ΕΥΧΗ Εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

Ε Υ Χ Η

Εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

Ἥν, ὡς λέγουσι τινές, ηὔχετο ὁ μέγας τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὡς ἐν τῷ βίῳ τούτῳ ὁρᾶται.*

   Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε, ἡ τὸν Θεὸν Λόγον κατὰ σάρκα γεννήσασα, οἶδα μὲν οἶδα, ὅτι οὐκ ἔστιν εὐπρεπές, οὐδὲ ἄξιον ἐμὲ τὸν οὕτω πανάσωτον, εἰκόνα καθορᾶν σου τῆς ἁγνῆς, σοῦ τῆς ἀειπαρθένου, σοῦ τῆς σῶμα καὶ ψυχὴν ἐχούσης καθαρὰ καὶ ἀμόλυντα, ὀφθαλμοῖς μεμολυσμένοις ὁρᾶν, καὶ χείλεσιν ἀκαθάρτοις καὶ βεβήλοις περιπτύσσεσθαι ἢ παρακαλεῖν. Δίκαιον γάρ ἐστιν ἐμὲ τὸν ἄσωτον, μισεῖσθαι καὶ στυγεῖσθαι ὑπὸ τῆς σῆς καθαρότητος. Πλὴν ἐπειδή περ γέγονεν ὁ Θεός, ὃν ἐγέννησας, ἄνθρωπος, ὅπως καλέσῃ τοὺς ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν, θαρρῶν κἀγὼ προσέρχομαί σοι μετὰ δακρύων δεόμενος.

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Φίλιππος

  

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Φίλιππος

Ἑορτάζει τὴν ιδ΄ (14η) Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἀρθεὶς Φίλιππος ἐκ ποδῶν ἐπὶ ξύλου,

Τὰ τῶν ποδῶν σοι νίπτρα, Σῶτερ, ἐκτίει.

Ἤρθης κἀκκεφαλῆς δεκάτῃ, Φίλιππε, τετάρτῃ.

   Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Φίλιππος καταγόταν ἀπὸ τὴν Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, συμπολίτης τῶν ἁγίων ἀποστόλων Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. Ἦταν πολὺς κατὰ τὴν σύνεση, ἐντρυφοῦσε στὰ ἱερὰ βιβλία τῶν προφητῶν, κ’ εἶχε σ’ ὅλη του τὴν ζωὴ τὸ γνώρισμα τῆς παρθενίας καὶ σωματικῆς καθαρότητας.

ΕΥΧΗ Εἰς τὸ ἅγιον Πνεῦμα.

Ε Υ Χ Η

Εἰς τὸ ἅγιον Πνεῦμα.

   Ἐλθὲ τὸ πάνσεπτον, τὸ παντουργόν, τὸ παντοκρατὲς Πνεῦμα, τὸ παντεπίσκοπον, τὸ ὑπέρσοφον, τὸ ὑπερδύναμον, τὸ παντοδύναμον, τὸ ἀναλλοίωτον, τὸ ἄτρεπτον, τὸ ἀπερίγραπτον, τὸ ἀκατανόητον, τὸ ἀνεξιχνίαστον, τὸ ἀπειροδύναμον, τὸ ἀπειρόδωρον, τὸ ἀπειράγαθον, τὸ πληρωτικὸν παντὸς κόσμου κατὰ τὴν οὐσίαν, ἀχώρητον δὲ τῷ παντὶ κατὰ τὴν δύναμιν· ἡ αὐτοζωὴ καὶ πηγὴ τῆς ζωῆς· ἡ αὐτοσοφία καὶ πηγὴ τῆς σοφίας· ἡ αὐτοδύναμις καὶ πηγὴ τῆς δυνάμεως· ὁ πανάγαθος καὶ πανοικτίρμων Θεός. Ἐλθὲ πάντων τῶν μελλόντων σωθῆναι ἡ ἀληθινὴ σοφία. Ἐλθὲ ὁ μόνος πρὸς μόνον, ὅτι μόνος εἰμὶ ὡς ὁρᾷς. Ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἐμοί, καὶ καθάρισόν με ἀπὸ πάσης προσβολῆς καὶ ἐπιβουλῆς τοῦ ἀντικειμένου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Η΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ι΄ 25-37)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νομικός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;

   ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις;

   ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν.

   εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ.

   ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον;

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ (τοῦ Ἱεράρχου)

(Ἑβρ. ζ΄ 26 – η΄ 2)

   «Ἀδελφοί, τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος,

   ὃς οὐκ ἔχει καθ᾽ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας.

   ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.

   Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς,

   τῶν Ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.»

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων

  

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων

Ἑορτάζει τὴν ιβ΄ (12η) Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἰωάννης πένησι δοὺς καὶ σκορπίσας,

Ὢ ποῖα Χριστῷ νῦν παρεστὼς λαμβάνει!

Ὤχετο ἀκτεάνων δυσκαιδεκάτῃ ἐλεητής.

   Ὁ θεῖος πατὴρ Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ ἦταν γυιὸς τοῦ ἄρχοντα Ἐπιφανίου, στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Ἡρακλείου τὸ χιε΄ (615). Ὅταν ἦλθε σὲ κατάλληλη ἡλικία, νυμφεύθηκε κι ἔγινε πατέρας. Ἀφοῦ, ὅμως, ἡ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά του πέθαναν, ἔστρεψε ὁ ἅγιος ὅλη τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐπιθυμία τῆς ψυχῆς του πρὸς ἀρέσκεια τοῦ Θεοῦ καὶ σὲ προκοπὴ ἀρετῆς· κ’ ἔτσι, γιὰ τὴν λαμπρότητα τῆς ἐνάρετης ζωῆς του ἔγινε ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας.

Ἡ δύναμη τοῦ καθενὸς πολλαπλασιάζεται στὸ ἄπειρο…

Ἡ δύναμη τοῦ καθενὸς πολλαπλασιάζεται στὸ ἄπειρο…

Ὁσίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

   Νὰ ζοῦμε τὸν Χριστὸ μόνοι καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό μας, σὲ διάσταση ἀπὸ τοὺς ἄλλους, σημαίνει νὰ ζοῦμε τὴν ἀνεπάρκεια τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος γιὰ τὴν χριστιανικὴ ζωή.

Γιατί ζῶ καὶ θὰ ζῶ παντοτεινά

Γιατί ζῶ καὶ θὰ ζῶ παντοτεινά

   Ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ ζήτησε νὰ σκαλιστοῦν στὸν τάφο του αὐτὰ τ’ ἀξιόλογα λόγια:

 

   «Ὅταν πεθάνω, ἐλάτε σὲ μένα στὸν τάφο μου, καὶ ὅσο συχνότερα τόσο καλύτερα.

   Ὅ,τι εἶναι μέσα στὴν ψυχή σας, ὅ,τι τυχὸν σᾶς συμβεῖ, ἐλάτε σὲ μένα, ὅπως ὅταν ἦμουν ζωντανός, καὶ γονατίζοντας στὸ ἔδαφος, ρῖξτε ὅλη σας τὴν πίκρα πάνω στὸν τάφο μου.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

   Ὑπάρχουν καὶ στὴν ἐποχή μας ἅγιοι; Πόσες φορὲς δὲν ἀκούγεται σὰν ἐρώτηση, σὰν ἀμφισβήτηση καὶ δυσπιστία αὐτὴ ἡ φράση! Καὶ ὅμως νὰ ποῦ ὑπάρχει ἡ ἁπάντηση ὄχι μόνο μὲ λόγια, ἀλλὰ καὶ μὲ ἔργα καὶ μὲ ἀτράνταχτες ἀποδείξεις.

   Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς νεώτερους, τοὺς σύγχρονους, τοὺς ἁγίους τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ποὺ πολλοὶ τὸν γνώρισαν καὶ εἶχαν τὴν εὐτυχία νὰ ἀκούσουν τὰ λόγια του, νὰ φιλήσουν τὸ χέρι του, νὰ δοῦν τὰ θαύματα του. Γιατὶ ἡ ἁγιότητα δὲν ἔχει ὁρισμένες ἐποχές. Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς εἶναι «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» καὶ ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἀπορρέει ἡ ἁγιότητα, σὲ κάθε ἐποχὴ μποροῦν νὰ ἀναφανοῦν ἅγιοι, κατὰ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου «ἅγιοι γίνεσθε», νὰ ἀναγνωρισθοῦν ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἅγιοι, ἀλλὰ νὰ ἔχουν καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἐπιβεβαίωση τῆς ἁγιότητάς τους μὲ τὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἔκαμαν καὶ κάμουν, γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώνεται ὅτι «τοὺς ἁγίους τοὺς ἐν τῇ γῇ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος».

Οἱ ἅγιοι Ἀρχάγγελοι

  

Οἱ ἅγιοι Ἀρχάγγελοι

Ἑορτάζουν τὴν η΄ (8η) Νοεμβρίου.

   Ὅπου κι ἂν στρέψεις τὸ βλέμμα σου, ὅτι κι ἂν δεῖς στὸν ὄμορφο κόσμο, πρέπει νὰ ξέρεις ὅτι γιὰ σένα ἔγινε. Δὲν εἶναι ἐγωϊσμὸς νὰ τὸ πιστέψεις. Δὲν εἶναι ἐγωϊσμὸς νὰ πεῖς πὼς εἶσαι παιδὶ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ δεχθεῖς, πὼς ὅλα ὁ Θεὸς τὰ δημιούργησε γιὰ σένα. Τὰ ὁλοπράσινα βουνὰ καὶ τὰ ὁλόδροσα λαγκάδια. Τὰ ἀπέραντα πέλαγα καὶ οἱ ὄμορφες ἀκρογιαλιές, οἱ πλούσιες πεδιάδες μὲ τοὺς πολύτιμους καρπούς. Τ’ ἀμέτρητα πτηνὰ καὶ ζῶα. Τοῦ οὐρανοῦ τ’ ἀστέρια τὰ ὁλόφωτα καὶ τ’ ἄπειρα λουλούδια, ὅλα γιὰ σένα τὸ ἀγαπημένο πλάσμα τοῦ Θεοῦ δημιουργήθηκαν. Καὶ σὰν τὸ παιδὶ ποὺ δὲν ἀφήνει ὁ πατέρας του μόνο κι ἀπροστάτευτο σ’ ἕνα μεγάλο κῆπο, ἔτσι κι ὁ οὐράνιος πατέρας μας δὲν μᾶς ἄφησε μόνους κι ἀπροστάτευτους στὸν παράδεισο τῆς γῆς. Μᾶς ἔδωκε προστάτες τοὺς Ἀγγέλους. Ἀόρατα πνεύματα χωρὶς ὑλικὲς ἀνάγκες, χωρὶς νὰ πιάνουν τόπο, χωρὶς νὰ γερνοῦν καὶ νὰ πεθαίνουν. Ἄϋλα πνεύματα, ποὺ μποροῦν νὰ ἔρθουν ὅπου πᾶμε, νὰ χωρέσουν σ’ ὅσο στενὸ τόπο κι ἂν βρισκόμαστε. Νὰ εἶναι κοντά μας, παντοῦ καὶ πάντοτε. Ἂν κοντὰ σ’ ὅλα τὰ ὁρατὰ δημιουργήματα προσθέσεις καὶ τὰ ἀόρατα, ἂν κοντὰ στὰ ὑλικὰ βάλεις καὶ τὰ ἄλλα, ἂν σκεφθεῖς πὼς συντάγματα καὶ ἑκατομμύρια Ἀγγέλων ἔδωκε ὁ Θεὸς γιὰ χάρη σου, τότε περισσότερη, ἄμετρη, ἀφάνταστη θὰ νοιώσεις εὐγνωμοσύνη στὸν Κύριο καὶ Δημιουργὸ καὶ Θεό σου.

Εἶπε Γέρων…

 

Εἶπε Γέρων…

   Ὅταν σὲ τιμοῦν οἱ ἄνθρωποι, τότε νὰ ταπεινώνεσαι περισσότερο καὶ νὰ λὲς στὸν λογισμό σου: «ἂν ἤξεραν ποιός εἶμαι στ᾿ ἀλήθεια, δὲν θὰ μοῦ ἔδειχναν καμμιὰ ὑπόληψη»· ἔτσι, δὲν θὰ ζημιωθεῖ ἡ ψυχή σου, ἔλεγε σοφὸς Πατήρ.

   Θησαυρὸ ἀνεκτίμητο τοῦ Μοναχοῦ ὀνομάζει τὴν ὑπακοὴ καὶ ὁ ἀββᾶς Ὑπερέχιος: «Ὅποιος τὴν ἀποκτήσει, ἂς εἶναι βέβαιος πὼς θ᾿ ἀκούγεται πάντοτε ἡ προσευχή του καὶ θὰ παρουσιαστεῖ μὲ θάρρος στὸ βῆμα Ἐκείνου ποὺ ἔγινε μέχρι θανάτου ὑπήκοος».

«Νά πιστεύης πάντοτε πῶς τίποτε σωστό δέν ἔκανες…»

«Νά πιστεύης πάντοτε πῶς τίποτε σωστό δέν ἔκανες…»*

   «Μή ἀποκαλύπτεις στόν ἑαυτό σου τίς πράξεις τῆς ἀρετῆς γιατί θά ζημιωθῆς, ἀλλά νά πιστεύης πάντοτε πῶς τίποτε σωστό δέν ἔκανες (Α΄ Κορ. η΄ 2). “Δέν γνωρίζω ἔλεγε κάποιος ἅγιος, ποῦ δέν ἐκτείνεται ποσῶς ἡ ἀλαζονεία μου καί ποῦ δέν ἀνέρχεται ἤ δέν κατέρχεται. Αὐτή μολύνει τίς πράξεις μας. Ἄν ἀποδώσω κάποια ἐπιτυχία στίς πράξεις μου, ἀμέσως ὁ πονηρός καί δόλιος θά μοῦ κάνη φιλοφρονήσεις καί θά ζητήση νά μοῦ πάρη τόν καρπό”.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄ 41-56)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ ᾧ ὄνομα ᾽Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,

   ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.

   καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾽ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,

   προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑ΄

(Γαλ. β΄ 16 – 20)

   «Ἀδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ.

   εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο.

   εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι.

   ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω.

   Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.»

Οἱ ἅγιοι Μάρτυρες Γαλακτίων καὶ Ἐπιστήμη

  

Οἱ ἅγιοι Μάρτυρες Γαλακτίων καὶ Ἐπιστήμη

Ἑορτάζουν τὴν ε΄ (5η) Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἀσυνδυάστους συζύγους κτείνει ξίφος,

Τὴν ψυχικὴν σύζευξιν ἠγαπηκότας.

Τμήθη Ἐπιστήμη Γαλακτίων τ’ ἐνὶ πέμπτῃ.

   Τοῦτοι οἱ ἅγιοι ὑπῆρχαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλιᾶ Δεκίου καὶ τοῦ ἡγεμόνα Σεκούνδου τὸ σν΄ 250 μ.Χ. Ὁ Γαλακτίων ἦταν γυιὸς τοῦ Κλειτοφῶντος καὶ τῆς Λευκίππης, οἱ ὁποῖοι ἦσαν μὲν καὶ οἱ δύο εἰδωλολάτρες, ἔπειτα δὲ διδάχθηκαν τὴν εὐσέβεια ἀπὸ ἕνα μοναχὸ ὀνομαζόμενο Ὀνούφριο καὶ δέχθηκαν τὸ ἅγιο Βάπτισμα. Ἡ Ἐπιστήμη, κι αὐτὴ παρομοίως εἶχε γονεῖς εἰδωλολάτρες· ἀλλ’ ἐπειδὴ δόθηκε διὰ γάμου στὸν Γαλακτίωνα, γιὰ τοῦτο καὶ βαπτίσθηκε διὰ μέσου αὐτοῦ.

Ὁ ὅσιος Ἰωαννίκιος ὁ Μέγας

  

Ὁ ὅσιος Ἰωαννίκιος ὁ Μέγας

Ἑορτάζει τὴν δ΄ (4η) Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Τὸν Ἰωαννίκιον ἐκ γῆς λαμβάνει,

Ὁ τῷ λόγῳ γῆν τοῦ Θεοῦ πήξας Λόγος.

Σῆμά σοι ἔν γε τετάρτῃ, Ἰωαννίκιε, χεῦσαν.

   Τοῦτος ὁ μακάριος Ἰωαννίκιος γεννήθηκε κατὰ τὸν εἰκοστὸ τέταρτο χρόνο τῆς τυραννίδας τοῦ θηριωνύμου καὶ εἰκονομάχου Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου τὸ ψμ΄ 740 μ.Χ., ἀπὸ πατέρα ποὺ τὸν ἔλεγαν Μυριτρίκη καὶ μητέρα ποὺ λεγόταν Ἀναστασώ, καὶ πατρίδα εἶχε τὴν Βιθυνία. Ὅταν ἔφθασε στὴν ἀνδρικὴ ἡλικία πῆγε στὸν πόλεμο κατὰ τῶν Βουλγάρων μαζὶ μὲ τὸν βασιλιᾶ. Ἐκεῖ, ἔκανε μεγάλες ἀνδραγαθίες καὶ νίκες· κατέκοψε πολλοὺς ἀπ᾿ τοὺς ἐχθρούς, καὶ λύτρωσε (γλύτωσε) πολλοὺς ἀπ᾿ τοὺς Γραικούς.

«Γιατί, Γέροντα, ἔκλαιγες…»

«Γιατί, Γέροντα, ἔκλαιγες…»

Ἀπὸ τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου Γεωργίου (Καρσλίδη)*

   Κάποιος ἀπό τή Σίψα εἶχε ἀρρωστήσει καί ἦταν στό κρεββάτι τρία χρόνια. Ὁ Γέροντας πήγαινε καί τόν ἔβρισκε πάντα. Μιά μέρα ἡ γυναίκα τοῦ ἀρρώστου εἶπε στόν Γέροντα νά κάνουν εὐχέλαιο, γιατί πολύ τυραννιόταν καί ὅ,τι πεῖ ὁ Θεός. Τήν ἄλλη μέρα πῆγε ὁ Γέροντας μέ τόν ψάλτη του γιά νά κάνουν τό εὐχέλαιο. Ὁ ἄρρωστος εἶχε καί ἄλλα παιδιά. Ἀλλά ἐκείνη τήν ὥρα βρέθηκε μιά κόρη του 18 χρονῶν καί τούς περιποιήθηκε. Ὅση ὥρα κράτησε τό εὐχέλαιο ὁ Γέροντας ἔψελνε καί ἔκλαιγε. Μετά, ἀφοῦ κεράστηκαν καί ἔφυγαν, τόν ρώτησε ὁ ψάλτης του:

Αὐτὰ εἶναι φανερὴ ἀπάτη τοῦ πονηροῦ…

Αὐτὰ εἶναι φανερὴ ἀπάτη τοῦ πονηροῦ…

Ἅγιος Διάδοχος ὁ Φωτικῆς

   Ὅταν ἀκούει κανεὶς γιὰ αἴσθηση τοῦ νοῦ, νὰ μὴ νομίζει ὅτι θὰ τοῦ φανερωθεῖ μὲ ὁρατὸ τρόπο ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ. Λέμε βέβαια, ὅτι ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι καθαρὴ αἰσθάνεται τὴν θεία παρηγοριὰ καὶ τὴν γεύεται κατὰ τρόπο ἀνέκφραστο· δὲν φαίνεται ὅμως σ’ αὐτὴν κανένα ἀπὸ τὰ ἀόρατα, ἐπειδή, ὅπως λέει ὁ μακάριος Παῦλος, στὴν παροῦσα ζωὴ προχωροῦμε μὲ τὴν πίστη, ὄχι μὲ τὴν ὄραση¹.

Οἱ ἅγιοι καὶ θαυματουργοὶ Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός

 

Οἱ ἅγιοι καὶ θαυματουργοὶ Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός

Ἑορτάζουν τὴν α΄ (1η) Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Εἰ καὶ παρῆκαν γῆν Ἀνάργυροι δύο,

Πληροῦσιν, ὡς πρίν, καὶ πάλιν γῆν θαυμάτων.

Πρώτῃ Ἀκέστορε φῶτε Νοεμβρίου ἔκπτατον ἐκ γῆς.

   Οἱ ἅγιοι τοῦτοι εἶχαν τὴν καταγωγὴ ἀπ’ τὴν γῆ τῆς Ἀσίας, καὶ ἦσαν γυιοὶ γονέων φιλάρετων κ’ εὐσεβῶν· ἡ μητέρα τους ποὺ ὀνομαζόταν Θεοδότη, ἀφοῦ ἔμεινε χήρα ἀπὸ ἄνδρα ζοῦσε πλέον ἐνάρετη πολιτεία· κι ἔτσι μὲ τὸ παράδειγμά της δίδαξε καὶ τοὺς γυιούς της κάθε εἶδος τέλειας ἀρετῆς.

   Τοῦτοι λοιπόν, ἀφοῦ ἔμαθαν καὶ κάθε ἄλλη ἐπιστήμη, ἄφησαν ὅμως τὶς ἄλλες κι ἀγάπησαν τὴν ἰατρικὴ καὶ μ’ αὐτὴ γιάτρευαν κάθε εἴδους ἀσθένεια. Κι ὄχι μόνον ἀνθρώπους θεράπευαν, ἀλλὰ καὶ τ’ ἄλογα κτήνη. Ἀνάργυροι ὀνομάσθηκαν, διότι δὲν πήρανε ποτὲ ἀπὸ κάποιον ἀσθενῆ ἀργύριο γιὰ μισθὸ καὶ πληρωμὴ τῆς γιατρειᾶς τους. Ἔτσι λοιπὸν ἀφοῦ καλῶς διάνυσαν τὴν ζωή τους, ἐν εἰρήνῃ ἐτελειώθηκαν. Τὰ τίμια λείψανά τους ἐνταφιάσθηκαν σ’ ἕνα τόπο ὀνομαζόμενο Φερεμάν.

Ταῖς Αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 2ος, σελ. 9, 10. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).