Ἐκεῖνος πού πιστεύει στόν Κύριο…
Ὁσίου
Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ
Ἐκεῖνος πού πιστεύει στόν Κύριο, φοβᾶται τήν
κόλαση. Κι ὅποιος φοβᾶται τήν κόλαση, ἐγκρατεύεται ἀπό τά πάθη.
Ἐκεῖνος πού ἐγκρατεύεται ἀπό τά πάθη,
ὑπομένει ὅσα θλίβουν. Κι αὐτός πού ὑπομένει ὅσα θλίβουν, θά ἀποκτήσει τήν
ἐλπίδα στόν Θεό.
Ἡ ἐλπίδα στό Θεό ἀπομακρύνει τόν νοῦ ἀπό
κάθε ἐμπαθή κλίση πρός τά γήϊνα. Κι ὅταν χωριστεῖ ἀπό αὐτήν ὁ νοῦς, θ᾿
ἀποκτήσει τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό.
Ἐκεῖνος πού ἔχει προσηλωμένο τό νοῦ του στήν
ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καταφρονεῖ ὅλα τά ὁρατά, καί τό σῶμα του ἀκόμη, σάν νά εἶναι
ξένο.
Ἄν ἡ ζωή τοῦ νοῦ εἶναι ὁ φωτισμός πού δίνει
ἡ πνευματική γνώση, κι αὐτόν τόν γεννᾶ ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό, τότε ὀρθῶς ἔχει
λεχθεῖ πώς δέν εἶναι τίποτε πιό μεγάλο ἀπό τήν θεία ἀγάπη.
Ὅποιος ἀγαπᾶ τόν Θεό, δέν μπορεῖ νά μήν ἀγαπήσει
καί κάθε ἄνθρωπο σάν τόν ἑαυτό του, ἄν καί τόν δυσαρεστοῦν τά πάθη ἐκείνων πού
δέν ἔχουν ἀκόμη καθαριστεῖ. Γι᾿ αὐτό καί χαίρεται μέ ἀμέτρητη κι ἀνέκφραστη
χαρά γιά τήν διόρθωσή τους.
Αὐτός πού βλέπει καί ἴχνος μόνο μίσους μέσα
στήν καρδιά του, πρός ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο γιά ὁποιοδήποτε φταίξιμό του, εἶναι ἐντελῶς ξένος ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό.
Γιατί ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό δέν ἀνέχεται
διόλου τό μῖσος κατά τοῦ ἀνθρώπου.