Ἐγκύκλιος Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου

 

ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β΄

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ
ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ
ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

   «Ὀρθοδοξίας τὸν ἀστέρα τὸν νεόφωτον, καὶ Ἐκκλησίας τὸ νεόδμητον προτείχισμα ἀνυμνήσωμεν καρδίας ἐν εὐφροσύνῃ».

   Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ μᾶς καλεῖ ἡ Ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, νὰ ἑορτάσουμε σήμερα τὴν μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως. Καὶ τωόντι ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἀποτελεῖ ἀστέρα φαεινὸ τοῦ νοητοῦ στερεώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καθότι ἂν καὶ καλεῖται ὡς ὁ Ἅγιος τοῦ αἰῶνα μας, ἀκτινοβολεῖ τὴν αἴγλη τῶν παλαιῶν Ὁσίων τοῦ Συναξαρίου καὶ συναριθμεῖται στὴ χορεία τῶν μεγάλων Ἁγίων μας.

   Χαίρει σήμερα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, χαίρει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἀποστόλου Μάρκου, χαίρει ἡ νῆσος τῆς Αἰγίνης, φαιδρύνεται ὅλος ὁ ὀρθόδοξος κόσμος, ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ σεπτοῦ Ἁγίου μας Νεκταρίου. Ὁ κλεινὸς αὐτὸς Ἱεράρχης ἔγινε πράγματι αὐτό, τὸ ὁποῖο λέμε καὶ στὸ ἀπολυτίκιό του, «γνήσιος φίλος τῆς ἀρετῆς», ὄχι κάποιας κοσμικῆς ἀρετῆς ἢ ἐπίγειας ἀξίας, ἀλλὰ τῆς ἄνωθεν ἀρετῆς ποὺ χαρίζει ὁ Δωρεοδότης Θεὸς σὲ ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἀράμενοι τὸ Σταυρό, ἀκολουθοῦν τὸν Σωτῆρα Χριστό. Ὁ βίος τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, ἦταν βίος μαρτυρίου. Μπορεῖ νὰ μὴν μαρτύρησε διὰ τοῦ αἵματος, μαρτύρησε, ὅμως, διὰ τοῦ πνεύματος. Προσευχόμενος ὑπέμενε τὸ μαρτύριο τῆς συκοφαντήσεως, τὸ μαρτύριο τῆς περιφρονήσεως, τὸ μαρτύριο τῆς ἀδικίας. Στὸ πρόσωπο τοῦ πολυάθλου Νεκταρίου, ἐπιβεβαιώνεται ὁ εὐαγγελικὸς λόγος «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται».

   Ὑπέμενε ὡς ἄλλος Ἰὼβ τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς δοκιμασίες τοῦ κόσμου τούτου, κι ὅμως καμία ἀπὸ αὐτὲς δὲν κατάφερε νὰ τὸν χωρίσει ἀπὸ τὸν ἠγαπημένο του Ἰησοῦ.  «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ θλῖψις, ἢ στενοχωρία, ἢ διωγμός ;»

   Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἔτρεφε τὴν ἐλπίδα στὴν ψυχή του καὶ αὔξανε τὴν πίστη του στὸν γλυκύτατο Νυμφίο Χριστό. Τίποτε, δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ μᾶς κρατήσει μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, πλὴν τῆς δικῆς μας θελήσεως.

   Διαβάζουμε, ἀγαπητοί μου, στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, πὼς ὅταν ὁ Κύριός μας ἀδίκως δικαζόταν καὶ ἀκούγονταν οἱ ψευδεῖς κατηγορίες ἐναντίον Του, Τὸν ρώτησε ὁ ἀρχιερέας «τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν; Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα». Ἔτσι καὶ ὁ Ἅγιός μας παρ’ ὅλες τὶς ἄδικες κατηγορίες, «ἐσιώπα». Σιωποῦσε ὄχι ἀπὸ ἀδυναμία, ἀλλὰ ἀντιθέτως, ὁ Κύριος τὸν ἐνδυνάμωνε νὰ διατηρεῖ αὐτὴν τὴν ἱερὴ σιγή, ποὺ ἦταν ἔνδειξη τῆς σοφίας, τῆς σύνεσης καὶ τῆς διακρίσεως τοῦ ἱεροῦ Πατρός.

   Ὑπομονή, σιωπή, συγχωρητικότητα. Αὐτὲς ἦσαν οἱ ἀρετὲς ποὺ κοσμοῦσαν τὸν Ἅγιο Νεκτάριο. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀνεπαύετο στὴν ἀγαθὴ καὶ καιόμενη ἀπὸ πίστη φιλόθεη ψυχή του. Καὶ αὐτὸ τὸ φανερώνουν τόσο ἡ ἐπίγεια βιωτή του, ὅσο καὶ ἡ μετὰ τὴν ὁσιακή του κοίμηση, ἀδιάλειπτη πρὸς τὸν Κύριον πρεσβεία του ὑπὲρ πάντων ἡμῶν. Ἦταν αὐτὸ ποὺ λέμε, οὐράνιος ἄνθρωπος καὶ ἐπίγειος ἄγγελος. Ὁ νοῦς του συνεχῶς ἠσχολεῖτο μὲ τὰ θεῖα, ἡ καρδιά του ποθοῦσε τὰ ἄνω, ἡ ζωή του ὁλόκληρη ἦταν δωσμένη στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.

   «Ποῖοις πνευματικοῖς ρήμασι, μακαρίσωμεν τὸν Ἱεράρχην;» Τὰ λόγια εἶναι πενιχρὰ νὰ περιγράψουν τὸν πνευματικὸ πλοῦτο τοῦ Ἁγίου μας Νεκταρίου. Θεολόγος ἄρτιος, παιδαγωγὸς λαμπρός, θεράπων ἄριστος, ψυχικῶν καὶ σωματικῶν ἀρρωστημάτων, ἱεροκῆρυξ μελιστάλακτος. Ἡ γλῶσσα του «κάλαμος γραμματέως ὀξυγράφου», στάζει ὡς γλυκύτατο νέκταρ τοὺς θείους λόγους, γιὰ νὰ γευόμεθα καὶ νὰ λαμβάνουμε ὅλοι ἐμεῖς δύναμη, κουφισμὸ καὶ παρηγορία στὴν ζωή μας καὶ στὸν πνευματικό μας ἀγῶνα. Ἀναρίθμητα τὰ θαύματά του, τόσο κατὰ τὴν ἐπίγειο ζωή του, ὅσο καὶ τώρα, ποὺ βεβαιώνουν τὴν παρρησία τοῦ Ἁγίου μπρὸς στὸ θρόνο τοῦ Χριστοῦ.

   Τιμοῦμε σήμερα τὸν δεσπότη μας! Καὶ ὁ φετινὸς ἑορτασμὸς εἶναι ξεχωριστός! Ἐφέτος κλείνουν ἑκατὸ χρόνια ἀπὸ τῆς κοιμήσεως τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Δὲν σᾶς κρύβω, ἀγαπητοί μου, τὴν συγκίνησή μου, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐλογία ποὺ αἰσθάνομαι, νὰ μὲ ἀξιώνει ὁ Θεὸς ἐπὶ τῆς Πατριαρχίας μου νὰ συμπίπτει ἡ ἑκατονταετὴς αὐτὴ ἐπέτειος. Ὡστόσο, αὐτὸ τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς συμπίπτει, καὶ μὲ τὴν σκληρὴ πανδημία, ἡ ὁποία μαστίζει ὁλόκληρο τὸν κόσμο, εὐχόμεθα, ὅμως, ὁλοψύχως, σύντομα ὁ Κύριος νὰ δώσει τὴν σωτήρια ἔκβαση αὐτῆς τῆς δοκιμασίας.
   Σήμερα, ἀγάλλεται τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ἀλεξανδρείας καὶ ὁλόκληρη ἡ ἤπειρος τῆς Ἀφρικῆς πανηγυρίζει ἐσένα Ἅγιε μου Νεκτάριε.

   Οἱ ἄνθρωποι σὲ περιφρόνησαν, μὰ ὁ Κύριος σὲ δόξασε. Ὁ κόσμος σὲ ἔκρυβε νὰ μὴν ἀκούγονται καὶ νὰ μὴ φαίνονται τὰ ἔργα σου, ὁ Θεός, ὅμως, τὰ φανέρωνε, γιὰ νὰ δοξολογεῖται τὸ Ἅγιο ὄνομά Του καὶ νὰ ὠφελοῦνται οἱ διψασμένες ψυχὲς τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τὴν παρουσία σου. Κλίνουμε τὸ γόνυ τῆς καρδίας μας μπροστὰ στὴν εἰκόνα σου καὶ τὰ χαριτόβρυτά σου λείψανα καὶ σὲ παρακαλοῦμε μὲ πίστη καὶ μὲ δάκρυα.

   Σεπτὲ Ἱεράρχα ,δέξου τὶς παρακλήσεις μας καὶ μὴν παύεις Ἅγιε νὰ πρεσβεύεις στὸν Πανάγαθο Θεὸ γιὰ ὅλους ἐμᾶς, γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Ἀποστόλου Μάρκου, γιὰ τὴν Μεγάλη Πόλη τῆς Ἀλεξάνδρειας, γιὰ τὴν Αἴγυπτο, γιὰ αὐτὰ τὰ χώματα ποὺ τὰ ἁγίασες μὲ τὰ βήματά σου, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη.

   Κλείνοντας παιδιά μου εὐλογημένα, ἂς ἀφήσουμε τὸ στόμα τοῦ Ἁγίου νὰ μᾶς διδάξει μὲ τὸν θεῖο λόγο του:

   «Ἀδελφοί μου! Ὁ Πολυέλεος Θεὸς θέλει τὴν εὐτυχία ὅλων μας καὶ σ᾿ αὐτὴ καὶ στὴν ἄλλη ζωή. Γι᾿ αὐτὸ ἵδρυσε τὴν ἁγία Του Ἐκκλησία. Γιὰ νὰ μᾶς καθαρίζει αὐτὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, νὰ μᾶς ἁγιάζει, νὰ μᾶς συμφιλιώνει μαζί Του, νὰ μᾶς χαρίζει τὶς εὐλογίες τοῦ οὐρανοῦ.

   Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνοιχτὴ τὴν ἀγκαλιά της, γιὰ νὰ μᾶς ὑποδεχθεῖ. Ἂς τρέξουμε γρήγορα ὅσοι ἔχουμε βαριὰ τὴ συνείδηση. Ἂς τρέξουμε καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕτοιμη νὰ σηκώσει τὸ βαρὺ φορτίο μας, νὰ μᾶς χαρίσει τὴν παρρησία πρὸς τὸ Θεό, νὰ γεμίσει τὴν καρδιά μας μὲ εὐτυχία καὶ μακαριότητα».

†Ὁ Πάπας καὶ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς
Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ  Β΄

Ἐν τῇ Μεγάλῃ Πόλει τῆς Ἀλεξανδρείας
τῇ 9ῃ Νοεμβρίου 2020