«Ὁ κόσμος δὲν μεταμορφώνεται οὔτε μὲ τὴν βία οὔτε μὲ τοὺς πολέμους…»

 

«Ὁ κόσμος δὲν μεταμορφώνεται οὔτε μὲ τὴν βία οὔτε μὲ τοὺς πολέμους…»

 

 

   Σὲ συγκινησιακὰ φορτισμένη ἀτμόσφαιρα ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος τέλεσε τὸ ἀπόγευμα τῆς Τρίτης, 5 Αὐγούστου 2025, τὸν Ἁγιασμὸ τῶν θυρανοιξίων τοῦ ἀνακαινισμένου Ναϋδρίου τῆς Σκήτης τῆς Μεταμορφώσεως Σωτῆρος Χριστοῦ, στὴν Χάλκη των Πριγκηποννήσων, καὶ ἀκολούθως χοροστάτησε στὸν Μ. Ἑσπερινό.

   Στὴν ὁμιλία του, ἀμέσως μετά, ἀναφέρθηκε στὴ σημασία τῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, σημειώνοντας ὅτι ἐπὶ τοῦ Θαβὼρ οἱ μαθητὲς εἶδαν τὸν Κύριο "ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ", καὶ στὴ συνέχεια εἶπε:

 

   «Ὅταν κανεὶς ἔχει εἰσέλθει εἰς αὐτὴν τὴν περιοχὴν τῆς θεωρίας τοῦ Ἰησοῦ ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ, ἔχει λυτρωθῇ ἐκ τῆς δουλείας τῆς ἀνάγκης καὶ τοῦ πόνου. Οἱ ἄλλοι, ὅμως; Οἱ πολλοί; Αὐτοὶ ἀκόμη περιμένουν ἐναγωνίως στὶς παρυφὲς τοῦ Θαβὼρ τὴν Μεταμόρφωσι, προκειμένου νὰ λυτρωθοῦν ἀπὸ τὸν πόνο, τὴν ἀσθένεια, τὴν ἀνάγκη. Ὅπως οἱ ἀδελφοί μας στὴν πολύπαθη Γάζα. Παρακολουθοῦμε μὲ ἀποτροπιασμὸ τὶς σκηνὲς τῶν ἀμάχων, τῶν ἀθώων παιδιῶν νὰ πεθαίνουν ἀπὸ τὴν πεῖνα, ἀλλὰ καὶ τῶν αἰχμαλώτων νὰ σκάβουν οἱ ἴδιοι τοὺς τάφους τους. Εἶναι πραγματικὰ ντροπὴ γιὰ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων, γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα, ὅπως τὸ εἶπα καὶ χθές! Γιὰ νὰ εἴμαστε ἀκριβέστεροι, οἱ εἰκόνες αὐτὲς δὲν παρουσιάζουν τίποτε τὸ ἀνθρώπινο. Εἶναι κυριολεκτικῶς ἀπάνθρωπες!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ

 

   Τὶς τελευταῖες ἡμέρες παρακολουθοῦμε μὲ περισυλλογὴ τὴν δημόσια συζήτηση ποὺ ἄνοιξε μὲ ἀφορμὴ τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδας στὸ Ἅγιον Ὄρος, μὲ σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐνίοτε ἐκδηλώνουν ἀπορία, καχυποψία, εἰρωνεία ἢ καὶ θυμό.

   Ἐρωτήματα φορτισμένα, συχνὰ καλοπροαίρετα, ἀλλὰ καὶ παγιδευμένα σὲ μία θεώρηση περισσότερο ἀνθρώπινη παρὰ ἐκκλησιαστική. Κατανοοῦμε αὐτὲς τὶς ἐρωτήσεις.

   Δὲν τὶς ἀπορρίπτουμε. Ὅμως ὀφείλουμε νὰ ἀπαντοῦμε μὲ ἐκκλησιαστικὸ λόγο, ταπεινό, διακριτικό, ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὴν Παράδοση, καὶ ταυτόχρονα νὰ ἐκθέτουμε τὴν πραγματικότητα ὅπως ἔχει.

Ὅταν οἱ γονεῖς ἐναντιώνονται στὰ πνευματικὰ ζητήματα…

 

Ὅταν οἱ γονεῖς ἐναντιώνονται στὰ πνευματικὰ ζητήματα…

 

 

Ἱεροῦ Χρυσοστόμου

 

   Πώ, Πώ, μὲ πόσο μεγάλη τιμὴ τίμησε τὸν μαθητή! Μ᾿ αὐτὴ τὴν ἐνέργεια ὁ Χριστὸς μᾶς διδάσκει, νὰ προσφέρουμε κάτι περισσότερο στὶς μητέρες.

Ὅσο πιὸ ταπεινὴ εἶναι ἡ θέση ποὺ ἔχεις…

Ὅσο πιὸ ταπεινὴ εἶναι ἡ θέση ποὺ ἔχεις…

 

 

 

   ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ:

«Ἀλλ᾿ εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι.»

«Ἀλλ᾿ εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι.»

   «Ἀλλ᾿ εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι. τὸν δὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε,

   Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου,

   συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, καταισχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ ἀναστροφήν.

   κρεῖττον γὰρ ἀγαθοποιοῦντας, εἰ θέλοι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πάσχειν, ἢ κακοποιοῦντας.»

(Α΄ Πέτρ. γ΄ 14-17)

Ἀπόδοση στὴν νεοελληνική:

   Ἀλλὰ καὶ ἂν πάσχετε καὶ ὑποφέρετε γιὰ τὴν δικαιοσύνη καὶ τὴν ἀλήθεια, εἶσθε μακάριοι· καὶ γι’ αὐτό, τὸν φόβο μὲ τὸν ὁποῖο ζητοῦν νὰ σᾶς πτοήσουν οἱ διῶκτες σας, μὴ τὸν φοβηθεῖτε καὶ μὴ ταραχθεῖτε διόλου.

Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν

Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν,

οὐ γὰρ παύσομαι τοῦτο ἐπιλέγων ἀεὶ

ἐπὶ πᾶσί μοι τοῖς συμβαίνουσιν.

Ἱερὸς Χρυσόστομος

«Γίνεσθε οὖν φρόνιμοι…»

«Γίνεσθε οὖν φρόνιμοι…»

   «Γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί.»

Ἀπόδοση στὴν νεοελληνική:

   Νὰ εἶσθε φρόνιμοι σὰν τὰ φίδια [τὰ ὁποία σὲ ὥρα κινδύνου προφυλάσσουν κυρίως τὸ κεφάλι τους (νοῦ καὶ γλῶσσα)], καὶ ἀθῶοι καὶ ἀκέραιοι ὅπως τὰ περιστέρια.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, λέγει:

   «Θέλετε νὰ μάθετε καὶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, τί σημαίνει δηλαδὴ ἡ συμβουλὴ ποὺ διαβάστηκε σήμερα στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου, σ’ ἐκείνους ποὺ τοὺς στέλνει μέσα στοὺς λύκους.

   "Γίνεσθε φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς οἱ περιστερές"

   «Νὰ γίνετε ἐπιφυλακτικοὶ σὰν τὰ φίδια καὶ ἁγνοὶ σὰν περιστέρια».

   Τὸ φίδι φυλάγει τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ καὶ καταστρέφει τοὺς ἄλλους διαθέτοντας συνάμα ὁρμὴ καὶ δύναμη καὶ γιὰ ἄμυνα καὶ γιὰ καταστροφή, ἐνῶ τὸ περιστέρι εἶναι καὶ ἄκακο καὶ οὔτε παίρνει προφύλαξη.

«Πᾶσα δὲ παιδεία…»

«Πᾶσα δὲ παιδεία…»

   «Πᾶσα δὲ παιδεία πρὸς μὲν τὸ παρὸν οὐ δοκεῖ χαρᾶς εἶναι, ἀλλὰ λύπης, ὕστερον δὲ καρπὸν εἰρηνικὸν τοῖς δι᾿ αὐτῆς γεγυμνασμένοις ἀποδίδωσι δικαιοσύνης.»

(Ἑβρ. ιβ΄ 11)

Ἀπόδοση στὴν νεοελληνική:

   Κάθε εἴδους παιδαγωγία, πρὸς τὸ παρόν, δὲν φαίνεται νὰ φέρνει χαρά, ἀλλὰ λύπη, ὕστερα ὅμως, σ’ ἐκείνους ποὺ ἀσκήθηκαν καὶ παιδαγωγήθηκαν δι’ αὐτῆς, ἀποδίδει καὶ φέρνει εἰρηνικὸ κ’ εὐχάριστο καρπὸ δικαιοσύνης καὶ ἁγιότητας.

«Errare humanum est»

«Errare humanum est»

   Πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια, ἕξι Ἰρλανδοὶ ἀπ’  τὸ Μπέρμινχαμ (Birmingham) ἦσαν φυλακισμένοι ἐπὶ 16 χρόνια σάν… «τρομοκράτες» τοῦ ΙΡΑ¹. Τὸ ἐφετεῖο τοῦ Λονδίνου μετὰ ἀπὸ ἀναψηλάφηση τῆς δίκης ἔκρινε, ὅτι δὲν εὐσταθοῦν οἱ καταδίκες τους, καὶ τοὺς ἄφησε ἐλεύθερους.

   Δὲν μπορεῖτε νὰ μὴ χαρεῖτε γιὰ τὴν ταχύτητα τῆς ἀθωώσεως τῶν 6 αὐτῶν «ἀναρχικῶν»;!... 16 ὁλόκληρα χρόνια στὴν φυλακή. Νὰ τοὺς χορήγησε ἆραγε καὶ καμμιὰ –μειωμένη ἔστω– σύνταξη; Ὄχι βεβαίως. Ἦταν ἀρκετὸ τὸ ὅτι τοὺς χάρισε τὴν ἐλευθερία τους.

Δὲν ὑπάρχει «ἀδάπανος εὐλάβεια»…

Δὲν ὑπάρχει «ἀδάπανος εὐλάβεια»…

Τοῦ Οίκουμενικοῦ Πατριάρχου

κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ*

   Δυστυχῶς, στὴν ἐποχή μας ἡ ἐλευθερία ταυτίζεται μονομερῶς μὲ τὴν δυνατότητα ἐπιλογῆς. Ὅμως ἡ ἀλήθεια τῆς ἐλευθερίας δὲν κρίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι ἐπιλέγουμε, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ τί ἐπιλέγουμε. Ἡ πεῖρα τῶν αἰώνων ἐπιβεβαιώνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ βρῆ ὁλοκλήρωση ὅπου καὶ ὅπως τοῦ ἀρέσει. Οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι προσέφεραν μεγάλες ὑπηρεσίες στὴν ἀνθρωπότητα, ἦταν ταυτισμένοι μὲ μία κλήση, μὲ τὴν προσφορὰ καὶ τὴν διακονία, μὲ τὴν ἀφιέρωση σὲ ἕνα ὑψηλὸ σκοπό, στὸ Ἀγαθόν. Ὅλοι αὐτοὶ ἔβαλαν τὸ Ἀγαθὸν καὶ ὄχι τὴν αὐτοπραγμάτωση ὡς σκοπὸ τῆς ζωῆς τους.

   Ὁ Χριστὸς μᾶς δωρίζει τὴν ἐλευθερία, τὴν ὁποία καλούμαστε νὰ ζήσουμε ὡς ἀγάπη. Στὴν Ἐκκλησία, ὁ πιστὸς ἀπελευθερώνεται ἀπὸ τὴν ἀδιέξοδη κάθειρξη στὰ ἀτομικά του δικαιώματα. Τὸ ἐγὼ εἶναι «πίθος Δαναΐδων», ἀκόρεστο καὶ βουλιμικό. Γι’ αὐτό, ὅ,τι κρατᾶμε γιὰ τὸ «ἀδηφάγο ἐγὼ» εἶναι χαμένο. Ὅ,τι δίνουμε ἁγιάζεται. Ἡ θύρα τῆς ἐλευθερίας ἀνοίγει μόνο πρὸς τὰ ἔξω, εἶναι ἔξοδος ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας. Αὐτὴ ἡ ἐλευθερία, τὸ ἀνεκτίμητο δῶρο τοῦ οὐρανοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ἀπαιτεῖ προσωπικὴ δέσμευση, προσπάθεια, ἀγῶνα, ἐπιμονὴ καὶ ὑπομονή. Δὲν ὑπάρχει «ἀδάπανος εὐλάβεια».

* Ἕνα ὑπέροχο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οίκουμενικοῦ Πατριάρχου στὸ Συνέδριο Νεολαίας τοῦ Πατριαρχείου στὴν Τουρκία (1η Σεπτεμβρίου 2022).

Ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ…

Ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ…

Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως*

   …Ἐὰν ἡ Ὑμετέρα Φίλη Ὁσιότης εὑρίσκει ὑφισταμένην τινὰ ἀνισότητα μεταξὺ αὐτῆς καὶ ἐμοῦ, ἀλλ᾿ εἴδομεν, ὅτι ἡ ἀρετή, οὐχὶ τὰ ἀξιώματα φέρουσι τὴν ἀνισότητα. Ἤδη παρακαλῶ νὰ μάθω τίς ὑπερέχει κατὰ τὴν ἀρετήν, ὁ ἐν εὐμαρείᾳ καὶ εὐζωίᾳ τὸν βίον διάγων ἢ ὁ ἐρημίτης ὁ ἐστερημένος καὶ τῆς ἐλαχίστης παρηγορίας; Ὁ τῷ κόσμῳ προκείμενος ἢ ὁ τῷ Θεῷ ἀφωσιωμένος; Παραλείπω νὰ ἐρωτήσω περὶ τῶν παρεπομένων τῇ πολιτείᾳ ἑκάστου. Πρὸς τὰς ἐρωτήσεις μου πᾶς τις προχείρως δύναται νὰ ἀπαντήσῃ, διότι εἰσὶ λελυμένα προβλήματα, ὥστε ἡ ἀρετὴ καὶ μόνη ἡ ἀρετὴ διακρίνει, ἡ δὲ ἀρετὴ ἐν τῷ πολιτεύματι. Ἐὰν ἡ Ὑμετέρα Ὁσιότης ὀρθῶς μὲν διακρίνει ἀνισότητά τινα, οὐκ ὀρθῶς ὅμως εὑρίσκει ταύτην ἐν τῷ τοῦ Ἀρχιερέως ἀξιώματι. Ἡμεῖς, ἀγαπητὲ ἀδελφέ, συναίσθησιν ἔχοντες τῆς ἡμετέρας ἀναξιότητος καὶ γυμνότητος, οὐδὲ τολμῶμεν κἂν νὰ συγκρίνωμεν ἡμᾶς πρὸς τὸν ἐλάχιστον τῶν μοναχῶν, τὸν ἐν τῇ ἀσκήσει καὶ σεμνῇ πολιτείᾳ ζῶντα. Διαβεβαιῶ δὲ ὑμᾶς ὅτι καθ᾿ ἑκάστην μακαρίζω τοὺς ἀφιερωθέντας τῷ Θεῷ καὶ ἐν αὐτῷ ζῶντας καὶ κινουμένους καὶ ὄντας. Τί ἀληθῶς τῆς πολιτείας ταύτης τιμιώτερον ἢ τί λαμπρότερον; Αὕτη καλλιτεχνεῖ τὴν εἰκόνα καὶ προσδίδει αὐτῇ τὸ ἀρχέτυπον κάλλος, αὕτη εἰς μακαριότητα ἄγει, αὕτη σεμνύνει τὸν ἔχοντα, αὕτη κοσμεῖ τὸν κεκτημένον. Αὕτη εἰς φιλοσοφίαν ἄγει, αὕτη μυστήρια ἀποκαλύπτει, αὕτη ἀληθείας διδάσκει, αὕτη ἔναυλον τῇ καρδίᾳ τὸν θεῖον λόγον ποιεῖ, αὕτη ἀσφαλῶς πρὸς τὸ ποθεινότατον τέλος ἄγει, αὕτη οὐρανοβάμονα τὸν ἄνθρωπον καθιστᾷ, αὕτη μελωδίαν ἄπαυστον τὴν ἀναπνοὴν ἀπεργάζεται, αὕτη ἁρμονίαν τὸν βίον ἅπαντα ἀναδεικνύει, αὕτη τοῖς ἀγγέλοις συνάπτει, αὕτη θεοείκελον τὸν ἄνθρωπον ἐμφαίνει, αὕτη πρὸς τὸ θεῖον ἀνάγει, αὕτη τὸ θεῖον προσοικειοῦται. Ἰδού, ἀγαπητὲ ἀδελφέ, ποία ἡ ἐμὴ πεποίθησις, ἧς ἕνεκα θεωρῶ τὸν ἀσκητὴν ὑπέρτερον τοῦ Ἀρχιερέως, ἣν ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ ὁμολογῶ!!!…

(Ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου πρὸς τὸν ἁγιορείτη μοναχὸ Ἰωάσαφ.)

* Μοναχοῦ Θεοκλήτου Διονυσιάτου, «Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὁ θαυματουργός», Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλoνίκη 1979, σελ. 84, 85.

Στήν ἐκκλησία ὄχι διακρίσεις!

Στήν ἐκκλησία ὄχι διακρίσεις!

Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη*

   Ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος παρουσιάζει μέ ἁπλό παράδειγμα τό θέμα τῆς διακρίσεως καί προσωποληψίας στό χῶρο τῆς κοινῆς λατρείας. Μπαίνει, –λέει– στή σύναξη κάποιος, πού φοράει χρυσᾶ δαχτυλίδια καί ροῦχα φανταχτερά. Ἄνθρωπος ὑψηλῆς κοινωνικῆς καί οἰκονομικῆς στάθμης. Ἀμέσως κάποιος, ποὖναι ὑπεύθυνος γιά τήν τάξη, σπεύδει κάνοντας ὑπόκλιση, τόν ὑποδέχεται μέ ἁβροφροσύνη καί τοῦ προσφέρει πρωτοκαθεδρία, λέγοντας:

   – Περάστε, περάστε! Περάστε μπροστά! Ἐλᾶτε, καθῆστε ἐδῶ!

   Τήν ὥρα ἐκείνη μπαίνει στήν ἐκκλησία κι ἕνα φτωχαδάκι. Φοράει εὐτελῆ ροῦχα. Ἀδύναμος καί πεινασμένος. Ὁ ταξιθέτης τοῦ ρίχνει μιά περιφρονητική ματιά, κι ὅταν τόν βλέπει νά προχωρεῖ γιά νά καθήσει κάπου, τόν σταματᾶ καί τοῦ λέει:

«Ὀρθόδοξος Μοναχισμὸς καὶ Ἱεραποστολή»

«Ὀρθόδοξος Μοναχισμὸς καὶ Ἱεραποστολή»

Τοῦ μακαριστοῦ

Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου*

   «Φαίνεται πώς, πλὴν τῶν πολλῶν, καὶ ἀρκετοὶ ἐργάτες τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Χριστοῦ, Κληρικοὶ καὶ Λαϊκοί, δὲν ἔχουν κατανοήσει, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι διαποτισμένη ἀπὸ τὸν μοναστικὸν βίον, ἔχει ἀδιάρρηκτες ἐσωτερικὲς σχέσεις μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν πρακτικὴ πεῖρα του, ὅτι αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τὸν ἔχει ἀναγάγει σὲ περιωπὴ ἀπαραίτητου θεσμοῦ, ὅτι ἀναγνωρίζει πὼς ἡ ὁδὸς τοῦ μοναχισμοῦ ἄγει στὴν τελειότητα, διὰ σταδιακῶν καθάρσεων καὶ ἀναβάσεων, τοὺς ἐφιεμένους, ὅτι χάρη στὸν μοναχικὸν βίον ἀνεδείχθησαν πλήθη ἁγίων ἐκ μοναχῶν καί, τέλος, χωρὶς αὐτὸν νοθεύεται ἡ Ὀρθοδοξία...

Ὁ πόνος βοηθᾶ τὸν ἄνθρωπο νὰ μὴν πνιγεῖ στὴν προσωρινότητα.

Ὁ πόνος βοηθᾶ τὸν ἄνθρωπο νὰ μὴν πνιγεῖ στὴν προσωρινότητα.

μοναχὸς Μητροφάνης Χιλανδαρινός*

   Τὸ πάθος (δηλ. τὸ πάθημα, ἡ δοκιμασία) ποὺ ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὸν δρόμο, τὸν ὁποῖο βάδισε πρὶν ἀπὸ μᾶς ὁ Χριστός.

   Τὸ πάθος εἶναι μεγάλο μυστήριο. Μόνο δι᾿ αὐτοῦ ὁ ἄνθρωπος ξεφεύγει ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀναισθησία αὐτῆς τῆς ζωῆς. Χωρὶς τὸ πάθος δὲν ὑπάρχει δρόμος πρὸς τὸν Θεό.

   Ὁ πόνος βοηθᾶ τὸν ἄνθρωπο νὰ μὴν πνιγεῖ στὴν προσωρινότητα.

* ΠΗΓΗ: «ΠΡΩΤΑΤΟΝ», ἀριθμ. 121, ΙΑΝ.-ΜΑΡΤΙΟΣ 2011, σελ. 174.

«Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ τοῦ ἀρκοῦν λίγα χόρτα γιὰ νὰ ζεῖ...»

«Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ τοῦ ἀρκοῦν λίγα χόρτα γιὰ νὰ ζεῖ...»

   Ὁ αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου Οὐάλης εἶχε προσχωρήσει στὴν κακοδοξία τοῦ Ἀρείου καὶ προσπαθοῦσε μὲ κολακεῖες καὶ μὲ ἀπειλὲς νὰ παρασύρει στὴν αἵρεση τοὺς ὀρθοδόξους ἐπισκόπους.

   Μιὰ μέρα, ἕνας ἐκπρόσωπος τοῦ αὐτοκράτορα, ὁ Εὔγηρος, ἐπισκέφθηκε γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ τὸν Ἅγιο ἐπίσκοπο τῆς Λαοδικείας Νικηφόρο.

Δὲν ὑπάρχει βαρύτερος πόνος ἀπὸ τὴν συκοφαντία…

 

Σημείωση: Ἀναδημοσιεύουμε τὸ παρακάτω φιλοκαλικὸ κείμενο μὲ τὴν ὁλόψυχη εὐχή, ὁ πανοικτίρμων Θεὸς νὰ συγχωρεῖ καὶ νὰ ἐλεεῖ ὅλους μας, κυρίως δέ, τοὺς ἀδίστακτους καὶ ταλαίπωρους μυθοπλάστες, ψευδολόγους καὶ συκοφάντες!

Δὲν ὑπάρχει βαρύτερος πόνος ἀπὸ τὴν συκοφαντία…

Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ*

   Ὅταν μᾶς δοῦν οἱ δαίμονες ὅτι καταφρονοῦμε τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, μὲ σκοπὸ νὰ μὴ μισήσουμε γιὰ χάρη τους τοὺς ἀνθρώπους κ’ ἔτσι ξεπέσουμε ἀπὸ τὴν ἀγάπη, τότε ξεσηκώνουν ἐναντίον μας συκοφαντίες, γιὰ νὰ μισήσουμε τοὺς συκοφάντες, μὴ ὑποφέροντας  τὴν λύπη (τῆς συκοφαντίας).

   Δὲν ὑπάρχει βαρύτερος πόνος τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴν συκοφαντία, εἴτε στὴν πίστη, εἴτε στὴν διαγωγὴ συκοφαντεῖται κάποιος… Καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μείνει ἀδιάφορος ὅταν συκοφαντεῖται, παρὰ μόνο ἐκεῖνος ποὺ στρέφει τὰ μάτια του στὸν Θεό…

Μικροὶ κυματισμοὶ ἐλπίδας…

Μικροὶ κυματισμοὶ ἐλπίδας…

   «Κάθε φορὰ ποὺ ἕνας ἄνθρωπος ὀρθώνεται γιὰ ἕνα ἰδανικὸ ἢ βάλλει κατὰ τῆς ἀδικίας, προκαλεῖ ἕνα μικρὸ κυματισμὸ ἐλπίδας.

   Καὶ καθὼς συναντῶνται, ἀπὸ ἑκατομμύρια διαφορετικὲς πηγὲς τόλμης οἱ μικροὶ αὐτοὶ κυματισμοί, σχηματίζουν ἕνα τρομακτικὸ ρεῦμα, ποὺ μπορεῖ κάποτε νὰ θραύσει καὶ τὰ ἰσχυρότερα ὀχυρὰ καταπιέσεως καὶ ἀντιδράσεως».

Ρόμπερτ Κέννεντυ (Robert Francis Kennedy, 1925-1968)

 

Ἐλπίδα οὐράνια μέσα στὴν συμφορά!

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσσος μᾶς δείχνει τὸν δρόμο!

 

Ἐλπίδα οὐράνια μέσα στὴν συμφορά!

Του Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου

   Εχθές το βραδάκι δόθηκε αρμοδίως η εντολή να εκκενωθεί και το Νέο Προκόπιο Ευβοίας, αφού η φωτιά αχόρταγη και ορμητική κατέβαινε από τα βορειότερα προς Μαντούδι και Προκόπι...

   Ασθενοφόρα και λεωφορεία μετέφεραν τον κόσμο και όσους πολλούς ξεσπιτωμένους φιλοξενούσε ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος στον Ξενώνα Του, στο Ιερό Προσκύνημα....

   Τότε, με θεία προφανώς φώτιση, δόθηκε σύσταση στον Πρωθιερέα του Ι. Προσκυνήματος, Πρωτοπρεσβύτερο π. Νικόλαο Βερνέζο και τον Προϊστάμενο του Ενοριακού Ι. Ναού, Οικονόμο π. Δημήτριο Πατεράκη, να φορέσουν πετραχήλι και να λιτανεύσουν στο χωριό τις ιερές Εικόνες του Οσίου Ιωάννου και των αγίων της Ενορίας Κωνσταντίνου και Ελένης, παρακαλούντες για την Άνωθεν βοήθεια!

   Τους ακολούθησαν και οι ελάχιστοι άνδρες που είχαν απομείνει για να παλαίψουν με το πύρινο θηρίο...

   Έγινε η λιτάνευση και τα ξημερώματα, γύρω στις 05:00, ένα σύννεφο φάνηκε πάνω από το Προκόπι και, ώ του θαύματος!, άρχισε να βρέχει!!!

   Σεβασμιώτατε, είπαν την ίδια ώρα κλαίγοντας από συγκίνηση στο τηλέφωνο και οι δύο ευλαβέστατοι Ιερείς, Βρέχει! Βρέχει! Στο Προκόπι βρέχει!!!

   Το Προκόπι μέχρι τούτη την ώρα είναι ανέπαφο, ο αγώνας των ανθρώπων στα πέριξ και πιο πάνω συνεχίζεται...

   Εμείς προς δόξαν Θεού το ανακοινώνουμε, δίχως κανένα σχόλιο, μα και για να πάρουμε όλοι μας θάρρος, αφού μαζί μας συναγωνίζονται οι Άγιοί μας....

   Ο Όσιος Ιωάννης, μάλιστα, από τότε που ήταν στην Καππαδοκία, έχει και προσωπική εμπειρία της φωτιάς....

   Την ένοιωσε στο αδιαλώβητο ιερό του σώμα, το οποίο και πάλι διεφυλάχθη άφθαρτο!

 

 Δείτε και: https://www.romfea.gr/diafora/44931-o-agios-ioannis-o-rosos-ekane-to-thayma-tou

Ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι…

Ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι…

«Ἡ ἀδικία εἶναι μεγάλη ἁμαρτία. Ὅλες οἱ ἁμαρτίες ἔχουν ἐλαφρυντικά, ἡ ἀδικία δὲν ἔχει, μαζεύει ὀργὴ Θεοῦ.» (Ἅγιος Παΐσιος)

 

   Ὅταν ἀδικεῖ κάποιος (ἢ κάποιοι), τραυματίζει καὶ τραυματίζεται.

   Ὅταν ὁ ἀδικούμενος ὑπομένει σιωπηρῶς καὶ ἀδιαμαρτύρητα τὴν ἀδικία, ἐκτίει τὴν ὅποια ποινή του (καὶ μὲ τὸ παραπάνω), τότε πληρώνει καὶ ἐξοφλεῖ ἐνώπιον τοῦ Δικαίου Κριτοῦ Θεοῦ. Δὲν χρεωστᾶ πλέον! Καὶ ὁ Κύριος τοῦ θεραπεύει τὰ τραύματα. 

   Ἡ ἀδικία δὲν θεραπεύεται μὲ ἀξιώματα, ἀνταμοιβὲς καὶ ἀλχημεῖες· ἀλλὰ μὲ ἀναγνώριση καὶ παραδοχὴ τοῦ σφάλματος. Μὲ ἀγάπη, εἰλικρίνεια, εὐγένεια καὶ διάκριση. Τοῦτο εἶναι πνευματικὴ ὁδός, μετάνοια καὶ συναίσθηση. Εἶναι ὁ ἀποδεκτὸς μονόδρομος…

   Ταῦτα, ἄλλωστε, διδάσκει καὶ ἡ ἱστορία.

   «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν, οὐ γὰρ παύσομαι τοῦτο ἐπιλέγων ἀεὶ ἐπὶ πᾶσί μοι τοῖς συμβαίνουσιν.» (Ἱερὸς Χρυσόστομος)

«Ὁ τρώσας καὶ ἰάσεται»

Θεραπεία τοῦ Τηλέφου ἀπὸ τὸ δόρυ τοῦ Ἀχιλλέως
''Ὁ τρώσας καὶ ἰάσεται''

«Ὁ τρώσας καὶ ἰάσεται»

ἐὰν θέλει καὶ δύναται

      «Ἐκεῖνος ποὺ προκαλεῖ τὸ τραῦμα ἐκεῖνος καὶ πρέπει νὰ τὸ θεραπεύει», κατὰ τὸν χρησμὸ τοῦ Ἀπόλλωνος.

   Ὄχι, ὅμως, νὰ τὸ σκαλίζει ἐπὶ μακρόν, ὅταν ἤδη ἔχει χρονίσει. Οὐδεὶς θεραπεύει μία παλαιὰ πληγὴ –ποὺ ὁ ἴδιος ἐδημιούργησε!– ξύνοντάς την… Τοῦτο, στρέφεται κατὰ τοῦ προσώπου, καὶ εἶναι σκληροκαρδία, κακότης, βαρβαρότης καὶ ἀπανθρωπιά! Ἐπισύρει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ καὶ σφίγγει τὸν βρόχο τῆς ἀμετανοησίας καὶ ἐνοχῆς.

   Ἐὰν δὲν παρέμβει Ἀνώτερός τις, τὸ τραῦμα καθίσταται «Τηλέφειον» καὶ χρήζει πλέον, ΜΟΝΟΝ τῆς τοῦ Θεοῦ φοβερᾶς παρεμβάσεως!

Σημείωση: Ὁ Τήλεφος τραυματίσθηκε στὸν μηρό, σὲ μονομαχία μὲ τὸν Ἀχιλλέα κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Τρωϊκοῦ Πολέμου.