Ἡ βρύση καὶ ὁ σκύλος
Στὶς Διδαχὲς τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ,
βρίσκουμε τὴν ἑξῆς ψυχωφελῆ διήγηση, ἡ ὁποία θὰ πρέπει νὰ μᾶς προβληματίσει
ὅλους:
Ἕνας ἄνθρωπος ἐξωμολογεῖτο δεκαπέντε χρόνους εἰς ἕνα πνευματικόν· καὶ πηγαίνοντας πάλιν νὰ ἐξομολογηθῆ, τὸν εὗρε ὁποὺ ἐπόρνευε μὲ μίαν γυναῖκα. Καὶ λέγει:
- Ἄχ! Ἀλλοίμονον εἰς ἐμένα· ἔχω τόσους
χρόνους ὁποὺ ἐξομολογοῦμαι, καὶ τώρα θὰ κολασθῶ· ὅσα καὶ ἂν μοῦ ἐσυγχώρησεν,
εἶναι ὅλα ἀσυγχώρητα.
Λέγων αὐτὸν τὸν λόγον εὐθὺς ἔφυγεν…
Εἰς τὴν ὁδὸν ἐδίψασε. Πηγαίνει παρέκει καὶ
εὑρίσκει ἕνα νερόν, ὁποὺ ἔτρεχε τόσον καθαρόν, ὥστε λέγει:
- Ἐὰν ἐδῶ τοῦτο τὸ νερὸν ἔχη τόσην καθαρότητα,
ἀμὴ ἐκεῖ εἰς τὴν βρύσην ὁποὺ τρέχει, πόσην διαφορὰν θὰ ἔχη;
Ἔσκυψε καὶ ἔπιε. Πηγαίνοντας ἔφθασεν εἰς τὴν
βρύσην καὶ βλέπει τὸ νερὸν ὁποὺ ἔβγαινεν ἀπὸ τὸ στόμα ἑνὸς σκύλου! Ἀναστέναξε
καὶ λέγει:
- Ἀλλοίμονον εἰς ἐμένα· ἐμαγαρίστηκα.
Τότε ἄγγελος Κυρίου τοῦ λέγει:
- Διατί πρῶτον ποὺ ἔπιες τὸ νερὸν δὲν
ἐμαγαρίσθης, καὶ τώρα ὁποὺ εἶδες ὁποὺ βγαίνει ἀπὸ τοῦ σκύλου τὸ στόμα τὸ
ἐμίσησες; Μήπως δὲν εἶναι τοῦ Θεοῦ, ὁποὺ ἔκαμε τὸν οὐρανόν, τὴν γῆν καὶ πάντα;
Ἐὰν ὁ σκύλος εἶναι ἀκάθαρτος, μὴ λυπῆσαι, τὸ
νερὸν δὲν εἶναι ἰδικόν του.
Ὁμοίως καὶ ὁ πνευματικὸς ὁποὺ σὲ
ἐξωμολογοῦσε· ἡ συγχώρησις ὁποὺ σοῦ ἔκαμνε μήπως ἦτο ἰδική του; Ἐκείνη εἶναι
τοῦ Παναγίου Πνεύματος! Ἐπειδὴ καὶ ἐκεῖνος ἔχει τὸν χαρακτῆρα τῆς ἱερωσύνης,
εἶναι ἀνώτερος καὶ ἀπὸ βασιλεῖς καὶ Ἀγγέλους!
Μὰ ἂν ἐπόρνευε, τί σὲ μέλλει; Ἐκεῖνος
παρουσιάζει τὸ στόμα τοῦ σκύλου, καὶ μὴ λυπᾶσαι· ὅσα καὶ ἂν σοῦ ἐσυγχώρησε,
εἶναι ὅλα συγχωρημένα· μόνον πήγαινε καὶ βάλε του μετάνοιαν καὶ παρακάλεσέ τον
νὰ σὲ συγχωρήση, καὶ ἐκεῖνον ὁ Θεὸς ἔχει νὰ τὸν ἐξετάση!
Καὶ ἔγινεν ἄφαντος ὁ ἄγγελος…
Ἐπῆγεν ὀπίσω ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν πνευματικὸν
καὶ τοῦ διηγεῖται τὰ πάντα καὶ τοῦ ἔβαλε μετάνοιαν καθὼς τοῦ εἶπεν ὁ ἄγγελος.
Ἀκούοντας ὁ πνευματικὸς ταύτην τὴν διήγησιν
ἔκλαυσε, ἐμετανόησε καὶ ἐσώθη!
Ἡμεῖς πρέπει νὰ κατηγορῶμεν τὸν ἑαυτόν μας καὶ σωζόμεθα…
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ», Γ΄ ἔκδοση, βελτιωμένη
& ἐπηυξημένη.)