Εἶπε Γέρων…
Ὅταν
ἐπρόκειτο νὰ φύγει ἀπὸ τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο ὁ ὅσιος Παμβώ, διηγεῖται ὁ
Παλλάδιος, ἐβεβαίωνε τοὺς συνασκητές του, πώς, ἀφ᾿ ὅτου ἔγινε Μοναχός, δὲν
ἔμεινε οὔτε μιὰ μέρα χωρὶς ἐργασία, οὔτε ψωμὶ ἔφαγε ποτὲ δωρεάν.
Ἄλλος
σοφὸς Πατὴρ συμβουλεύει:
– Μὴ συνηθίζεις νὰ ἐλέγχεις τὸν ἀδελφό σου γιὰ τὶς πράξεις του, ἀλλὰ μόνον τὸν ἑαυτό σου γιὰ τὶς δικές του,
καὶ νὰ θυμᾶσαι κάθε στιγμὴ πὼς εἶσαι
ὑπόλογος γι᾿ αὐτές. Τότε θὰ γεννηθεῖ στὴν ψυχή σου ὁ θεῖος φόβος.
Ἐρώτησαν
κάποτε ἕναν Γέροντα, τί εἶναι φιλαργυρία.
–
Φιλαργυρία, ἀποκρίθηκε ἐκεῖνος, εἶναι
νὰ μὴ πιστεύεις πὼς ὁ Θεὸς φροντίζει γιὰ σένα, νὰ μὴν ἔχεις ἐμπιστοσύνη στὶς
ὑποσχέσεις Του καὶ ν᾿ ἀγαπᾶς τὶς ἡδονές.
Δὲν
εἶναι ὑπεύθυνος ὁ ἄνθρωπος γιὰ τοὺς λογισμοὺς ποὺ τὸν προσβάλλουν, διδάσκει
σοφὸς Πατήρ, ἀλλὰ γιατὶ τοὺς κρατεῖ καὶ κάνει συγκατάθεση. Μπορεῖ κανεὶς ἀπὸ
τοὺς λογισμοὺς νὰ ναυαγήσει κι ἀπὸ αὐτοὺς πάλι νὰ στεφανωθεῖ.
Δύο
ξένοι μοναχοὶ ἐπισκέφθηκαν κάποιον Γέροντα, μιὰ νηστήσιμη μέρα. Ἐκεῖνος τοὺς
ὑποδέχθηκε πρόθυμα καὶ τηρῶντας τὸν κανόνα τῆς φιλοξενίας, ἔφαγε μαζί τους στὸ
τραπέζι. Κατόπιν τοὺς ἐξήγησε πὼς ἡ νηστεία ἔχει μὲν τὸν μισθό της, ἀλλ᾿
ἐκεῖνος ποὺ καταλύει χάριν τῶν φιλοξενουμένων του λαμβάνει δύο μισθούς. Ἕναν,
γιατὶ κόβει τὸ θέλημά του· καὶ ἄλλον, γιατὶ ἀναπαύοντας τοὺς ἀδελφούς του τηρεῖ
τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης.