Τὰ Εἰσόδια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
Ἑορτάζονται τὴν κα΄ (21η) Νοεμβρίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Ἔνδον τρέφει σε Γαβριὴλ ναοῦ, Κόρη,
Ἥξει δὲ μικρὸν καὶ τὸ Χαῖρέ σοι λέξων.
Βῆ ἱερὸν Μαρίη τέμενος παρὰ εἰκάδι πρώτῃ.
Ἡ εἴσοδος τῆς Κυρίας Θεοτόκου στὸν νομικὸ ναὸ προξένησε στοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ἑορτὴ θαυμαστὴ καὶ παγκόσμια, ἐπειδὴ αὐτὴ ἔγινε μὲ παράδοξο τρόπο, καὶ εἶναι ἕνα προοίμιο τοῦ μέγιστου καὶ φρικτοῦ μυστηρίου τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τὸ ὁποῖο διὰ μέσου τῆς Θεοτόκου ἔμελλε νὰ γίνει στὸν κόσμο. Κι ἔλαβε τὴν ἀφορμὴ ἡ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων γι’ αὐτὴ τὴν ὑπόθεση:
Ἡ παναοίδιμος Ἄννα, ἐπειδὴ ὅλη σχεδὸν τὴν ζωή της πέρασε στεῖρα, χωρὶς νὰ γεννήσει παιδί, μαζὶ μὲ τὸν ἄνδρα της Ἰωακείμ, παρακαλοῦσε τὸν Δεσπότη τῆς φύσεως νὰ τοὺς χαρίσει τέκνο καί, ἂν πετύχουν τὸ ποθούμενο, εὐθὺς νὰ ἀφιερώσουν στὸν Θεὸ τὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννηθεῖ. Καὶ λοιπόν, γέννησε παράδοξα Ἐκείνην ποὺ ἔγινε πρόξενος τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους, τὴν καταλλαγὴ καὶ συμφιλίωση τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, τὴν αἰτία τῆς ἀναπλάσεως τοῦ πεσόντος Ἀδὰμ καὶ τῆς ἐγέρσεως καὶ θεώσεως τούτου, δηλαδή, τὴν ὑπεραγία καὶ Δέσποινα Θεοτόκο Μαρία.
Κι ὅταν ἔγινε τριῶν χρονῶν, ἔλαβαν αὐτὴν οἱ γονεῖς της καὶ τὴν πρόσφεραν κατὰ τὴν σημερινὴ ἡμέρα στὸν ναό. Καὶ ἐκπληρώνοντας τὶς ὑποσχέσεις τους ἀφιέρωσαν τὴν θυγατέρα τους σ’ Ἐκεῖνον ποὺ τοὺς τὴν χάρισε, στὸν Θεό. Τὴν παραδίδουν στοὺς ἱερεῖς καὶ μάλιστα στὸν τότε ἀρχιερέα Ζαχαρία, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ τὴν παρέλαβε τὴν ὁδήγησε στὸ ἐνδότατο τοῦ ναοῦ, ὅπου μόνος ὁ ἀρχιερέας μία φορὰ τὸν χρόνο εἰσερχόταν. Κι ἔκαμε τοῦτο κατὰ βούληση τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔμελλε μετ’ ἀπὸ λίγο νὰ γεννηθεῖ ἐκ τῆς Παρθένου, διὰ τὴν διόρθωση καὶ σωτηρία τοῦ κόσμου.
Ἐκεῖ μέσα (στὸν ναό), ἡ Παναγία διέμεινε δώδεκα χρόνια, τρεφόμενη ξενοπρεπῶς1 ἀπὸ τὸν ἀρχάγγελο Γαβριὴλ μὲ οὐράνια τροφή, καὶ ἀξιούμενη τῆς ἐμφάνειας τοῦ Θεοῦ, μέχρις ὅτου πλησίασε ὁ καιρὸς τοῦ θείου Εὐαγγελισμοῦ καὶ τῶν οὐρανίων καὶ ὑπερφυσικῶν ἐκείνων μηνυμάτων, τὰ ὁποῖα φανέρωσαν ὅτι ὁ Θεὸς φιλανθρώπως εὐδόκησε νὰ σαρκωθεῖ ἀπὸ Αὐτήν, γιὰ νὰ ἀναπλάσει τὸν φθαρέντα ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας κόσμο. Τότε ἡ Θεοτόκος ἀφοῦ βγῆκε ἀπὸ τὰ ἅγια τῶν ἁγίων παραδόθηκε στὸν μνήστορα Ἰωσήφ2, γιὰ νὰ ὑπάρχει ἐκεῖνος φύλακας καὶ μάρτυρας τῆς παρθενίας Της καὶ γιὰ νὰ ὑπηρετήσει στὸν ἄσπορο τόκο Της καὶ στὴν φυγὴ στὴν Αἴγυπτο ἀλλὰ καὶ στὴν ἀπ’ ἐκεῖ ἐπάνοδο στὴν γῆ Ἰσραήλ.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 2ος, σελ. 148-150. (Φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).
1. Ξενοπρεπὴς = παράδοξος, ἀσυνήθης.
2. Σημείωσαι ὅτι, ἀφοῦ μνηστεύθηκε ὁ Ἰωσὴφ τὴν Παρθένο, πέρασαν τέσσαρες μῆνες κ’ ἔπειτα εὐαγγελίσθηκε ἡ Θεοτόκος, καθὼς λέγει Ἱππόλυτος ὁ Θηβαῖος.