Παναγία ἡ Παραμυθία
(Ἱερὰ Μονὴ Βατοπεδίου)
Γιὰ
τὴν εἰκόνα αὐτὴ διηγεῖται ἡ παράδοση ὅτι ἡ ἀρχικὴ ἔκφραση τῶν προσώπων καὶ ἡ
στάση τοῦ σώματος τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Θεομήτορος ἄλλαξαν, ὅταν συνέβη τὸ ἑξῆς
φρικτὸ θαῦμα:
Ὅταν κάποτε ἀποβιβάστηκαν κρυφὰ πειρατὲς στὴν παραλία τῆς μονῆς καὶ περίμεναν κρυμμένοι τὸ πρωϊνὸ ἄνοιγμα τῆς πύλης γιὰ νὰ ἐπιτεθοῦν, ὁ ἡγούμενος ποὺ μετὰ τὸ τέλος τοῦ ὄρθρου ἔμεινε μόνος, γιὰ νὰ συνεχίσει τὴν προσευχή του, ἄκουσε τὰ ἑξῆς λόγια τῆς Παναγίας:
“Μὴν ἀνοίξετε σήμερα τὶς πύλες τῆς μονῆς, ἀλλ’ ἀνεβεῖτε στὰ τείχη
καὶ διῶξτε τοὺς πειρατές”.
Στρέφοντας τὸ βλέμμα του ἐκεῖ εἶδε τὸ Θεῖο
βρέφος ν’ ἁπλώνει τὸ χέρι Του καὶ νὰ σκεπάζει τὰ χείλη τῆς μητέρας Του
λέγοντας:
“Μὴ μητέρα μου, ἄφησέ τους νὰ τιμωρηθοῦν ὅπως τοὺς ἀξίζει”.
Ἀλλὰ ἡ Παναγία πιάνοντας μὲ τὸ χέρι Της τὸ
χέρι τοῦ Υἱοῦ της καὶ στρέφοντας λίγο τὸ κεφάλι, γιὰ νὰ ἐλευθερώσει τὰ χείλη
Της ἐπανέλαβε τὰ ἴδια λόγια.
Αὐτὸς ὁ τελευταῖος σχηματισμὸς τῶν προσώπων
παρέμεινε μόνιμα στὴν εἰκόνα, ἐνῶ οἱ μοναχοί, ἀφοῦ σώθηκαν θαυματουργικὰ ἀπ’
τοὺς πειρατές, εὐχαρίστησαν τὴν Παναγία καὶ ὀνόμασαν τὴν εἰκόνα Της αὐτὴ «Παραμυθία», ποὺ σημαίνει ὑποστήριξη καὶ
παρηγοριά, ἔννοιες ποὺ ἀποδίδουν τὸ περιστατικὸ τοῦ θαύματος. Ἡ εἰκόνα εἶναι
τοιχογραφία καὶ βρίσκεται στὸ δεξιὸ χορὸ τοῦ ὁμωνύμου παρεκκλησίου τῆς μονῆς.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς!
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ἦχος α΄.
Τὴν πάντων
ὑπερτέραν Θεοτόκον ὑμνήσωμεν, τὴν Παραμυθίαν ἐν ταύτῃ, τῇ Μονῇ καὶ προστάτιδα. Ὑπάρχει
γὰρ φροῦδος τοῖς ἐχθροῖς, καὶ σκέπῃ σωτήριος ἡμῖν, διὰ τῆς αὐτῆς εἰκόνος ὡς
βασιλίς, ἐν θρόνῳ καθιδρυμένη. Δόξα διὸ τῇ σῇ βουλῇ, δόξα τοῖς θαυμασίοις σου,
δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς, Παρθένε, θείᾳ προνοίᾳ σου.
Ἕτερον
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ἦχος πλ. α΄.
Σῶσαι θέλουσα Κόρη τὸ
Βατοπαίδιον, Παραμυθία γλυκεῖα ἐκ πειρατῶν βδελυρῶν, θαυμαστῶς τῷ προεστῶτι
προσωμίλησας, καὶ καθυπέδειξας αὐτῶ, σωτηρίας χειρισμοὺς διὸ σὲ νῦν
εὐφημοῦντες, πιστῶς αἰτούμεθα πάντες, πρὸς τὸν Υἱόν σου τὰς θερμάς σου λιτάς.