Ἂς στραφοῦμε μὲ δίψα πρὸς τὰ αἰώνια ἀγαθά…
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*
Ὢ πόσο φθηνὲς εἶναι οἱ σκέψεις μας,
πόσο μάταιοι οἱ λογισμοί μας, ἐνῶ ἔχουμε κληθεῖ νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Θεό, ποὺ μᾶς
ὑποσχέθηκε κληρονομία ἀφθάρτων ἀγαθῶν!
Πόσο
σκοτεινιασμένη ἡ διάνοιά μας μπροστὰ στὴν ἐκλογὴ ἀνάμεσα στὸ φθαρτὸ καὶ τὸ
ἄφθαρτο!
Τί ἄσοφοι εἴμαστε ὅταν ἐκτιμᾶμε τὰ ἀσήμαντα ὡς σπουδαῖα καὶ παραθεωροῦμε τὰ ἄφθαρτα χαρίσματα!
Ὅταν δὲν μᾶς
ἑλκύουν καὶ δὲν μᾶς αἰχμαλωτίζουν ἡ ἀθάνατη
ψυχή, ἡ εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, ἡ ἁγιότης, ἡ ὑπακοή, ὅλες δηλαδὴ οἱ ἰδιότητες τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ!
Ἂς στραφοῦμε μὲ δίψα πρὸς τὰ αἰώνια ἀγαθά.
Ἂς περιφρονήσουμε
τὰ γήϊνα ἀγαθὰ σὰν φθαρτὰ καὶ ἀνάξια τῆς ἀγάπης μας.
*
Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (104) σελ. 62.