Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεό…
Ὁσίου
Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ*
Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεό, δὲν λυπεῖ κανέναν, οὔτε λυπᾶται ἀπὸ κανέναν γιὰ πρόσκαιρα
πράγματα.
Μιὰ μόνο λύπη προξενεῖ καὶ δοκιμάζει, τὴν σωτήρια λύπη, τὴν ὁποία ὁ μακάριος Παῦλος καὶ δοκίμασε καὶ προξένησε στοὺς Κορίνθιους1.
Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεό, ζεῖ ἀγγελικὸ βίο πάνω στὴν γῆ. Νηστεύει
κι ἀγρυπνεῖ, ψάλλει καὶ προσεύχεται, καὶ γιὰ κάθε ἄνθρωπο σκέφτεται πάντοτε
καλά.
*
«ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν»,
τόμος Β΄, Πρώτη Ἑκατοντάδα τῶν κεφαλαίων
περὶ Ἀγάπης, 41(μα΄) καὶ 42(μβ΄).
1. Β΄ Κορ. ζ΄ 8-11: «ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιστολῇ, οὐ
μεταμέλομαι, εἰ καὶ μετεμελόμην· βλέπω γὰρ ὅτι ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνη, εἰ καὶ πρὸς ὥραν,
ἐλύπησεν ὑμᾶς. νῦν χαίρω, οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε, ἀλλ᾿ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν· ἐλυπήθητε
γὰρ κατὰ Θεόν, ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν. ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν
εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον
κατεργάζεται. ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο, τὸ κατὰ Θεὸν λυπηθῆναι ὑμᾶς, πόσην
κατειργάσατο ὑμῖν σπουδήν, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν,
ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰ ἐκδίκησιν! ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι ἐν τῷ
πράγματι.», δηλαδή· διότι ἂν καὶ σᾶς λύπησα στὴν ἐπιστολή μου, δὲν
μετανοῶ, μολονότι εἶχα αἰσθανθῇ μεταμέλεια ποὺ τὴν ἔγραψα. Διότι βλέπω τώρα ὅτι
ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνη, ἂν καὶ σᾶς στενοχώρησε γιὰ λίγο διάστημα, σᾶς λύπησε ὅμως πρὸς
ὠφέλεια, (διότι σᾶς ἔφερε σὲ συναίσθηση καὶ μετάνοια). Τώρα χαίρω, ὄχι διότι
λυπηθήκατε, ἀλλὰ διότι λυπηθήκατε εἰς μετάνοια καὶ διόρθωση. Δοκιμάσατε τὴν κατὰ
Θεὸν λύπη, γιὰ νὰ μὴ ὑποστῆτε καμμία ζημία ἐκ μέρους μας. Πνευματικὴ ὠφέλεια σᾶς
ἔφερε ἡ λύπη αὐτή. Διότι ἡ κατὰ Θεὸν λύπη κατεργάζεται τὴν εἰλικρινῆ μετάνοια,
διὰ τὴν ὁποία ποτὲ δὲν θὰ μεταμεληθῇ ὁ λυπούμενος καὶ ἡ ὁποία φέρει ὡς καρπὸ τὴν
σωτηρία. Ἡ λύπη ὅμως, τὴν ὁποία διὰ τῆς ἁμαρτίας του προκαλεῖ ὁ κόσμος, ἔχει ὡς
καρπὸ καὶ ἀποτέλεσμά της τὸν πνευματικὸ θάνατο. Ἄλλωστε δεῖτε καὶ μόνοι σας· ὅτι
δηλαδὴ αὐτὸ τοῦτο, τὸ ὅτι λυπηθήκατε κατὰ Θεόν, πόση δραστηριότητα πρὸς διόρθωση
ἀνέπτυξε σὲ σᾶς, ἀλλὰ καὶ ποιά ἀπολογία σᾶς χάρισε ἀπέναντί μου, ἀλλὰ καὶ ἀγανάκτηση
(ἐναντίον τοῦ ἐκτραπέντος ἀδελφοῦ), ἀλλὰ καὶ φόβο (μήπως ὁ Θεὸς τιμωρήσει μαζὶ
μ’ ἐκεῖνον καί σᾶς), ἀλλὰ καὶ σφοδρὴ ἐπιθυμία νὰ μὲ δεῖτε, ἀλλὰ καὶ ἱερὸ ζῆλο
κ’ ἐνθουσιασμό, ἀλλὰ καὶ τιμωρία κατὰ τοῦ κακοῦ γιὰ λόγους δικαιοσύνης! Μὲ ὅλους
αὐτοὺς τοὺς τρόπους ἀποδείξατε, ὅτι εἶσθε καθαροὶ κι ἀνεύθυνοι στὴν ὑπόθεση αὐτή.