καὶ ὁμολογητὴς Εὐστάθιος ἀποτίναξε ἀπ’ τὸν ἑαυτό του –ὡς φορτίο βαρὺ– τὸν κόσμο καὶ τὰ τοῦ κόσμου, ἔγινε μοναχός, καὶ φέροντας ἐπ’ ὤμων τὸν ζυγὸ τοῦ Χριστοῦ ἄοκνα ἐκτελοῦσε τὶς ἐντολές Του κ’ ἐπιμελοῦνταν τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ὕστερα δὲ ἔγινε καὶ ἱερέας ἀφοῦ πείσθηκε στὶς πολλὲς πρὸς αὐτὸν παρακλήσεις τοῦ λαοῦ.

Ὁ ἅγιος Ἡρωδίων

Ὁ ἅγιος Ἡρωδίων

Ἑορτάζει τὴν κη΄ (28η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ρόδον νοητὸν ὢν σαφῶς Ἡρωδίων,

Ξίφει τρυγηθεὶς πάλιν ἀνθεῖ ἐν πόλῳ.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος ἦταν ἕνας ἀπ’ τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητὲς τοῦ Κυρίου ποὺ ἀκολουθοῦσε τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, καὶ μάλιστα τὸν κορυφαῖο Πέτρο, γενόμενος ἔτσι συνεργὸς τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔπειτα, ἀφοῦ χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος τῶν νέων Πατρῶν δίδασκε κι ἐπέστρεφε πολλοὺς πρὸς τὸν Κύριο.

   Διὰ τοῦτο λοιπὸν πιάσθηκε ἀπ’ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ τοὺς Ἰουδαίους καὶ δάρθηκε δυνατά· διότι ἄλλοι μὲν τὸν ἔδερναν, ἄλλοι δὲ συνέτριβαν τὸ στόμα του μὲ πέτρες κι ἄλλοι τὸν κτυποῦσαν στὸ κεφάλι. Στὸ τέλος δὲ τὸν ἀπέσφαξαν οἱ θηριόγνωμοι κ’ ἔτσι τελειώθηκε παραδίδοντας τὴν ἁγία ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ ὁ τρισόλβιος.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 149. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

Ἡ ἁγία μάρτυς Ματρῶνα ἡ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ἡ ἁγία μάρτυς Ματρῶνα ἡ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ἑορτάζει τὴν κζ΄ (27η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Οὐκ ἄξιον λαθεῖν σε, μάρτυς Ματρῶνα,

Κἂν ἔνδον εἱρκτῆς ἐκπνέῃς κεκρυμμένη.

Εἰκάδι ἑβδομάτῃ θάνε Ματρώνη ἐνὶ εἱρκτῇ.

   Ἡ ἁγία Ματρῶνα ἦταν ὑπηρέτρια κάποιας Ἑβραίας γυναῖκας, ὀνομαζόμενης Παντίλλας, ἡ ὁποία ἦταν σύζυγος ἑνὸς ἀρχιστράτηγου στὴν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης. Κι ὅταν ἡ κυρία της πήγαινε στὴν συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων, τὴν ἀκολουθοῦσε μὲν καὶ ἡ Ματρῶνα, μέσα ὅμως στὴν συναγωγὴ δὲν ἔμπαινε, ἀλλὰ γύριζε καὶ πήγαινε στὴν Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν.

ΕΥΧΗ Εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

Ε Υ Χ Η

Εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

Διὰ στίχων κατ’ ἀλφάβητον. Ποίημα Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ.

 Ἀνεσπέρῳ φωτὸς ἡ Γεννήτρια, ἐξαγγέλλοντι πρόσχες μοι δέομαι.

 Βεβορβόρωμαι γὰρ καὶ ρερύπωμαι, καὶ ζοφώδης ὁ τάλας γεγένημαι.

 Γῆν ἐμίανα, οἴμοι, ὁ ἄθλιος, ταῖς πολλαῖς ἁμαρτίαις μου, Δέσποινα.

 Διὰ τοῦτο, βοᾷ νῦν στενάζουσα, κατ’ ἐμοῦ πρὸς κριτὴν τὸν ἀδέκαστον.

 Ἐπιφέρουσα, οἴμοι, καὶ μάρτυρας, οὐρανὸν σὺν τοῖς ἄστροις καὶ ἥλιον.

 Ζάλη δὲ λογισμῶν με κατέλαβε, καὶ βυθίζει λοιποῦ πρὸς ἀπόγνωσιν.

 Ἡ ψυχή μου τῷ τρόμῳ συνέχεται, ἀναμένουσα, φεῦ, τὴν ἀπόφασιν.

 Θεοτόκε, τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, ἐπὶ σὲ ἀνεθέμην ὁ ἄθλιος.

 Ἴδε πάσης αἰσχύνης πεπλήρωται, τοῦ οἰκέτου σου, οἴμοι, τὸ πρόσωπον.

 Καὶ δυσώπει ἀπαύστως, ὃν ἔτεκες· οἰκτειρῆσαι κἀμὲ τὸν ἀνάξιον.

 Λῦσον μόνη δεσμοὺς τοὺς ἀλύτους μου, λυτρωτὴν ἡ τῷ κόσμῳ κυήσασα.

 Μελανθέντα καὶ σκότος γενόμενον, μετανοίας με δάκρυσι λεύκανον.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Μάρκ. θ΄ 17 – 31)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ γονυπετῶν αὐτῷ καὶ λέγων· διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον.

   καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν.

   ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Ἑβρ. ς΄ 13 – 20)

   «Ἀδελφοί, τῷ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ’ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσεν καθ’ ἑαυτοῦ,

   λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε·

   καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας.

   ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος·

Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας

Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας

Ἑορτάζεται τὴν κε΄ (25η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἤγγειλεν Υἱὸν Ἄγγελος τῇ Παρθένῳ,

Πατρὸς μεγίστης Ἄγγελος βουλῆς μέγαν.

Γήθεο τῇ Μαρίῃ ἔφατ’ Ἄγγελος εἰκάδι πέμπτῃ.

   Ὁ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός, ὁ πάντοτε φροντίζων διὰ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ὡς Πατέρας φιλόστοργος, βλέποντας τὸ πλάσμα τῶν χειρῶν Του κατατυραννούμενο ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ κατασυρόμενο στὰ πάθη τῆς ἀτιμίας καὶ ὑποκείμενο στὴν εἰδωλολατρεία θέλησε ν’ ἀποστείλει τὸν μονογενῆ Υἱό του, τὸν Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστό, γιὰ νὰ τὸ λυτρώσει ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ διαβόλου.

Ὁ ὅσιος Ἀρτέμων, ἐπίσκοπος Σελευκείας τῆς Πισιδίας

Ὁ ὅσιος Ἀρτέμων, ἐπίσκοπος Σελευκείας τῆς Πισιδίας

Ἑορτάζει τὴν κδ΄ (24η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Τὴν σάρκα ρίψας ὡς ἔλυτρον, Ἀρτέμων,

Οὐ γῆς ἔχων τι στέλλεται τὴν πρὸς πόλον.

Εἰκάδι ἀμφὶ τετάρτῃ ἐδέξατο Ἀρτέμιον Ἐδέμ.

   Τοῦτος ὁ μακάριος Ἀρτέμων καταγόταν ἀπὸ τὴν Σελεύκεια τῆς Πισιδίας, στὴν ὁποία καὶ γεννήθηκε κι ἀνατράφηκε κατὰ τοὺς χρόνους τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων. Ὅταν δὲ ὁ μακάριος ἀπόστολος Παῦλος περιόδευε σ’ ἐκεῖνα τὰ μέρη κηρύττοντας τὸν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, βρίσκοντας καὶ τοῦτον τὸν ἅγιο τὸν κατέστησε Ἐπίσκοπο καὶ ποιμένα καὶ διδάσκαλο τῆς πόλεως ἐκείνης, ἐπειδὴ δὲν ἔπρεπε ὁ λύχνος νὰ κρύπτεται κάτω ἀπ’ τὸ μόδιο. 

   Ἀφοῦ, λοιπόν, καλῶς ἐποίμανε τὸ ποίμνιό του κ’ ἔγινε σ’ ὅλους ὅσους εἶχαν ἀνάγκη λιμάνι σωτήριο, προνοητὴς χηρῶν καὶ ὀρφανῶν, βοηθὸς τῶν φτωχῶν, ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, καὶ μὲ τέτοια θεάρεστα ἔργα διένυσε τὴν ζωή του ὁ τρισόλβιος, σὲ βαθὺ γῆρας ἀπῆλθε πρὸς τὸν Κύριο.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 126, 127. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

Ἂς εἴμαστε καὶ ἐμεῖς γεμᾶτοι ἀγάπη πρὸς τὸν κάθε ἄνθρωπο…

Ἂς εἴμαστε καὶ ἐμεῖς γεμᾶτοι ἀγάπη πρὸς τὸν κάθε ἄνθρωπο…

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

   Δὲν ὑπάρχει τίποτε ποθητότερο γιὰ μένα στὸν κόσμο ἀπὸ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό τὸν Πατέρα του καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ Ἁγία Τριὰς εἶναι ἡ χαρά μου.

   Καὶ μετὰ τὸν Θεό, τίποτε τὸ προσφιλέστερο στὸν κόσμο γιὰ μένα ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ψυχή. Ἡ ἀξία της ὑπερβαίνει ὅλη τὴν ὑλικὴ κτίση.

   Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πολυτιμότατο ὄν. Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς κατέβηκε ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς στὴν γῆ γιὰ τὴν ἀπερίγραπτη αὐτὴ ἀξία. Γιὰ νὰ μὴ τὴν χάσει, ἔχυσε τὸ Πανάγιο Αἷμα του πάνω στὸν Σταυρό.

   Ἂς μιμηθοῦμε τὸν Κύριο. Ἂς κάμουμε δική μας τὴν ἀγάπη του. Ἂς εἴμαστε δηλαδὴ καὶ ἐμεῖς γεμᾶτοι ἀγάπη πρὸς τὸν κάθε ἄνθρωπο, «οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ Πατὴρ ἡμῶν οἰκτίρμων ἐστὶν» (Λουκ. στ΄ 36).

* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (105) σελ. 62.

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Βασίλειος, πρεσβύτερος τῆς ἐν Ἀγκύρᾳ Ἐκκλησίας

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Βασίλειος, πρεσβύτερος τῆς ἐν Ἀγκύρᾳ Ἐκκλησίας

Ἑορτάζει τὴν κβ΄ (22α) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Σῶαν προφήτης εἶπεν ἀλγεῖν κοιλίαν,

Τετρημένην δὲ μάρτυς ἀλγεῖν οὐκ ἔφη.

Εἰκάδι δευτερίῃ Βασίλειος ἐτρήθη σούβλαις.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος ζοῦσε κατὰ τοὺς χρόνους Ἰουλιανοῦ τοῦ παραβάτου καὶ Σατορνίνου ἡγεμόνα Ἀγκύρας, ἐν ἔτει τξβ΄ (362), καὶ ἦταν πρεσβύτερος τῆς ἐν Ἀγκύρᾳ ἁγίας Ἐκκλησίας. Ἀφοῦ διαβλήθηκε στὸν ἡγεμόνα καὶ παρουσιάσθηκε σ’ αὐτόν, ρωτήθηκε ἐὰν ἀρνεῖται τὸν Χριστό· κ’ ἐπειδὴ δὲν πείσθηκε, κρεμιέται πάνω σὲ ξύλο καὶ ξεσχίζεται στὰ πλευρὰ καὶ ρίχνεται στὴν φυλακή. Ἔπειτα ἀποφυλακίζεται καὶ πάλι ξεσχίζεται δυνατά, δένεται μὲ σιδηρὲς ἁλυσίδες καὶ ρίχνεται πάλι στὴν φυλακή.

Ὁ ὅσιος Ἰάκωβος ἐπίσκοπος καὶ ὁμολογητής

Ὁ ὅσιος Ἰάκωβος ἐπίσκοπος καὶ ὁμολογητής

Ἑορτάζει τὴν κα΄ (21η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Λύπας ἐνεγκὼν σῆς χάριν σκιᾶς, Λόγε,

Βίου σκιώδους Ἰάκωβος ἡρπάγη.

Κρύψαν ὑπὸ χθόνα εἰκάδ’ Ἰάκωβον κατὰ πρώτην.

   Τοῦτος ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας μεταχειρίσθηκε τὴν ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ καθάρισε τὸν ἑαυτό του μὲ τὴν νηστεία καὶ τὴν λοιπὴ κακοπάθεια, γι’ αὐτὸ καὶ ἀναβιβάστηκε στὸν θρόνο τῆς ἐπισκοπῆς. Πολλοὺς δὲ διωγμοὺς κ’ ἐξορίες ὑπέμεινε ὁ μακάριος διὰ τὴν προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ διότι ἤλεγχε κι ἀποστρεφόταν τοὺς εἰκονομάχους.

   Ἔτσι λοιπόν, δοκιμάζοντας ἀνδρείως τέτοιους πειρασμούς, καὶ παλεύοντας μὲ πεῖνα καὶ δίψα, παρέδωκε τὴν ἁγία ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀπ’ τὸν ὁποῖο ἔλαβε τὸ τῆς ὁμολογίας ἄφθαρτο στεφάνι.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 116. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

Ὁ ὅσιος καὶ ὁμολογητὴς Νικήτας, ἐπίσκοπος Ἀπολλωνιάδος

Ὁ ὅσιος καὶ ὁμολογητὴς Νικήτας, ἐπίσκοπος Ἀπολλωνιάδος

Ἑορτάζει τὴν κ΄ (20η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ὑπὲρ τύπου σοῦ δεινὰ Νικήτας φέρων,

Νῦν σὸν πρόσωπον, Χριστέ, ἐν πόλῳ βλέπει.

   Τοῦτος ὁ θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν καὶ ὁμολογητὴς ἅγιος Νικήτας ἦταν κατὰ τοὺς καιροὺς τῶν εἰκονομάχων καὶ χρημάτισε ἐπίσκοπος Ἀπολλωνιάδος (πόλεως τῆς Βιθυνίας, ἡ ὁποία καὶ Ἀπολλωνία καὶ κοινῶς Ἀπολλωνιάδα ὀνομάζεται, ὑποκειμένη κάποτε στὸν μητροπολίτη Νικομηδείας)· καὶ ὄχι μόνον ὑπῆρξε πιστὸς κι εὐλαβὴς καὶ ὀρθοδοξότατος, ἀλλ’ ἦταν ἐπιπλέον ἐλεήμων καὶ συμπαθής· καὶ πολὺς μὲν στὴν γνώση καὶ μάθηση τῶν Γραφῶν, περισσότερος δὲ στὸν λόγο καὶ στὴν εὐγλωττία.

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες καὶ σύζυγοι Χρύσανθος καὶ Δαρεία

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες καὶ σύζυγοι Χρύσανθος καὶ Δαρεία

Ἑορτάζουν τὴν ιθ΄ (19η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Κἂν ἐκπνέωσι, ζῶντες εἰσδύντες βόθρῳ,

Ζῶσι Χρύσανθος ἐν πόλῳ καὶ Δαρεία.

Χῷσαν συζυγίην δεκάτῃ ἐνάτῃ ὁμόλεκτρον.

   Τοῦτοι οἱ Ἅγιοι ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Νουμεριανοῦ, ἐν ἔτει σπδ΄ (284), καὶ ὁ μὲν Χρύσανθος ἦταν γυιὸς ἑνὸς Συγκλητικοῦ ἄρχοντα τῆς Ἀλεξάνδρειας ποὺ ὀνομαζόταν Πολέμων, ἡ δὲ Δαρεία καταγόταν ἀπ’ τὴν Ἀθήνα. Ἐπειδὴ ὁ Χρύσανθος κατηχήθηκε τὴν πίστη στὸν Χριστὸ ἀπὸ ἕνα ἐπίσκοπο ποὺ ἦταν κρυμμένος ἐντὸς σπηλαίου, κι ἀφοῦ βαπτίσθηκε ἀπ’ αὐτὸν κήρυττε τὸν Χριστό, ὁ πατέρας του τὸν ἔκλεισε σὲ φυλακὴ καὶ τὸν τιμωροῦσε μὲ πολυήμερη πεῖνα. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ ἅγιος ἔμεινε ἀσάλευτος στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, τότε ὁ πατέρας του ἔστειλε κι ἔφερε ἀπ’ τὴν Ἀθήνα μιὰ ὡραία κόρη, ποὺ ὀνομαζόταν Δαρεία, ἡ ὁποία ἦταν φιλόσοφος· καὶ ἀναγκάζει τὸν γυιό του Χρύσανθο νὰ τὴν λάβει γυναῖκα, μὲ σκοπὸ μέσα ἀπ’ τὸν ἔρωτα πρὸς αὐτὴν νὰ μεταβληθεῖ ἀπ’ τὴν πίστη τῶν Χριστιανῶν. Ὁ δὲ ἅγιος βλέποντάς την, τὴν μεταχειρίσθηκε ὡς ἀδελφὴ κι ὄχι ὡς γυναῖκα, διότι συμφώνησαν καὶ οἱ δύο νὰ παραμείνουν παρθένοι ἕως θανάτου. Ἔτσι, λοιπόν, ἀντὶ νὰ πείσει ἡ Δαρεία τὸν Χρύσανθο, ἔπεισε ὁ Χρύσανθος τὴν Δαρεία μὲ τὶς διδασκαλίες του κι ἀφοῦ αὐτὴ ἀρνήθηκε τὴν πατρικὴ ἀσέβεια πίστεψε στὸν Χριστὸ καὶ δέχθηκε τὸ ἅγιο βάπτισμα.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Μάρκ. η΄ 34 – θ΄ 1)

   «Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.

   ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν.

   τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;

   ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Ἑβρ. δ΄ 14 – ε΄ 6)

   «Ἀδελφοί, ἔχοντες ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας.

   οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ’ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας.

   προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.

Ὁ ἅγιος Κύριλλος ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων

Ὁ ἅγιος Κύριλλος ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων

Ἑορτάζει τὴν ιη΄ (18η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Εἴσελθε, κέρδος ἐκ ταλάντων προσφέρων,

Εἰς τὴν χαράν, Κύριλλε, τοῦ σοῦ Κυρίου.

Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ θάνατος μέλας εἷλε Κύριλλον.

   Τοῦτος ὁ ἅγιος πατὴρ ἡμῶν Κύριλλος ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου γυιοῦ τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου, ἐν ἔτει τμ΄ (340), καί, ἐπειδὴ ἦταν γυιὸς εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων γονέων, ἐκπαιδεύθηκε ἀπ’ αὐτοὺς κι ἀνατράφηκε μ’ εὐσεβῆ καὶ ὀρθὰ δόγματα. Ἀφοῦ δὲ ὁ τότε ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων ἀπῆλθε στὴν ἄλλη ζωή, ὁ μακάριος τοῦτος Κύριλλος ἀνέβηκε στὸν ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο τῶν Ἱεροσολύμων ὑπερμαχῶντας διὰ τὰ δόγματα τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων.

   Τότε ἦταν καὶ ὁ ἀρειανὸς Ἀκάκιος, ποὖχε τὸν θρόνο τῆς Καισάρειας στὴν Παλαιστίνη, ὁ ὁποῖος ἂν καὶ ἀποκηρύχθηκε καὶ καθαιρέθηκε ἀπ’ τὴν ἐν Σαρδικῇ γενομένη τοπικὴ Σύνοδο, –διότι δὲν ἤθελε νὰ ὁμολογήσει τὸν Υἱὸ ὁμοούσιο μὲ τὸν Πατέρα–, δὲν ἀποδέχθηκαν ὅμως τὴν συνοδικὴ αὐτὴ καθαίρεση, ἀλλὰ τυραννικὰ κρατοῦσε τὸν θρόνο τῆς Καισαρείας, ὄντας γνώριμος καὶ φίλος τοῦ βασιλέως Κωνσταντίου, ποὺ φρονοῦσε ἀπὸ κουφότητα (ἐπιπολαιότητα) γνώμης τὰ δόγματα τοῦ Ἀρείου. Κι ἔτσι αὐτὸς λαμβάνοντας ἐξουσία ἀπ’ τὸν βασιλέα κατέβασε ἀπ’ τὸν θρόνο τὸν μακάριο τοῦτον Κύριλλο καὶ τὸν ἐξόρισε ἀπ’ τὰ Ἱεροσόλυμα.

Ὁ ἅγιος μάρτυς Μαρῖνος

Ὁ ἅγιος μάρτυς Μαρῖνος

Ἑορτάζει τὴν ιζ΄ (17η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Τμηθεὶς Μαρῖνος ἐκτέμνει κάραν πλάνης,

Καὶ σὺν κεφαλῇ τῶν ὅλων Χριστῷ μένει.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος ἦταν ἐκ προγόνων Χριστιανός, καὶ βλέποντας τοὺς εἰδωλολάτρες νὰ προσφέρουν θυσίες ὄχι μόνο σὲ ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ στὰ ἑρπετὰ καὶ βδελυρὰ ζωΰφια, ἄναψε ἀπὸ θεϊκὸ ζῆλο, καὶ ἐνῶ οἱ εἰδωλολάτρες τελοῦσαν ἑορτὴ στ’ ἄψυχα εἴδωλα, ὅρμησε καὶ κατεκρήμνισε τὸν βωμὸ καὶ κατεπάτησε τὶς θυσίες ποὺ γινόντουσαν ἐκεῖ, τὸν δὲ ἑαυτό του ὁμολόγησε Χριστιανό.

   Παρευθὺς λοιπὸν πιάσθηκε ἀπ’ τοὺς εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι πρῶτα ἔδειραν τὸν ἅγιο μὲ χοντρὰ ραβδιὰ καὶ σύντριψαν μὲ πέτρες τὸ στόμα καὶ τὰ δόντια του καὶ τὸν ἔσυραν ἀπ’ τὶς τρίχες τῆς κεφαλῆς. Ἔπειτα, ἀφοῦ τὸν ἔδεσαν τὸν παρέδωκαν στὸν ἄρχοντα, ἀπ’ τὸν ὁποῖο πολὺ βασανίσθηκε, στὸ τέλος δὲ ἀποκεφαλίσθηκε κ’ ἔτσι ἔλαβε ὁ μακάριος τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 100. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

Ὁ ἅγιος μάρτυς Σαβῖνος ὁ Αἰγύπτιος

Ὁ ἅγιος μάρτυς Σαβῖνος ὁ Αἰγύπτιος

Ἑορτάζει τὴν ις΄ (16η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ρεῖθρον Σκαμάνδρου τῆς ἐλέγξεως ὕδωρ,

Εὐανδρίας ἔλεγχος ἦν τῆς Σαβίνου.

Τῇ δεκάτῃ ἕκτῃ ἐντεῦθεν ἀπῆρε Σαβῖνος.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος καταγόταν ἀπ’ τὴν πόλη Ἑρμούπολη τῆς Αἰγύπτου, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Διοκλητιανοῦ, ἐν ἔτει σϞθ΄ (299), καὶ κρυβόμενος μαζὶ μ’ ἄλλους Χριστιανοὺς ἔξω ἀπ’ τὴν πόλη σ’ ἕνα μικρὸ οἴκημα, ἀνεζητεῖτο ἀπ’ τοὺς εἰδωλολάτρες, α΄) διότι τὸν εἶχαν οἱ Χριστιανοὶ σὲ μεγάλη τιμὴ καὶ ὑπόληψη, β΄) διότι αὐτὸς ἦταν ἀπ’ τὸ πρῶτο γένος, καὶ γ΄) διότι ὑπερεῖχε ἀπ’ ὅλους τοὺς ἄλλους στὸν ζῆλο τῆς πίστεως.

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἀριστόβουλος, ἐπίσκοπος Βρετανίας

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἀριστόβουλος, ἐπίσκοπος Βρετανίας, ἀδελφὸς τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Βαρνάβα

Ἑορτάζει τὴν ιε΄ (15η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἕπου, Ἀριστόβουλε, Παύλῳ ἐνθάδε,

Ὡς ἂν χορεύσῃς ἅμα Παύλῳ ἐν πόλῳ.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα ἀποστόλους, κι ἀκολούθησε τὸν ἅγιο ἀπόστολο Παῦλο, διακονῶντάς τον καὶ κηρύττοντας τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ σὲ διάφορους τόπους. Ἀπ’ τὸν ἀπόστολο Παῦλο χειροτονεῖται καὶ ἐπίσκοπος στὴν νῆσο τῶν Βρεττανῶν (Ἀγγλία), τὴν ὁποία κατοικοῦσαν τότε θηριώδεις καὶ ὠμότατοι ἄνθρωποι· οἱ ὁποῖοι, ἄλλοτε μὲν τὸν ἔδερναν, ἄλλοτε δὲ τὸν ἔσερναν στὴν ἀγορά, καὶ διὰ τῶν θλίψεων καὶ βασάνων αὐτῶν κατέπεισε πολλοὺς νὰ πιστέψουν στὸν Χριστό. Ἐκεῖ λοιπόν, ἀφοῦ οἰκοδόμησε ἐκκλησίες καὶ χειροτόνησε διακόνους καὶ πρεσβυτέρους, ἀναπαύθηκε ἐν εἰρήνῃ ὁ μακάριος.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 89, 90. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

Ὁ ἅγιος μάρτυς Ἀλέξανδρος ὁ ἐν Πύδνῃ

Ὁ ἅγιος μάρτυς Ἀλέξανδρος ὁ ἐν Πύδνῃ

Ἑορτάζει τὴν ιδ΄ (14η) Μαρτίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Μὴ τοὺς στεφάνους ζημιωθῆναι φέρων,

Φέρει κεφαλῆς Ἀλέξανδρος ζημίαν.

   Τοῦτος ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος, εὑρισκόμενος (κάποτε) στὸ σκοτάδι τῆς πλάνης, (ἔπειτα) ἔλαμψε ὡς ἀστέρας πολύφωτος ἐλέγχοντας τὴν πλάνη τῶν δυσσεβῶν εἰδωλολατρῶν· τὸν δὲ καυχώμενο στὴν πλάνη νοητὸ διάβολο, τὸν κατεπλήγωσε μὲ τὰ λόγια του ὅπως ἂν μὲ βέλη.

   Γι’ αὐτὸ οἱ πλανημένοι εἰδωλολάτρες ἐπειδὴ δὲν ὑπέφεραν τὴν παρρησία κι ἀνδρεία τοῦ Ἁγίου δοκίμαζαν νὰ νικήσουν τὴν μεγαλοψυχία του μὲ διάφορους τρόπους καὶ μὲ κολακεῖες. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν τὸ κατάφεραν, ἀπέκοψαν τὴν ἁγία του κεφαλή. Ὁ δὲ Θεὸς τὸν ἀντάμειψε μὲ τὰ χαρίσματα τῶν ἰαμάτων, διότι τὸ ἅγιο λείψανό του γιατρεύει ὅλες τὶς ἀσθένειες ὅσων μετὰ πίστεως προστρέχουν σὲ αὐτόν.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 86, 87. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

Εἶπε Γέρων

 

Εἶπε Γέρων…

   Ἂν ὄντως πιστεύεις πὼς ὁ Θεὸς εἶναι Παντοδύναμος καὶ Ἀληθινός, λέγει ὁ ἀββᾶς Εὐπρέπιος, στήριζε σ᾿ Αὐτὸν μόνο τὴν ἐλπίδα σου καὶ νὰ εἶσαι βέβαιος πὼς θὰ κληρονομήσεις τὰ ἀγαθά Του.

 

   Οὐδέποτε ἐπλάγιασα νὰ κοιμηθῶ, ἔχοντας λύπη στὴν καρδιά μου γιὰ τὸν πλησίον μου, ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Ἀγάθων. Καὶ ὅσο πάλι ἐξαρτᾶτο ἀπὸ μένα, δὲν ἄφησα ἄνθρωπο νὰ κοιμηθεῖ στενοχωρημένος μαζί μου.

 

«Μὴ ἀποστρέψῃς…»

«Μὴ ἀποστρέψῃς…»

 

Τὸ μέγα Προκείμενον τῶν Κατανυκτικῶν Ἑσπερινῶν τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Τεσσαρακοστῆς,

ἦχος πλ. δ΄ – (μέλος Πέτρου Λαμπαδαρίου).

Ψάλλουν:

Ὁ Ἄρχων Πρωτοψάλτης

τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας

Παναγιώτης Νεοχωρίτης

καὶ

Ὁ Ἄρχων Λαμπαδάριος

τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας

Στυλιανὸς Φλοῖκος

 

Ἡ ἐξουσία ἀφέσεως ἁμαρτιῶν

Ἡ ἐξουσία ἀφέσεως ἁμαρτιῶν

«Ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας»

(Μάρκ. β΄ 10)

Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη*

Ἐξουσία καὶ ἀντιπολίτευση

   Βλέπουμε στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς Β΄ Νηστειῶν μία ἐξουσία καὶ τὴν ἀντιπολίτευσή της. Ἡ ἐξουσία δυνατή, ἰσχυρή, θεϊκή. Καὶ ἡ ἀντιπολίτευση κακόβουλη, πικρόχολη καὶ ὁπωσδήποτε ἀσθενική. Ἡ ἐξουσία εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ ἀντιπολίτευση εἶναι οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ φαρισαῖοι.

   Ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ εἶναι προκλητική. Προκαλεῖ νὰ τὴν ἀναγνωρίσεις. Ὅπως σὲ προκαλεῖ ὁ ἥλιος ν’ ἀνοίξεις τὰ μάτια καὶ ν’ ἀπολαύσεις τὸ φῶς, ἔτσι ὁ Χριστὸς μὲ τὰ θαύματά του σὲ προκαλεῖ ν’ ἀνοίξεις τὰ μάτια τῆς πίστεως, νὰ τὸν πιστέψεις. Ὅπως ὁ ἥλιος δόθηκε «εἰς ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας» (Ψαλμ. ρλε΄ 8), ἔτσι ὁ Χριστὸς δόθηκε ἐξουσία γιὰ ὅλη τὴν διαδρομὴ τῆς ἱστορίας.

   Δύσκολα μπορεῖ ν’ ἀντισταθεῖ κανεὶς στὴν ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι ἐξουσία ἀγάπης, ἐξουσία ἐλευθερίας, ἐξουσία σωτηρίας. Δύσκολα μπορεῖ κανεὶς νὰ ταχθεῖ στὴν ἀντιπολίτευση τοῦ Χριστοῦ.