-Δέν τά
ὑπομένεις ὅλα διά τήν ἰδικήν μου ἀγάπην;
Ὅσιος
Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής
…Καί
πίστευσον εἰς αὐτό ὅπου μέλλω νά σοῦ εἰπῶ. Μίαν φοράν, ἕνεκα τῶν ἀλλεπαλλήλων
μου φρικτῶν πειρασμῶν, εἶχον κυριευθῆ ἀπό λύπην καί ἀθυμίαν καί ἐδικαζόμην πρός
τόν Θεόν ὡς ἀδικούμενος.
Ὅτι παραδίδει με εἰς τόσους πολλούς
πειρασμούς, χωρίς νά τούς ἀναχαιτίζη ὀλίγον, νά παίρνω κἄν ὀλίγην ἀνάσα. Καί
εἰς αὐτήν τήν πικρίαν ἤκουσα μίαν φωνήν ἔνδον μου πολύ γλυκεῖαν καί πολύ
καθαράν μέ ἄκραν συμπάθειαν· -Δέν τά
ὑπομένεις ὅλα διά τήν ἰδικήν μου ἀγάπην; Καί μέ τήν φωνήν ἐχύθην εἰς δάκρυα
τόσον πολλά, καί μετενόουν διά τήν ἀθυμίαν ὅπου εἶχον κυριευθῆ. Δέν ἀλησμονῶ
ποτέ μου αὐτήν τήν φωνήν, τήν τόσο γλυκεῖαν, ὅπου ἀμέσως ἐξηφανίσθη ὁ πειρασμός
καί ὅλη ἡ ἀθυμία.
-Δέν τά ὑπομένεις ὅλα διά τήν ἰδικήν μου
ἀγάπην;
-Ὦ γλυκειά ὄντως Ἀγάπη! Διά τήν ἀγάπην Σου ἐσταυρώθημεν
καί ὅλα βαστάζομεν!