Δὲν ἀρκεῖ μόνον ἡ πίστη

Δὲν ἀρκεῖ μόνον ἡ πίστη

 

Ὁσίου Γεωργίου (Καρσλίδη)

 

   Ἂν κάνεις προσευχὴ χωρὶς ἐλεημοσύνη, τότε νεκρὴ εἶναι καὶ ἡ προσευχή σου.

   Κάντε ἐλεημοσύνες γιὰ νὰ δώσετε ἀπολογία στὸν Θεό.

Νὰ τοὺς ἀποστρέφεσαι σὰν θανατηφόρα φίδια…

Νὰ τοὺς ἀποστρέφεσαι σὰν θανατηφόρα φίδια…

 

Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ*

 

   Μὴ νομίζεις ὅτι σὲ ἀγαποῦν ἐκεῖνοι ποὺ σοῦ μεταφέρουν λόγια τὰ ὁποῖα σοῦ προξενοῦν λύπη καὶ μῖσος ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ, ἀκόμα καὶ ἂν σοῦ φαίνονται ὅτι λένε ἀλήθεια.

Μὴ λές, «ἔχω καιρό»…

Μὴ λές, «ἔχω καιρό»…

 

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου*

 

   Ὅποιος εἶναι γέρος, νὰ σκέπτεται, ὅτι ὕστερα ἀπὸ λίγο ἀπέρχεται τοῦ κόσμου.

   Ἔχει δυνατότητα μέσα σὲ λίγο χρόνο ν᾿ ἀπαλείψει τ᾿ ἁμαρτήματά του.

   Ὅποιος πάλι εἶναι νέος, νὰ σκέπτεται τὸ ἄδηλο τῆς ἡμέρας τοῦ θανάτου.

Ἡ ἀκαταμάχητη δύναμη

Ἡ ἀκαταμάχητη δύναμη

 

   Ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης Ἀργολίδος Χρυσόστομος Δεληγιαννόπουλος († 1985) ὑπηρέτησε ὡς στρατιωτικὸς ἱερέας στὴν Ἀλβανία, κατὰ τὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο τοῦ ’40. Οἱ μαρτυρίες ποὺ ἀκολουθοῦν εἶναι ἀπὸ τὸ προσωπικό του ἡμερολόγιο καὶ ἀπὸ προφορικὲς διηγήσεις του. Ἀποδεικνύουν, πὼς ἡ θεία Κοινωνία ἦταν μεγάλη δύναμη, ποὺ θωράκιζε τοὺς Ἕλληνες ἀγωνιστὲς στὸ μέτωπο.

   …9 Μαρτίου 1940. Ἡμέρα Κυριακή. Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ μνήμη τῶν Ἁγίων Σαράντα. Στὸ μέτωπο τῆς Ἀλβανίας εἶναι παρὼν ὁ ἴδιος ὁ Μουσολίνι καὶ κατευθύνει προσωπικὰ τὴν περίφημη ἑαρινὴ ἐπίθεση. Νιώθω μία ψυχικὴ ἀγαλλίαση, συνδυασμένη μὲ ἔντονη νευρικότητα. Ἐνῶ δηλαδὴ νωρὶς τὸ πρωῒ ἑτοιμαζόμασταν γιὰ νὰ τελέσουμε στὸ σπίτι ποὺ μέναμε τὴ θεία λειτουργία, ξαφνικὰ ἄρχισε καταιγισμὸς πυρὸς ἀπὸ ὄλμους τοῦ ἀντίπαλου πυροβολικοῦ.

Ἡ Θεία Σκέπη

Ἡ Θεία Σκέπη

 

   Τὴν γιορτὴ τῆς Θείας Σκέπης σὰν ἀνάμνηση θαύματος τῆς Παναγίας, ποὺ θὰ διηγηθοῦμε παρακάτω, τὴν γιόρταζε ἀνέκαθεν ἡ Ἐκκλησία τὴν 1η Ὀκτωβρίου. Τώρα τὴν γιορτάζει ἐπισημότερα τὴν 28η Ὀκτωβρίου. Γιατὶ καὶ τότε καὶ τώρα στὴν βοήθεια τῆς Παναγίας ὀφείλουμε τὴν σωτηρία τῆς Πατρίδας μας.

- Δῶσε του νερό…

- Δῶσε του νερό…

 

   Ἕνας ἀπὸ τοὺς ὁπλαρχηγοὺς τοῦ Εἰκοσιένα, ἀπ’ τοὺς πιὸ πιστοὺς στὸν Θεό, ποὺ εἶχε κτῆμα του τὴν ἀγάπη, περνοῦσε κάποια νύχτα μὲ τ’ ἄλογό του ἀπὸ τὸ πεδίο τῆς μάχης.

   Σὲ μιὰ στιγμὴ ἀκούει βογγητά. Ἕνας τοῦρκος, βαρειὰ πληγωμένος, ζητοῦσε λίγο νερὸ νὰ σβήσει τὴν δίψα του.

   Ὁ καπετάνιος βγάζει τὸ παγούρι ἀπὸ τὴν μέση του καὶ λέει στὸν βοηθό του ποὺ τὸν συνόδευε:

Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι διαφορετικά

Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι διαφορετικά

 

Ὁσίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

 

   Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἄπειρος Θεός. Δὲν σταυρώθηκε μόνο γιὰ τοὺς πιστούς, ἀλλὰ γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ ὡς τὸν τελευταῖο ποὺ θὰ γεννηθεῖ ἀπὸ γυναῖκα.

Ὁ ἔσω ἄνθρωπος

ΑΣΤΡΙΚΟ ΝΕΦΕΛΩΜΑ

Ὁ ἔσω ἄνθρωπος

 

«Τὰ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος»

 

Ἀπὸ μικρὸς ποὺ ἤμουνα μ᾿ ἄρεσε νὰ διαβάζω

κι᾿ ἀπ᾿ τὴ μελέτη ἤθελα ποτὲ νὰ μὴ σχολάζω.

Μὰ ὅσο ᾿πέρναγ᾿ ὁ καιρὸς καὶ κύλαγαν οἱ χρόνοι

ἔβλεπα, τί παράξενο! πὼς ἡ ψυχή μου μόνη

τοὺς λογισμοὺς δὲν ᾿μπόραγε καλὰ νὰ κυβερνήσῃ

κι᾿ ἀπὸ κρημνοὺς καὶ βάραθρα μακρυὰ νὰ τοὺς κρατήσῃ.

Καὶ ἔβλεπα πὼς ἤτανε ἀνάγκη ταὐτοχρόνως

δύο δουλειὲς νὰ γίνωνται, μὲ μόχθον δὲ κι᾿ ἐμπόνως.

Τὸ δοχεῖο μὲ τὸ λάδι

Τὸ δοχεῖο μὲ τὸ λάδι

 

   Ἦταν κάποτε ἕνας βασιλιᾶς τῆς Ἀνατολῆς, πρὸς τὸν ὁποῖον παρουσιάσθηκε κάποιος ἀπὸ τοὺς ὑπηκόους του καὶ τὸν ρώτησε, πῶς θὰ κατορθώσει νὰ ἀποφύγει τοὺς πειρασμοὺς τῆς ζωῆς.

   Τὴν ἄλλη μέρα ὁ βασιλιᾶς κάλεσε τὸν ἄνθρωπο αὐτόν. Σ’ ἕνα τραπέζι ἦταν ἕνα δοχεῖο γεμάτο λάδι ὣς τὰ χείλη.

   - Θὰ πάρεις, τοῦ λέγει ὁ βασιλιᾶς, αὐτὸ τὸ δοχεῖο. Θὰ γυρίσεις στὴν πόλη. Πρόσεξε· δὲν θὰ χυθεῖ οὔτε μιὰ σταγόνα. Θὰ σὲ παρακολουθοῦν δυὸ στρατιῶτες μὲ τὰ ξίφη τους. Ἄμα χυθεῖ καὶ τὸ ἐλάχιστο, θὰ ἀποκεφαλισθεῖς. Τώρα πηγαίνετε…

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος

Ἑορτάζει τὴν κγ΄ (23η) Ὀκτωβρίου.

 

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

 

Κληθεὶς ἀδελφὸς τοῦ κατακρίτου ξύλῳ,

Θνήσκεις δι’ αὐτόν, παμμάκαρ, κρουσθεὶς ξύλῳ.

Ἐσθλὸν Ἀδελφόθεον τριτάτῃ ξύλῳ εἰκάδι πλῆξαν.

 

   Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος ἔγινε πρῶτος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, χειροτονηθεὶς ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριό μας, καὶ πρῶτος αὐτὸς συνέγραψε τὴν θεία λειτουργία, ἀφοῦ διδάχθηκε τὰ περὶ αὐτῆς ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Δεσπότη Χριστό· τὴν ὁποία ὕστερα συντομώτερη ἔκαμε ὁ μέγας Βασίλειος, καὶ τὴν λειτουργία τοῦ μεγάλου Βασιλείου πάλι συντομώτερη ἔκαμε ὁ θεῖος Χρυσόστομος διὰ τὴν ἀσθένεια(ἀδυναμία) τῶν ἀκουόντων.

Ὦ ἀγάπη ὁποὺ φλέγει καὶ δὲν κατακαίει!

Ὦ ἀγάπη ὁποὺ φλέγει καὶ δὲν κατακαίει!

 

Ὅσιος Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστής  

 

   … Καὶ ὅλαι μὲν αἱ ἀρεταὶ καὶ τὰ θεῖα χαρίσματα ἔχουσιν αἴσθησιν καὶ ἐνέργειαν· ἡ δὲ θεία ἀγάπη, ὁπόταν φθάση κανεὶς νὰ ἀγαπήση τὸν ἀγαπῶντα, ὑπερβαίνει τὴν αἴσθησιν· καὶ πλέον ἐνεργεῖ ἡ θεία ἀγάπη. Καὶ βασιλεύει ἡ θεωρία.

   Τότε φωνάζει ὁ ἐνεργούμενος ἀπὸ θείαν ἀγάπην·

- Ἡ ἁγιότητα ἀξίζει νὰ ὑπηρετεῖται…

Φλάβιος Μαυρίκιος Τιβέριος Αὔγουστος

- Ἡ ἁγιότητα ἀξίζει νὰ ὑπηρετεῖται…

 

   Ὁ αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου Μαυρίκιος¹ εἶχε στὴν αὐλή του, ὡς σύμβουλο καὶ πνευματικὸ πατέρα, ἕναν γέροντα μοναχὸ μεγάλης ἁγιότητας.

   Μιὰ μέρα λοιπόν, καθὼς ὁ Ἅγιος βαδίζοντας ἀργὰ περνοῦσε μπροστὰ ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα, τοῦ ἔπεσε κατὰ γῆς μιὰ περγαμηνὴ ποὺ κρατοῦσε. Τότε ὁ Μαυρίκιος ἔσπευσε νὰ τὴν σηκώσει καὶ νὰ τοῦ τὴν δώσει.

Τί εὐλογία Θεοῦ ἐκεῖ!

Τί εὐλογία Θεοῦ ἐκεῖ!

 

Ὁσίου Γέροντος Φιλοθέου (Ζερβάκου)

 

   Μακάριον τὸ ἔθνος, εἰς τὸ ὁποῖον βασιλεύει ἡ ἀγάπη.

   Μακαρία ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Πολιτεία, εἰς τὰς ὁποίας κατοικεῖ ἡ κατὰ Θεὸν ἀγάπη, ἡ εἰρήνη, καὶ ἡ συμφωνία ἐν μέσῳ τῶν προϊσταμένων, ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων.

Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ! (ΒΙΝΤΕΟ)

Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ! (ΒΙΝΤΕΟ)

 

   «Ἐλεημοσύνη ἐκ θανάτου ρύεται, καὶ αὐτὴ ἀποκαθαριεῖ πᾶσαν ἁμαρτίαν· οἱ ποιοῦντες ἐλεημοσύνας καὶ δικαιοσύνας πλησθήσονται ζωῆς.»

   Ἡ ἐλεημοσύνη γλυτώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν θάνατο. Αὐτή καθαρίζει τόν ἄνθρωπο ἀπό κάθε ἁμαρτία. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κάνουν ἐλεημοσύνες καί ζοῦν μέ δικαιοσύνη θά ἀπολαύσουν τήν ἀληθινή ζωή.

(Τωβίτ ιβ΄ 9)

 

 Παρακολουθῆστε μία χαριτωμένη ταινιούλα μὲ μιὰ καληηηὴ χριστιανηηηὴ κυρία καὶ ἕνα πνευματικῶς ὑπέροχο μικρὸ παιδί!...

 Ὅταν ὁ Χριστὸς μᾶς ἐπισκέπτεται, ἐμεῖς, δυστυχῶς, …ἀπουσιάζουμε στὸν κόσμο μας…

Τὸ Ταξίδι!…

Τὸ Ταξίδι!…

 

   Ἕνας βασιλιᾶς εἶχε, ὅπως συνηθιζόταν παλαιότερα, ἕναν γελωτοποιό. Μιὰ μέρα, δίνοντάς του ἕνα μπαστούνι, τοῦ εἶπε:

   - Αὐτὸ θὰ τὸ κρατᾶς πάντοτε μαζί σου, ἕως ὅτου νὰ βρεῖς κάποιον πιὸ κουτὸ ἀπὸ σένα, σ’ αὐτὸν θὰ τὸ δώσεις. Εἶναι τὸ σκῆπτρο τῆς βλακείας!

   Πέρασε πολὺς καιρὸς ἀπὸ τότε καὶ ὁ γελωτοποιὸς κρατοῦσε πάντοτε τὸ μπαστούνι, χωρὶς νὰ μπορεῖ ν’ ἀποδείξει κάποιον πιὸ κουτὸ ἀπὸ τὸν ἑαυτό του.

   Κάποτε ὁ βασιλιᾶς ἀρρώστησε βαρειά. Μαζὶ μὲ ἄλλους ἀπ’ τὸ παλάτι ἦλθε νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ καὶ ὁ γελωτοποιός. Ὅταν τὸν ρώτησε γιὰ τὴν ὑγεία του, ὁ βασιλιᾶς ἀπάντησε:

Στὸ σπῆτι τὸ καντῆλι

Στὸ σπῆτι τὸ καντῆλι

 

Στὸ πατρικὸ τὸ σπῆτι σου ν᾿ ἀνάβῃς τὸ καντῆλι

μὲ τὴ χαρούμενη αὐγὴ στὸ πένθιμο τὸ δεῖλι.

Στὸ Εἰκονοστάσι τὸ παληὸ ἀπ᾿ τὴν ροὴ τῶν χρόνων

ποὔχει ἀκούσει προσευχὲς γονέων καὶ προγόνων.

Κι᾿ ἀκόμη κάθε Σάββατο καὶ Κυριακὴ καὶ σχόλη

κερὶ ν᾿ ἀνάβῃς μπρὸς ἐκεῖ μὲ τὴν καρδιά σου ὅλη.

Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς

Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς

Ἑορτάζει τὴν ιη΄ (18η) Ὀκτωβρίου.

 

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

 

Εἰς Ἐμμαοὺς βλέπειν σε κἂν πρὶν εἰργόμην,

(Λουκᾶς λέγει), τρανῶς σε νῦν, Χριστέ, βλέπω.

Ὀγδοάτη δεκάτῃ πέρατος βίου ἔμμορε¹ Λουκᾶς.

 

   Ὁ θεῖος Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς καταγόταν ἀπὸ τὴν μεγάλη Ἀντιόχεια, ἦταν ἰατρὸς καὶ ἄριστος γνώστης τῆς ζωγραφικῆς τέχνης. Ἦταν, ἐπίσης, στὸ ἔπακρον γυμνασμένος (σπουδαγμένος) σ’ ὅλη τὴν κοσμικὴ σοφία, καθὼς καὶ πεπαιδευμένος τὴν Ἑβραϊκὴ καὶ τὴν Συριακὴ διάλεκτο. Τοῦτος λοιπόν, ἐνῶ διέτριβε(ζοῦσε) στὴν Θήβα τῆς Βοιωτίας καὶ ἀσκοῦσε τὴν ἰατρική, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλιᾶ Τίτου Κλαυδίου τὸ ἔτος 42 μ.Χ., συνάντησε τὸν ἅγιο ἀπόστολο Παῦλο, καὶ ἀφοῦ πίστεψε στὸν Χριστό, ἀπέβαλε τὴν πατρικὴ πλάνη (τῆς εἰδωλολατρίας). Κι ἀπὸ τότε ἄφησε τὴν γιατρειὰ τῶν σωμάτων καὶ ἀσχολήθηκε μὲ τὴν γιατρειὰ τῶν ψυχῶν.

Ὅταν δώσει κανεὶς τὴν καρδιά του στὸν Θεό…

Ὅταν δώσει κανεὶς τὴν καρδιά του στὸν Θεό…

 

Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου

 

   Ὅταν δώσει κανεὶς τὴν καρδιά του στὸν Θεό, τότε καὶ τὰ μυαλὰ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι παρμένα ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀδιαφορεῖ πιὰ γιὰ ὅλα τὰ τοῦ κόσμου καὶ σκέπτεται συνέχεια τὸν Οὐράνιο Πατέρα, ἐρωτευμένος πιὰ θεϊκά, καὶ δοξολογεῖ σὰν Ἄγγελος μέρα-νύχτα τὸν Πλάστη του.

- Ἄλλα τά δικά σου μέτρα…

- Ἄλλα  τά  δικά  σου  μέτρα…

 

   Ὑπῆρχε κάποτε ἕνας ἅγιος Ἀββᾶς¹, ἡγούμενος Κοινοβίου², ποὺ ἦταν στολισμένος μ᾿ ὅλες τὶς ἀρετές• μὲ ταπεινοφροσύνη κ᾿ ἐπιείκεια, μ᾿ ἐλεημοσύνη καὶ συμπάθεια, καὶ μὲ ὑπερβολικὴ ἀγάπη ποὺ τοὺς ξεπερνοῦσε ὅλους. Ἐτοῦτος λοιπὸν ὁ μακάριος, νυχθημερὸν προσευχόταν στὸν Θεὸ κ᾿ ἔλεγε:

Ἡ ἀγάπη στὸν ἀδελφὸ μᾶς προετοιμάζει…

Ἡ ἀγάπη στὸν ἀδελφὸ μᾶς προετοιμάζει…

 

Ὅσιος Πορφύριος ὁ Ἁγιορείτης

 

   Ὑπεράνω ὅλων ἡ ἀγάπη.

   Ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολεῖ, παιδιά μου, εἶναι ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν ἄλλο, ἡ ψυχή του.

   Ὅ,τι κάνομε, προσευχή, συμβουλή, ὑπόδειξη, νὰ τὸ κάνομε μὲ ἀγάπη.

Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ἐπίσκοπος Μηθύμνης

Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ἐπίσκοπος Μηθύμνης

 

   Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος γεννήθηκε στὰ 1492 στὸ χωριὸ Φάραγγα, ποὺ βρισκότανε κοντὰ στὴν Καλλονὴ τῆς Λέσβου. Ὁ πατέρας του Μανουὴλ καὶ ὁ πάππος του Γεώργιος ἦσαν ἱερεῖς. Ἡ καταγωγή τους φαίνεται νὰ ἦταν ἀπ’ τὸ Βυζάντιο καὶ ἔφεραν τὸ Βυζαντινό, κατὰ πᾶσαν πιθανότητα, ἐπώνυμο «Ἀγαλλιανός». Ἰωάννης, εἶχε ὀνομασθεῖ ὁ μετέπειτα ἅγιος Ἰγνάτιος. Τὸ ὄνομα αὐτὸ ἔφερε καὶ ὅταν ἀργότερα ἔγινε Ἱερέας. Ἰγνάτιος ὀνομάσθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη ὅταν χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Μηθύμνης.

Ἀπὸ τὸν ὑπέροχο Βίο τοῦ ἁγίου Ἀμβροσίου

Ἀπὸ τὸν ὑπέροχο Βίο τοῦ ἁγίου Ἀμβροσίου

 

   Εἶναι γνωστό, πὼς ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος¹, ποὺ ἦταν ἀνώτατος ἀξιωματοῦχος τῆς πολιτείας, ἐξελέγη ὁμοφώνως ἀπὸ τὸν ἱερὸ Κλῆρο καὶ τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Μεδιολάνου² ἐπίσκοπος τῆς πόλεως αὐτῆς.

   Ὁ τρόμος του ὅμως, ἀπέναντι σὲ αὐτὴ τὴν ξαφνικὴ καὶ τεράστια τιμὴ ποὺ τοῦ ἔγινε, ὑπῆρξε τόσος, ὥστε ἀναφέρεται στὸν Βίο του ὅτι πήδησε σ’ ἕνα ἄλογο καὶ προσπάθησε νὰ φύγει ἀπὸ τὸ Μεδιόλανο.

Τὰ φτερὰ τοῦ χελιδονιοῦ…

Τὰ φτερὰ τοῦ χελιδονιοῦ…

 

   Κάποτε, ἕνας ἄπιστος ἔλεγε στὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο:

   - Οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι φορτίο ποὺ περιορίζει τὴν ἀνθρώπινη ἐλευθερία. Ἀληθινὰ ἐλεύθερος εἶναι ὅποιος κάνει ὅ,τι θέλει ὁ ἴδιος.

   Καὶ ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος τοῦ ἀπάντησε μὲ τὴν ἑξῆς ὡραία εἰκόνα:

Θυσία - Πραότητα

Θυσία - Πραότητα

 

Τοῦ μακαριστοῦ

Ἀρχιμ. Ἰωὴλ Γιαννακοπούλου*

 

«Τῇ ἐπαύριον βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν ᾽Ιησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Οὗτός ἐστι περὶ οὗ ἐγὼ εἶπον· ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνὴρ ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. Κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ᾽ ἵνα φανερωθῇ τῷ ᾽Ισραήλ, διὰ τοῦτο ἦλθον ἐγὼ ἐν τῷ ὕδατι βαπτίζων. Καὶ ἐμαρτύρησεν Ἰωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ᾽ αὐτόν. Κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ᾽ ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ᾽ ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ᾽ αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.»

(Ἰωάν. α΄ 29-34)

 

   Ὁ ἀμνὸς καὶ ὁ Χριστὸς ἔχουν τὴν μεγαλύτερη θυσία καὶ πραότητα, οἱ ὁποῖες εἶναι σπουδαῖο ὑπόδειγμα γιὰ τὴν δική μας ζωή. Ἂς δοῦμε καὶ τὰ δύο.

 

   1) Θυσία καὶ πραότητα ἀμνοῦ καὶ Χριστοῦ: Ἐδῶ ἔχουμε σύμβολο τὸν ἀμνό, καὶ ὡς συμβολιζόμενον τὸν Χριστὸ. Ὁ ἀμνὸς εἶναι τὸ ἠρεμώτερο ὅλων τῶν ζώων, ἡ δὲ θυσία του εἶναι ἡ συχνότερη καὶ ὠφελιμώτερη στὸ θυσιαστήριο τοῦ Ἑβραϊκοῦ Ναοῦ καὶ στὰ σφαγεῖα τῶν σημερινῶν κρεοπωλῶν. Πόσο ἤρεμος καὶ πρᾶος εἶναι ὁ ἀμνὸς «τὸ ἀρνίο» φαίνεται ἀπ’ τὸ ὅτι, ὅταν θελήσουμε νὰ χαρακτηρίσουμε κάποιον ἄνθρωπο ὡς ἀγαθό, τὸν ὀνομάζουμε «ἄκακο ἀρνί». Πόσο πολύτιμη ἦταν ἡ θυσία του στὸ Ἑβραϊκὸ θυσιαστήριο, φαίνεται ἀπ’ τὸ ὅτι δύο φορὲς κάθε μέρα θυσιάζονταν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ, τὸ δὲ Πασχαλινὸ θῦμα ἦταν καὶ τοῦτο ἀμνὸς καὶ ὄχι ἄλλο ζῶο. Τούτα γινόντουσαν ὄχι μία μέρα καὶ δύο ἀλλὰ ἐπὶ 1.500 ἔτη! Καὶ σήμερα ὁ ἀμνὸς στὰ σφαγεῖα καὶ κρεοπωλεῖα εἶναι τὸ ἀκριβώτερο καὶ ὡραιότερο σφάγιο.

«Καὶ ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ πᾶς τις λέγει δόξαν»

«Καὶ ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ πᾶς τις λέγει δόξαν»

 

Μεγάλου Βασιλείου*

 

   «Καὶ ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ πᾶς τις λέγει δόξαν».

   Ἂς ἀκούσουν τὰ λόγια τοῦ ψαλμοῦ καὶ ἂς ντραποῦν ἐκεῖνοι ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ μακροὺς λόγους¹. Τί λέγει ὁ ψαλμός; Ἐκεῖνος ποὺ βρίσκεται στὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ, δὲν κακολογεῖ, δὲν ματαιολογεῖ, δὲν βγάζει λόγια γεμάτα ἀπὸ αἰσχρὰ πράγματα, ἀλλὰ στὸν ναὸ αὐτοῦ ὁ καθένας λέγει δοξολογία. Παρίστανται οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, οἱ ὁποῖοι καταγράφουν τὰ λόγια· εἶναι παρὼν ὁ Κύριος καὶ ἐξετάζει τὶς διαθέσεις τῶν εἰσερχομένων. Ἡ προσευχὴ ἑκάστου εἶναι φανερὴ στὸν Θεό· ποιός μὲ εἰλικρινῆ διάθεση, ποιός μὲ πόθο ζητεῖ νὰ γνωρίσει τὰ ἐπουράνια· ποιός μὲ πλαστὴ ἀφοσίωση προφέρει λόγια μόνο μὲ τὰ ἄκρα τῶν χειλιῶν του, ἡ δὲ καρδιά του βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ ἂν προσεύχεται ζητεῖ ὑγεία σαρκὸς καὶ σωματικὸ πλοῦτο καὶ ἀνθρώπινη δόξα.

Ἡ συγκεφαλαίωση ὅλων τῶν ἀρετῶν εἶναι…

Ἡ συγκεφαλαίωση ὅλων τῶν ἀρετῶν εἶναι…

 

Ἅγιος Διάδοχος ὁ Φωτικῆς

 

   Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεό, πιστεύει εἰλικρινὰ καὶ ἐκτελεῖ τὰ ἔργα τῆς πίστεως μὲ εὐσέβεια.

   Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ πιστεύει μόνο, χωρὶς νὰ ἔχει ἀγάπη, κι αὐτὴ τὴν πίστη ποὺ νομίζει ὅτι ἔχει, δὲν τὴν ἔχει.

Δὲν ὑπάρχει βαρύτερος πόνος ἀπὸ τὴν συκοφαντία…

Δὲν ὑπάρχει βαρύτερος πόνος ἀπὸ τὴν συκοφαντία…

 

Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ*

 

   Ὅταν μᾶς δοῦν οἱ δαίμονες ὅτι καταφρονοῦμε τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, μὲ σκοπὸ νὰ μὴ μισήσουμε γιὰ χάρη τους τοὺς ἀνθρώπους κ’ ἔτσι ξεπέσουμε ἀπὸ τὴν ἀγάπη, τότε ξεσηκώνουν ἐναντίον μας συκοφαντίες, γιὰ νὰ μισήσουμε τοὺς συκοφάντες, μὴ ὑποφέροντας  τὴν λύπη (τῆς συκοφαντίας).

   Δὲν ὑπάρχει βαρύτερος πόνος τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴν συκοφαντία, εἴτε στὴν πίστη, εἴτε στὴν διαγωγὴ συκοφαντεῖται κάποιος… Καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μείνει ἀδιάφορος ὅταν συκοφαντεῖται, παρὰ μόνο ἐκεῖνος ποὺ στρέφει τὰ μάτια του στὸν Θεό…

Ὑπέροχη ἐξέλιξη…

Ὑπέροχη ἐξέλιξη…

 

   Στὸν Βίο τοῦ Ὁσίου Παμβώ¹, ἀναφέρεται καὶ τὸ ἑξῆς θαυμαστὸ γεγονός:

   Μιὰ μέρα, ὁ Ὅσιος κατέβηκε ἀπὸ τὴν ἔρημο στὴν Ἀλεξάνδρεια. Στὸν δρόμο λοιπόν, συνάντησε ἕναν νέο, ποὺ ἦταν ὀνομαστὸς γιὰ τὶς ἀσωτεῖες του. Τότε ὁ Ἅγιος γονάτισε μπροστά του καὶ τοῦ εἶπε:

Ἀνεβαίνει σὲ ὑψηλὸ βαθμὸ προκοπῆς…

Ἀνεβαίνει σὲ ὑψηλὸ βαθμὸ προκοπῆς…

 

Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

 

   Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ μὲ ὅλη του τὴν ψυχὴ ἐκείνους ποὺ τὸν ὑβρίζουν ἢ τὸν ἀδικοῦν καὶ τοῦ στεροῦν τὰ πράγματά του, καὶ προσεύχεται γι᾿ αὐτούς, ἀνεβαίνει σὲ λίγο καιρὸ σὲ ὑψηλὸ βαθμὸ προκοπῆς.

Ὁ πνευματικὸς νόμος τῆς ἀδικίας…

Ὁ πνευματικὸς νόμος τῆς ἀδικίας…

(ἢ ἀλλιῶς, παράδοξη καὶ ἀφύσικη προοπτική)

   Ὅταν ὁ πολύπαθος καὶ μέγιστος Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐξορίσθηκε ἀπὸ τὴν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία, ποὺ δὲν ἀνεχόταν τὸν ἔλεγχό του, ἕνας ἅγιος ἱερέας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔκαμε τὴν ἑξῆς ὑπέροχη παρατήρηση:

Ἡ τιμωρία τοῦ τυμβωρύχου

Ἡ  τιμωρία  τοῦ  τυμβωρύχου

 

   Στὸν θαυμαστὸ Βίο τοῦ Ὁσίου Ἀνδρέα τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ, διαβάζουμε τὴν παρακάτω συγκλονιστικὴ διήγηση:

 

   Κάποια μέρα, πέθανε ἡ θυγατέρα ἑνὸς μεγάλου ἄρχοντα. Ἦταν κόρη σεμνὴ παρθένος, μὲ προσεκτικὴ ζωή. Ὁ ἄρχοντας-πατέρας της, εἶχε ἔξω ἀπ᾿ τὴν πόλη κτήματα, καὶ μέσα στὰ κτήματα εἶχε μιὰ μικρὴ ἐκκλησία. Ὅταν ἡ κοπέλα κατάλαβε ὅτι θὰ πεθάνει, ζήτησε ἀπ᾿ τὸν πατέρα της νὰ τὴν θάψει στὸ παρεκκλήσι τῶν κτημάτων τους. Ἔτσι κι ἔγινε.

   Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ λοιπόν, ἦταν κάποιος τυμβωρύχος¹ καὶ κρυφὰ παρατηροῦσε ποῦ ἔθαβαν τοὺς νεκρούς. Ὅταν ἔφευγαν οἱ συγγενεῖς, πήγαινε αὐτὸς τὴ νύκτα, τοὺς ξέθαβε καὶ τοὺς  ἔπαιρνε τὰ ροῦχα. Σὰν εἶδε καὶ τῆς κόρης τὸ λείψανο σὲ ποιὸ τόπο τὸ ἔθαψαν, θέλησε νὰ πάει τὴ νύκτα νὰ τὸ ξεγυμνώσει.

Νομίζει κανεὶς ὅτι γνωρίζει, ἐνῶ δὲν γνωρίζει τίποτε

Νομίζει κανεὶς ὅτι γνωρίζει, ἐνῶ δὲν γνωρίζει τίποτε

 

Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ*

 

   Ἐκεῖνος ποὺ λέει ὅτι γνωρίζει ὀρθὰ μόνον ἐξ ἀκοῆς, ψεύδεται. Διότι ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου δὲν μπορεῖ χωρὶς χειραγωγὸ νὰ ἀνεβεῖ ποτὲ στὸν οὐρανό.

   Οὔτε πάλι, χωρὶς νὰ ἀνεβεῖ καὶ νὰ δεῖ, μπορεῖ νὰ πεῖ κάτι ἀπ’ ἐκεῖνο ποὺ δὲν εἶδε.

   Ἀλλ’ ἐὰν κάτι ἀκούει ἀπὸ τὴν Γραφή, ἐκεῖνο μόνο ὀφείλει νὰ λέει ἐξ ἀκοῆς μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ νὰ ὁμολογεῖ τὸν Πατέρα τοῦ Λόγου, ὅπως εἶπε ὁ Μέγας Βασίλειος.