«Κι ἐκεῖνο ζωντανό εἶναι…»
Ἀπὸ τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου Γεωργίου
(Καρσλίδη)*
Ὅταν
πῆγα νά ἐξομολογηθῶ, κοντά στά ἄλλα μέ ρώτησε ἄν ἔκανα ἐκτρώσεις. Κι ὅταν τοῦ
ἀπάντησα «ναί» μοῦ εἶπε: «Πῶς σκοτώνεις τό παιδί σου;». «Γέροντα μικρό εἶναι, ψυχή δέν ἔχει» τοῦ
εἶπα. «Πῶς δέν ἔχει;» μοῦ ἀπάντησε. «Σκάψε ἕνα λάκκο καί βάλε μέσα τό γεννημένο
σου παιδί. Μπορεῖς νά τό βάλεις μέσα;». «Πῶς
θά τό βάλω, Γέροντα, ἀφοῦ εἶναι ζωντανό;». «Κι ἐκεῖνο ζωντανό εἶναι. Πῶς τό ἔκανες; Εἶστε σάν τά κολοκύθια.
Ἁπλώνετε τά κλαδιά σας κι ὕστερα ξεραίνεστε. Δηλαδή πιστεύετε γιά μιά στιγμή κι
ὕστερα χάνετε τήν πίστη σας. Ἐπηρεάζεστε ἀπό τούς ἄλλους».
Ὕστερα ἀπό τήν ἐξομολόγηση μοῦ ἔδωσε μεγάλο
κανόνα.
* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο τῶν Γ.Κ.Χατζοπούλου
- Ι.Σ.Διαμαντοπούλου, «Ἡ ζωή καί τό ἔργο τοῦ Ὁσίου Πατρός ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΚΑΡΣΛΙΔΗ», Δράμα 1982.