Ἐρωτηματικά

Ἐρωτηματικά *

Εἶπα στόν γέροντα ἀσκητή τόν ἑβδομηκοντάρη,

Πού κυματοῦσε ἡ κόμη του σάν πασχαλιᾶς κλωνάρι:

Πές μου, πατέρα μου, γιατί σέ τούτη ᾿δῶ τή σφαῖρα

ἀχώριστα περιπατοῦν ἡ νύχτα καί ἡ μέρα;

Γιατί, σάν νά ᾿σαν δίδυμα, φυτρώνουνε ἀντάμα

τ᾿ ἀγκάθι καί τό λούλουδο, τό γέλιο καί τό κλάμα;

Γιατί στήν πιό ἑλκυστική τοῦ δάσους πρασινάδα

Σκορπιοί φωλιάζουν κι ὄχεντρες καί κρύα φαρμακάδα;

Γιατί, προτοῦ τό τρυφερό μπουμπούκι ξεπροβάλει

καί ξεδιπλώσει μπρός στό φῶς τ᾿ ἀμύριστά του κάλλη,

μαῦρο σκουλῆκι ἔρχεται, μιά μαχαιριά τοῦ δίνει

κι ἕνα κουρέλι ἄψυχο στήν κούνια του τ᾿ ἀφήνει;

Γιατί ἀλέτρι καί σπορά καί δουλευτάδες θέλει

τό στάχυ, ὥσπου νά γενῆ ψωμάκι καί καρβέλι

καί κάθε τι ὠφέλιμο κι εὐγενικό καί θεῖο

πληρώνεται μέ δάκρυα καί αἵματα στό βίο,

ἐνῶ ὁ παρασιτισμός αὐτόματα θεριεύει

κι ἡ προστυχιά ὅλη τή γῆ νά καταπιῆ γυρεύει;

Τέλος, γιατί εἰς τοῦ παντός τήν τόση ἁρμονία

νά χώνεται ἡ σύγχυσι κι ἡ ἀκαταστασία;

Ἀπήντησε ὁ ἀσκητής μέ τή βαρειά φωνή του

πρός οὐρανούς ὑψώνοντας τό χέρι τό δεξί του:

Ὀπίσω ἀπό τά χρυσᾶ ἐκεῖ ἐπάνω νέφη

κεντᾶ ὁ Μεγαλόχαρος ἀτίμητο γκεργκέφι(=κέντημα).

Κι ἐφόσον εἰς τά χαμηλά ἐμεῖς περιπατοῦμεν

τήν ὄψι τήν ξανάστροφη, παιδί μου, θεωροῦμε.

Καί εἶναι ἄρα φυσικό λάθη ὁ νοῦς νά βλέπη

ἐκεῖ πού νά εὐχαριστῆ καί νά δοξάζη πρέπει.

Περίμενε σάν Χριστιανός νά ἔλθη ἡ ἡμέρα

πού ἡ ψυχή σου φτερωτή θά σχίση τόν αἰθέρα

καί τοῦ Θεοῦ τό κέντημα ἀπ᾿ τήν καλή κοιτάξης

καί τότε… ὅλα σύστημα θά σοῦ φανοῦν καί τάξις!

* Ὡραιότατο ποίημα Κωνσταντίνου Καλλινίκου, ἐκ τῆς συλλογῆς «Δάφναι καί Μυρσίναι»· βλ. εἰς τό βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ», σελ. 211-213.