Αὐτός πού κρίνει καί κατακρίνει…
Ἁγίου
Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου*
Ἐκεῖνος
πού ἐξετάζει καί ἀσχολεῖται μέ τά παραπτώματα τῶν ἄλλων μέ σκληρότητα, δέν θά
ἀπολαύσει ποτέ καμμιά ἐπιείκεια καί συγχώρηση γιά τά δικά του ἁμαρτήματα.
Διότι ὁ Θεός θά ἀποφασίσει γιά τόν καθένα
μας ὄχι μόνον ἀναλόγως πρός τό εἶδος τῶν ἁμαρτημάτων μας ἀλλά καί ἀναλόγως πρός
τήν κρίση πού κάμνεις σύ, ἄνθρωπε, γιά τίς πράξεις τῶν ἄλλων. Γι᾿ αὐτό καί
προτρέπει καί λέγει πρός ὅλους: «Μή κρίνετε γιά νά μή κριθεῖτε».
Διότι κάθε ἁμάρτημα δέν θά παρουσιασθεῖ κατά
τήν ὥρα τῆς παγκοσμίου Κρίσεως ὅπως ἔγινε μόνον, ἀλλά θά προστεθεῖ σ᾿ αὐτό
ἀπαραιτήτως καί ἡ κριτική πού ἔγινε ἀπό μέρους σου πρός τόν σύνδουλο καί
συνάνθρωπό σου.
Διότι ὅπως αὐτός πού εἶναι φιλάνθρωπος καί
πρᾶος καί ἐκδηλώνει συμπάθεια καί συγχωρεῖ τόν ἄλλον περικόπτει τόν περισσότερο
ὄγκο τῶν ἁμαρτημάτων του, ἔτσι, ἀντιθέτως, καί αὐτός πού κρίνει καί κατακρίνει
μέ πικρή διάθεση καί σκληρότητα τούς ἄλλους μεγαλώνει πολύ περισσότερο τά δικά
του ἁμαρτήματα.
* Γ΄ Λόγος εἰς τούς Ἀνδριάντας,
Ε.Π.Ε. 32, 42.