Γιὰ τὴν κατάκτηση τοῦ κόσμου

Γιὰ τὴν κατάκτηση τοῦ κόσμου

τοῦ Tito Colliander (Τίτο Κολλίαντερ)*

   Ο Μέγας Βασίλειος λέει: μὲ ταραγμένη τὴν καρδιὰ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ πλησιάσει καὶ νὰ γνωρίσει τὴν ἀλήθεια. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε καθετὶ ποὺ ἀναστατώνει τὴν καρδιά μας, καθετὶ ποὺ τῆς προκαλεῖ ἔνταση ἢ τῆς δημιουργεῖ πάθη ἢ ξυπνᾶ τὴν ἀνησυχία. Πρέπει νὰ κρατιόμαστε ὅσο μποροῦμε πιὸ μακριὰ ἀπὸ κάθε βιασύνη καὶ νὰ μὴ τριγυρνᾶμε μέσα στοὺς θορύβους καὶ τὰ μάταια πράγματα αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἐφόσον ὑπηρετοῦμε τὸν Κύριο πρέπει νὰ «μὴ μεριμνῶμεν καὶ τυρβάζωμεν περὶ πολλά», ἀλλὰ πάντα νὰ ἔχουμε στὸν νοῦ μας ὅτι «ἑνός ἐστι χρεία». (Λουκ. ι΄ 41).

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (σχόλια) ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (σχόλια)

ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΥΝΑΓΩΓΟΥ

καὶ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ

 

Ἁγίου Θεοφυλάκτου ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας*

Κείμενο: Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνήρ¹, ᾧ ὄνομα ᾽Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾽ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.

Ἐξήγηση: Προσῆλθε λοιπὸν καὶ ἕνας ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς, ὄχι κάποιος παραμικρός, ἢ φτωχός, ἀλλ’ ἀπ' τοὺς πρώτους. Προσθέτει δὲ καὶ τὸ ὄνομά του ὁ Εὐαγγελιστής, γιὰ νὰ γίνει γνωριμώτερο τὸ θαῦμα, ὅτι ἀληθινὸ εἶναι. Καὶ προσπέφτει τοῦτος στὸν Ἰησοῦ, ἐπειδὴ εἶχε ἀνάγκη, ἀλλὰ καὶ χωρὶς νἄχει ἀνάγκη ἔπρεπε νὰ προσπέσει καὶ νὰ τὸν ἀναγνωρίσει πὼς εἶναι Θεός. Ὅμως καὶ ἡ θλίψη πολλὲς φορὲς ἀναγκάζει τοὺς ἀνθρώπους νὰ δράμουν (τρέξουν) πρὸς τὸ καλό. Γι’ αὐτὸ λέγει καὶ ὁ Δαβίδ, «ἐν κημῷ καὶ χαλινῷ τὰς σιαγόνας αὐτῶν ἄγξαις τῶν μὴ ἐγγιζόντων πρὸς σέ»², δηλαδή, ἂς σφίξεις μὲ τὸ χαλινάρι τῶν θλίψεων καὶ μὲ τὶς πολλὲς τιμωρίες ἂς περιορίσεις τοὺς ἁμαρτωλοὺς ποὺ μένουν ἀμετανόητοι καὶ δὲν θέλουν νὰ πλησιάσουν πρὸς σέ. Καὶ καθὼς πήγαινε ὁ Ἰησοῦς στὸ σπίτι τοῦ Ἀρχισυναγώγου, ἦλθε κάποια γυναῖκα, ἡ ὁποία ἔδειξε μεγάλη πίστη· διότι μόλις ἦλθε, ἔπιασε τὴν ἄκρη τῆς ποδιᾶς του, ἀφοῦ πίστευε βεβαίως, ὅτι ἐὰν καὶ μόνο πιάσει τὸ φόρεμά του, θὰ γιατρευτεῖ. Καὶ παρευθὺς σταμάτησε τὸ αἷμα ποὺ ἔτρεχε ἀπ’ αὐτὴν δώδεκα χρόνια. Καὶ ὅπως ὅταν προσεγγίσει (πλησιάσει) κάποιος τὸ μάτι στὸ φῶς, ἢ φρύγανα σὲ φωτιά, ἀμέσως ἐνεργοῦν, ἔτσι κι αὐτή, ἔχοντας νὰ προσφέρει πίστη σ’ Ἐκεῖνον ποὺ εἶχε τὴν δύναμη νὰ τὴν γιατρέψει, παρευθὺς γιατρεύτηκε· διότι δὲν συλλογίσθηκε τίποτε, οὔτε τὴν πολυκαιρία τῆς ἀρρώστιας, οὔτε τὸ ὅτι δὲν μπόρεσαν οἱ ἰατροὶ νὰ τὴν γιατρέψουν, οὔτε ἄλλο τίποτε· ἀλλὰ μόνο πίστεψε, καὶ γιατρεύτηκε, καὶ ὅπως φαίνεται, πρῶτα ἔπιασε τὸν Ἰησοῦ νοητῶς (μὲ τὴν καρδιά της), καὶ μετὰ σωματικῶς.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

  

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄ 41-56)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ ᾧ ὄνομα ᾽Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,

   ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.

   καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾽ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,

   προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑ΄

(Γαλ. β΄ 16 – 20)

   «Ἀδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ.

   εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο.

   εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι.

   ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω.

   Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.»

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (σχόλια) ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (σχόλια)

ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΛΕΓΕΩΝΟΣ

Ἁγίου Θεοφυλάκτου ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας*

Κείμενο: Καὶ κατέπλευσαν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντιπέρα τῆς Γαλιλαίας. Ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο, καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ’ ἐν τοῖς μνήμασιν. Ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἀνακράξας, προσέπεσεν αὐτῷ, καὶ φωνῇ μεγάλη εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. Παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. Πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι, καὶ πέδαις φυλασσόμενος· καὶ διαρρήσων τὰ δεσμά, ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ Δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. Ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς, λέγων· τί σοι ἐστι ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· Λεγεών. Ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν. Καὶ παρεκάλουν αὐτόν, ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. Ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτόν, ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. Ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, εἰσῆλθεν εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην, καὶ ἀπεπνίγη.

Ἐξήγηση: Βλέπε τὸ δαιμόνιο πὼς ἀπὸ δύο πάθη τῆς κακίας κρατιέται, ἀπὸ αὐθάδεια καὶ φόβο. Διότι τὸ νὰ λέγει, «τί ἐμοὶ καὶ σοί»· αὐθάδους καὶ ἀδιάντροπου δούλου λογίζεται. Καὶ τὸ νὰ λέγει, «δέομαί σου»· φοβουμένου λογίζεται. Κατοικοῦσε στὰ μνήματα, θέλοντας νὰ βάλει στοὺς ἀνθρώπους πονηρὴ πρόληψη, ὅτι οἱ ψυχὲς τῶν πεθαμένων γίνονται δαίμονες. Καὶ ζητοῦν οἱ δαίμονες νὰ μὴ τοὺς βάλει στὴν ἄβυσσο, ἀλλὰ νὰ τοὺς συγχωρήσει (δηλ. νὰ τοὺς ἐπιτρέψει) νὰ βρίσκονται ἀκόμη στὴν γῆ. Ὁ δὲ Κύριος τοὺς ἐπιτρέπει νὰ εἶναι στὴν γῆ, γιὰ νὰ πολεμοῦν τοὺς ἀνθρώπους, καὶ νὰ τοὺς κάνουν δοκιμώτερους καὶ ἱκανώτερους· διότι ἐὰν δὲν ὑπῆρχαν ἀντίπαλοι, δὲν θὰ ὑπῆρχαν οὔτε καὶ τὰ στεφάνια. Μάθε δὲ καὶ ἀναγωγικῶς· ὅτι ὅποιος ἔχει δαίμονες τοῦ λόγου του, δηλαδὴ δαιμονικὲς πράξεις, δὲν ἐνδύεται φορέματα, δηλαδὴ δὲν ἔχει τὴν ἐκ τοῦ Βαπτίσματος στολή· καὶ σὲ σπίτι δὲν κατοικεῖ, δηλαδὴ στὴν Ἐκκλησία (διότι δὲν εἶναι ἄξιος νὰ εἰσέρχεται στὴν Ἐκκλησία)· ἀλλὰ (κατοικεῖ) στὰ μνήματα, δηλαδὴ στὰ δοχεῖα τῶν νεκρῶν ἔργων, στὰ πορνοστάσια καὶ στὰ τελώνια· διότι αὐτὰ εἶναι τὰ μνήματα τῆς κακίας.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

  

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

(κεφ. η΄ 27-39)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾽ ἐν τοῖς μνήμασιν.

   ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς.

   παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

  

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κ΄

(Γαλ. α΄ 11-19)

   «Ἀδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾽ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον·

   οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾽ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ.

   Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ᾽ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν,

   καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ

 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ

Ἁγίου Θεοφυλάκτου ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας*

Κείμενο: Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι, τὸν σπόρον αὐτοῦ· καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτόν, ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ Οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό. Καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα. Καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι, ἀπέπνιξαν αὐτό. Καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα· ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω. Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, λέγοντες· τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη; ὁ δὲ εἶπεν· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ· τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι, καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν.

Ἐξήγηση: Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων, τουτέστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, βγῆκε ἀπ’ τοὺς κόλπους τοὺς πατρικούς, καὶ ἀπ’ τὴν κρυφιότητά Του, κ’ ἔγινε φανερός. Καὶ ποιός ἐξῆλθε; Ὁ ἀεὶ σπείρων, δηλαδή, ἐκεῖνος ποὺ σπέρνει πάντοτε. Διότι δὲν παύει ποτὲ νὰ σπέρνει ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ στὶς ψυχές μας. Διότι ὄχι μόνον ὅταν διδάσκει, ἀλλὰ καὶ δι’ αὐτῆς τῆς κτίσεως, καὶ διὰ τῶν ὅσων γίνονται καθημερινὰ σὲ μᾶς, σπέρνει στὶς ψυχές μας τ’ ἀγαθὰ σπέρματά Του. Κ’ ἐξῆλθε, ὄχι γιὰ νὰ φονεύσει τοὺς γεωργούς, ἢ γιὰ νὰ κατακαύσει τὸ χωράφι, ἀλλὰ γιὰ νὰ σπείρει. Διότι πολλὲς φορὲς ξεβγαίνει ὁ γεωργός, καὶ γι’ ἄλλα, κι ὄχι μόνο γιὰ νὰ σπείρει. Κ’ ἐξῆλθε γιὰ νὰ σπείρει τὸν σπόρον αὐτοῦ· διότι δικός του ἦταν ὁ λόγος τῆς διδασκαλίας, καὶ ὄχι ξένος· διότι οἱ μὲν Προφῆτες ὅσα ἔλεγαν, δὲν ἦσαν δικά τους, ἀλλὰ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, διὰ τοῦτο κι ἔλεγαν: «τάδε λέγει Κύριος». Ὁ δὲ Χριστός, δικό του εἶχε τὸν σπόρο, γι’ αὐτὸ δὲν ἔλεγε, ὅταν δίδασκε, ὅτι «τάδε λέγει Κύριος», ἀλλὰ «ἐγὼ σᾶς λέγω». Καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτόν, τουτέστιν κατὰ τὴν διδασκαλία, ἄλλο μὲν ἔπεσε στὴν στράτα. Δὲν εἶπε ὅτι τὸ ἔρριξε ἐκεῖνος ποὺ σπέρνει, ἀλλὰ ἐκεῖνο ἔπεσε. Διότι ἐκεῖνος μὲν ποὺ σπέρνει, σπέρνει καὶ διδάσκει, ὁ δὲ λόγος πέφτει σ’ ὅσους ἀκοῦνε. Κ’ ἐκεῖνοι ποὺ ἀκοῦνε, ἢ στράτα βρίσκονται, ἢ πέτρα, ἢ ἀγαθὴ γῆ. Καὶ ρωτῶντας οἱ μαθητὲς τὴν παραβολή, λέγει ὁ Κύριος· Σὲ σᾶς δόθηκε νὰ γνωρίζετε τὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, δηλαδή, ἐσᾶς ποὺ ζητᾶτε νὰ μάθετε. Διότι κάθε ἕνας ποὺ ζητεῖ, λαμβάνει. Στοὺς ὑπόλοιπους, ποὺ δὲν εἶναι ἄξιοι τῶν μυστηρίων, σκοτεινῶς (συνεσκιασμένα) λέγονται, καὶ θαρροῦν μὲν ὅτι βλέπουν, ἀλλὰ δὲν βλέπουν· καὶ ἀκοῦνε μέν, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνουν. Καὶ τοῦτο σ’ εὐεργεσία αὐτῶν (γιὰ τὸ καλό τους) γίνεται· γιὰ νὰ μὴ κατακριθοῦν περισσότερο, πῶς ἀφοῦ γνώρισαν τὰ μυστήρια τὰ καταφρόνησαν, γιὰ τοῦτο τ’ ἀπέκρυψε ὁ Χριστὸς ἀπ’ αὐτούς· διότι, ἐκεῖνος ποὺ θὰ καταλάβει κι ἔπειτα θὰ καταφρονήσει, εἶναι ἄξιος βαρύτερης κολάσεως.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄ 5-15)

   «Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ.

   καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό·

   καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα·

   καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό·

   καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ (τῶν Πατέρων)

(Τίτ. γ΄ 8 – 15)

   «Τέκνον Τίτε, πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις·

   μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι.

   αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ,

   εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος.

   Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι.

   Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ.

   μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι.

   Ἀσπάζονταί σε οἱ μετ᾽ ἐμοῦ πάντες. ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.»

Τρία πράγματα εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς

Τρία πράγματα εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς

   Κάποιος Ἀδελφὸς ρώτησε μιὰ μέρα ἕναν ἔμπειρο Γέροντα:

   – Μὲ τί τρόπο πρέπει νὰ καλλιεργεῖ ὁ ἄνθρωπος τὸν ἐσωτερικό του κόσμο, γιὰ νἄχει πνευματικὴ καρποφορία;

   Κι ὁ Γέροντας ἀπάντησε:

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ζ΄ 11 – 16)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπορεύετο ὁ Ἰησοῦς εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν· καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς.

   ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ.

   καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ· μὴ κλαῖε·

   καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε· νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι.

   καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ.

   ἔλαβε δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ.»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΗ΄

(Β΄ Κορ. θ΄ 6-11)

   Ἀδελφοί, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾽ εὐλογίαις ἐπ᾽ εὐλογίαις καὶ θερίσει.

   ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης, ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός.

   δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν,

   καθὼς γέγραπται· ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.

«Ποιός εἶναι δοῦλος Θεοῦ;»

«Ποιός εἶναι δοῦλος Θεοῦ;»

 

   Ὁ ὅσιος Πέτρος, ὁ μαθητὴς τοῦ Ἀββᾶ Λώτ, ρωτήθηκε μιὰ φορὰ «Ποιός εἶναι δοῦλος Θεοῦ;» καὶ ἀποκρίθηκε:

 

   «Ἐν ὅσῳ δουλεύει κάποιος σὲ ὁποιοδήποτε πάθος δὲν λογίζεται δοῦλος Θεοῦ, ἀλλ’ εἶναι δοῦλος ἐκείνου τοῦ πάθους, ἀπ’ τὸ ὁποῖο κυριεύεται.

   Ἐν ὅσῳ δὲ αὐτὸς κυριεύεται, δὲν μπορεῖ νὰ διδάξει τοὺς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι κυριεύονται ἀπ’ τὰ ἴδια πάθη, ἐπειδὴ ντροπὴ εἶναι σ’ αὐτὸν τὸ νὰ διδάξει, προτοῦ ὁ ἴδιος νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὸ πάθος ἐκεῖνο, γιὰ τὸ ὁποῖο διδάσκει.»

Ἕκαστος ἐν τῷ στοιχείῳ του

Ἕκαστος ἐν τῷ στοιχείῳ του

Ὁ ναύτης πλέων εἰς τὰ πελάγη

ἄτρομος μένει καὶ ἀκλινὴς

εἰς ὄρη ὅμως ὅταν ὑπάγῃ

πολλάκις πίπτει κάτω πρηνής.

(«Τὰ ποιήματα τοῦ καλόγερου», τόμος Β΄, Ἀθῆναι 1973, σελ. 143.)