Ὁ «πτωχὸς τῷ πνεύματι»…
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*
«Πτωχὸς τῷ πνεύματι» ποιός εἶναι; Ὅποιος θεωρεῖ
τὸν ἑαυτό του ἕνα τίποτε καὶ τὸν Θεὸ τὸ πᾶν. Ὅποιος τιμᾶ τὰ λόγια
τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπὸ κάθε τί στὸν κόσμο καὶ ἀνταποκρίνεται μὲ ἔργα σ’ αὐτά, θυσιάζοντας
ἀκόμη καὶ τὴ ζωή του. Ὅποιος ἀκολουθεῖ τὸ θεῖο θέλημα καὶ ἀπαρνεῖται ἐξ ὁλοκλήρου τὸ δικό του.
Γιὰ τὸν «πτωχὸν τῷ πνεύματι», ὁλόκληρος ὁ κόσμος εἶναι ἕνα τίποτε. Παντοῦ, βλέπει μόνο τὸν Θεό, νὰ δίνει ζωὴ στὰ πάντα νὰ δεσπόζει σὲ ὅλα. Γι’ αὐτόν, δὲν ὑπάρχει τόπος χωρὶς τὸν Θεό, χρονικὸ διάστημα χωρὶς τὸν Θεό.
Ὁ «πτωχὸς τῷ πνεύματι» δὲν πασχίζει νὰ
ἐννοήσει τὰ ἀνερμήνευτα, νὰ ἀποκαλύψει τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Πιστεύει ἁπλᾶ στὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, γνωρίζοντας ὅτι κάθε λέξη θεία εἶναι ἀλήθεια, πνεῦμα καὶ αἰώνια ζωή. Πιστεύει καὶ στὰ λόγια τῆς Ἐκκλησίας,
ποὺ τὸ Πνεῦμα τὴν ὁδηγεῖ σὲ ὅλη τὴν ἀλήθεια (Ἰω. ιστ΄ 13). Πιστεύει ὅπως τὸ
μικρὸ παιδὶ τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα του, χωρὶς νὰ ζητεῖ ἀποδείξεις.
Ὁ «πτωχὸς τῷ πνεύματι» θεωρεῖ τὸν ἑαυτό
του πραγματικὰ ἔσχατο ὅλων τῶν ἀνθρώπων
καὶ πρῶτον ἀνάμεσα στοὺς ἁμαρτωλούς,
ἄξιο νὰ καταπατεῖται ἀπὸ ὅλους.
* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή
μου», (59) σελ. 42, 43.