Ἡ ὁσία Μελάνη ἡ Ρωμαία

Ἡ ὁσία Μελάνη ἡ Ρωμαία

Ἑορτάζει τὴν λα΄ (31η) Δεκεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Οὐχ ὑλική σε χείρ, Μελάνη, καὶ μέλαν,
Θεὸς δέ, κἂν τέθνηκας, ἐν ζῶσι γράφει.
Πρώτῃ ἐν τριακοστῇ ἀπῆρε βίοιο Μελάνη.

   Αὐτὴ ἡ ἁγία ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ὀνορίου τοῦ γυιοῦ τοῦ μεγάλου Θεοδοσίου, ἐν ἔτει υ΄ (400), καταγόμενη ἀπὸ γένος πλούσιο, λαμπρὸ καὶ περίδοξο. Κ’ ἐπειδὴ ἐξ ὅλης ψυχῆς ἀγάπησε τὸν Κύριο, προτίμησε νὰ παρθενεύει. Οἱ γονεῖς της ὅμως τὴν πάντρεψαν παρὰ τὴν θέλησή της κ’ ἔγινε μητέρα δύο παιδιῶν. Ἔπειτα πεθαίνουν οἱ γονεῖς καὶ τὰ παιδιά της. Τότε ἄφησε ἡ μακαρία τὴν πόλη Ρώμη καὶ ζοῦσε ἔξω στὸ ἀγροκήπιό της μὲ κάθε ἄσκηση κι ἀρετή· φρόντιζε γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς, ὑποδεχότανε τοὺς ξένους ποὺ ἔρχονταν κι ἐπισκεπτόταν ὅσους βρίσκονταν στὶς φυλακὲς καὶ ἐξορίες. Ὕστερα ὅμως, ἀφοῦ πούλησε ὅλα τὰ ὑποστατικὰ καὶ τὴν περιουσία της, –ποὺ ἦταν πολὺ μεγάλη–, σύναξε ἀπ’ τὴν πώληση δώδεκα μυριάδες χρυσὰ (ἑκατὸν εἴκοσι χιλιάδες φλουριά), τὰ ὁποῖα μοίραζε σὲ ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

 (Μάρκ. α΄ 1-8)

   «Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

   Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου·

   φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ,

   ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

 (Β΄ Τιμ. δ΄ 5 – 8)

   «Τέκνον Τιμόθεε, νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον.

   ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε.

   τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα·

   λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ.»

Ἡ ἁγία ὁσιομάρτυς Ἀνυσία ἡ ἐν Θεσσαλονίκῃ

 

Ἡ ἁγία ὁσιομάρτυς Ἀνυσία ἡ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ἑορτάζει τὴν λ΄ (30η) Δεκεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Εἰς δεξιὰν νύττουσι πλευρὰν κυρίως,

Πλευρᾶς Ἀδὰμ κύημα τὴν Ἀνυσίαν.

Πλευρὰν Ἀνυσίης τριακοστῇ ἔγχος ἔνυξεν.

   Ἡ ἁγία μάρτυς Ἀνυσία ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ, ἐν ἔτει σϞη΄ (298), καταγόμενη ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης, θυγατέρα εὐσεβῶν καὶ πολὺ πλουσίων γονέων, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ πέθαναν ζοῦσε ἡ ἁγία κατ’ ἰδίαν ἡσυχαστικὰ καὶ εὐαρεστῶντας στὸν Θεὸ διὰ πράξεως καὶ ἐργασίας τῶν θείων ἐντολῶν.

Χριστούγεννα στὴ σπηλιά (Διήγημα)

 

Χριστούγεννα στὴ σπηλιά

(Διήγημα)

τοῦ Φώτη Κόντογλου

   Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα καὶ χιονιᾶς πάντα πᾶνε μαζί. Μὰ ἐκείνη τὴ χρονιὰ οἱ καιροὶ ἤτανε φουρτουνιασμένοι παρὰ φύση. Χιόνι δὲν ἔρριχνε. Μοναχὰ ποὺ ἡ ἀτμοσφαῖρα ἤτανε θυμωμένη, καὶ φυσούσανε σκληροὶ βοριάδες μὲ χιονόνερο καὶ μ᾿ ἀστραπές. Καμμιὰ βδομάδα ὁ καιρὸς καλωσύνεψε καὶ φυσοῦσε μία τραμουντάνα ποὺ ἀρμενιζότανε. Μὰ τὴν παραμονὴ τὰ κατσούφιασε. Τὴν παραμονὴ ἀπὸ τὸ πρωΐ ὁ οὐρανὸς ἤτανε μαῦρος σὰν μολύβι, κ᾿ ἔπιασε κ᾿ ἔρριχνε βελονιαστὸ χιονόνερο...

 

   Σὲ μία τοποθεσία ποὺ τὴ λέγανε Σκρόφα, βρισκότανε ἕνα μαντρὶ μὲ γιδοπρόδατα, ἀπάνω σὲ μιὰ πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ ποὺ κοίταζε κατὰ τὸ πέλαγο· τὸ μέρος αὐτὸ ἤτανε ἄγριο κ᾿ ἔρημο, γεμάτο ἀγριόπρινα, σκίνους καὶ κουμαριές, ποὺ ἤτανε κατακόκκινες ἀπὸ τὰ κούμαρα. Τὸ μαντρὶ ἤτανε τριγυρισμένο μὲ ξεροτρόχαλο*.

Οἱ ἅγιοι Δισμύριοι (εἴκοσι χιλιάδες) μάρτυρες, οἱ ἐν Νικομηδείᾳ καέντες

 

Οἱ ἅγιοι Δισμύριοι (εἴκοσι χιλιάδες) μάρτυρες, οἱ ἐν Νικομηδείᾳ καέντες

Ἑορτάζουν τὴν κη΄ (28η) Δεκεμβρίου

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ὡς προσφοραί σοι, Σῶτερ, ἐξωπτημέναι,

Οἱ Δισμύριοι τοῦ νεὼ κεῖνται μέσον.

Ἀνέρας ὀγδοάτῃ κτάνεν εἰκάδι Δισμυρίους πῦρ.

   Ὅταν ὁ βασιλιᾶς Μαξιμιανὸς ἐπέστρεψε νικητὴς ἀπὸ τὸν κατὰ τῶν Αἰθιόπων πόλεμο, ἐν ἔτει τδ΄ (304), θέλησε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα γιὰ τὴν νίκη αὐτή. Στάλθηκαν λοιπὸν ἀπὸ αὐτὸν παρακινητικὰ γράμματα παντοῦ γιὰ νὰ ἔλθουν ὅλοι στὴν Νικομήδεια καὶ νὰ προσκυνήσουν τοὺς θεούς του.

   Τότε ὁ ἅγιος Ἄνθιμος, ποὺ ἦταν ἐπίσκοπος τῆς Νικομήδειας, συνάθροισε ὅλον τὸν λαὸ τῶν Χριστιανῶν στὴν ἐκκλησία (διότι ἔτυχε τότε νὰ εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως) καὶ μαζί τους συνεόρταζε καὶ αὐτὸς καὶ δίδασκε τὴν ἀληθινὴ πίστη.

ΠΟΙΟ ΑΠ ᾿ ΤΑ ΕΝΝΙΑ;

Ἕνα ὄμορφο, διδακτικὸ καὶ γεμᾶτο ἀνθρωπιὰ διήγημα

ΠΟΙΟ ΑΠ ᾿ ΤΑ ΕΝΝΙΑ;

Τοῦ Οὔγγρου Μόρ Γιοκάϊ*

  Ζοῦσε κάποτε στή Βουδαπέστη ἕνας φτωχός μπαλωματής, πού δυσκολευόταν πολύ νά τά φέρει βόλτα στή ζωή. Ὄχι γιατί οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἀποφασίσει ἄξαφνα νά πάψουν νά φοροῦν παπούτσια, ὄχι γιατί τό συμβούλιο τῆς πόλης εἶχε δώσει διαταγή νά πουλιοῦνται τά παπούτσια στή μισή τιμή, ὄχι ἀκόμα γιατί ἡ δουλειά του, πού ὅλοι του οἱ πελάτες ἔλεγαν πώς βαριόντουσαν νά φοροῦν τά παπούτσια πού τούς μπάλωνε, δέν ἦταν καλή.

  Εἶχε λοιπόν πολλούς πελάτες καί ὅλοι τόν καλοπλήρωναν, καί κανένας δέν τοῦ εἶχε φάει ποτέ οὔτε δεκάρα. Κι ὡστόσο, ὁ καημένος ὁ μαστρο-Γιάννης ἔβλεπε καί πάθαινε νά σμίξει τίς δυό ἄκρες, ὅπως λένε.

  Ὁ λόγος ἦταν πώς ὁ καλός Θεός τοῦ εἶχε χαρίσει ἐννιά παιδιά, ὅλα ἑφτάγερα.

Εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον

Εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον

 

 

 

Αἱ θλίψεις μου εἶναι πολλαί, κι’ οἱ πειρασμοὶ μεγάλοι

Κι ἐλπίδα πλὴν Σοῦ, Δέσποινα, δὲν ἔχω ὁ τάλας ἄλλη.

 

 

(«Τὰ ποιήματα τοῦ καλόγερου», τόμος Γ΄, Ἀθῆναι 1975, σελ. 93.)

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ 2023

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, EΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

* * *

   Τιμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί Ἱεράρχαι καί πεφιλημένα τέκνα,

   Ἄνωθεν εὐδοκίᾳ ἑορτάζομεν καί ἐφέτος ἐν ψαλμοῖς καί ὕμνοις καί ᾠδαῖς πνευματικαῖς τήν κατά σάρκα Γέννησιν τοῦ προαιωνίου Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τήν φανέρωσιν δηλονότι τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου. Κατά τόν Ἅγιον Νικόλαον Καβάσιλαν, τά τελούμενα εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν εἶναι «τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου μυσταγωγία», τό δέ ἐν τοῖς προοιμίοις αὐτῆς δοξολογικόν «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» μαρτυρεῖ «ὅτι διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου πρῶτον ἐμάνθανον οἱ ἄνθρωποι ὡς εἴη τρία πρόσωπα ὁ Θεός» [1]. Ὁ ἱερός πατήρ διακηρύττει ὅτι ὁ Κύριος καί  Σωτήρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός «τόν ἀληθινόν ἄνθρωπον καί τέλειον καί τρόπων καί ζωῆς καί τῶν ἄλλων ἕνεκα πάντων πρῶτος καί μόνος ἔδειξεν» [2].

 

ΕΥΧΕΣ

  

ΕΥΧΕΣ

   «Ὤφθης ἐπὶ γῆς, καὶ βροτοῖς συνανεστράφης·

 Καίσαρος θεσμοῖς, σὺν τοῖς δούλοις ἀπεγράφης·

 ἐπλάσθης, οὐκ ἐτράπης, ἀναλλοίωτος ἔμεινας,

 ὅλως ὢν Θεός, κἂν ἐσαρκώθης.

 Δόξα τῇ σῇ οἰκονομίᾳ, τιμὴ αἴνεσις,

 μεγαλοπρέπεια καὶ νῦν, καὶ εἰς αἰῶνας. Ἀμήν.»

(Προεόρτιον Θεοτοκίον στιχηρῶν τῶν Αἴνων τῆς 23ης Δεκεμβρίου.)

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ καὶ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ!!!

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ· ΔΟΞΑΣΑΤΕ…»!!!

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

 (Ματθ. α΄ 1-25)

   «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ.

   Ἀβραὰμ ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ,

   Ἰούδας δὲ ἐγέννησε τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐσρώμ, Ἐσρὼμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀράμ,

   Ἀρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀμιναδάβ, Ἀμιναδὰβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Σαλμών,

   Σαλμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ῥαχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ῥούθ, Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεσσαί,

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

 (Ἑβρ. ια΄ 9 – 10, 32 – 40)

   «Ἀδελφοί, πίστει παρῴκησεν Ἀβραὰμ εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς·

   ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός.

   Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν,

   οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων,

   ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων·

Ἡ Κυριακὴ τῶν ἁγίων Προπατόρων

Ἡ Κυριακὴ τῶν ἁγίων Προπατόρων

Ἑορτάζεται τὴν Κυριακὴ μεταξὺ ια΄ (11ης) καὶ ιζ΄ (17ης) Δεκεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Δέξασθε χαρὰν οἱ πάλαι Προπάτορες,

Βλέποντες ἐγγίζοντα Χριστὸν Μεσσίαν.

Γήθεο, Ἀβραάμ, ὅτι πρόπαππος Χριστοῦ ἐδείχθης.

 

   Οἱ ὑποθέσεις τοῦ μακαρίου Ἀβραὰμ εἶναι γνωστὲς καὶ στοὺς σοφοὺς καὶ στοὺς ἰδιῶτες (ἀμαθεῖς ἢ ὀλιγομαθεῖς) Χριστιανούς, καθότι τὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως, τὸ ὁποῖο συνέγραψε ὁ προφήτης Μωϋσῆς καὶ περιέχει τὶς ὑποθέσεις αὐτές, διαβάζεται εἰς ἐπήκοον πάντων τῶν Χριστιανῶν στὴν Ἐκκλησία, κατὰ τὶς νηστίσιμες ἡμέρες τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἔτσι λοιπόν, ἀπ’ τὸ βιβλίο ἐκεῖνο μαθαίνουμε ὅλοι ὅτι ὁ προπάτοράς μας Ἀβραὰμ καταγόταν ἀπὸ τὴν χώρα τῶν Χαλδαίων καὶ ἦταν ἐθνικός, διότι οἱ Χαλδαῖοι ἦταν ἔθνος πρὸ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ὅτι εἶχε πατέρα εἰδωλολάτρη, τὸν Θάρρα. Πλὴν ὅμως, ἂν καὶ καταγόταν ἀπ’ ἕναν τέτοιο εἰδωλολάτρη, δὲν ἐμποδίσθη ἐξ αὐτοῦ καθόλου ἀπ’ τὸ νὰ γνωρίσει τὸν ἀληθινὸ Θεό, ἀλλὰ μάλιστα –ἂν πρέπει νὰ ποῦμε κι ἕνα λόγο παράδοξο–, ἀπ’ αὐτὴ τὴν εἰδωλολατρεία ὁδηγήθηκε στὸ νὰ καταλάβει τὸν ἀληθινὸ Θεό.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

  

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιδ΄ 16-24 & Ματθ. κβ΄ 14)

   «Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς·

   καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα.

   καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον.

   καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον.

   καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΘ΄

(Κολασ. γ΄ 4 – 11)

   «Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ὑμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ.

   Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία,

   δι᾽ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας,

   ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς·

   νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν·

   μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ

   καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ᾽ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν,

   ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.»

Γιατί ὑπάρχει ὁ Ναός;

Γιατί ὑπάρχει ὁ Ναός;

«Οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου;»

(Λουκ. ιγ΄ 16)

Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη*

Χρεωμένοι

   Χρειάζεται ὁ Ναός; Πολλὲς φορὲς ἀκοῦμε τὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὴν καμπάνα καὶ τὶς ἄλλες ἐκδηλώσεις τοῦ Ναοῦ. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι, ποὺ δὲν ἐκκλησιάζονται, θέτουν τὸ πρόβλημα: «Γιατί νὰ πάω στὸν ναό; Ἐγὼ πιστεύω μὲ τὸν τρόπο μου. Πιστεύω μέσα μου. Εἶναι ἀνάγκη νὰ πηγαίνω καὶ στὴν ἐκκλησία;»

   Καὶ μόνο ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα στὸν Ναὸ καὶ μέσα στὶς Συναγωγὲς θ’ ἀρκοῦσε ὡς ἀπάντηση. Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς λέγει, ὅτι ὁ Κύριος εἶχε ἱερὴ συνήθεια νὰ πηγαίνει κάθε Σάββατο στὴν Συναγωγή, ποὺ ἦταν τὸ ἀντίστοιχο τοῦ Ναοῦ. «Κατὰ τὸ εἰωθός», πήγαινε στὸν Ναὸ ἢ στὴν Συναγωγή, γιὰ νὰ προσευχηθεῖ καὶ νὰ μελετήσει τὸν Νόμο (Λουκ. δ΄ 16).

   Τί χρειάζεται ὁ Ναός; Τὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἐμεῖς δὲν θὰ τὸ ἀπευθύνουμε σ’ ἐκείνους, ποὺ δὲν ἐκκλησιάζονται, ἀλλὰ σ’ ἐκείνους ποὺ τακτικὰ ἐκκλησιάζονται. Καὶ αὐτό, διότι τὸ σκηνικὸ τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἐκτυλίσσεται μέσα σὲ θρησκευτικὸ χῶρο, τὴν ὥρα λατρευτικῆς συνάξεως, μέσα σὲ Ἰουδαϊκὴ συναγωγή.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

(κεφ. ιγ΄ 10-17)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι.

   καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές.

   ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου·

   καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζεν τὸν Θεόν.

   ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.

   ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει;

   ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου;

   καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾽ αὐτοῦ.»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΖ΄

(Ἐφεσ. ς΄ 10 – 17)

   «Ἀδελφοί, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ.

   ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου·

   ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.

   διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι.

Ἡ Σύλληψη τῆς ἁγίας Ἄννης, τῆς μητέρας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἡ Σύλληψη τῆς ἁγίας Ἄννης, τῆς μητέρας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἑορτάζεται τὴν θ΄ (9η) Δεκεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Οὐχ ὥσπερ Εὔα καὶ σὺ τίκτεις ἐν λύπαις,

Χαρὰν γὰρ ἔνδον, Ἄννα, κοιλίας φέρεις.

Τῇ δ’ ἐνάτῃ Μαρίην Θεομήτορα σύλλαβεν Ἄννα.

   Ὁ Κύριός μας καὶ Θεὸς θέλοντας νὰ ἑτοιμάσει γιὰ τὸν ἑαυτό Του ναὸ ζωντανὸ καὶ οἶκο ἅγιο γιὰ νὰ κατοικήσει, ἀπέστειλε τὸν Ἄγγελό Του –ποὺ ὅπως λέγουν ἦταν ὁ Γαβριήλ– πρὸς τοὺς δικαίους Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, ἀπ’ τοὺς ὁποίους εὐδόκησε νὰ γεννηθεῖ ἡ κατὰ σάρκα Μητέρα Του. Καὶ στέλνοντας τὸν Ἀρχάγγελο προεμήνυσε ὅτι θὰ συλλάβει ἡ στεῖρα καὶ γριούλα Ἄννα, ὥστε μὲ τὴν σύλληψη τῆς στείρας νὰ βεβαιώσει τὴν ἐκ τῆς Παρθένου ἄσπορη σύλληψη καὶ ἄφθορη γέννησή Του.

«Ἐπειδὴ μνησικάκησα στὸν ἀδελφό μου…»

«Ἐπειδὴ μνησικάκησα στὸν ἀδελφό μου…»

   Δύο ἀδελφοὶ πιάστηκαν στὸν καιρὸ τοῦ διωγμοῦ κι ἀφοῦ βασανίστηκαν ρίχτηκαν στὴν φυλακή. Ἐπειδὴ ὅμως ἀκολούθησε μεταξύ τους κάποιος παροξυσμὸς καὶ λογοτριβή, ὁ μὲν ἕνας ἀφοῦ μετανόησε, ἔβαλε γρήγορα μετάνοια στὸν ἀδελφό του καὶ ζήτησε συγχώρηση, λέγοντας:

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

(κεφ. ιη΄ 35-43)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν τὸν Ἰησοῦν εἰς Ἰεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν.

   ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη τοῦτο.

   ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται.

   καὶ ἐβόησε λέγων· Ἰησοῦ υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με.

   καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιγήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν, Υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με.

   σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν

   λέγων· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω.

   καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

   καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ.»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΣΤ΄

(Ἐφεσ. ε΄ 8 – 19)

   «Ἀδελφοί,   ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· -

   ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ·-

   δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ.

   καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε·

   τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν·

   τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι.

   διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός.

Ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ ἁγιορείτης

Ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ ἁγιορείτης

Ἑορτάζει τὴν β΄ (2α) Δεκεμβρίου.

Ἀσκήσεως ἀμπεχόμενος πορφύραν

Λαμπρὰν εἰσῆλθες, Πορφύριε, εἰς πόλον. 

Μισῶν, Πορφύριε, γηράσκουσαν δόξαν

Κοινωνὸς γέγονας τῆς μὴ γηρασκούσης.

   Ὁ ὅσιος Πορφύριος γεννήθηκε τὸ 1906 στὸ χωριὸ Ἅγιος Ἰωάννης Καρυστίας Εὐβοίας. Σὲ μικρὴ ἡλικία, μιμούμενος τὸν βίο τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, ἔφυγε ἀπὸ τοὺς γονεῖς του κρυφὰ καὶ ἦλθε στὰ Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Βαριὰ ἀσθένεια τὸν ἀνάγκασε νὰ ἐπιστρέψει στὴν Εὔβοια. Διακόνησε ἐπὶ 33 χρόνια ὡς ἐφημέριος στὸ παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Γερασίμου στὴν Πολυκλινικὴ τῆς Ἀθήνας, ὅπου χωρὶς νὰ τὸ ἐπιδιώξει ὁ ἴδιος ἄρχισε νὰ γίνεται γνωστὸς στὸν κόσμο, ποὺ ἔτρεχε νὰ τὸν συναντήσει, νὰ ἐξομολογηθεῖ καὶ νὰ ζητήσει τὶς φωτισμένες συμβουλές του. Τὸ 1973 περιορίστηκε στὸν ἅγιο Νικόλαο Καλλισίων Πεντέλης.