Τὰ ἅγια 14.000 Νήπια τὰ ὑπὸ Ἡρώδου ἀναιρεθέντα
Ἑορτάζουν τὴν κθ΄ (29η) Δεκεμβρίου
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Διὰ ξίφους ἄωρα μητέρων Βρέφη,
Ἀνεῖλεν ἐχθρὸς τοῦ βρεφοπλάστου Βρέφους.
Νήπια ἀμφ’ ἐνάτην τάμον εἰκάδι παππάζοντα.
Ἀφοῦ ὁ βασιλιᾶς Ἡρώδης παρήγγειλε στοὺς μάγους νὰ ἐπιστρέψουν καὶ νὰ τοῦ ἀναγγείλουν τὰ περὶ τοῦ βασιλιᾶ ποὺ γεννήθηκε, τὸν ὁποῖο μήνυε ὁ ἀστέρας ποὺ ἀκολουθοῦσαν, γιὰ νὰ πάει καὶ αὐτὸς νὰ τὸν προσκυνήσει, τότε ἐπειδὴ οἱ μάγοι δὲν ἐπέστρεψαν στὸν Ἡρώδη, καθὼς πρόσταξε αὐτοὺς ὁ Ἄγγελος, ἀλλὰ μέσου ἄλλης ὁδοῦ ἀπῆλθαν στὴν χώρα τους, βλέποντας ὁ Ἡρώδης ὅτι ἐμπαίχθηκε ἀπ’ τοὺς μάγους θύμωσε καὶ πικράθηκε πολύ.
Ἔχοντας λοιπὸν στὴν ἐνθύμησή του ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο εἶπαν οἱ μάγοι, ὅτι δηλαδὴ ὁ ἀστέρας φάνηκε λιγώτερο ἀπὸ δύο χρόνια, ἔστειλε τοὺς στρατιῶτες του καὶ φόνευσαν ὅλα τὰ παιδιὰ ποὺ βρίσκονταν στὴν Βηθλεέμ, ὅσα εἶχαν ἡλικία κατώτερη τῶν δύο ἐτῶν, νομίζοντας ὁ μάταιος ὅτι, ἂν θανατώσει ὅλα τὰ βρέφη, εἶναι βέβαιο ὅτι μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα θὰ θανατωθεῖ καὶ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μέλλει νὰ βασιλεύσει καὶ ἑπομένως ὅτι δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ τὸν ἐπιβουλευθεῖ.
Εἰς μάτην ὅμως κόπιασε ὁ ἀνόητος, μὴ γνωρίζοντας ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν δύναται ποτὲ νὰ ἐμποδίσει τὴν βουλὴ (ἀπόφαση, σχέδιο) τοῦ Θεοῦ. Κι ἔτσι λοιπόν, στὰ μὲν νήπια προξένησε τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, στὸν ἑαυτό του δέ, προξένησε ὁ ἄθλιος τὴν αἰώνια κόλαση.
Ταῖς τῶν ἁγίων Νηπίων πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 2ος, σελ. 432-433. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).
1. Σημείωσαι ὅτι τὴν βρεφοκτονία αὐτὴ ἀναφέρει ἕως καὶ αὐτὸς ὁ ἐξωτερικὸς Μακρόβιος (βιβλ. Β΄, κεφ. δ΄ τῶν χρονικῶν), ὁ ὁποῖος ἔζησε ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ μεγάλου, ἤτοι ἐν ἔτει τμη΄ (348), λέγοντας ὅτι ὁ Ἡρώδης μεταξὺ τῶν πολλῶν ἄλλων φόνευσε καὶ τὸν γυιό του Ἀντίπατρο· γι’ αὐτὸ εἶπε ἐκεῖνο τὸ ἀστεῖο: «Κρεῖσσον Ἡρώδου ὗα εἶναι ἢ υἷα», δηλαδή, καλύτερα νὰ εἶναι κάποιος χοῖρος τοῦ Ἡρώδου, παρὰ γυιός του, διότι αὐτὸς τὸν μὲν γυιό του θανάτωσε, τὸν δὲ χοῖρο του δὲν ἤθελε νὰ θανατώσει γιὰ νὰ τὸν φάει, ὡς φύλακας τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου ποὺ ἐμποδίζει ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους τὰ χοιρινὰ κρέατα. Δὲν ἀναφέρει δὲ τὴν βρεφοκτονία ὁ Ἰώσηπος, ἢ α΄) διότι λάνθανε (διέφυγε) σὲ τοῦτον αὐτή, (ἀφοῦ σὰν) κάποιος στασιασμὸς τῶν στρατιωτῶν ὑπῆρξε (φάνηκε) αὐτή, ποὺ πήδηξαν κρυφὰ ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι καὶ θανάτωσαν τὰ βρέφη· γιὰ τοῦτον τὸν λόγο καὶ αὐτὴ δὲν ἀποδόθηκε (χρεώθηκε) στὸν Ἡρώδη, ὡς νὰ μὴ ἦταν ἔργο του ἀπὸ ἐπίταγμα (διαταγή), καθὼς λέγουν κάποιοι, ἢ β΄) ὅπως ἄλλοι λέγουν, διότι δὲν βρῆκε αὐτὴν ἱστορούμενη στὰ ἀπομνημονεύματα Νικολάου τοῦ Δαμασκηνοῦ, ὁ ὁποῖος ἦταν φίλος τοῦ Ἡρώδου καὶ σκέπαζε τοὺς φόνους καὶ τὶς αἰσχρὲς αὐτοῦ πράξεις μὲ τὴν σιωπὴ (βλέπε στὴν νεοτύπωτη Ἑκατονταετηρίδα καὶ τὸν Κλήμεντα στὴν ἀνασκευὴ τῆς τελευταῖον διερμηνευθείσης διαθήκης).
Σημείωσαι ὅτι τὰ λείψανα (ἴσως μερικὰ) τῶν ἁγίων τούτων νηπίων βρίσκονταν στὴν Κωνσταντινούπολη στὸν ναὸ τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τὸν ὁποῖο ἀνήγειρε ὁ βασιλεὺς Ἰουστῖνος (βλέπε σελ. 1152 τῆς Δωδεκαβίβλου).