«Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ τοῦ ἀρκοῦν λίγα χόρτα γιὰ νὰ ζεῖ...»
Ὁ
αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου Οὐάλης εἶχε προσχωρήσει στὴν κακοδοξία τοῦ Ἀρείου
καὶ προσπαθοῦσε μὲ κολακεῖες καὶ μὲ ἀπειλὲς νὰ παρασύρει στὴν αἵρεση τοὺς
ὀρθοδόξους ἐπισκόπους.
Μιὰ μέρα, ἕνας ἐκπρόσωπος τοῦ αὐτοκράτορα, ὁ Εὔγηρος, ἐπισκέφθηκε γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ τὸν Ἅγιο ἐπίσκοπο τῆς Λαοδικείας Νικηφόρο.
Ὁ Εὔγηρος τὸν βρῆκε στὴν ὥρα τοῦ λιτοῦ του
γεύματος, ποὺ ἀπετελεῖτο ἀπὸ λίγα χόρτα.
Ὁ ἐπίσκοπος ἄκουσε ἀτάραχα τὸν ἀπεσταλμένο
τοῦ αὐτοκράτορα καὶ στὸ τέλος τοῦ εἶπε:
–
Διαβίβασε στὸν βασιλέα τὴν ἀπάντησή μου, ποὺ εἶναι ἡ ἑξῆς:
Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ τοῦ ἀρκοῦν λίγα χόρτα γιὰ
νὰ ζεῖ δὲν θὰ παρασυρθεῖ οὔτε ἀπὸ ὑποσχέσεις οὔτε
ἀπὸ ἀπειλές.
* Βλ: Θ.Η.Ε., τόμος 12ος, στ. 627.