- Δῶσε του νερό…
Ἕνας ἀπὸ
τοὺς ὁπλαρχηγοὺς τοῦ Εἰκοσιένα, ἀπ’ τοὺς πιὸ πιστοὺς στὸν Θεό, ποὺ εἶχε κτῆμα
του τὴν ἀγάπη, περνοῦσε κάποια νύχτα μὲ τ’ ἄλογό του ἀπὸ τὸ πεδίο τῆς μάχης.
Σὲ μιὰ στιγμὴ ἀκούει βογγητά. Ἕνας τοῦρκος,
βαρειὰ πληγωμένος, ζητοῦσε λίγο νερὸ νὰ σβήσει τὴν δίψα του.
Ὁ καπετάνιος βγάζει τὸ παγούρι ἀπὸ τὴν μέση του καὶ λέει στὸν βοηθό του ποὺ τὸν συνόδευε:
- Δῶσε του νερὸ νὰ πιεῖ.
Τὴν στιγμή, ὅμως, ποὺ ἐκεῖνος ἔσκυβε νὰ τοῦ
προσφέρει νερό, ὁ πληγωμένος σημάδεψε μὲ τὸ πιστόλι του τὸν καπετάνιο, τοῦ
ἔρριξε, ἀλλὰ τὸ βόλι ἀστόχησε.
Καὶ τότε ὁ καπετάνιος, ἀτάραχος, ξαναλέει
στὸν βοηθό του:
- Δῶσε του καὶ πάλι νερὸ νὰ πιεῖ!...
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Μικρὲς κι’ Ὠφέλιμες Διηγήσεις», Β΄
ἔκδοση, βελτιωμένη & ἐπηυξημένη.)