Γλυκότερον πράμα δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν πατρίδα καὶ θρησκεία…
τοῦ Στρατηγοῦ Ἰωάννη
Μακρυγιάννη*
…Τοιοῦτοι ἄνθρωποι θέλουν νὰ πλουτύνουν,
ὅταν δὲν εἶναι καιρὸς διὰ πλούτη, ἀλλὰ εἶναι καιρὸς ν᾿ ἀγωνιστοῦν καὶ ὕστερα ἔρχονται
τὰ πλούτη καὶ ἡ δόξα μαζί.
Ἐμεῖς
τοὺς συντρόφους μας τοὺς δένομε καὶ τοὺς φορτώνομε λιθάρια κι᾿ ἔρχονται οἱ Τοῦρκοι
καὶ τοὺς ξεφορτώνουν.
Ἐμεῖς τοὺς τίμιους φίλους μας καὶ καλοὺς πατριῶτες τοὺς σκοτώνομε, τοὺς παντίδους τοὺς σεβόμαστε, κι᾿ ἀφήνομε τὸ Στραβοσουρμελὴ νὰ κλέβη τὴν ντογάνα, νὰ μᾶς δίνη κι᾿ ἐμᾶς καὶ νὰ τρώγη καὶ αὐτός, καὶ νὰ γράφη ψευτιὲς κι᾿ ἐπαίνους.
Καὶ
μὲ τοὺς κόλακας καὶ κλέφτες κι᾿ ἀπατεῶνες βέβαια ἡ πατρὶς
κιντύνεψε καὶ θὰ κιντυνέψη.
Τὰ
σημειώνω κι᾿ ἐγὼ ἐδῶ ἴσως ἐσεῖς οἱ μεταγενέστεροι, σὰν ἰδῆτε τὴν ἀρετή μας, θὰ
εἶστε ’λικρινώτεροι διὰ τὴν πατρίδα.
Γλυκότερον πράμα δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν
πατρίδα καὶ θρησκεία.
Ὅταν
δι᾿ αὐτὰ τὸν ἄνθρωπον δὲν τὸν τύπτη ἡ συνείδησή του, ἀλλὰ τὰ δουλεύει ὡς τίμιος
καὶ τὰ προσκυνεῖ, εἶναι ὁ πλέον εὐτυχὴς καὶ πλέον πλούσιος.
* Στρατηγοῦ
Μακρυγιάννη, Ἀπομνημονεύματα, ἔκδοσις
Β΄, Ἀθῆναι 1947, τόμ. Α΄, κεφ. πέμπτον, σελ. 191.