Ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ…
Ἅγιος
Νεκτάριος Πενταπόλεως*
…Ἐὰν ἡ Ὑμετέρα Φίλη Ὁσιότης εὑρίσκει ὑφισταμένην
τινὰ ἀνισότητα μεταξὺ αὐτῆς καὶ ἐμοῦ, ἀλλ᾿ εἴδομεν, ὅτι ἡ ἀρετή, οὐχὶ τὰ ἀξιώματα φέρουσι τὴν ἀνισότητα. Ἤδη παρακαλῶ νὰ μάθω
τίς ὑπερέχει κατὰ τὴν ἀρετήν, ὁ ἐν εὐμαρείᾳ καὶ εὐζωίᾳ τὸν βίον διάγων ἢ ὁ ἐρημίτης
ὁ ἐστερημένος καὶ τῆς ἐλαχίστης παρηγορίας; Ὁ τῷ κόσμῳ προκείμενος ἢ ὁ τῷ Θεῷ ἀφωσιωμένος;
Παραλείπω νὰ ἐρωτήσω περὶ τῶν παρεπομένων τῇ πολιτείᾳ ἑκάστου. Πρὸς τὰς ἐρωτήσεις
μου πᾶς τις προχείρως δύναται νὰ ἀπαντήσῃ, διότι εἰσὶ λελυμένα προβλήματα, ὥστε
ἡ ἀρετὴ καὶ μόνη ἡ ἀρετὴ διακρίνει, ἡ δὲ
ἀρετὴ ἐν τῷ πολιτεύματι. Ἐὰν ἡ Ὑμετέρα Ὁσιότης ὀρθῶς μὲν διακρίνει ἀνισότητά
τινα, οὐκ ὀρθῶς ὅμως εὑρίσκει ταύτην ἐν τῷ τοῦ Ἀρχιερέως ἀξιώματι. Ἡμεῖς, ἀγαπητὲ
ἀδελφέ, συναίσθησιν ἔχοντες τῆς ἡμετέρας ἀναξιότητος καὶ γυμνότητος, οὐδὲ τολμῶμεν
κἂν νὰ συγκρίνωμεν ἡμᾶς πρὸς τὸν ἐλάχιστον τῶν μοναχῶν, τὸν ἐν τῇ ἀσκήσει καὶ σεμνῇ
πολιτείᾳ ζῶντα. Διαβεβαιῶ δὲ ὑμᾶς ὅτι καθ᾿ ἑκάστην μακαρίζω τοὺς ἀφιερωθέντας τῷ
Θεῷ καὶ ἐν αὐτῷ ζῶντας καὶ κινουμένους καὶ ὄντας. Τί ἀληθῶς τῆς πολιτείας ταύτης τιμιώτερον ἢ τί λαμπρότερον; Αὕτη καλλιτεχνεῖ
τὴν εἰκόνα καὶ προσδίδει αὐτῇ τὸ ἀρχέτυπον κάλλος, αὕτη εἰς μακαριότητα ἄγει, αὕτη
σεμνύνει τὸν ἔχοντα, αὕτη κοσμεῖ τὸν κεκτημένον. Αὕτη εἰς φιλοσοφίαν ἄγει, αὕτη
μυστήρια ἀποκαλύπτει, αὕτη ἀληθείας διδάσκει, αὕτη ἔναυλον τῇ καρδίᾳ τὸν θεῖον λόγον
ποιεῖ, αὕτη ἀσφαλῶς πρὸς τὸ ποθεινότατον τέλος ἄγει, αὕτη οὐρανοβάμονα τὸν ἄνθρωπον
καθιστᾷ, αὕτη μελωδίαν ἄπαυστον τὴν ἀναπνοὴν ἀπεργάζεται, αὕτη ἁρμονίαν τὸν βίον
ἅπαντα ἀναδεικνύει, αὕτη τοῖς ἀγγέλοις συνάπτει, αὕτη θεοείκελον τὸν ἄνθρωπον ἐμφαίνει,
αὕτη πρὸς τὸ θεῖον ἀνάγει, αὕτη τὸ θεῖον προσοικειοῦται. Ἰδού, ἀγαπητὲ ἀδελφέ, ποία
ἡ ἐμὴ πεποίθησις, ἧς ἕνεκα θεωρῶ τὸν ἀσκητὴν ὑπέρτερον τοῦ Ἀρχιερέως, ἣν ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ ὁμολογῶ!!!…
(Ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς τοῦ Ἁγίου
Νεκταρίου πρὸς τὸν ἁγιορείτη μοναχὸ Ἰωάσαφ.)
* Μοναχοῦ Θεοκλήτου Διονυσιάτου, «Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὁ θαυματουργός», Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλoνίκη 1979, σελ. 84, 85.