Ἡ ἁγία Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα
Ἑορτάζει τὴν δ΄ (4η) Δεκεμβρίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Ξίφει πατὴρ θύσας σε, μάρτυς Βαρβάρα,
Ὑπῆρξεν ἄλλος Ἀβραὰμ διαβόλου.
Βαρβάρα ἀμφὶ τετάρτῃ χερσὶ τοκῆος ἐτμήθη.
Ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Βαρβάρα ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ, τὸ ἔτος σϞ΄ (290). Ἦταν θυγατέρα ἑνὸς εἰδωλολάτρη, καταγόμενη μὲν ἀπ᾿ τὴν Ἀνατολή, φυλαττόμενη δὲ μέσα σ’ ἕναν ψηλὸ πῦργο, διὰ τὴν ἀνθοῦσα ὡραιότητα τοῦ σώματός της. Αὐτὴ λοιπὸν ἡ σεμνότατη παρθένος διδάχθηκε παρὰ Θεοῦ τὴν εὐσέβεια. Ἔτσι, λατρεύοντας τὸν Χριστὸ κρυφὰ δὲν μπόρεσε νὰ κρυφτεῖ ἀπὸ τὸν ἀσεβῆ πατέρα της, διότι ἐκεῖνος γνώρισε τὰ σχετικὰ μ’ ἐκείνη, τότε ποὺ αὐτὸς μὲν εἶπε νὰ γίνουν δύο παράθυρα στὸ λουτρὸ ποὺ ἔκτισε, ἡ δὲ ἁγία πρόσταξε νὰ γίνουν τρία παράθυρα, τὰ ὁποῖα κ’ ἔγιναν. Ἀφοῦ ρώτησε γιὰ ποιὰ αἰτία κατασκεύασε τρία παράθυρα, ἔμαθε ἀπ’ αὐτὴν ὅτι τὰ ἔκαμε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Καὶ καθὼς ἄκουσε τοῦτο ὁ βάρβαρος ὅρμησε νὰ τὴν θανατώσει μὲ τὴν σπάθη του.
Κι ἐπειδὴ ἡ ἁγία διέφυγε καὶ μπῆκε ἐντὸς μιᾶς πέτρας, ἡ ὁποία παραδόξως σχίστηκε καὶ τὴν δέχτηκε, διὰ τοῦτο ὁ πατέρας της τὴν κυνηγοῦσε. Κι ἀφοῦ τὴν βρῆκε μέσῳ κάποιου μηνυτοῦ (δηλαδή, καταδότου), τὴν ἅρπαξε ἄσπλαγχνα ἀπ’ τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς καὶ τὴν ἔφερε καὶ παρέδωκε στὸν ἄρχοντα τῆς χώρας, μπροστὰ στὸν ὁποῖο ὁμολόγησε ἡ ἁγία τὸν Χριστὸ κ’ ἔβρισε τὰ εἴδωλα. Τότε δέρνεται δυνατὰ καὶ καταξεσχίζεται στὶς σάρκες καὶ κατακαίγεται στὰ πλευρά. Ἔπειτα κτυπιέται στὴν κεφαλὴ μὲ σφαῖρες καὶ γυμνωμένη περιτριγυρίζει τὴν πόλη ἐνῶ ταυτόχρονα ξαναδέρνεται. Καὶ τελευταῖο, διὰ ξίφους ἀποκόβεται ἡ κεφαλή της ἀπ’ τὰ χέρια τοῦ ἴδιου τοῦ ὠμότατου (ἀπάνθρωπου) πατέρα της, ὁ ὁποῖος λέγεται ὅτι, ἀφοῦ κατέσφαξε τὴν ἁγία Βαρβάρα, κατεβαίνοντας ἀπ’ τὸ βουνὸ χτυπήθηκε ἄνωθεν ἀπὸ κεραυνὸ κ’ ἔτσι ἀπέρριψε τὴν μιαρή του ψυχή.
Ταῖς Αὐτῆς ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 2ος, σελ. 240,241. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).