Εἶπε Γέρων…
Ὅταν σὲ τιμοῦν οἱ ἄνθρωποι, τότε νὰ ταπεινώνεσαι περισσότερο καὶ νὰ λὲς στὸν λογισμό σου: «ἂν ἤξεραν ποιός εἶμαι στ᾿ ἀλήθεια, δὲν θὰ μοῦ ἔδειχναν καμμιὰ ὑπόληψη»· ἔτσι, δὲν θὰ ζημιωθεῖ ἡ ψυχή σου, ἔλεγε σοφὸς Πατήρ.
Θησαυρὸ ἀνεκτίμητο τοῦ Μοναχοῦ ὀνομάζει τὴν ὑπακοὴ καὶ ὁ ἀββᾶς Ὑπερέχιος: «Ὅποιος τὴν ἀποκτήσει, ἂς εἶναι βέβαιος πὼς θ᾿ ἀκούγεται πάντοτε ἡ προσευχή του καὶ θὰ παρουσιαστεῖ μὲ θάρρος στὸ βῆμα Ἐκείνου ποὺ ἔγινε μέχρι θανάτου ὑπήκοος».
Ἂν ὁ χριστιανὸς, ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Ἀγάθων, ἔφερνε κάθε στιγμὴ στὸν νοῦ του τὴν κρίση ποὺ ἀκολουθεῖ τὸν θάνατο, δὲν θ᾿ ἁμάρτανε μὲ τόση εὐκολία.
Αὐτὴ ἡ φωνὴ ἀκούγεται νὰ λέγει ἐπιτακτικὰ στὸν ἐπιλήσμονα ἄνθρωπο, ἔλεγε κάποιος Πατήρ: «Σήμερον ἐπίστρεψον»!
Ἡ ψυχή, ποὺ ἔχει γευθεῖ τὴν γλύκα τῆς ἡσυχίας, τὴν γυρεύει παντοῦ καὶ πάντοτε. Ὄχι ἀπὸ μῖσος ἢ περιφρόνηση πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ἀπὸ ἔρωτα γι᾿ αὐτή, λέγει ὁ ἀββᾶς Θεόδωρος τῆς Φέρμης.