ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ Η΄

(Α΄ Κορ. α΄ 10 – 17)

   «Ἀδελφοί, παρακαλῶ ὑμᾶς, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ.

   ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι.

   λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ.

   μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε;

   εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ ὅτι οὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάϊον,

   ἵνα μή τις εἴπῃ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐβάπτισα.

   ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον· λοιπὸν οὐκ οἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα.

   οὐ γὰρ ἀπέστειλέ με Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.»

Ἀπόδοση στὴν νεοελληνική:

   Ἀδελφοί, σᾶς παρακαλῶ, στὸ ὄνομα καὶ ἐξ ὀνόματος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ εἶσθε ὅλοι ὁμόφωνοι καὶ νὰ λέγετε σὰν ἀπὸ μιὰ καρδιά, τὴν ἴδια ὁμολογία τῆς πίστεώς σας καὶ νὰ μὴ ὑπάρχουν μεταξύ σας σχίσματα καὶ διαιρέσεις, ἀλλὰ νὰ εἶσθε συγκρατημένοι, καταρτισμένοι καὶ ἑνωμένοι μεταξύ σας μὲ τὰ ἴδια φρονήματα καὶ μὲ τὴν ἴδια γνώμη.

   Διότι –σᾶς τὸ καθιστῶ αὐτὸ γνωστὸ– μοῦ ἀναφέρθηκε ἀπὸ τοὺς οἰκιακοὺς καὶ συγγενεῖς τῆς Χλόης γιὰ σᾶς, ἀδελφοί μου, ὅτι ὑπάρχουν μεταξύ σας ἀντιθέσεις καὶ φιλονεικίες.

   Καὶ ἐννοῶ τοῦτο, ὅτι ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς, θέλοντας νὰ παρουσιάσει ἀνώτερο τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τοὺς ἄλλους, λέει: «Ἐγὼ μὲν εἶμαι τοῦ Παύλου μαθητής». Ἄλλος λέγει: «Ἐγὼ εἶμαι τοῦ Ἀπολλώ». Καὶ ἄλλος: «Ἐγὼ εἶμαι μαθητὴς τοῦ Κηφᾶ», καὶ ἄλλος: «Ἐγὼ εἶμαι μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ».

   Ἔχει, λοιπόν, διαιρεθεῖ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία του σὲ κόμματα καὶ σὲ μερίδες; (Ἐρωτῶ εἰδικώτερα ἐσᾶς, ποὺ διαλαλεῖτε καὶ λέγετε ὅτι εἶσθε τοῦ Παύλου): Μήπως ὁ Παῦλος σταυρώθηκε πρὸς χάριν σας, γιὰ νὰ λάβετε τὴν σωτηρία; Ἢ μήπως ἔχετε βαπτισθεῖ στὸ ὄνομα τοῦ Παύλου;

   Ἂς εἶναι εὐλογημένο καὶ δοξασμένο τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἔφερε ἔτσι τὰ πράγματα, ὥστε ἀπὸ σᾶς νὰ μὴ βαπτίσω κανένα, εἰμὴ μόνον τὸν Κρίσπο καὶ τὸν Γάϊο.

   Κ’ ἔτσι δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ κανείς, ὅτι βάπτισα Χριστιανοὺς στὸ δικό μου ὄνομα.

   Βάπτισα ἀκόμη καὶ τὴν οἰκογένεια τοῦ Στεφανᾶ· κι ἐκτὸς ἀπ’ αὐτοὺς δὲν γνωρίζω, ἂν ἔχω βαπτίσει κανένα ἄλλον.

   Διότι δὲν μ’ ἔστειλε ὁ Χριστὸς ὡς Ἀπόστολό Του στὴν οἰκουμένη νὰ βαπτίζω, ἀλλὰ νὰ κηρύττω τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς σωτηρίας. Κι αὐτὸ τὸ κήρυγμα δὲν τὸ κάνω μὲ τὴν δύναμη καὶ τὰ ρητορικὰ σχήματα τῆς ἀνθρώπινης σοφίας, μὴ τυχὸν καὶ χάσει τὴν σωτήρια δύναμή του καὶ τὴν ἄπειρη θεία ἀξία του ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου.