Τί ἔγραφε ὁ Παπαδιαμάντης γιὰ τὴν ἐπιδημία χολέρας (Β΄):
«Κακὴ ὑποψία, δυσπιστία καὶ ἰδιοτέλεια,
χωροῦσα μέχρι ἀπανθρωπίας ἐβασίλευε πανταχοῦ.
Ὅλα ταῦτα ἦσαν εἰς τὸ βάθος, καὶ ὁ φόβος τῆς χολέρας ἦτο εἰς τὴν ἐπιφάνειαν.
Θὰ ἔλεγέ τις, ὅτι ἡ χολέρα ἦτο μόνον πρόφασις καὶ ὅτι ἡ ἐκμετάλλευσις τῶν
ἀνθρώπων ἦτο ἡ ἀλήθεια.
Τὸ δαιμόνιον τοῦ φόβου εἶχεν εὕρει ἐπτὰ ἄλλα
δαιμόνια πονηρότερα ἑαυτοῦ καὶ εἶχε λάβει κατοχὴν ἐπὶ τοῦ πνεύματος τῶν ἀνθρώπων».
«Βαρδιᾶνος στὰ Σπόρκα» (1893)