Νά ἐλεεῖς τούς φτωχούς ἔστω κι ἄν σ᾿ ἀδικοῦν καί σέ βρίζουν

Νά ἐλεεῖς τούς φτωχούς ἔστω κι ἄν σ᾿ ἀδικοῦν καί σέ βρίζουν

Ὁσίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

   Νά κάνεις ἐλεημοσύνη ἀπό τόν κόπο σου καί τόν ἱδρώτα σου κι ὄχι ἀπό τίς ἀδικίες.

   Νά ἐλεεῖς τούς φτωχούς ἔστω κι ἄν σ᾿ ἀδικοῦν καί σέ βρίζουν.

   Ἡ ἐλεημοσύνη ὅμως δέν μπορεῖ νά σταθεῖ μόνη της σάν ἀρετή, ἄν δέν ὑπάρχει πρῶτα ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό.

-Δέν τά ὑπομένεις ὅλα διά τήν ἰδικήν μου ἀγάπην;

-Δέν τά ὑπομένεις ὅλα διά τήν ἰδικήν μου ἀγάπην;

Ὅσιος Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής  

   …Καί πίστευσον εἰς αὐτό ὅπου μέλλω νά σοῦ εἰπῶ. Μίαν φοράν, ἕνεκα τῶν ἀλλεπαλλήλων μου φρικτῶν πειρασμῶν, εἶχον κυριευθῆ ἀπό λύπην καί ἀθυμίαν καί ἐδικαζόμην πρός τόν Θεόν ὡς ἀδικούμενος.

Στόν ἄνθρωπο ἁρμόζει ἡ ταπείνωση

Στόν ἄνθρωπο ἁρμόζει ἡ ταπείνωση

Ἅγιος Διάδοχος ὁ Φωτικῆς

   Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τόν ἑαυτό του, δέν μπορεῖ νά ἀγαπᾶ τόν Θεό.

   Ὅποιος δέν ἀγαπᾶ τόν ἑαυτό του ἐξαιτίας τοῦ ὑπερβολικοῦ πλούτου τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνος ἀγαπᾶ τόν Θεό.

   Ὁ ἄνθρωπος αὐτός δέν ζητεῖ ποτέ τή δική του δόξα, ἀλλά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ.

   Διότι ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τόν ἑαυτό του, ζητεῖ τήν δική του δόξα· ἐκεῖνος ὅμως πού ἀγαπᾶ τόν Θεό, ἀγαπᾶ τήν δόξα τοῦ δημιουργοῦ Του.

Ἀέναος πηγή τῆς εὐλογίας

Ἀέναος πηγή τῆς εὐλογίας

Ὁσίου Γέροντος Φιλοθέου (Ζερβάκου)

   Ὦ ἀγάπη κατά Θεόν! ἀέναος πηγή τῆς εὐλογίας, ἀνεξάντλητος βρύσις τῆς εὐπραγίας, λελαμπρυσμένη, δεδοξασμένη, χαριτωμένη.

   Σύ εἶσαι κατ᾿ ἀλήθειαν μία πληρεστάτη ἀποθήκη μυρίων ἀγαθῶν τῆς προσκαίρου ζωῆς καί τῆς γλυκυτάτης αἰωνίου.

   Σύ κατ᾿ ἀλήθειαν συνέχεις καί συντηρεῖς θαυμασίως, μέ τόν ἄρρηκτον δεσμόν τῆς ἀνεκλαλήτου χαρᾶς καί εὐφροσύνης, καί οἰκίας καί πόλεις καί χώρας καί ἔθνη.

Ὅταν ἀπελπιστεῖς… ἔλπιζε!

Ὅταν ἀπελπιστεῖς… ἔλπιζε!

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου*

   Ὅταν τά πράγματα, οἱ διάφορες καταστάσεις τῆς ζωῆς σου φθάσουν σέ ἀδιέξοδο, τότε πολύ περισσότερο ἔλπιζε.

   Διότι τότε κυρίως ὁ Θεός φανερώνει τή δύναμή Του· ὄχι εὐθύς ἐξ ἀρχῆς, ἀλλ᾿ ὅταν ἀπελπισθεῖς τελείως ἀπ’ τούς ἀνθρώπους καί τή βοήθειά τους…

   Γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς καί τούς Τρεῖς Παῖδας δέν τούς γλύτωσε ἐξ ἀρχῆς ἀπό τή δυσκολία στήν ὁποία βρέθηκαν, ἀλλ᾿ ἀφοῦ ρίχθηκαν στό καμίνι τῆς φωτιᾶς.

Οἱ διακριτικές «πέτρες»

Οἱ διακριτικές «πέτρες»

   Ἕνας μικρούλης ἔρριξε στήν ἄκρη τοῦ γυαλοῦ τ’ ὄμορφο καραβάκι του. Δέν πρόσεξε, ὅμως, κ’ ἔτσι τό καραβάκι ἀπομακρύνθηκε, χωρίς νά προλάβει νά τό πιάσει.

   Τότε ὁ πατέρας του πῆρε πέτρες καί τίς πετοῦσε μπροστά ἀπό τό καραβάκι. Ὁ μικρός στήν ἀρχή δέν κατάλαβε κι ἀπόρησε γι᾿ αὐτό τό πετροβόλημα. Ἀλλά δέν ἄργησε νά ἐννοήσει.

«Μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην»

«Μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην»

   Διηγοῦνται οἱ Συναξαριστές ὅτι, ὅταν ὁ Ἅγιος Κυπριανός ἐπρόκειτο νά θανατωθεῖ μέ ἀποκεφαλισμό, ὕστερα ἀπό πολλά βασανιστήρια, ζήτησε ἀπό τούς δικούς του ἕνα χρυσό νόμισμα νά δοθεῖ στόν δήμιό του.

Εἶναι ἀνάγκη γιά μᾶς νά ἀγαπᾶμε τόν Θεό

Εἶναι ἀνάγκη γιά μᾶς νά ἀγαπᾶμε τόν Θεό

Μεγάλου Βασιλείου

   Ἡ πρός τόν Θεό ἀγάπη δέν διδάσκεται. Οὔτε μᾶς δίδαξε κανείς νά χαιρόμαστε ὅταν βλέπουμε τό φῶς, οὔτε πώς πρέπει νά ἀγαπᾶμε τούς γονεῖς μας…

   Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό, ἐνῶ εἶναι μία ἁπλῆ ἀρετή, μέ τήν δύναμη πού ἔχει περιλαμβάνει ὅλες τίς ἄλλες ἀρετές, γιατί ὅπως λέγει ὁ Κύριος: “Ὁ ἀγαπῶν με τάς ἐντολάς τάς ἐμάς τηρήσει’’ (Ἰωάν. ιδ΄ 15) καί “εἰς αὐτάς τάς δύο ἐντολάς ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προφῆται κρέμανται’’ (Ματθ. κβ΄ 40).

Γέροντας καὶ δαιμονοληψία…

Γέροντας καὶ δαιμονοληψία…

Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

   Τὸν Δ΄ αἰῶνα ζοῦσε στὴν Αἴγυπτο ἕνας ἅγιος Γέροντας, ποὺ εἶχε τὸ χάρισμα τῶν ἰαμάτων· ἀπ’ αὐτὸ εἶχε ἀποκτήσει πολὺ μεγάλη δόξα. Γρήγορα ὅμως παρατήρησε, ὅτι ἡ ὑπερηφάνεια τὸν ἐξουσίαζε καὶ ὅτι δὲν ἦταν σὲ θέση νὰ τὴν νικήσει μὲ τὶς δικές του δυνάμεις. Καὶ τότε μὲ πολὺ θερμὴ προσευχὴ κατέφυγε στὸν Θεό. Καὶ τὸν παρεκάλεσε νὰ ἐπιτρέψει νὰ δαιμονισθεῖ· γιὰ νὰ ταπεινωθεῖ. Καὶ ὁ Θεὸς εἰσάκουσε τὸ ταπεινὸ αἴτημα τοῦ δούλου Του. Καὶ ἄφησε ἄφησε τὸν σατανᾶ νὰ μπεῖ μέσα του.

Ἀνάλογη μέ τήν πίστη μας εἶναι καί ἡ ἀγάπη μας

Ἀνάλογη μέ τήν πίστη μας εἶναι καί ἡ ἀγάπη μας

Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου

   Ὅπως κατάλαβα, γιά νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό, θά πρέπει νά πιστεύουμε στόν Θεό. Ἀνάλογη φυσικά μέ τήν πίστη μας εἶναι καί ἡ ἀγάπη μας.

   Ἐάν ἡ ἀγάπη μας εἶναι χλιαρή, φανερώνει ὅτι ἡ πίστη μας εἶναι χλιαρή. Ἡ θερμή πίστη στόν Θεό γεννάει τήν θερμή ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τόν συνάνθρωπό μας…

   Ἡ θερμή καί ἄφθονη ἀγάπη, ἐπειδή ἔχει καί ἀρχοντιά, ποτέ δέν ἀποβλέπει σέ συμφέρον γιά τήν κάθε θυσία πού κάνει εἴτε στόν Θεό εἴτε στόν πλησίον…

Τοὺς τοῦ Ἄθω Πατέρας…

Τοὺς τοῦ Ἄθω Πατέρας…

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ μνήμη τῶν ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἀθωνιτῶν Πατέρων.

Ψάλλει ὁ μακαριστὸς πρωτοψάλτης τοῦ Πρωτάτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους

π. Διονύσιος Φιρφιρῆς.

Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος…

Γιά ποιούς λέγει ὅτι «γνώσονται»;

Γιά ποιούς λέγει ὅτι «γνώσονται»;

Ὅσιος Εὐθύμιος ὁ Μέγας

   Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ σφραγίδα (τοῦ Θεοῦ) στήν ψυχή, ἀφοῦ καί ὁ Κύριός μας πρόσταξε τούς μαθητές Του: «Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοί μαθηταί ἐστε, ἐάν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰωάν. ιγ΄ 35), δηλ.: Μέ αὐτό θά μάθουν καί θά πεισθοῦν ὅλοι ὅτι εἶστε μαθητές μου, ἐάν ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας.

   Γιά ποιούς ὅμως λέγει ὅτι «γνώσονται»;

   Εἶναι φανερό βέβαια ὅτι μιλάει καί γιά τούς ἀνθρώπους, μά πιό πολύ γιά τίς δυνάμεις πού θά βρίσκονται στά δεξιά καί στ᾿ ἀριστερά μας κατά τήν ὥρα τοῦ θανάτου μας, δηλαδή γιά τούς ἁγίους ἀγγέλους καί τούς ἀπαίσιους δαίμονες.

ΕΥΧΗ ΥΠΕΡ ΕΙΡΗΝΕΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΕΥΧΗ

ΥΠΕΡ ΕΙΡΗΝΕΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

   Κύριε καὶ Θεὲ τοῦ ἐλέους,  ὁ πάσης ἀγαθότητος χορηγὸς καὶ τῶν θαυμασίων Θεός, μὲ εὐμενεῖς διαθέσεις καὶ συμπαθητικὸν ὄμμα ἐπίβλεψον πρὸς ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ἀναξίους δούλους σου.

   Ἐν θλίψει πολλῇ εὑρισκόμενοι καὶ φόβῳ πολλῷ συνεχόμενοι διὰ τὰς ἐπαπειλουμένας συμφοράς, καταφεύγομεν πρὸς σὲ τὸν εὔσπλαγχνον Κύριον καὶ φιλάνθρωπον Δεσπότην καὶ αἰτούμεθα τὴν κραταιὰν καὶ ἀκαταμάχητον ἐν πολέμοις προστασίαν σου. Συναισθανόμεθα, Κύριε, ὅτι διὰ τὰς πολλὰς καὶ ποικίλας ἁμαρτίας ἡμῶν περιήλθομεν εἰς τὴν δεινὴν αὐτὴν δυστυχίαν.

Νά ἀγαπήσεις κάθε ἄνθρωπο ἐξίσου

Νά ἀγαπήσεις κάθε ἄνθρωπο ἐξίσου

Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ

   Δέν ἔχει τέλεια ἀγάπη ἐκεῖνος πού ἀλλάζει (τήν ψυχική του) διάθεση πρός τούς ἀνθρώπους ἀνάλογα μέ τόν χαρακτήρα τους· τόν ἕνα π.χ. τόν ἀγαπᾶ καί τόν ἄλλον τόν μισεῖ, ἤ τόν ἴδιο ἄνθρωπο ἄλλοτε τόν ἀγαπᾶ καί ἄλλοτε τόν μισεῖ γιά τούς ἴδιους λόγους.

Νὰ μαζέψεις ὅλα τὰ φτερά…

Νὰ μαζέψεις ὅλα τὰ φτερά…

   Ἤταν κάποτε ἕνας ἄνθρωπος. Ἐκτελοῦσε μὲ ἀκρίβεια ὅλα τὰ θρησκευτικά του καθήκοντα. Νήστευε Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ καὶ ὅλες τὶς ἄλλες περιόδους τῶν νηστειῶν τῆς Ἐκκλησίας. Πήγαινε στὴν ἐκκλησία τακτικά. Ἔκανε σταυρούς. Ἄναβε κεριά. Προσκυνοῦσε ὅλες τὶς εἰκόνες, καὶ στεκόταν δίπλα στὸ ἀναλόγιο καὶ βοηθοῦσε τὸν ψάλτη. Ἐξωτερικῶς φαινόταν ὅτι εἶναι ἕνας εὐσεβὴς χριστιανός. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὁ κατὰ τὰ ἄλλα τόσο προσεκτικός, δὲν ἔδινε σημασία σ’ ἕνα ἁμάρτημα. Καὶ τὸ ἁμάρτημα αὐτὸ ἤτανε ἡ κατάκριση. Δὲν τὸ εἶχε τίποτα νὰ κατακρίνει τοὺς πάντες. Ὁ πνευματικός, στὸν ὁποῖο πήγαινε καὶ ἐξωμολογεῖτο, διέκρινε τὸ ἁμάρτημά του αὐτὸ καὶ προσπαθοῦσε νὰ τοῦ ἐπιστήσει τὴν προσοχή. Ἀλλ’ αὐτὸς δὲν ἔδινε καμμία σημασία. Θεωροῦσε τὴν κατάκριση κάτι μικρὸ καὶ ἀσήμαντο. Καὶ ἐξακολουθοῦσε νὰ κατακρίνει. Ὁ πνευματικὸς ὅμως, ποὺ ἤθελε νὰ μὴ πάει ὁ ἄνθρωπος στὴν κόλαση ἀλλὰ νὰ σωθεῖ, μιὰ φορὰ ποὺ πῆγε νὰ ἐξομολογηθεῖ, μὲ κάποιο παράδειγμα τὸν ἔκανε νὰ συναισθανθεῖ τὸ ἁμάρτημά του. Νὰ ποιὸ εἶναι τὸ παράδειγμα:

Αὐτός πού κρίνει καί κατακρίνει…

Αὐτός πού κρίνει καί κατακρίνει…

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου*

   Ἐκεῖνος πού ἐξετάζει καί ἀσχολεῖται μέ τά παραπτώματα τῶν ἄλλων μέ σκληρότητα, δέν θά ἀπολαύσει ποτέ καμμιά ἐπιείκεια καί συγχώρηση γιά τά δικά του ἁμαρτήματα.

   Διότι ὁ Θεός θά ἀποφασίσει γιά τόν καθένα μας ὄχι μόνον ἀναλόγως πρός τό εἶδος τῶν ἁμαρτημάτων μας ἀλλά καί ἀναλόγως πρός τήν κρίση πού κάμνεις σύ, ἄνθρωπε, γιά τίς πράξεις τῶν ἄλλων. Γι᾿ αὐτό καί προτρέπει καί λέγει πρός ὅλους: «Μή κρίνετε γιά νά μή κριθεῖτε».

Ἡ ἔρημος ὑπῆρξε τόπος δόξης τῆς Ἐκκλησίας

Ἀσκητήρια στὸ Ἅγιον Ὄρος

Ἡ ἔρημος ὑπῆρξε τόπος δόξης τῆς Ἐκκλησίας

   Ἡ Ἐκκλησία παρουσιάζεται στὴν Ἀποκάλυψη ὡς γυναῖκα, ποὺ ἀναχωρεῖ στὴν ἔρημο. Ἡ ἔρημος ὑπῆρξε τόπος δόξης τῆς Ἐκκλησίας.

   Ἐκεῖ αὐξήθηκε ἡ ἁγιότητα, γιγαντώθηκε ἡ πίστη καὶ θαυματούργησε ὁ ἔνθεος ζῆλος.

Γιατί ὁ κόσμος φοβᾶται ἕναν τέτοιο Θεό;

Ὅσιος Σωφρόνιος (Σαχάρωφ)

Γιατί ὁ κόσμος φοβᾶται ἕναν τέτοιο Θεό;

Ὁσίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

   Ὁ Χριστός προσέφερε τήν θεία Του ζωή σ᾿αὐτούς πού εἶναι πλασμένοι κατ᾿ εἰκόνα Του, ἀλλά ἔλαβε ὡς ἀπάντηση τό μῖσος.

   Σήμερα, μετά ἀπό δύο χιλιάδες χρόνια Χριστιανισμοῦ, τί βλέπουμε;

Μακάριος ἐκεῖνος…

Μακάριος ἐκεῖνος…

Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου

   Δέν εἶναι ἀπρεπές ἐάν ἀπό τά ἀνθρώπινα πράγματα χρησιμοποιήσωμε παραδείγματα γιά τόν πόθο καί τόν φόβο καί τήν ἐπιμέλεια καί τόν ζῆλο καί τήν δουλεία καί τόν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ.

   Μακάριος ἐκεῖνος πού ἀπέκτησε τέτοιο πόθο πρός τόν Θεό, σάν αὐτόν πού ἔχει ὁ μανιώδης ἐραστής πρός τήν ἐρωμένη του.

   Μακάριος ἐκεῖνος πού φοβήθηκε τόν Κύριον, ὅσο οἱ ὑπόδικοι τόν δικαστή.

   Μακάριος ἐκεῖνος πού ἔδειξε τόση ἐπιμέλεια καί φροντίδα στά πνευματικά, ὅσο οἱ εὐγνώμονες δοῦλοι στόν κύριό τους.

   Μακάριος ἐκεῖνος πού ἔδειξε τόση ζηλοτυπία γιά τίς ἀρετές, ὅση δείχνουν οἱ σύζυγοι πού προσέχουν ζηλότυπα τίς γυναῖκες τους.

Ἐρωτηματικά

Ἐρωτηματικά *

Εἶπα στόν γέροντα ἀσκητή τόν ἑβδομηκοντάρη,

Πού κυματοῦσε ἡ κόμη του σάν πασχαλιᾶς κλωνάρι:

Πές μου, πατέρα μου, γιατί σέ τούτη ᾿δῶ τή σφαῖρα

ἀχώριστα περιπατοῦν ἡ νύχτα καί ἡ μέρα;

Γιατί, σάν νά ᾿σαν δίδυμα, φυτρώνουνε ἀντάμα

τ᾿ ἀγκάθι καί τό λούλουδο, τό γέλιο καί τό κλάμα;

Τά κρίματα τοῦ Θεοῦ…

Τά κρίματα τοῦ Θεοῦ…

   Κάποιος Ἀββᾶς ἀπό τούς ἀσκητές, εἶχε παρρησία στόν Θεό καί παρακαλοῦσε συχνά μέ πολλά δάκρυα, νά τοῦ φανερώσει τίς κρίσεις καί ἀποφάσεις Του, πού γίνονται μέ τέτοιον τρόπο, πού δέν τίς καταλαβαίνουν οἱ ἄνθρωποι ἀλλά νομίζουν πώς εἶναι παράξενα καμώματα.

   Ὁ Μεγαλοδύναμος Κύριος, γιά πολύ καιρό δέν ἤθελε νά τοῦ δείξει τίποτε, ἐπειδή εἶναι ἀδύνατον στήν ἀνθρωπότητα νά γνωρίσει καί νά κατανοήσει τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ.

   Μά κι ὁ Ἀσκητής δέν ἔπαυε νύκτα καί μέρα νά δέεται καί νά παρακαλεῖ.

Ἀληθινή ἀγάπη ἔχει ἐκεῖνος…

Ἀληθινή ἀγάπη ἔχει ἐκεῖνος…

Ὅσιος Θαλάσσιος ὁ Λίβυος

   Ὁ πόθος πού τείνει ὁλοκληρωτικά στόν Θεό, δένει μέ τόν Θεό καί μεταξύ τους ἐκείνους πού ποθοῦν.

   Ὁ νοῦς πού ἀπόκτησε τήν πνευματική ἀγάπη, δέν διανοεῖται γιά τόν πλησίον του τίποτε ἀπ᾿ ἐκεῖνα πού δέν ἁρμόζουν στήν ἀγάπη.

   Κρύβει τήν ὑποκρισία του κάτω ἀπό τήν πλαστή ἀγάπη ἐκεῖνος πού ἐπαινεῖ μέ τό στόμα του, ἀλλά ἐξουθενώνει μέ τήν καρδιά του.

Πῶς νά ἐξομολογούμαστε

Πῶς νά ἐξομολογούμαστε

Ὁσίου Γεωργίου (Καρσλίδη)*

   Ὅταν πρόκειται νά κοινωνήσετε χρειάζεται προετοιμασία. Πρῶτο καί βασικό εἶναι ἡ ἐξομολόγηση. Ὅ,τι σᾶς βαραίνει τήν ψυχή σας, δηλαδή ποῦ φταίξατε, νά τό πεῖτε στόν πνευματικό σας πατέρα καί πάντα νά ἐξομολογεῖστε στόν ἴδιο πνευματικό, ὄχι κάθε φορά νά ἀλλάζετε πνευματικό. Γιατί ὅπως πᾶμε σ᾿ ἕνα καλό γιατρό καί γιά πρώτη φορά μᾶς ρωτάει πῶς λέγεσαι καί μᾶς κάνει κάρτα καί ὅταν ξαναπᾶμε δέν τά λέμε ἀπό τήν ἀρχή, ἀλλά παίρνει ὁ γιατρός τήν κάρτα μας καί μέ λίγα λόγια πού θά μᾶς ρωτήσει, μᾶς δίνει τά φάρμακα πού πρέπει νά πάρουμε, ἔτσι καί ὁ πνευματικός μας πρέπει νά ξέρει πῶς βαδίζουμε στή ζωή μας καί ἀφοῦ ἐξομολογηθοῦμε ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς, χωρίς νά κρύψουμε καί τό ἐλάχιστο ἁμάρτημά μας, πλένουμε τήν ψυχή μας, ὅπως, ὅταν πρόκειται νά πάρουμε τήν Ἁγία Κοινωνία. Καθαρίζουμε τό σπίτι μας, πλένουμε ὅλα μας τά ροῦχα καί τά πάντα καθαρίζουμε, γιατί θά πάρουμε τό Χριστό μέσα μας. Βασικότερο εἶναι νά καθαρίσουμε πρῶτα τήν ψυχή μας καί ὁ καθαρισμός τῆς ψυχῆς γίνεται μέ τήν ἐξομολόγηση.

Ἐκεῖνος πού κινεῖται ἀπό τό θεῖο Πνεῦμα…

Ἐκεῖνος πού κινεῖται ἀπό τό θεῖο Πνεῦμα…

Ὅσιος Νικήτας Στηθᾶτος

   Ὅποιος ἀγαπᾶ τόν Θεό καί δέν προτιμᾶ τίποτε ἄλλο ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τοῦ πλησίον, αὐτός ἔμαθε τά βάθη τοῦ Θεοῦ καί τά μυστήρια τῆς βασιλείας Του, ὅπως πρέπει νά τά γνωρίζει ἐκεῖνος πού κινεῖται ἀπό τό θεῖο Πνεῦμα, καί ἔχει γνωριστεῖ ἀπό τόν Θεό ὡς γνήσιος ἐργάτης τοῦ μεγάλου κήπου τῆς Ἐκκλησίας Του, πού θά ἐργαστεῖ μέ ἀγάπη τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ρώτησαν ἕναν Γέροντα Μοναχό...

Ρώτησαν ἕναν Γέροντα Μοναχό...

   Ρώτησαν ἕναν Γέροντα Μοναχό:

   - Γέροντα, πότε γίνεται βαρύτερος ἕνας σταυρός;

   Κ’ ἐκεῖνος ἀπάντησε:

Ἡ τιμωρία τοῦ βλασφήμου

Ἡ τιμωρία τοῦ βλασφήμου

   Στὴ Φοινίκη*, ἦταν κάποτε ἕνας ἠθοποιός, ὀνομαζόμενος Γαϊανός, ὁ ὁποῖος μπροστὰ στὸ θέατρο ἔλεγε βλάσφημα λόγια σὲ βάρος τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης Θεοτόκου.

   Κάποια φορὰ φάνηκε στὸν ὕπνο του ἡ Θεοτόκος, καὶ τοῦ λέει:

   — Τί κακὸ σοῦ ἔκαμα καὶ μὲ βλασφημεῖς;

   Ὅταν ξύπνησε ὁ Γαϊανός, ἀπόρησε, ὅμως καὶ πάλι δὲν διορθώθηκε, ἀλλὰ συνέχιζε τὸ ἀνίερο ἔργο του νὰ βλασφημεῖ τὴν Παναγία.

   Ἡ γλυκιά μας Μάνα ἡ Κυρία Θεοτόκος τοῦ φανερώθηκε τρεῖς φορὲς ἀκόμη, καὶ τοῦ εἶπε τὰ ἴδια, συμβουλεύοντάς τον νὰ σταματήσει· ἐκεῖνος ὅμως παρέμενε ἀδιόρθωτος…

Ἀγάπησε τόν Ἕνα γιά νά σέ ἀγαπήσουν ὅλοι…

Ἀγάπησε τόν Ἕνα γιά νά σέ ἀγαπήσουν ὅλοι…

Ὅσιος Ἀμφιλόχιος (Μακρῆς)

   Ἀγάπησε τόν Ἕνα γιά νά σέ ἀγαπήσουν ὅλοι.

   Θά σέ ἀγαποῦν ὄχι μόνον οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά καί αὐτά τά ἄλογα ζῶα, γιατί ἡ θεία χάρη ὅταν βγαίνει ἔξω, ἠλεκτρίζει καί μαγνητίζει ὅ,τι βρεῖ μπροστά της.

   Ἀλλά ὄχι μόνο θά σέ ἀγαποῦν, θά σέ σέβονται κιόλας, γιατί στό πρόσωπο τό δικό σου θά εἰκονίζεται τό ἁγνό παρθενικό πρόσωπο Ἐκείνου, πού θά ἀγαπᾶς καί θά λατρεύεις.