Ἡ ὁσία Μελάνη ἡ Ρωμαία

Ἡ ὁσία Μελάνη ἡ Ρωμαία

Ἑορτάζει τὴν λα΄ (31η) Δεκεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Οὐχ ὑλική σε χείρ, Μελάνη, καὶ μέλαν,
Θεὸς δέ, κἂν τέθνηκας, ἐν ζῶσι γράφει.
Πρώτῃ ἐν τριακοστῇ ἀπῆρε βίοιο Μελάνη.

   Αὐτὴ ἡ ἁγία ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ὀνορίου τοῦ γυιοῦ τοῦ μεγάλου Θεοδοσίου, ἐν ἔτει υ΄ (400), καταγόμενη ἀπὸ γένος πλούσιο, λαμπρὸ καὶ περίδοξο. Κ’ ἐπειδὴ ἐξ ὅλης ψυχῆς ἀγάπησε τὸν Κύριο, προτίμησε νὰ παρθενεύει. Οἱ γονεῖς της ὅμως τὴν πάντρεψαν παρὰ τὴν θέλησή της κ’ ἔγινε μητέρα δύο παιδιῶν. Ἔπειτα πεθαίνουν οἱ γονεῖς καὶ τὰ παιδιά της. Τότε ἄφησε ἡ μακαρία τὴν πόλη Ρώμη καὶ ζοῦσε ἔξω στὸ ἀγροκήπιό της μὲ κάθε ἄσκηση κι ἀρετή· φρόντιζε γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς, ὑποδεχότανε τοὺς ξένους ποὺ ἔρχονταν κι ἐπισκεπτόταν ὅσους βρίσκονταν στὶς φυλακὲς καὶ ἐξορίες. Ὕστερα ὅμως, ἀφοῦ πούλησε ὅλα τὰ ὑποστατικὰ καὶ τὴν περιουσία της, –ποὺ ἦταν πολὺ μεγάλη–, σύναξε ἀπ’ τὴν πώληση δώδεκα μυριάδες χρυσὰ (ἑκατὸν εἴκοσι χιλιάδες φλουριά), τὰ ὁποῖα μοίραζε σὲ ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια.

   Καὶ στὴν ἀρχὴ ἔτρωγε κάθε δύο ἡμέρες μιὰ φορά, ἀργότερα ὅμως νήστευε τὶς πέντε ἡμέρες τῆς ἑβδομάδας κι ἔτρωγε μόνον τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακή. Συνήθισε δὲ καὶ γυμνάσθηκε ἡ ἀοίδιμος σὲ κάθε ἄσκηση μὲ γνώση πολλὴ καὶ διάκριση καὶ καλλιγραφοῦσε πολὺ ὡραῖα κ’ ἔντεχνα. Ὕστερα δὲ πῆγε στὴν Ἀφρικὴ κι ἀφοῦ ἔζησε ’κεῖ χρόνους ἑπτὰ καὶ διαμοίρασε τὸν περισσότερο πλοῦτο της πῆγε στὴν Ἀλεξάνδρεια κι ἀπὸ ἐκεῖ πῆγε στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἐκεῖ λοιπὸν ἐγκλείει τὸν ἑαυτό της ἡ μακαρία σ’ ἕνα κελλὶ καὶ μὲ τὸ παράδειγμά της ἑλκύει στὸν ἴδιο ζῆλο τῆς ἀσκήσεως ἐνενῆντα παρθένους καὶ καλόγριες, στὶς ὁποῖες ἔδιδε ἀδιάκοπα τὰ χρειαζούμενα τῆς ζωῆς. Κ’ ἐπειδὴ κυριεύθηκε ἀπὸ τὸν πόνο τοῦ πλευροῦ, ἀσθένησε πολὺ καὶ προσκάλεσε τὸν ἐπίσκοπο τῆς Ἐλευθερουπόλεως ἀπ’ τὸν ὁποῖον δέχθηκε τὴν θεία Κοινωνία. Ἔπειτα ἀφοῦ ἀποχαιρέτησε ὅλες τὶς ἀδελφές, ἄφησε τὴν τελευταία τούτη φωνὴ τοῦ Ἰώβ: «Ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο», δηλαδή· ὅπως στὸν Κύριο φάνηκε ἀρεστό, ἔτσι κ’ ἔγινε  (Ἰὼβ α΄ 21). Κι εὐθὺς παρέδωσε ἡ ἀοίδιμος τὴν ψυχή της στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.

Ταῖς Αὐτῆς ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 2ος, σελ. 444, 445. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).