Ἕνα ξεχείλισμα τῆς καρδιᾶς…
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*
Ἡ μετάνοια πρέπει νὰ εἶναι εἰλικρινής,
ἀδέσμευτη, ἀνεπηρέαστη καὶ ἀβίαστη ἀπὸ ἐξωτερικοὺς παράγοντες.
Ἀνήκει στὴν ἴδια τὴν καρδιά μας. Δικό της ἔργο εἶναι.
Εἶναι «ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας» (Ματθ.
ιβ΄ 34).
«Ἐκχέω τὴν ψυχήν μου ἐνώπιον Κυρίου», εἶπε
ἡ Ἄννα, ἡ μητέρα τοῦ Σαμουὴλ (Α΄ Βασ. α΄ 15).
Ἡ προσευχὴ τῆς μετανοίας πρέπει νὰ εἶναι
ἕνα ξεχείλισμα τῆς καρδιᾶς, ἕνα ξεχείλισμα τῆς ψυχῆς, κάτι δηλαδὴ τὸ ὅλως
αὐθόρμητο καὶ πηγαῖο.
*
Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (126) σελ. 72.