Νὰ μὴ κάμνωμεν ὅρκους
Ἀπὸ τὶς Διδαχὲς τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ*
Θέλεις, ἀδελφέ μου, νὰ εἰπῇς, μὰ τὸν
Θεόν; Δὲν λέγεις, μὰ τὴν ἀλήθειαν;
Ἐκεῖ ὁποὺ θὰ κάμῃς ὅρκον τοῦ ἀδελφοῦ σου, πές του ἐπ’ ἀληθείας, καὶ ἂν δὲν σοῦ πιστεύσῃ, τράβα τὸν δρόμον σου.
Ἡ ἀνθρωπίνη γνῶσις
Γνῶσις καὶ μάθησις, φησίν, ἀνωφελὴς πρὸς
πάθη
κόπος δὲ θεῖος εὔχρηστος καὶ πόνος μετὰ
πόθου.
(Ἀλφαβηταλφάβητος
βαθμὶς ρκθ΄ σελ. 435)
Ἡ γνῶσις ἡ
ἀνθρώπινη «καλὴ εἶναι καὶ ἅγια»
μὰ δυὸ κακὰ ὄχι μικρὰ βαστάει αὐτὴ σ’
τὰ πλάγια.
Πρῶτα γεννᾷ περισπασμόν, αὐτὸ εἶναι
τὸ ἕνα·
μὰ θἄταν ἕνα τὸ κακὸ ἂν μόν’ αὐτὸ ἐγέννα.
Γιατὶ ἐξὸν ἀπὸ αὐτό, καὶ τὰ μυαλὰ φουσκώνει
κι’ ἔτσι τὰ πάθη μέσα μας αὐξάνει καὶ φουντώνει.
Ἀνδρέας καὶ Ἀπόστολος Ἀνδρέας
Τοῦ μακαριστοῦ
Ἀρχιμ. Ἰωὴλ Γιαννακοπούλου*
«Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ ᾽Ιωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο,
καὶ ἐμβλέψας τῷ ᾽Ιησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ θεοῦ. καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ
οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος καὶ ἠκολούθησαν τῷ ᾽Ιησοῦ. στραφεὶς δὲ ὁ ᾽Ιησοῦς καὶ θεασάμενος
αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς· τί ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ῥαββί· (ὃ λέγεται
ἑρμηνευόμενον Διδάσκαλε)· ποῦ μένεις; λέγει αὐτοῖς· ἔρχεσθε καὶ ἴδετε. ἦλθον οὖν καὶ εἶδον ποῦ μένει,
καὶ παρ᾽ αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη. ἦν ᾽Ανδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ
τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ ᾽Ιωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ· εὑρίσκει οὗτος πρῶτον
τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ· εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν· (ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον
Χριστός)· καὶ ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν ᾽Ιησοῦν. ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ ᾽Ιησοῦς εἶπε· σὺ εἶ
Σίμων ὁ υἱὸς ᾽Ιωνᾶ, σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς, (ὃ ἑρμηνεύεται Πέτρος).»
(Ἰωάν.
α΄ 35-43)
Ἐξ ἀφορμῆς τῆς κλήσεως τῶν μαθητῶν τούτων
καλὸ εἶναι νὰ δοῦμε τὸν Ἀνδρέα ὡς Ἀνδρέα καὶ ὡς ἀπόστολο Ἀνδρέα, γιὰ νὰ δοῦμε τὴν
διαφορὰ τῶν ἀνθρώπων πρὸ τῆς χάριτος καὶ μετὰ τὴν χάρη.
Καὶ πρῶτον: ὁ Ἀπόστολος ὡς Ἀνδρέας. Τοῦτος καταγόταν ἀπὸ τὴν Βηθσαϊδᾶ τῆς Γαλιλαίας. Ὅταν ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος κύρυττε στὸν Ἰορδάνη ἔγινε μαθητής του. Μετ’ ἀπὸ λίγο προσέρχεται ὁ Κύριος νὰ βαπτισθεῖ ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου. Ὁ Ἰωάννης δείχνει τὸν Ἰησοῦ λέγοντας, ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Ἀπὸ τοῦτο ὁ Ἀνδρέας γίνεται μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ πρῶτος, γι’ αὐτὸ καὶ πρωτόκλητος ὀνομάζεται. Ὁ Ἀνδρέας βρίσκει τὸν ἀδελφό του Πέτρο καὶ τοῦ λέει: Εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν. Ἀκολουθεῖ καὶ ὁ Πέτρος τὸν Χριστό.
 |
| Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης |
Στιγμὲς ἀπ’ τ’ Ἅγιον Ὄρος (Ε΄)
(BINTEO)
«Μὴ θαυμάζετε αὐτοὺς ποὺ πλησιάζουν στὸ
φεγγάρι, ἀλλ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἀποφεύγουν τὸ κοσμικὸ φρόνημα καὶ πλησιάζουν στὸν Θεὸ
καὶ ἀγάλλονται.»
Ὅσιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης
Παρακολουθῆστε τὴν ὑπέροχη ταινία-ἀφιέρωμα:
Μετάνοια
Ὁσίου
Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου*
Τά
ἁμαρτήματά σας εἶναι μεγάλα καί φοβερά. Τίποτε ὅμως δέν ὑπερβαίνει τήν ἄπειρη
εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν δέν δίνεται σύμφωνα μέ τήν ἀξία μας,
ἀλλά σύμφωνα μέ τό ἔλεος τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ. Ὁ Θεός εἶναι ἕτοιμος νά
συγχωρήσει, ὅταν ὑπάρχει εἰλικρινής
μετάνοια. Αὐτό πού κάνει τόν ἄνθρωπο ἀνάξιο νά συγχωρηθεῖ δέν εἶναι τό
μέγεθος καί τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν, ἀλλά ἡ
ἀμετανοησία του.
Μόλις μετανοήσατε μέ συντριβή καί ἐξομολογηθήκατε σᾶς δόθηκε ἡ ἄφεση στόν οὐρανό. Κατά τήν ἐκφώνηση τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς, αὐτή ἡ οὐράνια ἀπόφαση σᾶς γνωστοποιήθηκε.
Ε Υ Χ Η
Εἰς τὸν Παντοκράτορα καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν καὶ Πατέρα.
Τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς
ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου.
Δέσποτα Θεὲ τῶν ἁπάντων, Πάτερ ὑπεράγαθε· ὁ ὢν ἀεὶ καὶ διαμένων· ὁ προὼν ὑπερανάρχως παντὸς αἰῶνος, καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχων τὸ εἶναι μήτε ἀρξάμενον, μήτε παυσόμενον. Ὁ τῇ οὐσίᾳ ἀκατανόητος, καὶ τῷ μεγέθει ἀπεριόριστος, καὶ τῇ ἀγαθότητι ἄπειρος. Ἡ πηγαία καὶ ἀνέκφραστος ἄβυσσος τῆς δυνάμεως καὶ τῆς σοφίας. Εὐλογῶ σε, ὅτι ἐπέβλεψας ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς ἐπὶ τὴν ἐμὴν ἀθλιότητα, καὶ ἐλυτρώσω με τοῦ πηλοῦ καὶ τῆς πλινθείας τοῦ μοχθηροῦ καὶ ματαίου κόσμου, καὶ τῶν ἐξ αὐτοῦ πολλῶν καὶ ποικίλων βρόχων τοῦ πονηροῦ Ἄρχοντος τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου. Εὐλογῶ σε, Κύριε, ὅτι ἐθαυμάστωσας ἐπ᾿ ἐμὲ τὸν ἁμαρτωλὸν τὰ ἐλέη σου· καὶ κατὰ πάντα μοι φιλανθρωπότατος γέγονας, καὶ τροφεύς, καὶ κυβερνήτης, καὶ φύλαξ, καὶ ἀντιλήπτωρ, καὶ καταφυγή, καὶ Σωτήρ, καὶ κηδεμὼν ψυχῆς τε καὶ σώματος. Εὐλογῶ σε Κύριε, ὅτι πολλὴν καὶ ἄπειρον τὴν φιλανθρωπίαν σου ἀνέδειξας εἰς ἐμὲ τὸν ἀνάξιον· ὅτι καθ᾿ ἑκάστην ὑπὸ τῆς οἰκείας ρᾳθυμίας τῷ διαβόλῳ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ προδιδόμενον, διαφυλάττεις καὶ σώζεις με, καὶ τῶν αὐτοῦ ἀφαρπάζεις παγίδων. Εὐλογῶ σε, Κύριε, ὅτι ἐδωρήσω μοι ἐξουσίαν μετανοίας ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις μου, καὶ μυρίας ἀφορμὰς ἐπιστροφῆς ὑπέδειξας ἀπὸ τῆς μοχθηρίας μου. Εὐλογῶ σε, Κύριε, ὅτι ἀδυνατοῦντος ἐπιρρωνύεις μου τὴν ἀσθένειαν, καὶ οὐκ ἐᾷς με ὅλως καταπεσεῖν· ἀλλ᾿ εὐθὺς ὀρέγεις μοι χεῖρα βοηθείας ἄνωθεν, καὶ πρὸς σεαυτὸν ἐπανάγεις.
Ὑποκρισία εἶναι…
Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ*
Ὑποκρισία εἶναι ἡ προσποίηση φιλίας·
ἤ,
μῖσος ποὺ καλύπτεται μὲ ψεύτικο σχῆμα φιλίας·
ἤ, ἔχθρα ποὺ ἐκδηλώνεται μὲ μορφὴ συμπάθειας·
Ὁ ὅσιος Ἀκάκιος τῆς Κλίμακας1
Ἑορτάζει τὴν κς΄
(26η) Νοεμβρίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Κακὸν φυγὼν πᾶν Ἀκάκιος ἐν βίῳ,
Καλοῖς ἀπείροις ἐντρυφᾷ λιπὼν βίον.
Τοῦτος ὁ ὅσιος ἦταν σ’ ἕνα μοναστῆρι στὴν Ἀσία2, καὶ ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία μεταχειριζόταν τὴν ἀσκητικὴ ζωή· εἶχε δὲ ἐπιστάτη καὶ γέροντα ἕνα μοναχὸ πολὺ ἀμελῆ, θυμώδη καὶ ὀργίλο. Γι’ αὐτό, δοκίμαζε τόσα κακὰ καὶ βάσανα ἀπ’ αὐτὸν ὁ ἀοίδιμος, ὥστε φαίνονται ἴσως στοὺς πολλοὺς ἀπίστευτα. Διότι, κάποτε εἶχε τὸ μάτι του μελανὸ ἀπὸ τὰ κτυπήματα, κάποτε τὸν λαιμό του, κι ἄλλοτε εἶχε πληγωμένο τὸ κεφάλι του. Κι ἀφοῦ πέρασε ἐννιὰ χρόνια στὴν ὑπακοὴ τοῦ ἄσπλαγχνου ἐκείνου γέροντα ἀπῆλθε πρὸς τὸν Κύριο καὶ τάφηκε στὸ κοιμητήριο τῶν πατέρων.
Εἶπε Γέρων…
Ὁ
ἀββᾶς Παμβὼ ἔλεγε πὼς ὁ μοναχὸς πρέπει νὰ εἶναι ντυμένος μὲ τέτοια ροῦχα, πού,
ἂν τὰ πετάξει στὸ δρόμο, νὰ μὴ καταδεχτοῦν οὔτε οἱ ζητιάνοι νὰ τὰ πάρουν.
Γιατί
αἰσθάνομαι δειλία, ὅταν περπατῶ μόνος στὴν ἔρημο, Ἀββᾶ; ρώτησε ἕνας ἀρχάριος
μοναχὸς κάποιον Γέροντα.
— Γιατὶ ζεῖς ἀκόμη, τοῦ ἀποκρίθηκε ἐκεῖνος. Δὲν ἔχεις νεκρωθεῖ γιὰ τὸν Κύριο.
Ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Μερκούριος
Ἑορτάζει τὴν κε΄
(25η) Νοεμβρίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Εἰ καὶ πατάσσῃ, Μερκούριε, τῷ ξίφει,
Καὶ νεκρὸς ἐχθρὸν σὺ πατάσσεις Κυρίου.
Ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς Μερκούριος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους Δεκίου καὶ Οὐλεριανοῦ τῶν βασιλέων, (καὶ μαρτύρησε) τὸ ἔτος σνε΄ (255)· καταγόμενος ἀπ᾿ τὴν γῆ τῆς Ἀνατολῆς, ἦταν γυιὸς κάποιου Σκύθου ποὺ ὀνομαζόταν Γορδιανὸς καὶ ἦταν συναριθμημένος μὲ τὸ στράτευμα τ᾿ ὀνομαζόμενο τῶν Μαρτησίων.
Μόνο γιὰ τὴν τιμή…
Ὅταν ὁ
Ξέρξης ἐκστρατεύοντας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος βρισκόταν στὴν Θεσσαλία, οἱ ἄνθρωποί
του ρώτησαν κάποιους Ἀρκάδες, ποὺ πῆγαν ἐκεῖ, μὲ τὶ καταγίνονταν οἱ Ἕλληνες
ἐκεῖνο τὸν καιρό.
- Ἔχουν Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες, ἦταν ἡ ἀπάντηση.
- Καὶ τί βραβεῖο δίνεται στοὺς νικητές; ξαναρώτησαν.
Τοὺς τρέμει ἀκόμη καὶ ὁ θάνατος…
Ὁσίου
Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου
Ἡ θερμὴ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ τρέφει
περισσότερο ἀπὸ κάθε ὑλικὴ τροφὴ καὶ δίνει πολλὲς θερμίδες στὴν ψυχὴ καὶ στὸ
σῶμα καὶ πολλὲς φορὲς θεραπεύει καὶ ἀγιάτρευτες ἀρρώστιες, δίχως φάρμακα, καὶ
ἀναπαύει ψυχές.
Ἐκεῖνοι ποὺ θυσιάζουν ἀκόμη καὶ τὴν ζωή τους ἀπὸ καθαρὴ ἀγάπη, γιὰ νὰ προστατέψουν τοὺς συνανθρώπους τους, μιμοῦνται τὸν Χριστό.
Ἡ ἀποχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία εἶναι φυσικὸ ἔργο
Ἁγίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ*
Κάθε ἀγαθὸ ἔργο ποὺ μὲ τὶς φυσικὲς ἱκανότητες κάνουμε, μᾶς κάνει νὰ
ἀπέχουμε ἀπ’ τὸ ἀντίθετό του κακό, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς προσθέσει ἁγιασμὸ χωρὶς τὴν θεία χάρη.
Ὁ ἐγκρατὴς ἀπέχει ἀπὸ τὴν γαστριμαργία.
Ὁ ἀκτήμονας ἀπὸ τὴν πλεονεξία.
Ὁ ἥσυχος ἀπὸ τὴν πολυλογία.
Ὁ ἁγνὸς ἀπὸ τὴν φιληδονία.
Στιγμὲς ἀπ’ τ’ Ἅγιον Ὄρος (Δ΄)
(BINTEO)
«Ἐπειδὴ ἡ οὐράνια ζωὴ τῶν ἀνθρώπων θὰ εἶναι
πιὰ ἀγγελική, γι᾿ αὐτὸ ὁρισμένοι φιλότιμοι νέοι τὴν ἀρχίζουν ἀπὸ τούτη τὴν ζωή,
γίνονται Μοναχοὶ καὶ ζοῦν μὲ παρθενία, ἀκτημοσύνη καὶ ὑπακοή.»
Ὅσιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης
Παρακολουθῆστε τὸ ὑπέροχο:
Ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας…!
Ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ*
…Μετὰ τὴν θεραπεία του ὁ Μοτοβίλωφ ἔγινε
πολὺ τακτικὸς ἐπισκέπτης τῆς μονῆς. Κατὰ τὴν διάρκεια μιᾶς συνομιλίας του μὲ
τὸν ὅσιο Σεραφείμ, τέλη Νοεμβρίου τοῦ 1831, εὐτύχησε νὰ τὸν δεῖ καταγλαϊσμένο
ἀπὸ τὴ Χάρη καὶ λάμποντα μέσα στὸ φῶς, καὶ νὰ ἀκούσει ἀπὸ αὐτὸν ὅτι ἡ
χριστιανικὴ ζωὴ πρέπει νὰ γίνη ζωὴ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι.
Νὰ τὶ ἔγραψε σχετικὰ ὁ Μοτοβίλωφ στὸ
σημειωματάριό του, τὸ ὁποῖο βρέθηκε στὸ ἀρχεῖο τῆς μονῆς Ντιβιέγιεβο, ὅπου εἶχε
γίνει μοναχὴ ἡ χήρα Ἑλένη Μοτοβίλοβα:
«Ἡ
ἡμέρα ἦταν συννεφιασμένη· ἡ γῆ εἶχε καλυφθεῖ ἀπὸ παχὺ στρῶμα χιονιοῦ, τὸ ὁποῖο
ἔπεφτε συνεχῶς, ὅταν ὁ στάρετς Σεραφεὶμ μὲ ἔβαλε νὰ καθήσω δίπλα του σ’ ἕνα
πεσμένο κορμὸ δένδρου.
- Ὁ Κύριος μοῦ ἀποκάλυψε, μοῦ εἶπε, ὅτι στὴν
παιδική σας ἡλικία ἐπιθυμούσατε νὰ μάθετε ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς
ζωῆς. Σᾶς συμβούλευαν νὰ ἐκκλησιάζεσθε, νὰ προσεύχεσθε, νὰ κάνετε καλὲς
πράξεις, διότι σ’ αὐτά, σᾶς ἔλεγαν, συνίσταται ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.
Αὐτὴ ἡ ἀπάντησις ὅμως δὲν μποροῦσε νὰ σᾶς ἱκανοποιήσει. Ὄντως ἡ προσευχή, ἡ
νηστεία, ἡ ἀγρυπνία, ὄπως καὶ ὅλη ἡ χριστιανικὴ ἄσκησις εἶναι καλὰ καθ’ ἑαυτά.
Ἀλλὰ ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι μόνο νὰ ἐκπληρώνουμε αὐτά, διότι αὐτὰ
εἶναι μόνο μέσα. Ὁ πραγματικὸς σκοπὸς
τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι νὰ ἀποκτήσουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Πρέπει νὰ
γνωρίζετε ὅτι μόνο ἐκεῖνο τὸ καλὸ ἔργο ποὺ ἔχει γίνει ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστὸ
φέρει τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σύμφωνα μ’ αὐτὰ ἡ ἀπόκτησις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας.
- Μὲ ποιὰ ἔννοια λέτε ὅτι πρέπει νὰ κερδίσωμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἐρώτησα ἐγώ, δὲν τὸ καταλαβαίνω καλὰ αὐτό.
Ἐδῶ κρύβεται τὸ μυστικό…
Ὅσιος Πορφύριος ὁ Ἁγιορείτης
Ὁ
χριστιανὸς εἶναι εὐγενής.
Νὰ προτιμᾶμε ν᾿ ἀδικούμαστε.
Ἅμα ἔλθει μέσα μας τὸ καλό, ἡ ἀγάπη, ξεχνᾶμε τὸ κακὸ ποὺ μᾶς κάνανε.
Τὰ Εἰσόδια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
Ἑορτάζει τὴν κα΄
(21η) Νοεμβρίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Ἔνδον τρέφει σε Γαβριὴλ ναοῦ, Κόρη,
Ἥξει δὲ μικρὸν καὶ τὸ Χαῖρέ σοι λέξων.
Βῆ ἱερὸν Μαρίη τέμενος παρὰ εἰκάδι πρώτῃ.
Ἡ εἴσοδος τῆς Κυρίας Θεοτόκου στὸν νομικὸ ναὸ προξένησε στοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ἑορτὴ θαυμαστὴ καὶ παγκόσμια, ἐπειδὴ αὐτὴ ἔγινε μὲ παράδοξο τρόπο, καὶ εἶναι ἕνα προοίμιο τοῦ μέγιστου καὶ φρικτοῦ μυστηρίου τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τὸ ὁποῖο διὰ μέσου τῆς Θεοτόκου ἔμελλε νὰ γίνει στὸν κόσμο. Κι ἔλαβε τὴν ἀφορμὴ ἡ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων γι’ αὐτὴ τὴν ὑπόθεση:
Ε Υ Χ Η
Εἰς τὴν παναγίαν καὶ ὁμοούσιον Τριάδα.
Τοῦ νομοφύλακος Ἰωάννου Διακόνου τοῦ Εὐγενικοῦ, ἀδελφοῦ Μάρκου τοῦ Ἐφέσου.*
Ὁ ἐν προσκυνητῇ Τριάδι δοξαζόμενος εἷς Θεός, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον. Ἡ μακαρία φύσις, ἡ ὑπερούσιος οὐσία, ἡ ἄμετρος ἀγαθότης, ὁ ἀκένωτος τῶν καλῶν θησαυρός, ἡ ἄπειρος τῆς εὐσπλαγχνία ἄβυσσος, τὸ τῆς φιλανθρωπίας ἀνεκδιήγητον πέλαγος, ἡ παναγία καὶ ζωαρχικὴ Τριάς, ἡ τὴν ὑπερκόσμιον ἅπασαν καὶ τὴν ἐγκόσμιον κτίσιν, διὰ μόνην ἀγαθότητα, ἐξ οὐκ ὄντων εἰς τὸ εἶναι παραγαγοῦσα καὶ προμηθουμένη καὶ συνέχουσα, ἡ τῆς πλάνης τὸν κόσμον ἐλευθερώσασα, Θεοῦ Πατρὸς εὐδοκίᾳ καὶ αὐτουργίᾳ τοῦ Λόγου, καὶ ἐπελεύσει τοῦ Πνεύματος ἁγίου, καὶ τὴν φύσιν ἡμῶν τῆς ἁμαρτίας λυτρωσαμένη. Σύ με φώτισον, ὁ ὑπέρφωτος Θεός· σύ με ἁγίασον, ὁ ὑπεράγιος Κύριος· σύ με κάθαρον, ὁ μόνος καθαρὸς καὶ ἀκήρατος. Ἀγάθυνόν με, Θεὲ τρισυπόστατε, ὁ μόνος καθαρὸς καὶ ὑπεράγαθος· θεοποίησόν με χάριτί σου κατὰ μέθεξιν, ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός· ἐνδυνάμωσόν με, ὁ ἰσχυρός· ζωοποίησόν με, ὁ ζῶν καὶ ἀθάνατος· σόφισόν με ὁ ὑπέρσοφος, εἰς ἔνθεον ἔρωτα τῆς σῆς ἀγάπης με πτέρωσον, οἰκείωσόν με σαυτῷ, Θεὲ ὑπερούσιε, ὑπέρζωε καὶ ὑπέρφωτε, καὶ μὴ ἀποξενώσῃς με τῆς σῆς χρηστότητος, διὰ τὴν ἐμὴν ἀναξιότητα.
Ἔσκυψε καὶ φίλησε τὰ πόδια…
Ὁ
Ὅσιος Παμβὼ1 εἶχε ἕναν ὑποτακτικό, στὸν ὁποῖο εἶχε δώσει τὴν ἐντολὴ
νὰ τὸν εἰδοποιεῖ ἐγκαίρως, ὅταν κατὰ τὴν γνώμη του καταλάβαινε ὅτι ὁ Παμβὼ
μποροῦσε νὰ πέσει σὲ κάποιο ἁμάρτημα.
Μιὰ μέρα, ὁ ὑποτακτικός, ἀπὸ ἀπροσεξία, ἔχυσε πάνω στὸν γέροντά του, ζεματιστὸ νερό. Ἔσπευσε λοιπὸν νὰ πεῖ:
Ἡ ἀγάπη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου πρὸς τὴν Παναγία…
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος χοροστάτησε κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία ποὺ
τελέστηκε τὴν Κυριακὴ 15 Νοεμβρίου 2020, στὴν Ἀκρόπολη τῆς Σηλυβρίας, στὴν
Ἀνατολικὴ Θράκη, γενέτειρα πόλη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, Ἐπισκόπου Πενταπόλεως, μὲ
τὴν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 100 ἐτῶν ἀπὸ τὴν κοίμησή του.
«Μὲ συγκίνησιν, χαρὰν καὶ κατάνυξιν συνήχθημεν σήμερον εἰς τὴν
γενέτειραν τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, διὰ νὰ τιμήσωμεν ἐν λειτουργικῇ συνάξει, τὴν
πανίερον μνήμην του καὶ τὴν συμπλήρωσιν ἑκατονταετίας ὅλης ἀπὸ τῆς ὁσιακῆς
κοιμήσεώς του εἰς τὸ Ἀρεταίειον Νοσοκομεῖον Ἀθηνῶν», ἀνέφερε ὁ Παναγιώτατος στὴν
ὁμιλία του καὶ ἐπισήμανε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία «τιμᾶ τοὺς Ἁγίους της, οἱ ὁποῖοι
εἶναι σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός της. Ἀνήκουν εἰς τὸν πυρῆνα της καὶ ἐνσαρκώνουν τὴν
ζωήν, τὴν ἀποστολὴν καὶ τὴν ἐλπίδα της. Εἶναι συνοδῖται, οἰκεῖοι καὶ φίλοι,
συγγενεῖς καὶ συμπολῖται, προστάται καὶ στήριγμα τῶν πιστῶν, ὑπόδειγμα καὶ κανὼν
διὰ τὴν ζωήν των».
Στὴ συνέχεια ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀναφέρθηκε στὸν βίο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καὶ στὴν ἄνευ ὅρων ἀφιέρωσή του στὸν Σωτῆρα Χριστό.
Ὁ Θεὸς θὰ βρίσκει πάντοτε τὸν τρόπο νὰ σᾶς ἀποκαλύπτει τὴν ἀλήθεια
Ὁσίου
Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
Καθετὶ
ποὺ ὑπάρχει, ὑπάρχει γιατὶ ὁ Θεὸς τὸ σκέπτεται.
Ὁ Θεὸς σκέπτεται τὸν κόσμο καὶ ὁ κόσμος
ὑπάρχει.
Ἂν ζητεῖτε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μὲ ἁπλότητα καὶ ταπείνωση, ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ μεταβάλει ὁποιαδήποτε κατάσταση, ἀκόμη καὶ τὴν πιὸ ἀρνητική.
‒Ἐμεῖς νὰ δοῦμε τί σχέδια ἔχει ὁ Θεός…
Ἀπόσπασμα λόγου τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς
Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, Ἀρχιμανδρίτου Χριστοφόρου, πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.
«Τώρα,
βλέπετε, έχουμε και αυτή την περίπτωση με τον κορωνοϊό, εξ αιτίας του οποίου
υπάρχει μία ταραχή σ’ όλο τον κόσμο. Εμείς οφείλουμε να έχουμε εμπιστοσύνη στον
Θεό. Ακούγονται πολλά σενάρια. Όμως να μη εμπιστεύεστε στο κάθε τι που ακούτε,
διότι ο κόσμος έχει τα σχέδιά του. Αλλά και ο Θεός έχει τα δικά Του σχέδια.
Πάνω από όλα είναι ο Χριστός. Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου είναι ο
Χριστός. Ο Κύριος της ιστορίας είναι ο Θεός· δεν είναι οι άνθρωποι.
Μπορούν οι άνθρωποι να λένε ό,τι θέλουν, να προγραμματίζουν ό,τι θέλουν. Και δεν θα μας σώσει ούτε η Αμερική ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα… ούτε άλλο τίποτε από τα του κόσμου· θα μας σώσει μόνο ο Θεός. Να μη μπλέξουμε σ’ αυτά τα «γρανάζια» των σχεδίων των ανθρώπων. Εμείς να δούμε τι σχέδια έχει ο Θεός. Σ’ εκείνα να εμπλακούμε, να ανακατευτούμε, σ’ εκείνα που ο Θεός θέλει για μας. Και τι θέλει ο Θεός από μας; Ο Θεός θέλει την μετάνοιά μας!
Τί μᾶς παρακινεῖ στὰ καλὰ καὶ στὰ κακά;
Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ*
Τρία
πράγματα εἶναι ἐκεῖνα ποὺ μᾶς παρακινοῦν στὰ καλά: τὰ φυσικὰ σπέρματα, οἱ ἅγιες
ἀγγελικὲς δυνάμεις καὶ ἡ ἀγαθὴ προαίρεση.
Φυσικὰ σπέρματα ἐννοῶ τὸ ἑξῆς: ὅταν αὐτὸ ποὺ θέλουμε νὰ μᾶς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, τὸ κάνουμε κι ἐμεῖς σ’ αὐτούς1· ἤ, ὅταν δοῦμε κανέναν σὲ στενοχώρια ἢ σὲ ἀνάγκη καὶ ἐκ φύσεως τὸν ἐλεοῦμε.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β΄
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ
ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ
ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ
ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
«Ὀρθοδοξίας
τὸν ἀστέρα τὸν νεόφωτον, καὶ Ἐκκλησίας τὸ νεόδμητον προτείχισμα ἀνυμνήσωμεν
καρδίας ἐν εὐφροσύνῃ».
Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ μᾶς καλεῖ ἡ Ὑμνολογία
τῆς Ἐκκλησίας μας, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, νὰ ἑορτάσουμε σήμερα τὴν μνήμη
τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως. Καὶ τωόντι ὁ Ἅγιος
Νεκτάριος ἀποτελεῖ ἀστέρα φαεινὸ τοῦ νοητοῦ στερεώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ
Χριστοῦ, καθότι ἂν καὶ καλεῖται ὡς ὁ Ἅγιος τοῦ αἰῶνα μας, ἀκτινοβολεῖ τὴν αἴγλη
τῶν παλαιῶν Ὁσίων τοῦ Συναξαρίου καὶ συναριθμεῖται στὴ χορεία τῶν μεγάλων Ἁγίων
μας.
Χαίρει σήμερα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, χαίρει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἀποστόλου Μάρκου, χαίρει ἡ νῆσος τῆς Αἰγίνης, φαιδρύνεται ὅλος ὁ ὀρθόδοξος κόσμος, ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ σεπτοῦ Ἁγίου μας Νεκταρίου. Ὁ κλεινὸς αὐτὸς Ἱεράρχης ἔγινε πράγματι αὐτό, τὸ ὁποῖο λέμε καὶ στὸ ἀπολυτίκιό του, «γνήσιος φίλος τῆς ἀρετῆς», ὄχι κάποιας κοσμικῆς ἀρετῆς ἢ ἐπίγειας ἀξίας, ἀλλὰ τῆς ἄνωθεν ἀρετῆς ποὺ χαρίζει ὁ Δωρεοδότης Θεὸς σὲ ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἀράμενοι τὸ Σταυρό, ἀκολουθοῦν τὸν Σωτῆρα Χριστό. Ὁ βίος τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, ἦταν βίος μαρτυρίου. Μπορεῖ νὰ μὴν μαρτύρησε διὰ τοῦ αἵματος, μαρτύρησε, ὅμως, διὰ τοῦ πνεύματος. Προσευχόμενος ὑπέμενε τὸ μαρτύριο τῆς συκοφαντήσεως, τὸ μαρτύριο τῆς περιφρονήσεως, τὸ μαρτύριο τῆς ἀδικίας. Στὸ πρόσωπο τοῦ πολυάθλου Νεκταρίου, ἐπιβεβαιώνεται ὁ εὐαγγελικὸς λόγος «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται».
Πνευματικὴ αὐτάρκεια;
Τοῦ
μακαριστοῦ
Ἀρχιμ. Ἀθηναγόρα Καραμαντζάνη*
Ἕνα σύνδρομο τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου
Δέν πρόκειται γιά τήν χριστιανική ἀρετή, τήν ὁποίαν ἐπαινεῖ ὁ ἀπ. Παῦλος,
γράφοντας πρός τόν Τιμόθεο: «ἔστι δὲ πορισμὸς μέγας ἡ εὐσέβεια μετὰ αὐταρκείας,
ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα τούτοις ἀρκεσθησόμεθα» (Α΄ Τιμ. 6,
6-8).
Πρόκειται περί τοῦ παραπλανητικοῦ
αἰσθήματος, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος βιώνει μιά φανταστική πληρότητα καί
ἐσωτερική ἐπάρκεια καί ἑπομένως δέν αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη οὔτε τοῦ Θεοῦ, οὔτε
ἄλλου ἀνθρώπου.
Ἡ ψευδαίσθησις αὐτή πλήττει κυρίως τήν ψυχή ἐκείνων, πού ἔτυχε νά διαθέτουν κάποιες γνώσεις ἤ ὡρισμένες διανοητικές καί ἄλλες ἱκανότητες, εἴτε κατέχουν κάποιες θέσεις καί ἀξιώματα κοσμικά ἤ καί ἐκκλησιαστικά, εἴτε καί τήν δῆθεν δύναμι τοῦ ὑλικοῦ πλούτου.
Στιγμὲς ἀπ’ τ’ Ἅγιον Ὄρος (Γ΄)
(BINTEO)
«Οἱ Μοναχοὶ εἶναι οἱ ἀσυρματιστὲς τῆς
Ἐκκλησίας μας καὶ γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς
θορύβους, γιὰ νὰ ἔχουν καλὴ ἐπαφὴ μὲ τὸν Χριστό, στὴν προσευχή, γιὰ νὰ
βοηθᾶνε.»
Ὅσιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης
Παρακολουθῆστε τὸ ὑπέροχο ὁδοιπορικό:
Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Φίλιππος
Ἑορτάζει τὴν ιδ΄
(14η) Νοεμβρίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Ἀρθεὶς Φίλιππος ἐκ ποδῶν ἐπὶ ξύλου,
Τὰ τῶν ποδῶν σοι νίπτρα, Σῶτερ, ἐκτίει.
Ἤρθης κἀκκεφαλῆς δεκάτῃ, Φίλιππε,
τετάρτῃ.
Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Φίλιππος καταγόταν ἀπὸ τὴν Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, συμπολίτης τῶν ἁγίων ἀποστόλων Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. Ἦταν πολὺς κατὰ τὴν σύνεση, ἐντρυφοῦσε στὰ ἱερὰ βιβλία τῶν προφητῶν, κ’ εἶχε σ’ ὅλη του τὴν ζωὴ τὸ γνώρισμα τῆς παρθενίας καὶ σωματικῆς καθαρότητας.
Βάδιζε, λοιπόν, ἐκεῖ συνεχῶς…
Ἁγίου
Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
Οἱ Μοναχοὶ εἶναι φωτεινὰ λυχνάρια ποὺ φωτίζουν παντοῦ.
Στέκονται σὰν τείχη γύρω ἀπὸ τὶς πόλεις.
Γι᾿ αὐτὸ κατέλαβαν τὶς ἐρημιές, γιὰ νὰ
διδάξουν καὶ σὲ σένα νὰ περιφρονεῖς τοὺς θορύβους τοῦ κόσμου.
Διότι αὐτοί, ἐπειδὴ εἶναι ἰσχυροί, καὶ στὴ μέση τῆς τρικυμίας μποροῦν νὰ ἀπολαμβάνουν γαλήνη.