Πῶς νά ἐξομολογούμαστε

Πῶς νά ἐξομολογούμαστε

Ὁσίου Γεωργίου (Καρσλίδη)*

   Ὅταν πρόκειται νά κοινωνήσετε χρειάζεται προετοιμασία. Πρῶτο καί βασικό εἶναι ἡ ἐξομολόγηση. Ὅ,τι σᾶς βαραίνει τήν ψυχή σας, δηλαδή ποῦ φταίξατε, νά τό πεῖτε στόν πνευματικό σας πατέρα καί πάντα νά ἐξομολογεῖστε στόν ἴδιο πνευματικό, ὄχι κάθε φορά νά ἀλλάζετε πνευματικό. Γιατί ὅπως πᾶμε σ᾿ ἕνα καλό γιατρό καί γιά πρώτη φορά μᾶς ρωτάει πῶς λέγεσαι καί μᾶς κάνει κάρτα καί ὅταν ξαναπᾶμε δέν τά λέμε ἀπό τήν ἀρχή, ἀλλά παίρνει ὁ γιατρός τήν κάρτα μας καί μέ λίγα λόγια πού θά μᾶς ρωτήσει, μᾶς δίνει τά φάρμακα πού πρέπει νά πάρουμε, ἔτσι καί ὁ πνευματικός μας πρέπει νά ξέρει πῶς βαδίζουμε στή ζωή μας καί ἀφοῦ ἐξομολογηθοῦμε ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς, χωρίς νά κρύψουμε καί τό ἐλάχιστο ἁμάρτημά μας, πλένουμε τήν ψυχή μας, ὅπως, ὅταν πρόκειται νά πάρουμε τήν Ἁγία Κοινωνία. Καθαρίζουμε τό σπίτι μας, πλένουμε ὅλα μας τά ροῦχα καί τά πάντα καθαρίζουμε, γιατί θά πάρουμε τό Χριστό μέσα μας. Βασικότερο εἶναι νά καθαρίσουμε πρῶτα τήν ψυχή μας καί ὁ καθαρισμός τῆς ψυχῆς γίνεται μέ τήν ἐξομολόγηση.

   Ἀφοῦ ἐξομολογηθοῦμε, θά φροντίσουμε νά κάνουμε ἕναν ἔλεγχο μέ προσοχή στόν ἑαυτό μας μή τυχόν φταίξαμε σέ κάποιον, ἄν ἡ συνείδησή μας μᾶς ἐλέγχει, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά πλησιάσουμε αὐτόν πού πικράναμε καί νά τοῦ ζητήσουμε μέ μεγάλη ταπείνωση νά μᾶς συγχωρήσει. Κι ἄν ἀκόμη κάποιος μᾶς πίκρανε πολύ, αὐτόν θά τόν πλησιάσουμε καί θά τοῦ δώσουμε τό χέρι μέ ἀγάπη Χριστοῦ. Γιατί δέν πρέπει νά ζητήσουμε συγχώρηση μόνο ἀπ᾿ αὐτόν πού πικράναμε, ἀλλά καί ἀπ᾿ αὐτόν πού μᾶς πίκρανε, νά τοῦ δώσουμε τό χέρι μέ πραγματική ἀγάπη, χωρίς ἐγωϊσμό, ἀλλά μέ ταπείνωση καί νά τοῦ ποῦμε, «ἔλα, ἀδελφέ, κάποτε ψυχρανθήκαμε», χωρίς βέβαια νά ρίξουμε ὅλο τό βάρος σ᾿ ἐκεῖνον, γιατί ἄν τοῦ ποῦμε ὅτι ἔφταιξε ἐκεῖνος δέν ἔχει καμιά σημασία, ἐνῶ ἄν ποῦμε ὅτι φταίξαμε καί οἱ δυό, δέ θά γίνει σκανδαλισμός, δέ θά πειραχτεῖ, ὅταν τοῦ ποῦμε ὅτι «κάποτε, ἀδελφέ, ψυχρανθήκαμε, ἀλλά ἄς δώσουμε τά χέρια μας, γιατί ἐγώ θά κοινωνήσω». Ἐάν δέν δεχτεῖ, ἐμεῖς δέν πρέπει νά θυμώσουμε, ἀλλά, ὅταν πᾶμε σπίτι, νά προσευχηθοῦμε καί νά παρακαλέσουμε τό Θεό νά τόν συγχωρήσει. Τότε μόνο θά συγχωρηθοῦμε κι ἐμεῖς.

* Ἀπό τό θαυμάσιο βιβλίο τῶν Γ.Κ.Χατζοπούλου - Ι.Σ.Διαμαντοπούλου, «Ἡ ζωή καί τό ἔργο τοῦ Ὁσίου Πατρός ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ», Δράμα 1982, σ. 69-71.