Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Μύρων

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Μύρων

Ἑορτάζει τὴν ιζ΄ (17η) Αὐγούστου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Τί μοι κεφαλῆς ἡ τομή, Μύρων λέγει,

Πρὸς τὸ στέφειν μέλλον με πάντιμον στέφος;

Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Μύρωνα τάμε ξίφος ὀξύ.

   Ὁ ἅγιος Μύρων ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Δεκίου καὶ τοῦ ἄρχοντα τῆς Ἀχαΐας Ἀντιπάτρου, ἐν ἔτει σν΄ (250), πρεσβύτερος κατὰ τὸ ἀξίωμα, στὴν γνώμη ἀγαθός, ἔντιμος κατὰ τὸ γένος, κι ἔχοντας πλοῦτο πολύ, ἀγαπώμενος παρὰ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων.

   Ἐπειδὴ λοιπὸν ὁ Ἀντίπατρος πῆγε στὴν ἐκκλησία κατὰ τὴν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων μὲ σκοπὸ νὰ συλλάβει πολλοὺς Χριστιανοὺς καὶ νὰ τοὺς τιμωρήσει, ὁ ἅγιος Μύρων, πλήρης θείου ζήλου, ἔβρισε τὸν Ἀντίπατρο. Κι ἕνεκα τούτου τὸν κρέμασαν καὶ τὸν ξέσκισαν κ’ ἔπειτα τὸν ἔριξαν σὲ μία κάμινο ἡ ὁποία ἔκαιγε τόσο πολύ, ὥστε ὁ ἦχος τῆς φλόγας ἀκουγόταν σὲ πολὺ διάστημα τόπου. Ἀλλ’ ὅμως ἡ κάμινος ὅταν δέχθηκε τὸν ἅγιο τὸν φύλαξε ἀβλαβῆ· ἡ δὲ φωτιὰ ἀφοῦ βγῆκε ἀπ’ τὸ καμίνι κατέκαψε ἑκατὸ πενῆντα εἰδωλολάτρες.

   Ὕστερα ἀνάγκασαν τὸν ἅγιο νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα καί, ἐπειδὴ δὲν πείσθηκε, ἔγδαραν λωρίδες ἀπὸ τοὺς ὤμους ἕως στὰ πόδια του, ἀπὸ τὶς ὁποῖες παίρνοντας μία ὁ μάρτυς τὴν ἔριξε στὸ πρόσωπο τοῦ Ἀντιπάτρου. Κι ἀφοῦ ἔγδαραν αὐτόν, πάλι ξέσκισαν τὶς γδαρμένες του σάρκες καὶ μετὰ ταῦτα τὸν παρέδωκαν στὰ θηρία· ἀλλ’ ἐκεῖνα τὸν φύλαξαν ἀβλαβῆ καὶ ὁλόκληρον. Ἔτσι, βλέποντας ὁ Ἀντίπατρος ὅτι ὁ ἅγιος διεφυλάχθη ἀβλαβὴς καὶ μὴ ὑποφέροντας μιὰ τέτοια ντροπὴ  θανάτωσε τὸν ἑαυτό του μὲ τὰ ἴδια του τὰ χέρια.

   Τότε ὁ ἅγιος, ἀφοῦ μεταφέρθηκε στὴν Κύζικο κ’ ἐκεῖ δέχθηκε ἀπὸ τὸν ἀνθύπατο τὴν ἀπόφαση τοῦ θανάτου, ἀποκεφαλίσθηκε κ’ ἔλαβε ὁ μακάριος τὸ ἀμαράντινο τοῦ μαρτυρίου στεφάνι.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 6ος, σελ. 237. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).